Ceremonie [8-10-16]

Shadowclan Ceremonie Oktober

De clan had het zwaar, dat was te zien aan alles wat zich om hem heen voltrok. Hier en daar waren katten aan het praten, maar het standaard zicht was tegenwoordig een ziekjes uitziende clan met een te kleine prooi stapel. Het deed hem willen zuchten, maar het toestaan deed de kater niet. Tijd om maar eens sterk te zijn, voor de clan en voor haar leden. Het was tijd dat ze de deputy's kant eens zouden zien die de sterke rechterhand van Innerstar representeerde. Hopelijk was die nog niet begraven onder de 'yay, life is awesome'-kant. Want die kant was niet erg gepast op het moment.

“Laat alle katten die oud genoeg zijn om hun eigen prooi te vangen zich verzamelen op de open plek.” Riep hij, zonder trilling in zijn stem, het was dan wel niet meer nieuw voor hem, dit was nog steeds spannend en dus liet hij zichzelf even tevreden kijken in de tijd dat de katten zich verzamelden. Zijn amberkleurige ogen namen de reacties in zich op, een zachte blik biedende aan hen die er wel eens sterker hadden uitgezien. De zenuwen waren weggegaan met het geluid van zijn stem, zijn moeder had dit gedaan, hij was hiermee opgegroeid, de clan had hem nodig, hij kon dit.

Eerst de mededelingen maar, die waren het zwaarst, als het goede nieuws daarna kwam zou iedereen met een goed gevoel verder kunnen met de dag. "Beste clangenoten," Begon hij, en keek ernstig, "Helaas heeft Starclan Dauntrose uit ons midden weggenomen, ze jaagt nu op nieuwe plekken, maar ze zal altijd onthouden worden in Shadowclan om haar moed, haar goedheid van hart, en haar onuitputtelijke geduld met ons allen. Haar dood is het gevolg van de rattenplaag, waar meerdere van ons last van hebben gehad. Om te zorgen dat we niet meer warriors verliezen aan deze tegenslag, wil ik ieder van jullie oproepen om je te laten checken door Ace zodra je iets vermoedt of verdachts voelt," Hij bemerkte dat hij Ace Ace had genoemd in plaats van zijn volledige naam, en keek even moeilijk. "Acefray dus," Waarna hij voor het gemak de kater maar gewoon een soort van aanwees. "De kittens van Dauntrose staan onder de verzorging van Waspsting, waar ik haar zeer voor wil bedanken. Bedenk jullie dus ook dat wanneer jullie terugkomen van een huntpatrol, jullie haar een stuk fresh-kill brengen," En hij glimlachte even naar de rest, al was het overschaduwd door het verdriet.

“Ook na zware gebeurtenissen moeten we door,” Vervolgde de kater, zijn stem sterk. Zijn blik over de menigte laten glijdende, ze stonden hier samen in, dit was hun huis, dit zouden ze samen herbouwen en in glorie herstellen. ”Het is daarom tijd voor een ceremonie, om kittens die flink gegroeid zijn de kans te geven zich in te zetten voor de clan,” Hij knikte de kleine katten toe. “Volekit, iedereen kan wel zien hoeveel je gegroeid bent, voortaan zal jouw naam Volepaw zijn, en Mossyfeather zal jouw trainingen waarborgen,” Hij keek naar de ervaren warrior, en knikte die even toe. ”Ik vertrouw erop dat zij dit naar behoren zal doen,” Dat was naar waarheid gesproken, het tweetal zussen waren een paar van de meest ervaren warriors in de clan. Hierna viel zijn blik op de rest van de kittens, en ging hij weer verder. ”Daarnaast hebben we nog Woolykit, wiens naam hierbij verandert naar Woolypaw. Woolypaw, jouw trainingen zullen verzorgd worden door Venomfeatger, een waardig krijger die jou alles zal leren wat je nodig hebt.” Ook dit duo werd toegeknikt, voor Tall verderging. ”Als laatste is het de beurt aan Wolfkit, Wolfkit, jouw naam is vanaf nu Wolfpaw en ik zal zelf jou van trainingen voorzien.”

