New Friends? (Hopepaw)

Het was vandaag de dag dat de jonge kattin de Nursery in zou trekken. Meteen zou ze ook de zorg nemen over Silverkit een kitten die een Queen nodig had. Haar blauwe ogen gleden over het bekende terrein, het kamp waar ze de helft van haar leven had doorgebracht. Ze zou erg jong moeder worden van een Senior Warrior, Neverland. Dit betekende dat ze de nichtjes en neefjes van Everstar droeg. Immers was de rosse kater haar broer. Ze wist nog steeds niet hoe Everstar het zou vinden maar maakte zich er nu geen zorgen over. Waar ze zich wel zorgen om maakte was de verveling die ze nu al voelde. Zodra ze een Apprentice in de buurt zag die enkele manen jonger dan haar zou zijn, trok ze haar aandacht met een vriendelijke mauw. "Hey?!" Mauwde ze zachtjes maar hard genoeg om gehoord te worden.

De rosse Apprentice leek een beetje doelloos rond te lopen dus zou ze het vast niet erg vinden gestoord te worden door een drachtige, jonge kattin. Saai, was Oceanbreeze zeker niet, jong en vrolijk als ze het leven zag. Ze zou een van de Queens zijn die zelf ook met haar kittens zou spelen. Zo lang geleden was haar kittentijd nog niet en ze had ook voldoende energie. Nu voelde ze zich wel overduidelijk vermoeid over de zwangerschap die ergens toch wel zwaar begon te worden en zijn tol op haar lichaam had. Gelukkig was er genoeg prooi en kon ze dus goed blijven eten voor haarzelf en haar ongeboren kittens. Ze riep, vroeg de rosse Apprentice naar haar toe. Een tikkeltje verbaasd werd ze aangekeken. Wat haar niet verbaasde, dat werd ze wel vakee. Vriendelijk glimlachte ze even naar de jongere kattin. Natuurlijk was ze ergens angstig om nu al moeder te zijn maar ze hield al van de ongeboren wezentjes. Dus zou ze de toekomst nooit willen veranderen. Ze was het nu eenmaal en dus zou ze er het beste van maken. "Goedemorgen," mauwde ze beleefd terug. Waardoor Oceanbreeze even vrolijk met haar staart zwiepte. "Kan ik u ergens mee helpen?" Bood ze nog steeds extreem beleefd aan. U, dat zou ze niet willen pikken. Ze was deze maan pas tot Warrior benoemd dus echt nog geen U. "Zou je me gezelschap willen houden? En geen u, gewoon je."Mauwde ze vriendelijk en duidelijk.

De rode kattin knikte. Rood zoals ook haar partner Neverland, als ze het zo kon noemen. Rood zoals de Leader of de clan. Rode katten leek ze de laatste tijd wel vaker tegen te komen. "Natuurlijk," Mauwde ze op het simpele verzoek van Oceanbreeze. De drachtige kattin glimlachte tevreden. Ze was blij dat ze niet meer alleen hoefde te zitten en rond te staren. Want dat zorgde in korte tijd al voor behoorlijke verveling. Terwijl vele Warriors misschien zouden zeuren om het harde werk, was ze blij als ze weer eens haar poten zover kon strekken. Niet dat ze geen kittens wou, dat ook zeker niet. Ze was nu al gehecht aan hen, maar het had wel beter gepland gekund. Dat was nu niet het geval, poets pats en ze was zwanger. Ach, het kon altijd erger en ze wist zeker dat deze nieuwe zonnestraaltjes vast belangrijk voor de clan zouden worden. "Duss.." Begon de ander uiteindelijk, waarschijnlijk een tikkeltje ongemakelijk. "Hoe gaat het met u.. je?" Vroeg ze waardoor Oceanbreeze begon te grinniken. Natuurlijk was het zo dat Apprentices de oudere katten met u aanspraken en was het niet meer dan netjes, maar dat ze verzocht dat ze anders deed was misschien ietwat verwarrend. "Goed hoor, Hopepaw was het toch?" Mauwde ze ietwat geamuseerd en vriendelijk. "Ik houdt er gewoon niet van om met u aangesproken te worden, ben dat totaal niet gewend. Ben nog geen eens een maan Warrior en ik wordt al tot u bestempeld. Brr.. Ineens lijk ik wel super oud." Grapte de kattin zachtjes. Al klonk het wel ergens serieus. Er was inmiddels naar waarheid gesproken. "En hoe gaat het met jou Hopepaw?" Vervolgde ze vriendelijk en misschien ook wel een beetje nieuwsgierig.

