Being a warrior (open)

Onderwerp: Being a warrior (open) zo 14 aug 2016 - 16:47

Alles deed hem pijn. Letterlijk alles. Zijn achterpoot was nog altijd gezet in een wanhopige poging om de botten te laten helen maar Mistpaw zag het maar grauw. Hij zou nooit meer kunnen rennen. Hij zou eigenlijk nieteens kunnen lopen en toch deed hij het wel. Hoe veel pijn het dan ook deed. Hoe vaak hij dan ook door zijn poten zakte. Hij bleef doorgaan. Hij was een Warrior en hij moest wel door gaan. Om alle fouten in zijn leven te kunnen herstellen. Als hij nu zou stoppen met vechten zou Silverstar hem ongetwijfeld naar de elders den sturen. Nou dan kon je hem nog beter afmaken want Elder worden dat weigerde Danger. Dat zou hij niet aankunnen.

Onderwerp: Re: Being a warrior (open) ma 5 sep 2016 - 17:21

Zoals elke dag was ze gaan jagen in het bos. Dag in en uit. De tijd tikte maar door... Nu pas besefte ze dat het nog niet zo lang was, maar het leek al zo ver weg. Haar tijd in Riiverclan en bij Butterstar en haar clanmates. Zo'n tijd zou niet meer komen... En iets in haar zei dat de volgende keer dat ze hen zeggen, minder vredevol zou zijn. Met een hoofd gevuld met lege gedachten wandelde ze verder. ja, leeg waren ze... Want ze hadden geen betekenis, noch inhoud. Zeker niet als ze al zoveel keren voorbij waren gekomen. Wat was het dan nog..? Een zucht kwam van haar af... Waarna ze even diep adem haalde en een bekende geur haar neus binnen trad. Wel meteen kek ze op... Wacht... Toen ze haar pas versnelde en in de verte de kater zag, rende ze naar hem toe. Het beeld van hem toen hij gewond was flitste aan haar voorbij. Sindsdien had ze hem niet meer gezien. Haar clanmate... "Dangerdance!" zei ze meteen. De grote poes begon hem meteen steun te bieden doormiddel van haar lichaam, zodat hij het makkelijker zou hebben. "Wat doe je hier.... Hoor je niet te rusten?" ze wist niet van zijn situatie, want ze had zo haar eigen ding gehad de laatste tijd.

Onderwerp: Re: Being a warrior (open) ma 5 sep 2016 - 19:42

Natuurlijk moest er wel iemand komen. Iemand die zich weer zorgen maakte om hem. Iemand die hem per direct ondersteunde. De haren op zijn rug begonnen al overeind te staan nog voor ze haar zin af gemaakt had en grommend probeerde hij zichzelf los te krijgen van haar. "Luister eens even heel goed naar me jij!" Siste hij voor hij haar recht aanstaarde en zijn bovenlip op trok beseffend dat het Snowdrop was. "Hoor jij niet in Riverclan te zitten?" Vroeg hij snerend en koud terwijl hij zichzelf los probeerde te werken van haar ondersteunende lichaam. "Ik ben een warrior. Misschien niet met het o zo heilige thunderclan bloed van je maar wel in m'n hart. En ik 'rust' niet tot ik een meter onder de grond lig begrepen.'

Onderwerp: Re: Being a warrior (open) wo 7 sep 2016 - 19:22

Hij gromde naar haar, maar met al haar macht probeerde ze hem te blijven ondersteunen, geen kick gevende om zijn vijandige houding of wat dan ook. Het kon haar niks schelen dat hij zo tegen haar deed. Ze was het terug gewoon geworden. De degradatie van respect die ze nooit leuk had gevonden. Het was beter deze manier en ergens voelde het fijn aan. Daarom dat ze kalm kon blijven en een serieuze blik opzette. "Luister eens even heel goed naar me jij!" Sigh... Ze keek hem even aan met kalme, neutrale ogen. Ze zou luisteren naar hem, daarom spitste ook meteen haar oortjes. "Hoor jij niet in Riverclan te zitten?" Klonk er van hem en Snow keek hem even rustig aan, maar vanbinnen deed het wel pijn, ja. "Ik ben een warrior. Misschien niet met het o zo heilige thunderclan bloed van je maar wel in m'n hart. En ik 'rust' niet tot ik een meter onder de grond lig begrepen.' Ze slikte even en bleef hem met al haar macht ondersteunen. "Thunderclan bloed of niet, je bent mijn clanmate en ik wil niet dat hij zich pusht. Dit is niet gezond voor je," zei ze kalm met een sterke stem. "Misschien hoor ik inderdaad wel in Riverclan met mijn Thunderclan bloed, maar ik blijf loyaal aan mijn clan. Zo ook aan mijn clanmates," vervolgde de queen even. "Met rust kan je misschien wel weer iets doen over enkele moons. Zonder kan je elk moment je einde tegemoet lopen," sprak ze kalm. Ze mocht dan misschien jonger zijn dan hem, maar ook zij had ervaring op het gebied van medische dingen. Ze hielp vroeger vaak en ondanks dat ze nog geen gebeurtenis als Dangerdance van dichtbij had gezien wist ze dat rust hem enkel goed zou doen. Right? Right.

