Memories under the moonlight

Met een soepele sprong belandde de poes op het hekje waar ze vele maanden terug ook was opgeklommen. Haar blauwe ogen weerkaatste het maanlicht terwijl ze over de enorme, stenen gebouwen uitkeek. Het bracht een brok in haar keel om hier weer te zijn, weer hetzelfde te zien als wat haar kitten ogen toen ook hadden gezien. Het leek een eeuwigheid terug, en bracht op een vreemde manier een gevoel van nostalgie naar boven. Toentertijd had ze hier gezeten, vol hoop om haar familie nog terug te vinden. Zo kinderlijk naïeve had ze toen gedacht dat de wereld een prachtige plaats was en dat ze het haar eigen zou maken. Toen had ze met grote ogen naar de stad gekeken, de wereld had aan haar toebehoort. En nu? Nu was ze enkel een van de vele katten die hier rondzwierven, zonder enige zin of nut. Er was niets bijzonders aan haar, de wereld was een harde plaats en haar familie zou ze nooit terug vinden. De feiten waren haar op een harde manier duidelijk gemaakt.


-Cyber eerst c:

Cyber keek sceptisch naar zijn kitten, Lola, die nu eigenlijk al een volwassen kattin was. Ze zat voor het Hol Van De Wolf in zijn territorium. "Bescherm het met al je kracht" Ze was sterk voor haar leeftijd, maar klein. Slim, maar ook iets te vriendelijk. Maar de zwart-witte brompot had vertrouwen in haar. Ze had nu al 1 jaar lang zijn territorium overgenomen en beschermde het als hij er niet was.. terwijl hij de territoria afliep opzoek naar een pleziertje of gewoon lag te maffen in bloodclankamp. De wind waaide zachtjes en om eerlijk te zijn was het voor hem snikheet met dit subtiele zonnetje en warme wind. Want wat dacht je dan? Met een pels zo dik als een...een...nou ja, pelsdier. Cyber liep op draf weg van Lola en verliet zijn territorium. De zon werd hem al snel teveel en hij hield een break. De kater lag wat te puffen onder een struik langs de weg. Hij was richting twolegplace gegaan maar wist niet goed waarvoor, misschien een pleziertje beleven? Achja hij kwam wel wat beter. En anders stonden de gewone clans nog op zijn lijstje. Maar zijn geluk was niet mis want al snel zag hij een poes, hij zag een rosse rug. "Buzzard?" mrauwde hij vragend, meer gericht naar zichzelf dan naar de poes. Maar toen hij dichterbij kwam zag hij dat het een andere poes was. En wow wow wat was ze hot! "Hallooow my lady." zei hij met een scheve lach en opgetrokken wenkbrauwen.

"Buzzard?" Ze draaide met een ruk haar kop om toen ze een gladde, maar lage stem hoorde. Haar blik viel op een zwart-witte kater met felgroene ogen, die een stuk ouder dan haar was en er alles behalve slecht uitzag. Farai besloot de sombere gedachtes van haar verloren familie maar aan de kant te schuiven. Het zou toch niet helpen om daar nog langer over te tobben. De poes keek om zich heen, alsof ze ergens naar zocht. "Buzzard? Ik zie geen roofvogels hier hoor." Sprak ze zoetjes met een grijnsje op haar gelaat. "Enkel een eenzame rogue poes." Ze haalde haar schouders op en keek enigszins nieuwsgierig naar de kater beneden haar. "Hallooow my lady." Sprak hij met een charmante scheve lach en opgetrokken wenkbrauwen. Farai's ogen leken even op te lichtten door het schijnsel van de maan. Ze sprong van het hekje af en rekte zich even soepel uit, waarna ze zich tot hem richtte. "Goedenavond, my good sir." Speelde ze het spel mee, waarna ze de bekende stank van hem rook, meteen was ze een beetje op haar hoede, al liet de poes dat niet merken. "Een bloodclan kat? Goh, das een tijd geleden."Sprak ze met een ietwat bijtende ondertoon. De laatste bloodclan kat die ze tegen het lijf was gelopen was een rode poes genaamd Brat, die haar aanviel toen ze nog een kitten was.

Cyber moest even lachen bij wat de poes had gezegd. Nou ja vroeger was hij ook een eenzame rogue kater. Ze sprong van het hekje af en rekte zich uit, wat zowaar verleidelijk voor hem was. Maar toen ze iets over zijn bloodclan-zijn zei raakte dit hem ergens wel. Niet dat hij dat ging laten zien hoor! Hij lachte kort en grijnzde wat charmant. "Nou niet alle bloodclankatten zijn 100% slecht hoor." zei hij met een knipoog. "Ik ben gewoon.. een harde ziel.. maar met een goed hart." Goed hart.. yeah right hahahahah. In de dromen van een muis ja! Hij hield dan wel van kittens en raakte snel verlieft, hij pestte ook veel katen en moordde. Ook liet hij vaak zijn mates nadien achter met een buik vol kittens. Niet altijd hoor.. maar wel vaak.