Hopepaw leek haar grijns ook niet te kunnen onderdrukken toen Oceanbreeze om het minifoutje moest grinniken. Het was zo prettig om eens vrij te kunnen lachen met een andere clangenoot. Oceanbreeze was dan ook niet een kat die zich overal zorgen over maakte, al was ze ook niet zorgen vrij. Ze had genoeg ervaren om te weten dat het een hard leven was, die van een Warrior en ook al was ze nog maar een Young Warrior, wist ze genoeg om te weten dat haar kittens zo sterk mogelijk moesten zijn om het te overleven. Al zou ze niets anders willen dan Warrior zijn of in dit geval Queen. De clan was het beste thuis dat ze kon wensen en ze had niets met Twolegs en hun stinkende Monsters. Al was ze wel eerder in een Twolegplace geweest iets voordat ze Warrior was geworden. In verband met een rat die ze had achtervolgd. De Twolegs wisten ook niets tegen dat ongedierte te doen, leek het wel. Ze leken weinig met de natuur te hebben al leek Mr. Tips tevreden te zijn met zijn leventje als Kittypet. Hoewel ze zijn leefstijl niet begreep, minachtte ze de kater ook niet. Hij was oud geweest, ouder dan de meeste Elders ooit zouden worden. En dus had ze hem gerespecteerd. Hij had meer gezien dan haar eigen ogen waarschijnlijk ooit zouden zien. Zelf zou ze nooit kunnen leven in een Twolegnest, maar als anderen het konden, wie was zij dan om er wat negatiefs over te zeggen? Oceanbreeze had gevraagd of de rosse kattin voor haar Hopepaw was. De kattin knikte en dus ontspande ze. Ze kon er echt niet tegen als ze niet wist hoe de kat voor haar heette. Zeker als het een Windclanner was. Ze hoorde de meeste katten toch echt wel van gezicht te kennen. Immers kon elk van hen misschien ooit de mentor worden van een van haar kittens. Wie weet. Zodra ze uitgelegd had waarom ze niet met "u" aangesproken wou worden, knikte de Apprentice. Waarschijnlijk begreep ze nu waarom Oceanbreeze niet uit de hoogte wou doen. Immers was zij ook niet perfect, wat anderen misschien ook zouden denken. Kittens keken altijd op naar oudere katten die het kamp uit mochten en konden jagen en vechten. Droomden ervan om sterke Warriors te worden. Al vroeg Oceanbreeze zich wel af of sterke Warriors ook goede Warriors waren. Heel af en toe vond ze het geweld toch echt wel te veel. Misschien kwam dat ook door haar jeugdtrauma. Wat het ook was, ze stortte zich het liefst niet in een gevecht. Tenzij de clan echt verdedigd moest worden. "Prima, I guess." Begon de kattin simpel toen Oceanbreeze naar haar gesteldheid had gevraagd. De Queen concentreerde zich meteen op de kat voor haar, in plaats van op haar gedachten. "Ik verveel me een beetje de laatste tijd, gezien ik geen mentor meer heb enzo. Maar verder is alles wel oke hoor." Mauwde de Apprentice verder. Oceanbreeze knikte langzaam en bedenkelijk. "Heb je al een Warrior gevraagd of die je misschien een keer wil trainen? De meeste Warriors vinden het geen probleem met een clangenoot samen te werken." Mauwde ze nadenkend. Al waren er altijd katten die niets van gezelschap moesten.