[Clan-meeting] Wool and herbs

_{"Laat alle katten oud genoeg om hun eigen prooi te vangen zich verzamelen!"
Haar stem schalde over het kamp en de clan was al snel bij elkaar. Er was al kortgeleden een ceremonie geweest, maar waarschijnlijk begreep iedereen wel waar dit over ging. Het onderwerp van deze clan-meeting stond namelijk midden in het kamp met grote, vochtige ogen voor zich uit te staren, kauwend op wat grassprietjes, zich niets aantrekkend van alle katten om haar heen. Everstar schraapte haar keel. Dit was om het maar zacht uit te drukken een eigenaardige situatie en het had haar wel verstandig geleken om er even wat over te zeggen voor de clan, voordat katten in paniek zouden raken, ondoordachte dingen gingen doen en ongelukkig veroorzaakten. Niet dat ze zelf helemaal wist wat ze hiermee aan moest...
"Zoals jullie inmiddels wel gemerkt zullen hebben, staat er een schaap in ons kamp." Het schaap blaatte, alsof ze merkte dat het over haar ging en even wilde zeggen 'hoi, hier ben ik dus'. Everstar keek even naar het schaap, schudde haar kop en vervolgde haar verhaal. "Het is een groot dier, maar ik denk niet dat we er bang voor hoeven te zijn. Ze lijkt niet agressief en eet gras, geen katten, dus er is geen reden tot paniek. Ik heb er even over nagedacht en het lijkt me het beste om het beest met rust te laten. Als we haar proberen weg te jagen, kan ze in paniek raken en aanvallen. Gezien haar grootte staat zo'n scenario me niet aan. Ik heb eerder gezien dat schapen vaak in groepen bij elkaar blijven en als we haar haar gang laten gaan, zal ze waarschijnlijk binnenkort weer terugkeren naar haar clan." Zo'n groepje grazers kon je nauwelijks met een clan vergelijken, maar een beter woord wist ze er ook niet voor. "Wel raad ik alle queens aan om goed op hun kittens te letten en ze uit de buurt van het schaap te houden. Het lijkt er niet op dat het beest er slechte bedoelingen op na houdt, maar ze is zo groot dat ze een kitten over het hoofd zou kunnen zien en per ongeluk een trap zou kunnen geven als ze een stap zet. Zijn er nog vragen?" Ze zweeg, om de katten tijd te geven vragen te stellen over dit vreemde beest, dat velen van hen misschien nog nooit gezien hadden.

Na het vragenrondje schraapte ze haar keel om de groep tot stilte te manen. Ze was uitgepraat over het schaap, maar ze had nog wel een andere mededeling te doen. "Ik heb nog een mededeling. Lizardpath is gisteravond naar mij toe gekomen. Het is tijd voor haar om een apprentice te nemen om op te leiden tot de volgende medicine cat en het is haar duidelijk geworden wie dit moet worden.
"Routpaw, kom naar voren. Jij zult Lizardpaths apprentice worden. Bij de eerstvolgende halvemaan zullen jullie samen naar de Moonstone reizen, waar je medicine cat apprenticeschap officieel zal worden." Het was immers StarClan die de medicine cat apprentice benoemde en niet de leider., dus kon alleen StarClan het bezegelen. Everstar knikte Routpaw en Lizardpath toe en sprong daarna van de grote steen af, het teken voor de clan om hun normale taken weer te hervatten. Als ze het tenminste niet te druk hadden met het feliciteren van Routpaw en het staren naar het schaap.}

De roep van zijn leader liet hem even met zijn oren trekken. Was er niet net een ceremonie geweest? Toch trippelde hij langs het schaap, alsof het de normaalste zaak van de wereld was, richting zijn leader. Een klein grijnsje gleed over zijn lippen. Zijn mentor had besloten het schaap met rust te laten. Great hij had een nieuwe vriend! Het volgende nieuws liet hem echter opkijken en zijn hoofd bijdraaien richting Routpaw. Ze was een van z'n beste vrienden, maar.. zij Medicine Cat Apprentice? Het liet hem grijnzen terwijl hij naar haar toe schoot. "Routpaaawa!" Enthousiast gooide hij zichzelf bovenop haar met een vrolijke blik. "Gefeliciteerd!"

