This aint a holy place | Wifflepaw

Even rekte de grijze kater zichzelf uit en gaf Zealspark een por met een halve grijns om hem te wekken voor hij zichzelf een lik over zijn schouder gaf en naar buiten stapte. De zon was nog niet op maar het was vroeg genoeg voor hem. Hij had gisteren afgesproken met Hazelpaw dat hij zou kunnen jagen voor zichzelf in de middag en in de ochtend een patrol zou lopen met Zealspark. Dus hij had de hele dag met Wifflepaw. En dat was wat hij nodig had. Met koude ogen liep hij naar de apprentice den. "Wifflepaw, je hebt twee minuten om je kont uit je nest te halen en me te ontmoeten in Sandy Hollow." Riep hij koud naar binnen en draaide zichzelf om richtin de Sandy Hollow lopend.

Whifflepaw gaapte toen Rowanflight haar gewekt had. Rustig kwam ze overeind en bracht ze haar pluizige vacht in model. Kijk, dit was al een heel stuk beter. Ze was namelijk echt niet van plan om zich te gaan haasten voor die kater, voor de gene die zich haar mentor noemde. Ze had maar één mentor en dat was Claw. Ze trippelde over het gras, door naar waar de sandy hollow zich bevond. Ze schudde haar vacht uit en kwam met een lome grijns tevoorschijn. "Hallo mentor," klonk haar jonge, brutale miauw. Ze was natuurlijk veel te laat, het was niet eens meer realistisch, zo lang had ze er over gedaan om bij Rowanflight te komen, maar het boeide haar niks. Ze ging niet haar best doen voor deze Thunderclanners.

Ze was te laat. Natuurlijk was ze te laat wanneer deed ze eens wel wat hij van haar vroeg. Maar goed het gaf hem wel tijd om mentaal voor te bereiden. Hij had toestemming gevraagd bij Silverstar en Mistgaze ingelicht. Het was tijd om haar te laten zien wat ze dacht dat de realiteit was. Een ding wist hij zeker. Hoewel zijn klauwen uitslaan tegen een apprentice zijn hart zou breken. Het zou haar meer pijn doen.. Doelbewust opende de kater zijn gouden ogen zodra hij Wiffle's stem hoorde maar sprak geen woord. Echter haalde hij per direct uit naar haar hoofd zijn nagels op dit moment nog in hun hulzen terwijl hij laag blies zijn staart even heen en weer slaand voor hij opnieuw uithaalde zijn ogen ondoorgrondelijk niets van de pijn tonend die hij in zijn hart voelde.

Whifflepaw's grijns werd een stuk wateriger toen Rowanflight hard uit haalde naar de kop van Whifflepaw, en deze uithaal was raak. Het bonkte wat boven haar rechteroog. Whifflepaw keek Rowanflight aan terwijl ze een stap naar achteren deed. Nog voor ze iets kon zeggen haalde hij weer uit, dit keer raak tegen haar linkerwang. "Wow," kwam er daarna uit, terwijl ze haar tranen weg knipperde. Nee, hiervoor ging ze sterk blijven. Haar haren waren recht overeind gaan staan en ze had haar nagels uitgeslagen. Echter kon ze nog niet vechten, dus als ze al zou vechten, ging het puur op instinct en dingen die ze gezien had. "Ga je me nu nog... nog wat leren of wat!" Spuugde ze met trillende stem. Ze hield zich groot, ze hield zich sterk. Maar het zwakke, kleine poesje was zeker wel waarneembaar. Dat boeide haar niet, want die moest er uit gebrand worden.

