Hold your horses...(Stallionheart)

Het was een mooie dag. De dag ervoor had ze haar Apprentice Silencepaw al mee genomen het territorium in. Niet al te ver, maar ver genoeg om Silencepaw te leren kennen. Iets dat erg belangrijk was in haar ogen, ze wou net zo'n goede mentor zijn als Brindleleaf die haar de afgelopen 6 manen had getraind. In gedachten verzonken liep ze rond, in de buurt van het meertje terwijl ze haar volgende mogelijke training overdacht. Misschien kon ze een meer ervaren mentor, warrior vragen haar te helpen of om advies vragen. Net op dat moment zag ze Stallionheart een van de andere mentors van Windclan in de buurt. Onmiddelijk draaide ze zich om en zette ze zichzelf soepel af richting hem. Haar passen waren snel terwijl ze hem in probeerde te halen. Na enkele snelle en grote passen stond ze naast hem. Ze was misschien nog maar een dag Warrior en Mentor maar nu had ze wel dezelfde verantwoordelijkheid als hij had. "Stallionheart? Heb je even?" Mauwde ze voorzichtig en vriendelijk.

Stil sloop de kater door het hoge gras. Een paar muislengtes achter de kater sloop Routpaw in zijn spoor om zo te zien hoe hij het deed en het hopelijk daarna zelf ook te kunnen. Hij wiebelde met het puntje van zijn staart voordat hij sprong en met alle vier zijn poten op een muis landde die hij, voordat het beestje ook maar een geluid kon maken doodde. Hij stapte van de muis af en dankte StarClan in gedachte voor het leven van deze muis opdat die de Clan kon voeden. Hij keek over zijn schouder naar Routpaw en gaf haar een knikje dat ze het nu zelf mocht doen. Hij wilde net verder lopen toen Oceanbreeze naar hem toe liep met blijkbaar een brandende vraag. De kater keek nog even naar Routpaw en wendde zich toen tot de jonge Warrior. Net een dag Warrior en gelijk een Apprentice op je dak krijgen, dat was niet niets. "Natuurlijk. Wat is er?" miauwde de kater vriendelijk. De kater zakte door zijn achterpoten en knikte ten teken dat Oceanbreeze haar verhaal mocht doen.

OOC: Routpaw komt er later in het topic bij, hopelijk is dat geen probleem? Dan kan Stallion samen met Ocean een training geven

De grotere gevlekte kater had door het hoge gras geslopen, waarschijnlijk midden in de jacht. Het was dan maar goed ook dat de jongere kattin heel lichtvoetig op hem af was gekomen. Ze had geen prooi weg willen jagen, alles behalve dat natuurlijk. Met een vriendelijke en voorzichtige vraag sprak ze de oudere Warrior aan. Hij leek het geen probleem te vinden, gelukkig maar. Ze kon de hulp van een meer ervaren kat wel gebruiken, en was niet bang om voor hulp te vragen. Dat was dan ook precies wat ze van plan was. 'Natuurlijk. Wat is er?' Mauwde de kater vriendelijk, meteen ontspande de jongere gestreepte kattin zich iets. De kater zakte door zijn achterpoten dat aangaf dat hij haar de tijd gaf haar zorgen uit te spreken. 'Ik weet niet hoe ik Silencepaw's eerste training in moet delen. Ik heb haar gisteren al even het territorium in genomen.' Mauwde ze zachtjes. 'Heb je enige tips of ideeën voor een goede training?' Vervolgde ze toen.

Ooc: is goed. Misschien kan Silencepaw ook het topic in? dat Stallion, Ocean en Rout, Silence ophalen voor een gezamelijke training??
Dit topic mag uit korte posts bestaan!!