Bij de oproep van Everstar om te verzamelen liep Pantherpaw naar de plek waar ze moesten verzamelen. Hij wierp even een korte blik op het schaap, dat op de een of andere manier in het kamp terecht was gekomen, voordat hij zijn blik weer richtte op Everstar. Het eerste gedeelte ging over het schaap, dat blijkbaar zou blijven tot het terug zou gaan naar waar ze vandaan kwam. Echter werd zijn aandacht meer getrokken bij het tweede gedeelte en hij kon het niet helpen dat er een glimlach op zijn gezicht verscheen toen hij hoorde dat Routpaw de nieuwe medicine cat apprentice zou worden. Zodra Everstar dan ook de laatste woorden had gesproken ging hij direct naar Routpaw toe. Bearpaw was hem echter al voor, voor hij er was. "Routpaw, gefeliciteerd!" Feliciteerde hij haar bijna net zo enthousiast als Bearpaw. Hij was zeker blij voor haar, misschien zou dit haar namelijk wel beter liggen.

Hoewel haar kittens nu net twee weken oud waren, was ze nog steeds ontzettend moe, zowel lichamelijk als emotioneel. Ze wist dat sommigen het niet eens waren met de manier waarop zij zwanger was geworden, en ze snapte het goed. Zij was het er zelf ook niet helemaal mee eens, maar als ze naar haar kinderen keek, kon ze niet anders dan ze ontzettend veel lief hebben. Bovendien geloofde ze dat StarClan hier een bedoeling mee had, en ze zou haar voorvaderen nooit in twijfel trekken.
Toen er geroepen werd voor een Clanmeeting, was het moeilijk om niet te raden waar het over ging. Hoewel Mousewish vaak in de nursery was, was ze er niet altijd; ook zij had het schaap gezien. Nooit eerder had ze er één gezien, dus het was een geheel nieuw iets voor haar, en waarschijnlijk was ze ook niet de enigste. De Queen gaf een vlugge lik over alle vier haar kittens heen, en miauwde zachtjes dat ze straks weer terug zou zijn, waarna ze zich bij de rest van de katten voegde. Haar vermoeidheid was goed te zien, maar het was ook te zien dat ze weer wat aan het aansterken was en dat het ergste nu voorbij was. Haar blik gleed naar het dier dat middenin het kamp goed van zich liet horen, en ze fronste kort. Het zag er niet bepaald gevaarlijk uit... Maar zeker weten kon je niet. Vandaar dat Everstar de Queens ook opdroeg om hun kittens in de gaten te houden, en Mouse was het hier zeker mee eens. Ze vond het lastig genoeg om haar kittens alleen te laten, maar nu dit ding er ook nog was, was het alleen nog maar moeilijker. Automatisch gleed haar blik richting de nursery, waar natuurlijk niks speciaals aan te zien was.
Toen kwam er echter een mededeling die ze niet verwacht had. Nieuwsgierig keek ze naar de leidster, toen deze zei dat Lizardpath een apprentice op zich nemen zou. Een nieuwe Medicine Cat apprentice? Toen Routpaw's naam viel, keek ze om zich heen, op zoek naar de apprentice die zich nu een andere rang mocht noemen. Ze gaf deze een bemoedigend knikje - of de ander het gezien was was nog maar de vraag - en glimlachte erachteraan. Ze zou haar dalijk feliciteren, als het wat minder druk zou zijn.

