Rush

Snel, hij moest snel zijn.
Zijn poten vlogen over de grond heen terwijl hij gefocust was op het dier dat langs de grens aan het lopen was. Het rook overduidelijk naar Thunderclan, waarom had het ooit besloten het Thunderpath over te steken? Het was hier veel slechter en daarbij... De eekhoorn schoot het wegdek op, maar het mocht niet baten. Een monster, waarvoor de gevlekte kater even geschrokken wegdook, had hem genomen. Even kneep de kleine kater zijn ogen toe, maar toen hij deze weer opende en opkeek zuchtte hij luidkeels. Dit kon je niet menen... Dat beest had zijn eten verpletterd... Nee, eten voor de clan. Het beest had er verdomd goed uitgezien, wat een zonde. Het enigste wat nog overbleef was een platgereden hoopje... Smurrie... Echt fijn... Ugh... Hij gromde even en zuchtte nogmaals... Verdomme.

-Open <3

Amberhunt was aan het jagen geweest toen hij de stank van het Thunderpath rook. Was hij echt al so ver afgedwaald? De geur van de Monster vulde zijn neus waardoor hij zich niet meer kon focussen op het jagen. Toen de jonge kater nog een keer snoof om te kijken of hij een glimp van een prooigeur kon opvangen maar het lukte niet, wat hij wel rook was zijn eigen clan. Er was een andere Shadowclankat hierheen gedwaald, en te oordelen naar wat hij door de sterke geur van de monsters heen kon ruiken, was deze kat aardig gefrustreerd. Amberhunt besloot maar naar de geur toe te lopen, wie waren er eigenlijk nu aan het jagen? wat leerlingen en Lurkingshade als het goed was. En de tabby kreeg gelijk want na een halve minuut zag hij de zwart-witte kater voor het Thunderpath zien staan, kijkend naar iets wat verdacht veel op een geplette eekhoorn leek. "Hey, dat ziet er niet al te best uit." Miauwde Amberhunt terwijl hij op zijn clangenoot afliep. Ze hadden de prooi nu maar al te hard nodig en dus wilde hij de andere niet te lang lastigvallen.

Hij bewoog zijn oortjes wat en in no-time had hij de ander kater zowat horen aankomen. Hij keek even om... ow yeah die gast. Het leek erop dat de gevlekte kater het niet zo had voor hem, maar goed, hij had het voor niemand buiten een geselecteerd aantal. Wat waren ook alweer vrienden en aardig doen eh? Neh, dat bestond nie echt in zijn woordenboek. Wel een paar synoniemen die indirect ook andere dingen soms betekende... Yeah zoiets. "Hey, dat ziet er niet al te best uit." no shizz maar goed... Hij sloot zijn ogen even, haalde diep adem en zuchtte luidkeels. "Yeah zier er inderdaad niet goed uit," herhaalde hij zwaar geïrriteerd. Ugh... Sociaal contact met iemand die hij niet wilde zien, ugh... Leven was te zwaar, te saai, te voorspelbaar... Uuuuugh.

Amberhunt was ook weer niet zo dom, hij merkte echt heel, heel, heel duidelijk dat Lurkingshade absoluut niet met hem wilde praten. Nou, zo erg was dat ook weer niet. De tabby was niet van plan geweest een echt gesprek te hebben, hij vroeg zich wel af of Lurkingshade nou echt de pik op hem had of dat hij dat met iedereen had. even op een subtiele manier testen dan maar he? "Dus, is er nog een reden waarom je zo graag wilt dat ik nu meteen oprot?" vroeg hij op de meest subtiele manier mogelijk. "Of zou je dat bij iedereen hebben?" Vervolgde Amberhunt op dezelfde serieuze toon. Nou, tot zover subtiliteit.

Hij kende hem niet en dat zorgde ervoor dat hij maar gewoon ging voor de normale voorspelling. In het slechtste geval was dit een gestoord ding die hem onder de eerste de beste monster duwde omdat hij een beetje gemeen was. Serieus, er waren van die dingen die rondliepen en dat wist hij. Wat was het beste dat er kon gebeuren? Nou dat hij weg ging, lol. "Dus, is er nog een reden waarom je zo graag wilt dat ik nu meteen oprot?" Uh... "Of zou je dat bij iedereen hebben?" Hm... "Denk je dat je speciaal bent ofzo?" zei hij met een zucht op een eentonige manier, totaal niet geïnteresseerd. "Je bent niet speciaal en je zal een normaal leven leiden, je bent normaal, saai en daar heb ik al genoeg van in mijn leven," klonk er schaamteloos uit zijn mond. Natuurlijk, het klonk zoals altijd, eentonige en gewoon emotieloos.

Amberhunt grinnikte zacht, negatieve instellingen, heerlijk. "nee, ik ben niet echt heel speciaal nee. Maar wie is dat wel? de deputies? niet echt he? De leiders dan? Nou afgezien van negen levens hebben en en speciale rol hebben, nee niet echt. Niemand is heel speciaal, misschien wel voor iemand maar nooit in het algemeen." wat klonk dat heerlijk poëtisch, zou het Lurkingshade iets doen, waarschijnlijk niet. Was het leuk om zo te doen? Absoluut wel. "En een saai leven leiden? Dat kan, als ik daar zelf voor kies." waarschijnlijk klonk het echt super irritant, maar het was geweldig.