Natuurlijk merkte hij haar getril op. Ze stond doodsbang op haar poten. Ze zou t liefst weg willen rennen maar Rowan kon nu niet ingeven hij had A gezegd. Nu moest hij ook een B uit zijn mond weten te vormen. "Als je een seconde naar m'n trainingen had geluisterd had je al genoeg geleerd om me onderuit te krijgen.'' Siste hij grijnzend en schoot op haar af haar omlaag beukend en zijn enorme poot op haar keel zettend. ''Ik zou je naar dark forest moeten sturen voor je de kans krijgt schade aan te richten aan de clan.'' Siste hij in haar gezicht voor hij zijn poot wegtrok en haar een klap gaf. ''Laat maar zien dan. Hoe goed is je instinct wicht.''

Wow, de woorden van Rowanflight waren enorm fel. Voor ze het wist lag ze op de grond met zijn poot op haar keel. Ze werd bang, maar zei er niets over, helemaal niets. Had ze een doodswens? En hij sprak over de Dark Forest, een plek waar slechte katten heen gingen. Maar goed, dan leek de Dark Forest haar toch realistischer dan het bestaan van Starclan. Ze trilde enorm en probeerde dat te laten stoppen. Ze ging niet weg deinzen voor deze kater. Maar toen haalde Rowanflight zijn poot weg en gaf haar een klap. Whifflepaw aarzelde niet en rolde weg. Waarna ze een paar stappen naar achteren deed. Instinct. Whifflepaw draaide zich weg en begon te rennen. Ze kon niet terug vechten en opnieuw voelde ze tranen opwellen in haar ogen. Nee, nee, nee! Ze moest leren vechten en ze moest iets terug doen, maar ze kon het nóg niet opnemen tegen Rowanflight. Daarom rende ze nu, zo snel als ze kon, weg van Rowanflight. Ze stopte voor een boom en begon er in te klimmen, ze was niet heel snel, maar wel alweer halverwege de boom, bijna bij de eerste tak.

Met kille ogen volgde hij haar bewegingen en trok even met zijn oor toen ze weg begon te rennen. Wat.. Hij gromde laag en schoot achter haar aan nog altijd afstand houdend en kwam slippend tot stilstand toen hij haar in de boom zag klimmen. "Denk je dat jouw geliefde bende rogue's je zou laten leven als je dit flikt!" Riep hij ijskoud naar boven haar volgend met zijn ogen hopend dat ze snel de eerste tak zou bereiken en niet zou vallen. "Je wil zo groot en sterk zijn nietwaar! Kom dan naar beneden dan laat ik je zien hoe je groot en sterk kan zijn. Of wil je kitten spelen in je boom roepend voor je mama die vermoord is door je liefde Claw!"

Rowanflight stopte bij de boom en Whifflepaw sprong hoger de boom in, tot ze op de tak zat. Ja, hoe ging ze nu weer naar beneden komen? Dat maakte voor nu niet uit. "Natuurlijk zullen ze dat niet accepteren, dat wordt mijn dood!" Schreeuwde ze hem hier toe. Ja, hoog in de boom voelde ze zich veiliger op het moment. "Ik heb geen moeder!" Grauwde ze hem toe. "En Claw heeft alleen maar goed gedaan!" Blies ze hem toe. Ze dacht na. Maar dit zou Claw niet goed vinden en haar ook niet goed doen. Helemaal niet. Ze aarzelde even, maar zette toen af van de tak om vervolgens boven op Rowanflight te landen, als dit lukte. Lukte dit niet, dan zou ze een draai op haar rug maken, zodat haar val haar niet zal verwonden. Heel erg hoog was het niet, maar als ze niet op Rowanflight zal landen, zal ze het wel voelen.

Met vernauwde ogen staarde hij haar aan. "Nee je hebt wel een moeder, ze is aan stukken gescheurd door je liefje!" Woedend staarde hij op naar haar maar hapte even geschrokken naar adem toen ze uit de boom sprong. Bijna direct voelde hij haar gewicht op zijn schouderbladen en rolde zichzelf op de grond om haar van zich af te krijgen. "Je weet niets Wifflepaw. Je bent een klein kind dat goed van slecht niet kan scheiden. Maar weetje, jij je plezier." Hij grijnsde half naar haar toe springend en opnieuw uithalend. "Laten we dit hard spelen. Hmm Misschien stuur ik je zelfs wel naar je mama voor een intervention. Al is het dan al te laat en lig je te bloeden."