De jonge kater had al iets gehoord over een Clan meeting, hij was natuurlijk ernaar toe gekomen. Hij was een loyale apprentice en daarmee was hij trots, hij zag zo meerdere katten verschijnen toen Everstar haar melding maakten. Haar stem zo duidelijk, zo mooi galmde het over haar Clan. Hij vond het erg wat er was de laatste tijd, al was misschien een schaap in het kamp niet zo vreselijk erg. Het was te minste geen Rogue die ze binnen hadden of een andere Clan kat, helemaal Riverclanners. Cobra, ging er door zijn hoofd heen. Al focuste hij veder op de woorden van de leidster, al was er dus geen ceremonie. Geen apprentices waren benoemd tot krijgers of krijgers kregen leerlingen aangewezen, nee dit keer was het iets heel anders. Zijn groenige ogen keken op, luisterde naar haar woorden. Al kon hij nooit weten wat daarna zou gebeuren, Lizardpath koos haar apprentice en dat bleek zijn tweeling te zijn. Een kleine glimlach kwam op zijn gezicht, Rout was eindelijk geworden wat ze altijd wilde. Zijn zus wilde nooit vechten, nu hoefde dat ook niet meer. Zij had bereikt wat zij wilde, hij sloot zijn ogen. Hij had een stuk afstand genomen van de groep, zijn taak was om Routpaw veilig te houden. Een soort van gereedschap te zijn om haar te beschermen, zo zag hij het dan. Nu was hij nutteloos, ze was veilig nu. Voor nu zal ze vaker in het kamp zijn, hij zag hoeveel katten naar haar toe renden en haar feliciteerde. Hij kreeg een grotere glimlach, zijn taak als haar broer zat er dus op hu. Hij slikte kort en draaide zich om, kittens werden groot. Hij liep richting de uitgang en verdween het kamp uit van zijn Clan, hij had even een tijdje voor zich zelf nodig. Hij hield van haar, alles deed hij voor haar. Hij zag altijd hoe ze leed tijdens de trainingen als ze moesten vechten, ze was zo veel beter in het leren van kruiden met deze gedachten was hij het kamp uit.

Lizardpath zat al even klaar bij Everstars den. Ze wist namelijk wat er aan zou komen. Ze was namelijk zelf, deze ochtend, naar Everstar toegestapt. Ondanks dat ze zelf nog een jonge poes was, was het tijd voor haar om een apprentice te krijgen. Met al de komende dreigingen had ze gewoon hulp nodig en de toekomst moest gewoon verzekerd worden. Everstar begon haar meeting echter met het schaap. Hét schaap. Dat beest stond gisteren bijna in haar den. Ze had het direct bij Everstar gemeld, want ze wilde niet dat het beest haar kruiden begon op te eten. Het duurde niet lang voordat de leader over ging tot de benoeming van haar apprentice. "Ik heb nog een mededeling. Lizardpath is gisteravond naar mij toe gekomen. Het is tijd voor haar om een apprentice te nemen om op te leiden tot de volgende medicine cat en het is haar duidelijk geworden wie dit moet worden." Haar blik ging bijna automatisch naar Routpaw. Ze had de poes de laatste tijd goed in de gaten gehouden, net als enkele andere katten, maar zij had toch nét dat beetje meer. "Routpaw, kom naar voren. Jij zult Lizardpaths apprentice worden. Bij de eerstvolgende halvemaan zullen jullie samen naar de Moonstone reizen, waar je medicine cat apprenticeschap officieel zal worden." Haar oogjes glommen lichtjes van spanning. Zat elke nieuwe mentor zo te wachten in spanning als ie een apprentice toegewezen kreeg? Lizard keek er alvast naar uit. Nadat Routpaw benoemd was, stapte Lizardpaw zelf al naar voren, zodat ze even later Routpaws neusje kon aanraken, net zoals haar mentor bij haar gedaan had toen zij benoemd werd. Eén van de komende dagen zouden ze naar de Moonstone moeten gaan, waar alles echt officiël werd, maar toch vond Lizardpath dat dit er ook wel bij hoorde.