Even liet de kater de tijd voor de mentoren en nieuwe apprentices elkaar te zien en ontmoeten, zelf stapte hij van de steen af, en tikte de neus van Wolfkit, nu paw, aan, voor hij weer terugging naar zijn plek, en de menigte weer aankeek. De glimlach deze keer getint door verdriet, ze waren dierbaren verloren.
“Er moeten nu nog wat apprentices nieuwe mentoren toegewezen krijgen door verliezen die we hebben geleden in de strijd, en verwondingen,” Tall liet dit even inzinken, de clan moest inzien dat ze niet waren wat ze geweest waren.  “Viperpaw en Blackpaw, jullie mentor zal Crowdive zijn, ze zal jullie alles leren wat jullie nog niet weten. Ruddypaw, jij zult als mentor Mazerunner krijgen, een waardig krijger die de wijsheid op jullie zal overdragen.” Hij liet de katten elkaar even groeten, en ging toen weer verder. ”Barkpaw, jouw trainingen zullen vanaf nu verzorgd worden door Waspsting, en de trainingen van Robinpaw door Ratbite.” Opnieuw gaf hij de tijd voor de katten om elkaar te groeten, en liet zijn blik nog eens rond de groep katten gaan, de volgende ceremonie was speciaal.

“Naast het vreugdevolle nieuws dat zoveel apprentices aan trainingen kunnen beginnen, is er ook nog een kat in ons midden die hun training afgerond heeft,” Zijn blik gleed naar Amberpaw, en hij glimlachte breed naar haar. "Amberpaw, kom naar voren," Hij sprong van de rots en keek de kat serieus in de ogen. "Ik, Tallshadow, deputy van Shadowclan, vraag Starclan neer te kijken op deze apprentice. Hij heeft hard getraind om de warrior code te leren, en ik beveel hem aan bij u om warrior te worden." Zijn blik ging naar de apprentice, "Amberpaw, beloof je plechtig de warrior code na te streven, en de clan te beschermen en verdedigen, zelfs moge het ten koste gaan van je eigen leven?" Tall wachtte op het antwoord van de apprentice, en knikte. "Dan, bij de macht van Starclan, geef ik je nu je warrior naam. Amberpaw, vanaf nu zal je bekend staan als Amberhunt. StarClan eert je durf en goedmoedigheid, en wij verwelkomen je als volwaardige warrior van Shadowclan."
De kater knikte nog eens, en bekeek de ander eens vol trots. Een nieuwe warrior, nieuw leven, de toekomst. Ze zouden deze clan niet klein krijgen. Nu niet, nooit niet.

Nog een enkel ding moest hij de clan mededelen, en dan konden ze allemaal verder met de gang van zaken. "Als laatste wil ik jullie mededelen dat Acefray mij heeft verteld dat Bitterpaw de nieuwe shadowclan medicine cat apprentice is," Mauwde hij, met trots naar de apprentice kijkende. "Dit is gegaan naar bericht van Starclan, en ik heb alle vertrouwen in Bitterpaw, mag Starclan met je zijn," Hij knikte de poes toe, en keek de clan rond.

“Hierbij is deze ceremonie geëindigd.”

Lijstje:

Amberpaw had al een vermoeden gehad dat vandaag de ceremonie zou plaatsvinden, ook had hij wel gedacht dat hij erin voor zou komen. Toen de ceremonie begon liep de kater naar de rest van de clan toe om te luisteren. Het begon met de mededelingen, de mededelingen waardoor het hele kamp nu in verdriet en rouw gehuld was: de dood van Dauntrose en de kittens die ze achter liet. Maar Tallshadow had gelijk, zelfs na dit soort gebeurtenissen moesten ze door. Als eerste werden de oudere kittens tot krijger benoemt, Amberpaw riep mee met de rest toen Volepaw en Woolypaw benoemt werden. Daarna de leerlingen die een nieuwe mentor kregen, Viperpaw, Blackpaw, Ruddypaw en Barkpaw, Met twee daarvan had hij wel eens echt contact gehad. Nu kwam het, zijn eigen ceremonie. Tallshadow vertelde hen dat er naast al die nieuwe leerlingen ook een leerling zijn training had afgerond, de deputy glimlachtte breed naar Amberpaw en Amberpaw glimlachtte terug. Tallshadow vroeg Amberpaw naar voren te komen en dat deed hij. De deputy riep Starclan aan om op hem neer te kijken, hij vertelde dat Amberpaw hard gewerkt had om de Warrior code te leren. Dat was zeker waar, Amberpaw zuchtte onhoorbaar, het zou eindelijk gebeuren, eindelijk zou hij kunnen laten zien dat zijn ouders niet waren wie hij was. Tallshadow vroeg Amberpaw of hij plechtig zweerde de warrior code zou nastreven en de of hij de clan met zijn leven zou beschermen. Amberpaw keek op naar de deputy. "ik zweer het" Tallshadow knikte en toen benoemde hij hem tot de warrior Amberhunt. Amberhunt draaide zich trots om terwijl de clan zijn naam riep, hij scande de katten en zag er een die minder blij leek: Bitterpaw. Hij had het dus echt bij haar verpest, maar dat was niet heel vreemd. Toen Amberhunt echter terug liep naar de andere gebeurde er iets dat hij niet verwacht had. Tallshadow benoemde Bitterpaw tot leerling van Acefray, Bitterpaw? Als medicinecat Apprentice? Amberhunt had het niet verwacht. Hij hoopte maar dat ze er blij mee was, toen was de ceremonie afgelopen.

