Best friends... [Lurkingshade]

De rode kater zat in een hoek van het kamp een kleine vogel te eten, vanaf deze plek kon hij iedereen die in het kamp was goed zien en obseveren. Of als je normale taal gebruikt, katten op een open plek en een kat in de hoek die naar ze kijkt. Amberhunt was tegenwoordig minstens éen keer per dag aan het jagen, de clan had het niet makkelijk nu er weinig prooi was. De dalende temperaturen hielpen ook niet echt, aangezien er nu veel minder prooidieren buiten hun holen zouden zijn. Kort samengevat, minder fijne tijden voor de clan.

Maar goed dat hij er meerdere keren op uit was gegaan deze dag. Met een kleine vogel en een muisje was hij terug gekeerd. Niet veel vlees, wel veel meer om te tonen dan eentje tho. Een was beter dan twee, want alle kleine beetjes hielpen toch een beetje. Hij besloot het maar even op de prooistapel te dumpen en keek kalm rond. Hij had geen honger, noch had de neiging iets te eten zoals sommige deden in de clan... UGh... Toen hij plots iemand zag die aan het eten was kon hij het niet laten om te blijven staren naar de rosse kat... Amberhunt... Ugh...

Toen zijn blik op de prooistapel viel keek hij recht in de ogen van zijn meest favoriete, geen sarcasme ofzo, kat van de gehele clan: Lurkingshade. De zwart-witte kater bleef naar hem kijken, waarom? Oke, hij was natuurlijk super intressant dus aan de ene kant begreep hij het ook wel. De rosse kater bleef Lurkingshade aankijken en zo leek het oppeens wel een staarwedstrijd. Toen wende Amberhunt zijn blik af en nam een laatste hap van de vogel die hij had zitten eten. Misschien konden hij en Lurkingshade nog wel eens een gezellig gesprekje voeren zoals de vorige keren.

Kalm bleef hij kijken naar de rosse kat en deze keek ook echt niet weg. Ugh. Hij knipperde even en toen de ander eindelijk wegkeek stond de gevlekte kat op en wandelde naar hem toe. "Ben je al veranderd?" flapte hij eruit toen hij bij de ander was. Zijn gifgroene ogen keken scherp neer op de ander die aan het eten was. Hij had geen interesse in een kat die veranderde. Hij had gewoon niks te doen en dit was een opvuller van zijn vrije, saaie tijd.

Lurkingshade besloot naar hem toe te komen, wat gezellig! Hij vroeg Amberhunt of die al veranderd was, "waarom moet ik veranderen, waarin moet ik veranderen?" vroeg de rode warrior terwijl hij in Lurkingshade's ogen keek. Dit werd zoiezo een heel leuk gesprek, net als de vorige keren. Amber was echter wel geintresseerd in wat hij te zeggen had, waarin moest hij dan veranderen?

"waarom moet ik veranderen, waarin moet ik veranderen?" klonk er van de rosse kat af. Hij keek hem strak aan. Hij keek hem recht aan; dared. "Geen idee, zeg jij me wat het is," zei hij kalm zonder enige emotie door te laten klinken. Hij deed wat hij altijd deed, zichzelf zijn en geen enkele levende fukels geven. Want ja, zo was hij wel. Hij zou niet zeggen in wat de ander moest veranderen, want wat voor nut zou dat hebben? Hij was toch weer zo'n type kat. Zoals die Tall... Ugh...

Ja kom op, hij was naar hem toe gekomen om het te vragen. "Oh maar ik weet wel een paar dingetjes. Ik ben soms, oke vaak, onmogelijk, ik ben te nieuwsgierig en ik zeg dingen te snel" Miauwde de Rode kater terwijl hij Lurkingshade recht aan bleef kijken. Ze waren niet de beste vrienden ooit maar aangezien ze beide Shadowclanwarriors waren waren ze een beetje gellimiteerd in wat ze elkaar aan deden, of eigenlijk wilden doen. Want Amberhunt had wel een idee wat Lurkingshade zou doen als de rode kater een Windclanwarroir was geweest....

"Oh maar ik weet wel een paar dingetjes. Ik ben soms, oke vaak, onmogelijk, ik ben te nieuwsgierig en ik zeg dingen te snel" klonk er van de kater af, alsof het een of ander spelletje was. Voor hem misschien wel ja, maar voor hem was dit ergens wel serieuze zeikgeval. Hij haalde diep adem en liet een luide en lange zucht horen. Oh boy, wat was hij weer eens blij. Not. "Fijn dat je zelf al wat dingen inziet dan..." zei hij rustig. maar nja, dan wast nog steeds niet zeker dat hij zichzelf ervoor zou veranderen tsk.