Vandaag had Stallionheart haar er weer mee op uitgenomen, iets waar ze alleen maar blij mee was. De lessen waren soms slopend en moeilijk, maar ze gaven haar afleiding en het gevoel dat ze daadwerkelijk iets nuttigs deed, in plaats van problemen veroorzaken.
De kater sloop door het veld en Routpaw volgde hem op een staartlengte afstand, zo goed mogelijk proberend hem na te doen, wat nog lang niet zo slecht ging. Door het puntje van zijn staart wist ze net van te voren dat hij toe zou slaan. En ja, ze had gelijk; Met alle vier zijn poten pinde hij de muis tegen de grond en zijn nek was al gebroken voordat hij zijn soort genoten zou kunnen waarschuwen. Ietwat onder de indruk keek ze hem aan, hij was daadwerkelijk een muisstille jager. Heh.
Een nieuwe geur verraadde Oceanbreeze's net voordat ze daadwerkelijk zichtbaar werd. Het was duidelijk dat ze vragen had voor Stallionheart, dus besloot ze zijn opdracht maar uit te voeren en nu zelf te gaan jagen. "H-hey Oceanpaw."Sprak ze wat nerveus tegen de poes die Stallionheart om advies kwam vragen. Ergens voelde ze respect voor de jonge poes. Ze kon niet veel ouder dan haar zijn en was nu al een warrior met een apprentice. Dat zou haar toch mooi niet lukken. Haar ogen gleden af naar Stallionheart. "Ik, eh, ik ga wel even verderop proberen te jagen."Ze knikte als om haar woorden kracht bij te zetten en verdween weer tussen het hoge gras, opzoek naar muizen. Als een van de warriors haar nodig had zouden ze haar wel roepen.

Is wat mij betreft helemaal prima!

Oceanbreeze leek wat nerveus in zijn aanwezigheid, de kater raakte haar schouder aan met zijn staart om haar wat te kalmeren. Het was geen probleem als ze vragen wilde stellen, hij wilde haar graag helpen. 'Ik weet niet hoe ik Silencepaw's eerste training in moet delen. Ik heb haar gisteren al even het territorium in genomen.' Mauwde de poes zacht waarna ze vervolgde, 'Heb je enige tips of ideeën voor een goede training?' De kater knikte bij het horen van haar dilemma en dacht terug aan hoe zijn eerste mentorschap was gegaan. Zijn smaragd groene ogen fonkelden even voordat hij de poes antwoord gaf. "Goed dat je met verkenning door het gebied bent gestart. Dat is het eerste en belangrijkste dat een Apprentice moet leren, de borders. De eerste training kan je het beste doen door te vragen wat de Apprentice graag het eerste zou leren, jacht- of vechttechnieken. miauwde de kater en hij keek even naar Routpaw die weer verdween in het hoge gras. Daarna wendde hij zijn blik weer tot Oceanbreeze. "Als je wil kunnen we wel samen een training geven?" murmelde hij en hij gaf haar een bemoedigende glimlach.

OOC: Voor mij is dat ook goed, Silence kan hierna posten ?

De jonge grijze kattin mocht mee op een training, al wist ze niet zeker of ze dit wel aankon. Ze trippelde langzaam naar de andere drie katten toe, angstig nam ze steeds meer stapjes naar voren. 'Ik weet niet hoe ik Silencepaw's eerste training in moet delen. Ik heb haar gisteren al even het territorium in genomen.' Mauwde Ocean zachtjes. 'Heb je enige tips of ideeën voor een goede training?' Vervolgde ze toen tegen de gekleurde kater. De jonge kattin wist niet wat hier en daar gebeurden, ze was gewoon angstig. Helemaal om zo'n groeps training te doen, ze kwam bij de groep maar had veel afstand genomen van elke kat. Ze wilde niet te dichtbij komen, het maakte haar bang. "H-hey Oceanpaw." Sprak de andere Apprentice nerveus, oké zij was gelukkig niet de enige die niet tegen groeps drukte kon. "Ik, eh, ik ga wel even verderop proberen te jagen." Miauwde de apprentice waarna ze het gras in verdween. "Goed dat je met verkenning door het gebied bent gestart. Dat is het eerste en belangrijkste dat een Apprentice moet leren, de borders. De eerste training kan je het beste doen door te vragen wat de Apprentice graag het eerste zou leren, jacht- of vechttechnieken." miauwde de gekleurde kater al vervolgde hij zijn woorden vlug. "Als je wil kunnen we wel samen een training geven?" murmelde hij en hij gaf haar een bemoedigende glimlach. Silence kon zich beter niet mee bemoeien met de twee mentoren, "i.. I.. Ik.. Kom.. Wel Mee." Sprak ze bijna onverstaanbaar. Ze rilde van angst en spanning, al hield ze er niet veel van dat ze hier was.