Hij grinnikte, fijn... Het was zo een... Heel gezellig dus. "nee, ik ben niet echt heel speciaal nee. Maar wie is dat wel? de deputies? niet echt he? De leiders dan? Nou afgezien van negen levens hebben en en speciale rol hebben, nee niet echt. Niemand is heel speciaal, misschien wel voor iemand maar nooit in het algemeen." Ugh... Nee, niemand was speciaal, ze waren er gewoon om terug dood te gaan, simpel als dat. Je leefde, je stond op elke dag en ging terug slapen en dan ging je dood. Het was zo'n cyclus die voor niemand anders was. Zelfs voor de leaders niet. Het enigste verschil was dat zij negen keer dat mochten ervaren. "En een saai leven leiden? Dat kan, als ik daar zelf voor kies." Uh... "Juist ja..." klonk er zuchtend. "Je bent dus echt geen tijd waardig, great," mompelde hij. "Je bent nog erger dan ik dacht," ratelde hij eentonig verder. "Wat een feest," sarcasme all the way.

Nou, dat had mooi uitgepakt. "nog erger dan je dacht? dat is dan wel heel erg of niet soms?" vroeg Amberhunt met een opgetrokken oog (wenkbrauw?) dit was wel een interessant gesprek. En ja het was wel een feest hier nu. "Zal ik je dan toch maar eens een keer met rust laten?" vroeg Amberhunt droogjes, misschien moest hij nu toch maar stoppen met Lurkingshade vervelen met zijn aanwezigheid. Het was even grappig geweest maar nu moest hij ook weer doorgaan met jagen.

"nog erger dan je dacht? dat is dan wel heel erg of niet soms?" Klonk er. het enigste wat Lurk kon doen toen hij de expressie zag van de ander was zuchten. het was vrij vervelend ja en hij kon gewoon niks anders dan zijn irritatie uitbrengen. Zo was hij nu eenmaal. "Zal ik je dan toch maar eens een keer met rust laten?" Hm? Hij knipperde even en haalde zijn schouders op. "Het is niet dat je in de weg loopt nu, maar als je met je lompe poten straks prooi wegjaagt is dat wel een probleem," klonk er eentonig uit zijn mond waarna hij kalm verder wnadelde langs het Thunderpath.

Oke dus hij liep niet in de weg, hij moest er gewoon voor zorgen dat hij de prooi niet wegjaagde. Nou dat zou hij niet doen, aangezien hij letterlijk vernoemd was naar zijn vermogen om te kunnen jagen. Amberhunt knikte "Zal ik niet doen." Miauwde de jonge warrior in hij spitste zijn oren, hij hoorde een zacht, piepend geluid. Amberhunt snoof, het was duidelijk een muis, ongeveer vier voslengtes van hem vandaan, het was duidelijk geen oude muis aangezien hij nog niet gevlucht was. De kater draaide zijn kop naar de locatie van de muis en hij sloop dichterbij, toen de afstand klein genoeg was sprong Amberhunt. Met éen snelle beet dode hij het diertje, nou hij had in ieder geval al wat succes gehad.

De ander knikte even naar hem... Hmpf... "Zal ik niet doen." klonk r van de young warrior af. Niet veel later leek hij een muis gevangen te hebben die duidelijk problemen had met zijn zintuigen om hier nog rond te hangen. De gevlekte kater vernauwde enkel zijn ogen. "Ik denk dat die wel geen vergif heeft," mompelde hij. "Hoop ik toch voor je," het was namelijk niet alleen de ratten die van het vergif hadden kunnen eten... En die rare ziekte hadden kunnen krijgen... Het was maar dat hij voorzichtig was en daarom eigenlijk had gejaagd op een prooi die de grens had overgestoken...

Lurkingshade wees hem er meteen op dat hij 'hoopte' dat er geen vergif op de muis zat, daar had Amberhunt nog niet over na gedacht. "bedankt voor de waarschuwing." Miauwde de jonge kater oprecht. Hij bewoog zijn gezicht dicht naar de muis en snoof, hij rook niks vreemds. Hopelijk was het een gezonde muis geweest, hopelijk... De rode warrior snoof opnieuw maar de geluiden en geuren van het Thunderpath maakten het moeilijk om goed te kunnen jagen.

Hm... "bedankt voor de waarschuwing." Klonk er en hij knikte even. "Ik vind het naïef dat ze denken dat alleen ratten ons zieken kunnen maken," klonk er mompelend van de neutrale kater af. Het was niet alleen dat maar ook gewoon het feit dat dit meer gevaarlijke dieren kon aantrekken... Of was dat gewoon hem die overbezorgd was... Yeah het was vast dat... maar dat betekende wel dat hij het recht had zich zo te gedragen.