Even rolde hij bijna met zijn ogen. Hoe wanhopig 'goed' probeerde ze te zijn. Het verachtte hem. Skyclan had hem vroeger half uitgekakt tot ze er achter kwamen dat hij de broer van Duststar was. Waarom zou Thunderclan iets anders reageren al helemaal bedenkende dat hij nieteens een geboren clanmate van hun was. Wellicht omdat Silverstar nu leader was. Maar dat zou nog niet hoeven betekenen dat mevrouw zich ook zo gedraagde tegen hem. "Ik heb je hulp niet nodig sna je dat nou gewoon niet." Mompelde hij zijn stem iet wat trillend. "Mistgaze heeft al gezegd dat het nooit meer compleet gaat helen dus denk niet dat je me hoop geeft Snowdrop. Maar ik weiger de elder den in te gaan of te sterven als een oude klagende zak. Ik leef als een warrior en zal sterven als een. Alsjeblieft dankjewel." Mompelde hij koud en snoof even diep voor hij doorliep.

Sigh... "Ik heb je hulp niet nodig sna je dat nou gewoon niet." Klonk er mompelend, maar Snow kon het getril in zijn stem horen. Kalm draaide ze even met haar oortjes waarna ze even zacht zuchtte... "Mistgaze heeft al gezegd dat het nooit meer compleet gaat helen dus denk niet dat je me hoop geeft Snowdrop. Maar ik weiger de elder den in te gaan of te sterven als een oude klagende zak. Ik leef als een warrior en zal sterven als een. Alsjeblieft dankjewel." zei hij waarna hij doorliep, zo koppig als hij was. Haar goudgele ogen stonden echter nog steeds bezorgd en ze kon het dan ook niet laten achter hem aan te stappen. "Je hebt m'n hulp juist wel nodig, Dangerdance," zei ze even kalm. "Ik heb dezelfde situatie voor gehad," zei ze rustig. "Maar in de plaats van door te blijven doen met de dingen waarvoor ik niet langer geschikt ben, heb ik gekozen om er het beste van te maken. Het is niet omdat het niet meer weg kan dat er geen hoop is. Dat is namelijk geen hoop, dat is wensen op de dingen van vroeger," zei ze wat sterker. "Ik weet hoe het is om van al je trots ontnomen te worden, om niet eens de kans te hebben het te beschermen," zei de gevlekte kattin terwijl ze hem voorbij stak en fel aankeek. "Om opeens machteloos te staan!" zei ze. "Ik heb nooit de keuze gehad. Ik heb nooit gevraagd om slechtziend te worden," klonk er rustiger. "Die woorden... Ik ben naar alle medicine cats geweest! Ik heb er alles aan gedaan... IK heb alles geprobeerd," ze slikte even. "Maar naarmate de tijd vorderde wende ik eraan... Ik leerde ermee omgaan. Omgaan met iets dat anderen niet hebben. Dat is de enige hoop die jij hebt, Dangerdance... Dat je ooit leert omgaan ermee, het leert te accepteren." ze draaide zich om, niet langer oogcontact makende. "Je moet geen elder worden... ik zeg gewoon dat je meer rust nodig hebt..." Sigh... "Een warrior ben je in je hart en ziel... Geen enkele titel kan dat veranderen..." en met die woorden wandelde ze kalm weg. Ze voelde haar poten lichtjes trillen bij de hele flashback van het gevecht met Claw... En de tijd dat haar zicht maar steeds slechter werd. Om de kleuren een te zien worden in vage spikkels... En de angst nooit je eigen kinderen te kunnen zien... Maar ze had nooit toegegeven aan het feit dat ze ooit blind zou worden... En zo was ze weer wat verbeterd. Genezen zou ze nooit meer doen, dat wist ze... Maar verbeteren kon ze wel... En dat allemaal was ook het geval bij Dangerdance. Als hij nu eens inzag dat hij wel nog dingen kon doen... Maar ook gewoon dingen moest laten vallen... Hij had het in zich om een goede mentor te zijn. Hij was een voorbeeldfiguur... Hij moest het alleen maar zelf inzien... Maar dat leek gewoon niet te gebeuren. Daar was hij vast te koppig voor... en zij veel te soft om het tot hem door te laten dringen...

De woorden die ze uitsprak lieten hem even opkijken. De harde blik in zijn groene ogen langzaam zachter wordend en hij moest even slikken. Hij had zich nooit verplaatst in haar situatie. Nooit tijd noch moeite er voor gedaan maar om haar zo vol wanhoop te horen spreken liet hem trillen op zijn drie goede poten. "Snowdrop, ik.. ik bedoel het niet zo." Hij trilde even. "Het staat vast dat ik mijn poot nooit meer kan gebruiken. Ik weet dat Mistgaze mij elder laat maken bij de volgende ceremonie en er is niets wat ik er tegen kan doen. Het enige wat ik kan proberen is doorgaan. Aantonen dat ik geen stap terug hoef te nemen. Maar.." Hij schudde zijn kop opnieuw pijn in zijn stem. "Ik begin wanhopig te raken Snow."

Onderwerp: Re: Being a warrior (open)