OCC: Sorry voor de late post

Routpaw een Apprentice die iets jonger dan haar was, had haar met haar oude naam begroet. Duidelijk niet honderd procent op haar gemak, waardoor ze er niets van zei. "H-hey Oceanpaw." Had de andere kattin wat nerveus uitgebracht waardoor de jonge Warrior geruststellend glimlachte als begroeting. Haar eigen Apprentice had ook niet de dapperste gebleken. Het was een jongere, onzekere kattin die waarschijnlijk wel wat weg had van Oceanbreeze's karakter, zeker toen zijzelf ook die leeftijd had. Al was het door een belangrijke reden zo gekomen, de ontvoering die ook hun Medicine Cat Lizardpath had meegemaakt. Haar blauwe ogen had ze dan wel aandachtig op Stallionheart gericht, maar met haar oren lette ze erg goed op haar jonge leerlinge. Ze wist dat Silencepaw waarschijnlijk net zoals zijzelf wel uit zou groeien tot een sterkere kattin. Eentje die wanneer het moest wel haar eigen mannetje kon staan. Ze glimlachtte bij het compliment van de meer ervaren kater. "Goed dat je met de verkenning door het gebied bent gestart. Dat is het eerste en belangrijkste dat een Apprentice moet leren, de borders. De eerste training kun je het beste doen door te vragen wat de Apprentice graag als eerste zou leren, jacht- of vechttechnieken." Mauwde de gevlekte kater waarna ze nadenkend naar Silencepaw keek. Dat was een goed begin, ook al hield ze de trainingen van Brindleleaf, haar vroegere mentor, ook in gedachten. Die hadden haar wat meer zelfvertrouwen gegeven en ze had zo het vermoeden dat Silencepaw hetzelfde kon gebruiken. "Ik, eh, ga wel even verderop proberen te jagen." Verklaarde Routpaw terwijl de twee oudere katten in gesprek waren. Verward keek Oceanbreeze de ander na. Ze had Routpaw nooit zo nerveus gekend, niet in die sterkte. De oudere Apprentice verdween in het hoge gras en werd ook door Stallionheart achterna gekeken. Ze wiebelde nadenkend met haar oortjes. Ze wou haar Apprentice niet nog ongemakkelijker laten voelen. "Als je wil kunnen we wel samen een training geven." Stelde de andere mentor uiteindelijk met een bemoedigende glimlach voor. Meteen knikte ze, instemmend. "Is goed," mauwde ze rustig, waarna ze haar volle aandacht op Silencepaw richtte. Die ook aanstalten leek te maken om zich te verstoppen. Soepel trippelde ze op haar Apprentice af waarna ze haar geruststellend aan keek. "Silencepaw?" Mauwde ze ietwat bezorgd en geruststellend. Ze had haar opmerking niet gehoord, omdat ze zo diep in gedachten verzonken was geweest en met Stallionheart in gesprek
"Wat is er?" Murmelde ze zachtjes, zodat niet alle aandacht op Silencepaw gefocust werd. Ze kon niet helpen als ze geen kennis had over haar Apprentice's angsten.

Een onbekend geluid, dichterbij dan je verwacht had laat je omdraaien. Is dat een... Schaap?

Terwijl de kater wachtte op antwoord van Oceanbreeze zag hij Silencepaw schuchter achter haar mentor staan. Ze schoof wat met haar poten en ze murmelde dat ze meekwam. Hij gaf de jonge Apprentice bemoedigend een knipoog om haar zenuwen weg te nemen. Oceanbreeze probeerde hetzelfde en hij keek weer terug naar de plek waar Routpaw verdwenen was. Uit dezelfde richting klonk een vreemd geluid. De kater draaide zich om en stond oog in oog met wat normaal in de lucht zweefde. Wat verward keek de kater naar het witte beest en hij hield zijn kop schuin. Langzaam drong het tot hem door dat zowel Oceanbreeze als Silencepaw met de rug naar het beest stonden en dat het beest in kwestie een schaap was. “Euhm… Niet om jullie schrik aan te jagen maar er staat een schaap achter jullie” zei de kater en hij kneep zijn ogen samen om het beest in zich op te nemen. “Volg mij, langzaam” zei hij en deed een paar stappen naar achteren het hoge gras in. Bháááh liet het beest horen en hij voelde zijn nekhaar bijna overeind komen. Hij wist dat het beest geen bedreiging vormde maar het was toch niet helemaal waar. Hij hield er rekening mee dat het beest wel opeens iets kon doen. Het zekere voor het onzekere nemend maakte de kater zich twee keer zo breed als normaal en blies hij naar het witte beest. “Scheer je weg!” spuwde de kater naar het beest en hij hoopte dat Oceanbreeze hetzelfde zou doen naast hem.

