To tolerate or not to tolerate

Zijn grote lichaam baande zich een weg naar Silverstar's boom toe. Hij had zonet met Whifflepaw en Mistpaw gepraat, een gesprek waarin Whifflepaw hem alles behalve respect toonde. Integendeel zelfs, de jonge poes beet hem toe dat hij een vuile bek had. Zoiets kon niet zomaar getolereerd worden. De apprentice moest leren dat respect van groot belang was in een Clan. Niet dat hij wou dat iedereen ging buigen voor hem, maar Zealspark wou tegelijkertijd ook niet dat men hem met 'vuil' ging beschrijven. "Silver? We moeten praten." miauwde hij naar boven, zelf niet in de boom klimmende, wetende dat hij alles behalve een klimtalent was.

+ Silverstar!

SILVERSTAR

no cause is lost if there is but one fool left to fight for it

De zilvere kater had zich op zijn vertrouwde tak gezet, zijn lange staart zachtjes bewegend in de wind. Zijn bleekgroene ogen keken neer op het kamp, waar hij vanuit zijn positie een perfect overzicht op had. Hij kon de katten zien die zich richting de prooistapel begaven voor hun avondeten, de patrouille die erop uittrok om voor de schemering de grenzen te controleren. Het leek allemaal wel en rustig, tot hij de gedaante van Zealspark herkende die met grote passen richting zijn boom liep. Hij spitste zijn oren bij het horen van de stem en klom toen in een soepele beweging naar beneden. Toen zijn poten op de grond stonden keek hij zijn deputy met een vragende blik aan. "Wat is er?" vroeg hij rustig.

Ondertussen was zijn woede -wat je woede kon noemen- alweer gaan liggen en ademde hij alweer op een rustig tempo verder. Hij was sowieso al niet de kat die lang kwaad kon blijven over iets. Sommigen noemde het een slechte eigenschap, anderen dan weer een goede. Echter was hij nog altijd van zijn eerdere standpunt overtuigd: Whifflepaw kon niet zomaar met haar daden én woorden wegkomen, niet nadat ze zomaar bij jan en alleman de Bloodclan ging prijzen. Zodra het zilveren gestalte van zijn voormalige mentor en eveneens huidige leader in zicht verscheen, gingen zijn mondhoeken wat omhoog. De vraag die gesteld werd zorgde er echter voor dat hij algauw weer serieus voor zich uitkeek. "Ik wil het over Whifflepaw hebben." miauwde hij toen, al had de rosse kater waarschijnlijk niet veel meer woorden nodig. Iedereen in de Clan wist van diens liefde voor hun voormalige gijzelaars, iets waar zijn verstand te klein voor was. Hoe kon je nou iemand liefhebben die ooit alles wat je had van je weggenomen had? Aka, Brightspots, de moeder van Whifflepaw... en dan nog maar te zwijgen over wat ze Mistgaze hadden aangedaan, en zoveel meerdere katten.

SILVERSTAR

no cause is lost if there is but one fool left to fight for it

Zodra de naam viel, liet Silverstar even een zucht over zijn lippen rollen. Die jonge apprentice zorgde de laatste tijd alleen maar voor ophef binnen de clan. Ze zag Bloodclan nog altijd als een bondgenoot, in plaats van de vijand, en niemand leek haar er anders van te kunnen overtuigen. "Wat is er gebeurd?" vroeg hij toen, omdat hij wist dat er iets moest zijn dat Zealspark zo opgelaten had gemaakt. Bovendien had Whifflepaw onderhand een reputatie voor haar grote mond. Silverstar was zich ervan bewust dat hij hier binnenkort maatregelen voor moest gaan treffen, of het ging nog eens heel erg uit de hand lopen..

Onderwerp: Re: To tolerate or not to tolerate