Haar ogen bleven even haken op in halsband met tanden, dat vond ze maar niets. Farai zelf was nu ook niet bepaald lief, maar een moordenaar was ze niet. Cyber lachte kort en kreeg weer dat charmante glimlachje op zijn gelaat. Farai betrapte zich erop dat ze naar zijn groene ogen staarde en keek weg, zichzelf in stilte vervloekend. Ze was een sukkels als het aankwam bij de liefde, vaak genoeg was ze gevallen voor katers zoals hem en iedere keer eindige het verhaal hetzelfde. Nee, niet nog een keer.  "Nou niet alle bloodclankatten zijn 100% slecht hoor." De kater schonk haar een knipoog. "Ik ben gewoon.. een harde ziel.. maar met een goed hart." Ze lachte en keek hem met één wenkbrauw ongelovig opgetrokken aan. "Maar natuurlijk, er druipt bloed van je klauwen maar je hebt een goed hart." Sprak ze met lichte spot in haar stem. "Lieg niet tegen me," Ze tikte kort met haar staart tegen de tanden aan zijn halsband. "die zijn echt niet allemaal van honden, is het niet? Je moord, ik denk niet dat je dan nog een goed hart kan hebben." Wat je ook van haar moest denken, ze was niet dom. Onverzichtig? Ja dat zeker, maar niet dom.

-telefoonpostje

Cyber lachte "nou niet overdrijven, liefje." hij keek haar stil zwijgend aan terwijl ze verder zei. Ze was niet dom, dat was duidelijk. Minder dom dan bijvoorbeeld Buzzard was geweest. "Zeg dat maar tegen mijn 14 kittens. Ik moet je zeggen dat de helft me graag ziet en me de beste vader vind van allemaal." Hij kroop wat dichterbij en haalde een wenkbrauw op "Ga zo maar aan Lola vragen." Hij wist dat ze niet wist wie Lola was, of toch dat dacht hij. Maar één ding stond vast, lola was zijn lievelingsdochter en ze hield van hem en hij van haar. "Die tanden, ja.. dat is ervaring opdoen, zelfverdediging en ja.. reputatie he." Hij greens, maar deze keer een vrij valse grijns. Een seconde later was hij weer de charmante knappe kater.

Haar ogen schoten open, 14 kittens? Ze legde haar oren even in haar nek en keek hem ongelovig aan. "Ga zo maar aan Lola vragen." Pff, ja, daar had ze wat aan. Hoe moest zij ooit weten wie ene Lola was? Al hield ze de naam wel in haar achterhoofd. Als ze ooit ene Lola, als die daadwerkelijk bestond, tegen zou komen zou ze het zeker vragen. Voor nu grinnikte Farai enkel. "Hm-hm, zal ze me ook vertellen dat je een hoertje ben die steeds van poes naar poes hopt?"Sprak ze met haar scherpe tong, maar toen ze hem weer aankeek was duidelijk dat ze enkel wat met hem aan het grappen was. Of hij dat wel kon waarderen, was een andere vraag. ook vertelde ze hem er niet bij dat ze met meer kater had gehad dan goed zou zijn, al dan zonder kittens, want ach, dat ging hem toch niets aan? "Die tanden, ja.. dat is ervaring opdoen, zelfverdediging en ja.. reputatie he." Er kwam even een valse grijns op zijn gelaat die na één enkele seconde alweer verdwenen was. Het wekte enkel nog meer nieuwsgierigheid, al vertelde een stemmetje in haar kop om uit te kijken voor die enorme klauwen van hem. "Het zal allemaal wel, als je maar weet dat je mijn klauwen of tanden nooit krijgt." Een glimlach sierde haar snuit. "De naam is Farai, met wie heb ik het genoegen?"

Cyber trok een wenkbrauw op toen de poes een scherpe tong gebruikte, maar hij liet haar doen. Wat ze zei was niets meer dan hilarisch en vanbinnen lachtte de kater zich dan ook plat. De poes kon beter oppassen, mocht ze dat mooie vlammenpelsje willen behouden. Hij zag langzaamaan de poes steeds nieuwsgieriger worden, waar hij voldoening uit haalde. 'Het zal allemaal wel, als je maar weet dat je mijn klauwen of tanden nooit krijgt.' de poes glimlachte, "Nou ik zie ook niet graag hoe een prachtige, jonge poes de rest van haar leven met een gat in haar gebit rondloopt.. ik zal u voorlopig sparen mejufrouw." zei hij met die verleidende toon in zijn lage stem.'De naam is Farai, met wie heb ik het genoegen?' Cyber knikte even ter verwerking van de naam. Hij probeerde altijd al de katten te onthouden bij naam en geur en uitzicht, maar soms kon hij ze met zijn ouder wordende leeftijd wel eens door elkaar slaan. "Cyber, de Wolf zeggen sommigen ook wel eens." Hij greens, zijn zuurverdiende bijnaam. Hij bekeek de poes nog eens en likte even de ingebeelde smaak weg die op zijn lippen lag, de smaak van jong, prachtig bloed. Er kwam een schichtige kat voorbij rennen, een kittypet zo te ruiken.. waarschijnlijk bang van een bloodclanner, rat of hond. Of zelfs maar een minie muisje, want kittypets verwachtte vaak niet dat deze ook konden piepen.

OCC: sorry laat.. en ben nog wat aan het inkomen met terug opnieuw posten xD