Tag: Routpaw

Everstar's stem schalde door het camp en de torbie kater hief zijn brede kop op van een spreeuw die hij zat op te eten. Hij slikte snel de laatste happen door en liep mee met de andere Warriors naar voren waar Everstar op haar vaste plek zat. Everstar vertelde over het vreemde wollige beest dat zich sinds kort in hun buurt bevond en daarna vervolgde ze haar toespraak. De oranje poes vertelde dat Lizardpath naar haar toe was gekomen met de mededeling dat ze een Apprentice zou gaan trainen. De kater glimlachte en bedacht dat elke jonge Apprentice die deze kans kreeg enorm blij moest zijn. Hij keek naar het groepje Apprentices en toen weer naar Everstar die vertelde wie het zou worden. "Routpaw, kom naar voren. Jij zult Lizardpaths apprentice worden. Bij de eerstvolgende halvemaan zullen jullie samen naar de Moonstone reizen, waar je medicine cat apprenticeschap officieel zal worden.". Na deze woorden leek het alsof de hele wereld om de kater heen draaide en onder zijn poten werd weggeslagen. Verbijsterd keek hij naar de Medicine Cat en toen naar Routpaw. Ze had hem min of meer al eens gezegd dat ze graag Medicine Cat Apprentice had willen worden maar dit... Dit was het allerlaatste dat de torbie kater verwacht had. Zijn groene ogen zochten Lizardpath op en hij liep snel en soepel tussen de menigte heen. Hij bleef een hartslag voor de Medicine Cat staan en liet toen zijn kop een stukje hangen. "Zorg goed voor haar en veel succes met haar training Lizardpath" zei de kater met een kalme stem. Vanbinnen wist de kater niet wat hij met zichzelf aanmoest behalve dat hij naar Everstar moest gaan voor een nieuwe Apprentice. Hij kneedde de grond en wendde zich tot Routpaw. "Dit was wat je werkelijk wilde hé? Veel succes.." miauwde hij waarna hij haar een lik over haar oor gaf en zich omdraaide en een pas naar achter zette om de andere katten een kans te geven hen te feliciteren. De kater bleef op de achtergrond zitten, zijn ogen wat verduisterd door het plotselinge verlies van zijn Apprentice. Hij wist dat ze dit altijd had gewild maar dat maakte het niet minder moeilijk voor hem, hij had grote Warrior capaciteiten in Routpaw gezien. Dit zou haar gelukkiger maken sprak hij zichzelf bestraffend toe. Hij schudde zijn kop en keek even naar Everstar. Zou ze weten wat er door zijn kop spookte?

Er was al een tijdje een olifant in de kamer. Althans, niet helemaal een olifant, meer een schaap. Het stond daar gewoon, zich niets aantrekkend van de katten om haar heen. Iedereen zag het, maar niemand wist echt hoe erop te reageren. Althans, totdat Everstar's oproep door het kamp schelde. Routpaw likte haastig een pluk vacht op haar witte borst plat en stapte toen naar buiten, waarna ze met een boog om het wollige wezen heen stapte om zich zo tussen de katten te verzamelen. Ze probeerde geen oogcontact te maken met Everstar terwijl ze over de schapen sprak, wetend dat deze waarschijnlijk nog niet het incident van een paar dagen terug was vergeten. De poes luisterde echter wel aandachtig en hield zich voor dat ze niet bang moest zijn voor het grote, wollige beest. Toch voelde ze zich niet echt op haar gemak en schuifelde nog wat verder weg toen het beest een luide bah liet horen.
"Ik heb nog een mededeling. Lizardpath is gisteravond naar mij toe gekomen. Het is tijd voor haar om een apprentice te nemen om op te leiden tot de volgende medicine cat en het is haar duidelijk geworden wie dit moet worden."Die woorden trokken meteen haar aandacht. Met gespitste oren keek ze nu wel weer naar de rode clan leader."Routpaw, kom naar voren. Jij zult Lizardpaths apprentice worden. Bij de eerstvolgende halvemaan zullen jullie samen naar de Moonstone reizen, waar je medicine cat apprenticeschap officieel zal worden." Toen ze echter haar eigen naam door het kamp hoorde schallen, kon ze haar ogen niet geloven. De grond leek even voor haar poten weg te vallen en haar ogen schoten wijd open. Zij? Haar ogen schoten haastig over het kamp, alsof ze zocht naar nog een andere Routpaw, maar natuurlijk was die er niet.
Lizardpath stapte op haar af en raakte haar neusje aan, waarna het besef pas echt tot haar doordrong. Haar ogen vulden zich met blijdschap en enthousiaste. "I-ik zal mijn uiterste best doen." Ze struikelde over haar woorden maar haar zachte stem was gemeend en oprecht; dit was een wens die ze nooit had durven te verwoordden.
Voordat ze het wist kwamen Bearpaw en Pantherpaw, twee van haar vrienden, op haar afstormen en feliciteerden haar. Routpaw kon haar geluk niet meer op en drukte bij beide katers haar neus in hun wangen als teken van affectie. "B-bedankt!"Snorde ze gelukzalig. Nog meer katten feliciteerden haar, waaronder Mousewish die haar een knikje gaf. Haar broer verdween uit het kamp, maar tijd om daarop te reageren had ze niet echt, want een bekende stapte op haar af. Het stak haar om die blik in zijn ogen te zien, en ook zij moest met een steek beseffen dat Stallionheart haar nooit meer les zou geven. "Dit was wat je werkelijk wilde hé? Veel succes.." Hij sloeg de woorden uit haar mond en even keek ze hem droevig aan, waarna ze haar kopje tegen de zijne duwde. "Bedankt."Mompelde ze en ze voelde hoe hij haar een lik over het oor gaf en vervolgens wat naar achteren stapte. Het deed haar pijn hem zo te zien, en oh zou ze de trainingen missen. Maar dit was het pad die voor Starclan voor haar gekozen had, en oh, ze zou het niet anders willen