De beledigingen gingen haar naar het hart. Maar ze ging hem geen gelijk geven want dat had hij niet. Claw was goed en zoveel beter. Claw zou haar eerst te technieken leren, voor hij haar de hardste aanpas zou geven om sterker te worden. Rowanflight deed dit verkeerd. Rowanflight ging haar vermoorden. "Als je dat doet zal je je zogenaamde, geliefde Starclan nooit zien," vervolgde ze. Ja, ook zij had zo haar dingen in Thunderclan geleerd. Hij had naar haar uitgehaald en weer had ze een harde klap ontvangen wat haar duizelde. Ze was nog geen zeven moons, nog maar een halve kitten. Ze was nog klein, ook voor haar leeftijd, omdat prooi niet bovenaan de lijst had gestaan in de tijd van Claw. Maar ze vermande zich en sprong naar het gezicht van Claw waar ze uithaalde met haar beide klauwen, hopend hem te raken, al zat er maar weinig techniek in.

Woedend staarde hij aan. Hoe blind was ze. Zelfs al was ze jong. Zo dom was geen enkele kitten toch?! Hij hielt een bulderende grom in toen ze naar hem uithaalde en voelde hoe bloed opwelde over zijn neus. "Hoe voelde dat." Siste hij toekijkend naar haar. "Je hebt een warrior verwond, bloed opgetrokken. Voel je je goed? Hongerig? Of voel je je bang. wil je wegkruipen. Denk je dat je dood gaat?" Siste hij zijn nagels uit hun hulzen laten glijden. "oOf wil je vechten Wifflepaw. Wat is het wat je wil." Hij haalde naar haar oren uit. "Spreek!" Riep hij hard en ijskoud haar aanstarend.

Het was haar gelukt om uit te halen naar Rowanflight en ze zag hoe er bloed bij hem opwelde. En eigenlijk voelde ze er helemaal niks bij. "Hoe voelde dat?" Vroeg Rowaflight dan ook, maar antwoorden kon ze niet. Ze vernauwde met trillende lijf haar ogen. Ze was wel bang, maar niet omdat ze hem had aangevallen, daar voelde ze niks bij. Maar ze vertikte het om zijn vraag te beantwoorden, dus zweeg ze. "Of wil je vechten Whifflepaw. Wat is het wat je wil?" En toen kreeg ze het bevel dat ze moest spreken. "Ík wil leren vechten!" Zei ze dan ook. Ze was wat naar achteren gegaan voor afstand, maar keek hem wel recht aan met trillende lijf.

Ze trilde van top tot teen en antwoorde niet op zijn dwingende vragen. Van binnen brak het hem om haar zo te zien, maar van buiten hielt hij zichzelf stil en keek haar koud aan. "Goed." Hij knikte koel en kwam omhoog het bloed over zijn neus negerend. "Recht je lichaam. Tril en je lijkt zwak. Sta stevig op je poten en haal diep adem. Kalmeer jezelf en open je ogen." Hij draaide zich om haar heen. "Als warrior hangt het leven van je bondgenoten in jouw poten. Voor de zekerheid hielt hij het woord clan nog maar even weg. Als ze hun toch zou verlaten moest ze alsnog sterk genoeg zijn om zich in haar eentje te overleven mocht ze realiseren dat die bloodclan enkel monsters waren. "Niemand vecht omdat ze van vechten houden. Ze vechten omdat ze houden van wat ze verdedigen." Hij duwde haar achterhand iets omlaag. "Kom omhoog op je voorpoten. Houd evenwicht met je staart."