Rustig was Wolfkit in de nursery naar buiten aan het kijken. Shadowclan was een trieste bedoeling op het moment, het zag er naar uit dat de ziekte zich erger naar binnen had gevreten dan hij gedacht had. “Laat alle katten die oud genoeg zijn om hun eigen prooi te vangen zich verzamelen op de open plek.” Meestal was het Innerstar die deze tekst afriep. Dit keer was het van Tallshadow, de deputy die hij wel is had zien lopen in Shadowclan. Wolfkit was geïnteresseerd in wat hij te vertellen had en hij zag dat andere kittens van zijn leeftijd ook naar voren geduwd werden om te gaan kijken. Zou hij dan eindelijk apprentice worden?
Tallshadow deed rustig zijn zegje, wat Innerstar normaal deed. Hij praatte over Dauntrose haar dood, haar kittens die nu in de nursery als een tijdje bij Waspsting lag en dat ze haar een stuk fresh-kill moesten brengen als ze iets vonden. Dat was wel het minste dat er gedaan kon worden voor haar. Waspsting zorgde voor de kittens alsof het haar eigen waren. Daarna ging Tallshadow door met kittens tot apprentices benoemen. Toen voelde Wolfkit het enthousiasme toch wel een beetje op zijn borst drukken. Gezonde spanning, zeggen ze dan. De kitten luisterde aandachtig, maar hij hoorde zijn naam maar niet voorbij komen. ”Als laatste is het de beurt aan Wolfkit, Wolfkit, jouw naam is vanaf nu Wolfpaw en ik zal zelf jou van trainingen voorzien.” Zijn ogen werden wat groter. Wat! Tallshadow zou hem trainen? Dat was super gaaf! Wolfkit stapte dapper naar voren toen de kater naar hem toe kwam en drukte zijn neus tegen die van hem, zoals hij de anderen al had zien doen. Met grote ogen keek hij toe terwijl Tallshadow de high rock weer op sprong en verder ging. Wolfki-, eh, paw luisterde al niet helemaal meer want hij was in de wolken. Hij was eindelijk apprentice! En ook nog is die van Tallshadow! Hij had stiekem een beetje gehoopt dat Innerstar hem zou willen trainen, maar Tallshadow was ook ontzettend cool! Met zijn borst trots een beetje vooruit gestoken bleef hij zitten en luisterde hij.

Nieuwsgierig trippelde de gestreepte kater naar voren wanneer de stem van zijn oude mentor over het kamp galmde. Maze ging zitten en krulde zijn staart voor zijn poten. Hij herinnerde zich nog heel goed zijn warrior ceremonie, alsof het gisteren was. de bruine warrior voelde veel liefde voor de maandelijkse ceremonies. Ze toonde hoe de clan groeiden, en het voelde als een soort eerbetoon aan zijn voorouders. Een sombere uitdrukking gleed over zijn gezicht bij het slechte nieuws over Daunt, hij had haar niet zo goed gekend als sommige andere leden van de clan, maar vond haar dood toch een zeer jammer iets. Maze spitste zijn oren wanneer hij zijn naam hoorde vallen. “Ruddypaw, jij zult als mentor Mazerunner krijgen, een waardig krijger die de wijsheid op jullie zal overdragen.” Hij vond het moeilijk om zichzelf als mentor voor te stellen, zeker als hij zichzelf in zijn hoofd nog Mazepaw noemde, maar besloot dat hij zou proberen de beste mentor mogelijk te zijn. Na de ceremonie trippelde hij op zijn apprentice af. "Hallo", miauwde hij, terwijl hij zijn opwinding een beetje probeerde te verbergen. "Ik stel voor dat we meteen beginnen",