Hij was dolgelukkig op dat moment voor Routpaw en keek grijnzend op naar Pantherpaw toen die meedeelde in zijn excitement voor de kater. Ergens zag hij Routpaw wel het kamp verlaten maar dit boeide hem niet zoveel. Wat hem echter wel boeide was de toon van een kater die hij al niet mocht door wat de kater tegrn z'n tante zei en deed. Maar zelfs hier ging het een stap te ver. Hoewel hij vrolijk was en het eigenlijk wou laten gaan merkte hij direct de verandering in Routpaw op en gaf haar een lik over haar oor. "Ga naar Lizardpath toe Rout, ze wil vast al dat je jouw bedding gaat verhuizen, je gaat in de medicine cat den wonen, is dat niet cool?" Warm keek hij haar aan en gaf haar een duwtje richting Lizardpath voor hij richting Stallionheart stapte zijn vorlijke houding wegvallend en staarde koud naar de kater met zijn diep zilveren ogen. "Niet alles draait om jou weetje dat" Koeltjes snoof hij heel even zijn nagels ontblotend. "Je zou blij voor haar moeten zijn, en niet moeten mokken. Of hoopte je soms dat je na haar training deputy zou worden? Geen zorgen, je zal nooit ook maar een stap in de buurt doen van iets van invloed hebben op deze clan. Daar zal ik wel voor zorgen." Een halve grijns was zichtbaar op zijn lippen totaal niet tonend dat deze kater een warrior was en boven hem hoorde te staan. Stallionheart was niets en zelfs een kitten was beter. Dit had hij zelf veroorzaakt, niet alleen door Frostfaith aan te raken en toe te spreken alsof ze zijn mate wou zijn maar ook door zo egoistisch te reageren op de benoeming van Routpaw. Ze was duizend maal beter af met Lizardpath dat was duidelijk.

_{De stem van de leader galmde door het kamp en haar hoofd schoot gelijk naar het geluid. Het was duidelijk waar het over zou gaan. Er was namelijk een nieuwe bewoner. De schaap was tot nu haar naam en je had niemand zoals zij. Ze was groot, wit, wollig en zacht. Het was een schaap die er best netjes uitzag eigenlijk. Het was aan het eten van het gras en het was gewoon haar grote zelf aan het zijn zonder iemand pijn te doen. In de weg zitten deed ze helaas wel. Het blaatte hard door Everstar heen en alle stoerdere kittens en apprentices lagen natuurlijk op de grond van het lachen. Al bleven ze wel rustig, aangezien het schaap nog altijd 20 keer zo groot was. De bangeren zaten bij hun moeder of gewoon alleen in een hoekje, net zoals Frostfaith in een hoekje zat maar aandachtig luisterde. Lizardpath had haar apprentice gekozen, Routpaw. De poes sprong na het benoemen zoals velen ook op. Ze kwam naast haar kleine neefje, Bearpaw, te staan en knikte met een vriendelijke blik naar de jonge poes. Frostfaith zag de andere katten om haar heen wel, maar deed heel erg haar best om die buiten te blokken en om enkel Bear- en Routpaw te zien. Vooral omdat ze gefocust wilde blijven voor nu en zich niet meer wou richting op andere dingen.}