Ze trilde van top tot teen en was ineen gedoken, maar ze had wel gezegd te willen leren vechten. Rowanflight begon toen ook met de instructies, waar Whifflepaw wel goed naar luisterde. Ze moest haar lichaam rechten en dat deed ze, ze moest stoppen met trillen, want anders leek ze zwak, ze moest stevig op haar poten staan en diep adem halen. Whifflepaw ging steviger staan en haalde diep adem door haar borst heen, ze wist niet dat ze diep adem door haar buik moest halen om rustig te worden, want ze bleef maar trillen. Bij de volgende woorden vernauwde ze haar ogen. "Waarom? Je eigen leven staat toch op nummer één?" Dat was iets wat ze van Claw geleerd had. Ze stelde de vraag bloed serieus en meende het ook echt, haar vijandigheid was nu echter wel verdwenen, want ze wou nu oprecht leren. Bij de volgende woorden trok ze met haar oor en vernauwde ze haar ogen. "Ik denk dat ik van mijn eigen leven hou?" Merkte ze dan ook vragend op. Rowanflight duwde vervolgend haar achterkant een stukje omlaag en ze volgde zijn instructies er na op. Ze keek nu vragend, als een echte apprentice, naar Rowanflight. Toch mocht ze de kater niet en wou zit dit alleen maar leren zodat ze bij de Bloodclan kon, want Thunderclan waren de slechte-rikken.

Haar vraag liet hem even zuchten. Aller eerst was ze nog een trillend rietje op vier stokjes en ten tweede had ze dus serieus nooit naar zijn instructies over de warrior code geluisterd. Maar goed. Deze aanpak leek te werken en ze leek te willen leren. Dan maar eerst leren en hopen dat hij daarna wat in haar kop er bij kon stampen als het ging over waardigheid en clanliefde. "Jezelf voorop stellen zijn de bloodclan gebruiken ja, en die kan je in je hoofd houden. Maar voor nu is het belangrijk dat je leert te overleven. Of dit nou bij hún gaat zijn of bij ons. En voor nu zijn dit Thunderclan gebruiken." Zijn stem was een stuk rustiger en zachter dan hij had verwacht te kunnen spreken tegen haar. "Adem door je buik heen alsof je jezelf klaar maakt om te gaan slapen. Je hart draait nu overuren en daar wordt je niet oud mee." Het was een halve grap die niet al te grappig klonk maar goed. Wat wou ze verwachten van hem. "Het is goed dat je van je eigen leven houdt maar geef toe. Wat wij net deden, dat was vechten. En ik zag aan je ogen datje het niet al te leuk vond. Als voor jou de drive om te vechten en je clan verdedigen liefde voor jezelf is moet je daaruit putten. Maar wat als dat op is? Dan staan wij achter je om je liefde bij te vullen." Hij knikte en ging voor haar zichtten. "Als je genoeg evenwicht hebt haal naar mij uit." Met die woorden rechtte hij zichzelf ook op en liet zijn voorpoten in de lucht houden balans zoekend met zijn staart.

Oké, Whifflepaw ging nu tenminste leren en dan maar die stomme Thunderclan gebruiken leren. Misschien konden dingen handig zijn en kon ze deze doorgeven aan Claw. Ja, dat leek haar een fantastisch idee. Whifflepaw knikte bij de instructies van Rowanflight en begon door haar buik heen te ademen, wat even tijd kostte, maar het lukte haar. Ze merkte dat haar hart al snel rustiger werd en dat ze niet meer hijgde van spanning. Beter. Bij de volgende woorden merkte ze dat ze weer geïrriteerd raakte en haar ademhaling al snel weer naar haar borst toe ging. Nee, rustig blijven. Dus ging ze weer door haar buik heen ademen. "Wat jij wilt," was ook haar enige antwoord, de stierenstront weg wimpelend. "En waarom ik het vechten niet leuk vond is... is omdat ik nog niet kán vechten," gaf ze eerlijk met tegenzin toe. Maar het was zo en ze wou leren vechten en zo lang zij in de Thunderclan moest leven, moest ze het hier leren.

Onderwerp: Re: This aint a holy place | Wifflepaw