Jeej. Ceremonie. Vole voelde krampen zijn buik samentrekken terwijl hij naar voren stapte. Hij kon zich niet voorstellen dat hij ooit over zo iets als dit, zo nerveus kon zijn. hij haalde diep adem wanneer de bruine kater vooraan zijn naam noemde. Dit was het dan. Het einde van Volekit. Geen gezellige dutjes in de nursery meer. Geen luiheid meer. Vanaf nu zou hij moeten werken. Hard werken. “Volekit, iedereen kan wel zien hoeveel je gegroeid bent, voortaan zal jouw naam Volepaw zijn, en Mossyfeather zal jouw trainingen waarborgen,” Mossyfeather... Hij zag er altijd zo streng uit. Vole kon zich wel goed voorstellen dat de kater hem zou haten voor zijn luiheid en humeurigheid. Na de ceremonie ging hij op zoek naar zijn mentor. "Eh, Mossyfeather?", vroeg hij. Vole zag de kater bij een groepje apprentices staan. Misschien vergiste hij zich, en was dit helemaal niet eens Mossyfeather.

tag; Mossyfeather
note vole is een kater ;3

Amberhunt bedankte zijn deputy voor de felicitatie en keek toen naar de andere kant van de groep katten. Naar Bitterpaw, ze waren "vrienden" geweest voor wel anderhalve dag en toen had hij het verpest. Het was tijd dat hij haar weer eens sprak, hij nam diep adem en zuchtte. Toen liep hij op de zwarte kattin af, "gefeliciteerd" begon hij, normale introductie, Check. "Ik zal niet doen alsof ik naar je toe ben gekomen om je te feliciteren met je nieuwe rang want dat is gewoon niet waar. Nee, waar ik het eigenlijk over wilde hebben is dat het me spijt..." hij ging snel door voordat ze kon antwoorden "maar is het echt nodig dat we elkaar nu blijven ontwijken. Ik wilde je ruimte geven na ons gesprek, dat heb ik gedaan. Toen probeerde ik opnieuw een gesprek aan te gaan, oke misschien had ik voorzichtiger kunnen zijn. En ik weet dat ik dat al te vaak gezegd heb om het nog eerlijk te laten klinken, maar het spijt me echt." het was waarschijnlijk een nutteloze poging naar het was het proberen waard.

tag: Bitterpaw

Eindelijk, dacht Amberhunt toen Bitterpaw hem feliciteerde en vergaf. Toen schoot hem iets te binnen, een eerder plan dat hij haar had vertelde maar dat ze had afgewezen. "nu je Medicinecatapprentice bent, zou het ehm mogelijk zijn om Starclan te bezoeken en toch Nightpaw weer te zien, zoals ik je ooit voorgesteld had?" Amberhunt beet op zijn lip, nu leek het eindelijk goed te gaan, moest hij weer beginnen over datgene dat hen uit elkaar had gehaald: 'Nightpaw en zijn onmogelijk vragen over haar aan Bitterpaw.' Hij had er beter niet weer over kunnen beginnen maar nu was het al te laat, net zoals het bijna te laat was geweest toen hij maar door bleef vragen. Maar toch, hij hoopte wel dat Bitterpaw haar zusje terug zou zien, dat gunde hij haar. "Ik hoop echt voor je dat het kan" vertelde Amberhunt haar.

Tag: Bitterpaw

Ook zij voegde zich bij de menigte katten toen er een nieuwe ceremonie opgeroepen werd. Ze telde zichzelf, ondanks de recente gebeurtenissen, zeker nog mee tot katten die voor hun eigen prooi konden zorgen. Ziek of niet ziek, kittens of geen kittens, ze zou een sterke kattin blijven die zich niet zomaar onder liet doen.
Wasp vernauwde kort haar ogen toen Tallshadow op de rots stond. Echter kon ze ook begrijpen waarom Innerstar zijn hulp ingeschakeld had. Er was flink wat gbeurd de afgelopen tijd en ceremonie's organiseren was een vermoeiende taak. Immers moest alles van te voren goed uitgedacht worden, moest je toch voor een hele groep katten staan, en moest alles goed gezegd worden.
Dauntrose werd natuurlijk gemeld, en er leek een soort steek door haar buik heen te gaan. Het blik van de zowel zieke als opengereten Dauntrose was op haar netvlies gebrand en hoewel ze vanbuiten zo sterk als altijd leek, vrat het haar vanbinnen op. Echter werd ze van deze nare gedachtes afgeleid door Tallshadow, die opmerkte dat andere warriors haar fresh-kills moesten komen brengen. Ze fronste verontwaardigd. Alleen omdat ze nu een parttime queen was, betekende dit niet dat ze niet meer voor haar eigen eten kon zorgen! Echter liet ze het maar begaan, ze kon er niet nu tegenin gaan, en bovendien zou dat ook geen nut hebben.
Toen de nieuwe mentors opgenoemd werden, en zij hierbij hoorde, rechtte ze haar schouders. Een klein glimlachje verscheen toen toch op haar gelaat. Ze vond het één van de beste bezigheden om apprentices te trainen, om ze te vormen naar een ware ShadowClan warrior en hun te helpen in hun weg naar volwassenheid. Ze had er zeker plezier in en het was ook nog één van de nuttigste dingen die je voor een Clan kon doen. Ze stapte naar voren en drukte haar neus - zoals het ritueel hun voorschreef - tegen die van haar nieuwe apprentice, Barkpaw, aan. Vervolgens ging ze weer zitten, nu met haar apprentice aan haar zijde, om de rest van de ceremonie af te luisteren.
Dat er een nieuwe Medicine Cat apprentice was was goed nieuws, en ze knikte om de keuze van Acefray. Bitterpaw was, voor zover zij wist, een goede apprentice, die haar taken serieus nam. Ze zou een goede Medicine Cat apprentice worden, als je het aan Wasp vroeg.
Toen de ceremonie afgesloten werd, gleed haar blik naar Barkpaw en ze keek hem rustig aan. Ze had wel wat over hem gehoord, en wist dat hij niet al te serieus was en meer voor een lolletje in was dan de meeste katten, en vooral rondom poezen hing. Dat zouden ze er een beetje uit moeten halen, maar verder leek het haar een prima kat. "Barkpaw, ik wil vannacht je eerste training beginnen. Zorg dat je met maanhoog bij de kampuitgang staat." begon ze meteen.