Een nogal boze apprentice trok haar aandacht. Het was Bearpaw, en vragend keek ze naar de situatie. Die vond hem duidelijk niets. Mouse twijfelde even - eigenlijk wilde ze het liefste Routpaw feliciteren en teruggaan naar haar kittens, maar hier moest ze misschien wel even iets van zeggen. Nog geen andere warrior had het door volgens haar, en ze stapte toen toch maar op de jonge apprentice af.
"Bearpaw," klonk haar stem, de toon die ze aangenomen had zowel warm als streng. Ze vond niet dat ze heel erg op de plaats stond om de kater te bestraffen op zijn gedrag, dus wilde ze het alleen bij een waarschuwing houden. "Wie is jouw mentor?" vroeg ze rustig, al wist ze natuurlijk het antwoord wel. Zijn mentor was Everstar zelf, en ze kon zich voorstellen dat hij zich daardoor heel wat voelde. Plus het feit dat zijn tante Frostfaith ook nog eens deputy was, kon ervoor zorgen dat hij dacht dat hij alles wel maken kon. Ze knikte toen hij Everstar's naam opnoemde. "Weet je? Ik kan me niet zo goed voorstellen dat Everstar nog helemaal niks over respect gezegd heeft." vervolgde ze, haar stem vragend en ze glimlachte. "Let daar vervolgens een beetje op, ja?" miauwde ze toen tenslotte.

- Tag: Bearpaw en Stallionheart

Vanaf waar hij zat zag hij dat er zich nog wat meer katten om Routpaw verzamelden en hij wilde zich net van de groep gaan afzonderen toen Bearpaw naar hem toe gestapt kwam. De koude blik van de Apprentice die op hem rustte liet de kater echter niet verstarren. "Niet alles draait om jou weetje dat" snoof de Apprentice die vervolgens heel even zijn nagels ontblootte. "Je zou blij voor haar moeten zijn, en niet moeten mokken. Of hoopte je soms dat je na haar training deputy zou worden? Geen zorgen, je zal nooit ook maar een stap in de buurt doen van iets van invloed hebben op deze clan. Daar zal ik wel voor zorgen." en hij keek de Apprentice nog een paar tellen aan. Kort trok de kater met zijn oren en naast hem stond opeens een mede Warrior. Mousewish. Hij keek haar even aan gaf haar een onzichtbaar knikje met zijn kop. Ze had Bearpaw een beetje op zijn plaats gezet en hij keek nog een paar tellen naar de Apprentice. "Ik zal eens met Everstar gaan praten en er voor zorgen dat je je plaats leert kennen" sprak de kater met een vlijmscherpe stem. Hij was het gedonder van de Apprentice zat, het liefst zou hij hier en nu een mep uitdelen maar dat was iets wat hij niet ging doen. Hij wendde zich af van Bearpaw en Mousewish en verdween in de menigte, Mousewish zou hij later nog een keer persoonlijk bedanken besloot hij.

Snuivend staarde hij naar de warrior. Zijn blik koud en hard een totaal andere kat dan het vrolijke spelende ding dat hij normaal leek. Hij was berekend op elk woord van de warrior die zou komen maar Mousewish' stem liet hem even opkijken direct een zachtere blik in zijn ogen werkend. "Ik verdedig alleen maar Routpaw Mousewish." Sprak hij vriendelijk zijn stem een stuk warmer. "Stallionheart breekt haar hart met zo reageren. Hij gedraagd zich egoistisch, alsof hij haar deze kans, terwijl hij als beste weet dat ze dit wilde, niet gunt. Ik spreek hem daarop aan omdat ik van Routpaw hou. Ze is een van m'n beste vrienden en ik wil haar niet verdrietig zien op zo'n speciale dag, dus ik vroeg of hij zijn excuses wou aanbieden." Even liet hij zijn staart tegen Mouse dr schouder rusten zijn diep zilveren ogen in de hare borend. "Het spijt mij als dit niet mijn plaats is. Maar Everstar heeft me geleerd respectvol te zijn naar hen die dit verdienen. En wie mijn vrienden pijn doen op deze manier.." Zachtjes schudde hij zijn hoofd. "Het is oneerlijk naar Routpaw toe Mousewish.."

Onderwerp: Re: [Clan-meeting] Wool and herbs