Scratch, dodge, repeat

De rosse kater klemde zijn kaken opeen terwijl hij vechtmoves oefende. Hij moest beter worden in het vechten - hij zou het zichzelf niet vergeven als iemand, en vooral Everstar, iets gewond raakte omdat ze hem moesten beschermen. Het was gewoon niet juist voor een warrior - een senior warrior, nota bene - om zo hulpeloos te zijn op het gebied van vechten. Neverland zuchtte terwijl hij naar een denkbeeldige vijand sloeg, en liet toen zijn schouders verslagen zakken. Hij wou niemand pijn doen, echt niet. Hij had veel liever gehad dat hij zoals een Medicine Cat katten mocht verzorgen en beschermen, in plaats van ze te verwonden zoals hij moest als warrior.

Eerste post Crowfur

Vermoeid zakte Crowfur neer terwijl hij een muis at. Hij had die nacht gedroomd over Fourtrees en over de she-cat. Hij had gedroomd dat hij naar Fourtrees ging en dat hij haar daar vond. Alleen leefde ze niet meer, maar was ze dood. En tussen haar poten in lag zijn dochter. Hij wilde er niet aan denken dat hij zijn dochter ooit dood zou vinden. De she-cat kon hem een worst wezen, probeerde hij stoer te beloven aan zichzelf. Hij wist echter dat als hij haar ooit zo zou vinden dat het zijn hart tien malen erger zou breken dan dat haar gedrag van nu had gedaan. Hij zou het niet aankunnen om haar op een Gathering tegen te komen of op een Gathering te komen en dan van Butterstar te horen dat ze dood was. Niet dat Butterstar wist van hun relatie of zo. WindClan en RiverClan hadden al wel genoeg problemen met elkaar zonder dat dat er ook nog eens tussen moest komen. Crowfur had dan ook niemand tegen wie hij het eerlijk kon zeggen, maar het knaagde toch wel elke dag aan hem. Wat zou er gebeuren als hij het tegen Everstar zou zeggen? Wat als ze op een dag toch een héél lichte geur van RiverClan zouden ruiken van zijn dochter? Maar nee, dan hadden ze dat nu al wel gedaan, dacht Crowfur. Hij had er wel voor gezorgd dat zijn dochter volledig naar WindClan en naar hem rook. Everstar zou hem verbannen als hij het haar eerlijk zou vertellen, dus dat idee hield hij ook maar achterwege. De kater stond op nadat hij zijn muis had gegeten en rende naar de uitgang toe. Na een poosje door het territory te hebben gedwaald en één muis te hebben kunnen vangen rook hij de geur van een andere kat. Hij herkende de kater als Neverland en wierp een blik op de Senior Warrior. De kater had nogal een verslagen houding. Crowfur liep op zijn gemakje naar de Warrior toe en legde over zijn staartpunt begroetend op de schouder van de kater. ‘Tegenstander nodig?’ vroeg hij vervolgens.

Neverland keek op toen hij een staart op zijn schouder voelde en glimlachte lichtjes naar de kater. Hij vroeg of hij een tegenstander nodig had, maar de donkerrode kater schudde zijn hoofd. "Genoeg voor vandaag..", mompelde hij. Hij zou er nooit zo goed in zijn als de andere warriors, dat wist hij; maar hij wist ook dat hij niet zo zwak moest zijn, dat hij de zwakke plek was van Everstar en dat was allesbehalve wat hij hij wou zijn. Hij wou zijn clan niet in gevaar brengen, hij wou haar niet in gevaar brengen. Zijn donkergroene ogen stonden bedachtzaam als de senior warrior opkeek naar de lucht. Zou zijn mentor nu op hem neerkijken en hem een mislukkeling voelen? Hij had zo zijn best gedaan om hem een vechter te maken.

Crowfur herkende de kater als Neverland. Hij had niet bepaald goede banden in zijn Clan, maar als hij één iemand wél oprecht aardig vond dan was het Neverland. Was hij vroeger toen hij Crowkit heette naar Neverland gegaan om troost te vinden omwille van de dood van zijn ouders? Had hij hem om verhaaltjes gevaagd? Neverland was geen Elder, maar Crowfur zag de kittens tegenwoordig vaak genoeg in de buurt rondhangen van Senior Warrior’s omdat ze die net zo interessant vonden als Elders. Nog interessanter zelfs omdat de Senior Warrior’s meestal een beter geheugen hadden en hun meer konden vertellen. Crowfur gaf een respectvol knikje naar de kater toen deze aangaf dat hij het niet meer voor vandaag wilde. ‘Morgen is weer een dag,’ antwoordde hij daarop. Als Crowfur voor enkele katten respect had dan was het toch wel voor Senior Warrior’s en voor Elders. Zij hadden hun Clan immers lang en goed gediend waardoor ze ook alle respect verdienden die ze konden gebruiken. En zo ook Neverland had zijn respect. De kater leek iets minder fit te zijn dan een andere Senior Warrior, maar daardoor in Crowfur’s ogen zeker niet slechter. ‘Als je iemand nodig hebt weet je me te vin…’ Hij kon zijn zin niet afmaken omdat hij gealarmeerd zijn kop draaide toen hij het gemekker hoorde. Nors keek hij naar een schaap dat zich in hun territory bevond. Echt? ‘Als het geen dassen zijn zijn het wel schapen,’ mopperde hij tegen Neverland terwijl hij geïrriteerd zijnde naar het beest keek dat hun loom aankeek en op iets aan het kauwen was. ‘Zullen we hem verjagen of laten we hem doen?’ Dadelijk was er een Twoleg in de buurt of zo. Het idee dat de Twoleg hun kamp vond met de kittens was niet bepaald een idee dat Crowfur kon accepteren.