Everyday i'm huntin' {Owlflight}

Bronzemask wilde vandaag haar gedachten en angsten opzij zetten om te gaan jagen. Het was best lekker weer, niet te warm, niet te koud, just perfect. Haar groengele ogen volgden een muisje die op het gras scharrelde. Langzaam kroop ze dichtbij, haar staart te laag om te zien maar hoog genoeg om niet over de grond te slepen. Haar schouderbladen bewogen op en neer en haar oren stonden naar achteren. Ze nam een grote sprong. Raak! Met slechts één beet in de nek was het diertje dood. Tevreden nam ze de prooi in haar bek en legde hem bij haar vangsten, waarna ze er wat zand overheen gooide. Ze zal de vangst later meenemen naar het kamp.

De andere poes leek Owlflight niet opgemerkt te hebben, ondanks het feit dat ze dezelfde muis hadden willen vangen. De gestreepte poes was altijd al een goede sluiper geweest, dus verbaasde het haar niet. Haar gestreepte vacht ging volledig op in het lange gras en haar beheerste pootstappen waren zo goed als niet hoorbaar. Daarbij waaide de wind in haar voordeel, waardoor de gevlekte poes haar waarschijnlijk nooit zelfs had kunnen opmerken. "Mooie vangst", miauwde ze, terwijl ze oprees tussen het lange gras. Owl wist wel dat het niet echt uitmaakte wie van het beiden de muis ving, maar ze vond het wel jammer dat zij het niet geweest was.

''Mooie vangst'' Klonk een ietwat bekende stem van dichtbij. Even gingen de haren van Bronzemask omhoog staan maar die gingen al snel liggen toen ze de geur van Owlflight herkende. Een clangenoot, een paar manen ouder dan haar. ''Dankje.'' Antwoordde ze schor terwijl ze de gestalte van de warrior op zag staan uit het gras. ''Hoe is de jacht?'' Mauwde ze, een beetje twijfelend over wat ze zou zeggen. Ze was sociaal eigenlijk best wel awkward, maar probeerde het niet te laten merken. Ze was tenslotte een volwassen krijger van de beste clan die er bestaat.