Tag: Barkpaw

Amberhunt keek heer schuldig aan, waarom moest hij er nou steeds weer over beginnen? Waarschijnlijk was het omdat hij wilde dat Bitterpaw zich beter zou voelen als ze haar zusje opnieuw gezien zou hebben. "Sorry, ik zal er niet opnieuw over beginnen" bood hij zijn excuses aan, "bedankt dat je me kon vergeven voor wat ik heb gedaan. Maar nu zal ik je met rust laten, je wildt vast graag naar Acefray toe" miauwde hij. Amberhunt vond het fijn dat hij nu geen ruzie meer had met iemand waar hij geen ruzie mee wilde hebben. Hopelijk was ze blij met haar nieuwe rang en taken.

tag; Bitterpaw

Tallshadow kwam op hem afgelopen. Wolfpaw had hem al mentor gekregen, hij vond het nog steeds hartstikke cool! "So, big guy, snel genoeg apprentice?" vroeg de kater toen hij bij hem was. Wolfpaw grijnsde. "Nee, had veel sneller gemogen van mij!" vertelde hij eerlijk aan hem. "Heb je al een nest?" oh ja! Hij moest een eigen nest gaan maken in de apprentice den! Voordat alle goede plekken weg waren. "Dat moet ik nog doen! Maar ik wou eerst weten wanneer mijn mentor me meeneemt om door het gebied te touren." het kon allemaal niet snel genoeg voor hem. Als het aan Wolfpaw lag was hij met weekje al warrior. Helaas werkte het niet zo. "Wat ga ik allemaal leren dan? Wanneer leer ik vechten?" hij was zo enthousiast dat hij eindelijk wat mocht doen.

Amberhunt schudde zijn kop. "Nee, misschien is hij al in zijn den?" Miauwde hij, vreemd dat Acefray zijn nieuwe leerling nog niet begroet had. "Maar ik ga nu maar eens kijken naar mijn eigen nieuwe den. Ik zie je nog wel een keer" Miauwde Amberhunt en hij liep naar het Warriors den toe om eens te kijken waar hij het grootste deel van zijn leven zou slapen. Hij was erg blij dat hij zijn training snel had afgerond en niet tot zijn vijftiende of zestiende moon Apprentice was gebleven.

Tag; Bitterpaw

Hij had enkel kalm zitten luisteren naar de ceremonie. Hij kon het niet laten luid te snuiven bij het horen van het nieuws van een nieuwe med cat apprentice. Jaloers? Jazeker! Dat was hij inderdaad. Maar zou hij het ooit van zijn leven toegeven? Nope. Hij keek enkel even schuin toen er niks over werd gezegd. Zonder echt op te letten op hoe en wat stapte hij naar de tabby deputy toe en keek hij hem strak aan. "Waar is Innerstar? Ik moet haar iets laten weten," klonk er strak van de jonge warrior, die er helemaal niet al te blij uitzag. Ugh, dit hele goed had zijn humeur naar de bodem getrokken, wat fijn.

-alleen aandacht voor Tallshadow