Met een hoge sprong, die ze zo goed mogelijk van Stallionheart had gekopieerd, kwam de jonge poes op de muis terecht. Met een snelle beet wist ze hem het leven te ontnemen, nog voordat hij zijn soort genoten kon waarschuwen. Tevreden pakte ze de muis op en wilde opzoek gaan naar meerderen, toen er plots een vreemde geur haar neusgaten binnen kwam. Geschrokken keek ze op, wetend dat het een dier was dat ze rook, maar niet wetend welk dier. Haastig bevond ze zich terug naar de andere katten, waar tevens ook het geurspoor heen leidde.
“Scheer je weg!”Klonk Stallion zijn stem. Toen ze de drie katten zag, kon ze ook meteen het beest zien. haar groene ogen schoten wijd open en van schrik liet ze de muis tussen haar kaken vallen. Angstig trok ze zich terug, niet wetend waar dit zachte monster met rare ogen toe in staat was. "W-wat is dat?"Vroeg ze met angst in haar stem.

Silencepaw was achter Routpaw gegaan, ze rilde van angst. Ze hoorde nog worden achter zich toen Ocean sprak "Silencepaw?", "Wat is er?" het klonk zacht. Al wilde ze wel de andere apprentices bij houden, ze moest dit kunnen. Ze trippelde langzaam in de richting van de andere apprentice, al wist ze niet meer welke richting was ingegaan. Ze sloeg haar oren in haar nek toen een kat hard riep, 'scheer je weg.' Was dat tegen haar bedoeld? Rout was allang weg volgens haar gevoel, want die was achter een prooi dier gegaan. Ze wilde zich niet slecht voelen dat ze niet zo goed was als een andere apprentice, ze dook ineen. Ze slikte, ze moest hier dus weg. Langzaam trippelde ze veder weg, ze wilde niet andere lastig vallen. Ze liep juist weg van de andere geluiden, ze kroop ineen. Ze was eigenlijk bijna als een ijsblok gevallen, ze was enorm stil en beet op haar onder lip. Ze moest maar beter veder weg van de rest gaan, ze wilde de andere katten niet lastig vallen of kwaad maken. Ze kroop rillend ineen, het was allemaal haar schuld. Ze rolde zich op als een klein grijs balletje, zo durfde het niet meer.

"Euhm… Niet om jullie schrik aan te jagen maar er staat een schaap achter jullie." Mauwde de oudere Warrior, waardoor Oceanbreeze zichzelf langzaam omdraaide. Een groot dier, wollig en wit stond tegenover haar. Ze zette zich voorzichtig voor het dier neer, niet willende dat een van de Apprentices iets zou overkomen. "Volg mij, langzaam," vervolgde de kater, al was Oceanbreeze meer op zoek naar haar Apprentice. Ze had zo het vermoeden dat Silencepaw achter Routpaw was aangelopen. Ze wist dat haar Apprentice niet bepaald de dapperste was en dus maakte ze zich natuurlijk zorgen om haar. Ze richtte haar ogen geschrokken op het dier zodra het begon te blaten. "Scheer je weg!" Schreeuwde de andere Warrior naar het witte dier. Oceanbreeze keek de kater verward aan. Krijsen naar een schaap ging echt niet helpen. In ieder geval had ze dat idee niet echt. "W-wat is dat?" Klonk er ineens, waardoor Oceanbreeze zich naar Routpaw omdraaide. "Een schaap. Stallionheart, met paniek zaaien komen we niet ver. We kunnen beter voorzichtig weglopen. Het eet toch alleen maar gras." Mauwde ze rustig, al was ze niet helemaal happig op het harde geluid dat het dier maakte als het sprak. Ze hoopte maar dat het genoeg te eten had hier. Daarbij verbaasde het haar dat het vrij rondliep. Silencepaw zag ze niet meer toen ze haar grijze Apprentice zocht. Meteen sprong de jonge Warrior in actie en draaide ze zich om. "Silencepaw!" Riep ze bezorgd uit, waarna ze met krachtige passen om het schaap heen denderde en de grijze Apprentice zocht. Gelukkig vond ze haar Apprentice al snel, opgerold in een klein grijs bolletje tussen het hoge gras. "Silencepaw?" Murmelde ze, terwijl ze haar neus voorzichtig in de vacht van de ander drukte. Haar oortjes had ze in haar nek gedrukt, nog steeds bewust dat het schaap zich op enkele voslengtes van hen af bevond.

Onderwerp: Re: Hold your horses...(Stallionheart)