You might break in, but you ain't walkin' out

Haar passen waren geruisloos maar krachtig toen ze door het terratorium heen stapte. Haar neus wiebelde toen ze de koude kille wind opsnoof en zwakke geursporen van prooi aan haar ruikzintuig prikkelde. Haar tong gleed langzaam over haar lippen, honger knaagde als ratten aan haar maag maar er was nu geen tijd om te jagen. Haar ogen waren gefocust op de struiken waar ze de laatste paar dagen vaak langs was gekomen, de rode besjes die er aan hingen lieten haar ogen duister sprankelen en met een grijns stapte ze de struik af. De bessen werden beschermd door donkere groene bladeren die omringt waren met stekels en vorige keer had ze zich lelijk beschadigt aan één van de stekels. Voorzichtig plukte ze een trosje af en probeerde het zo min mogelijk in haar mond te krijgen. Al één druppel van deze giftige bessen en ze was er geweest. Sweetheart stapte de heatherfiels in waar ze haar voorraadje had verstopt en legde de bessen neer. Haar poten schepte onder een kleine rots en groef een kleine hoopje zand weg. Leafbare kwam eraan en ze moest zo veel mogelijk van deze dingen bewaren voor ze straks allemaal uitgedroogd en dood waren, ze wou net het trosje onder de rots verstoppen met de rest toen er plots een verse geur van Windclan aan haar neusvleugels kriebelde. Haar oren spitste zich en zwakke gegrom borrelde op in haar borst. Haar klauwen vlogen haar hulzen uit en haar tanden waren zichtbaar toen ze ineens opzij sprong. Haar klauwen groeven zich diep in de vel van een kat en een geschrokken gekrijs galmde in haar oren. "Dovepath!" Snauwde ze. Haar staart zwiepte heen en weer terwijl ze met enorm veel kracht de warrior tegen de grond aandrukte. "What did you see?" Spuugde ze, haar tanden en nagels ontbloot.

- Dovepath only! Rest met toestemming van mij!