Lets settle things

Onderwerp: Lets settle things za 15 okt 2016 - 22:28

De apprentice was een langs de Boundaries gaan lopen van de Shadowclan en Windclan, elke keer vroeg hij zich een ding wel af. Hij had gevochten met de zwarte kattin van Shadowclan en had haar al weleens eerder gezien, dus vroeg hij zich af wat die nu weer zou uitspoken. Al vroeg hij nog iets zich af, waarom had ze tot nu toe altijd die zelfde woeden? Zijn groene ogen tuurde langs de grenslijn, zijn voorpoten waren nat door het dauw wat op het gras lag. Hij kon het maar steeds niet vergeten, zijn dood van zijn moeder door zijn bloedeigen vader? Ook was zijn broer Cobra ontvoerd, wat hem diep vanbinnen toch wel ontroerden. Al was hij nog steeds trots op zijn zus, die nu uiteindelijk heeft bereikt wat ze altijd wilde bereiken. Zij was eindelijk af van haar apprentice taken, eindelijk af van het vechten wat ze zo haten. Al kwam er wel een kost voor haar rank, ze konden elkaar minder zien en zijn zus had nu meer plichten in de Clan dan dat al was. Dus misschien zou deze wandeling hem misschien wel beter maken, misschien was hij dan niet zo verdrietig.. Hij zuchten, nee alles was zoals altijd. Zo was het leven, hij joeg en hij vocht. Hij kende geen ander leven dan dat, hij deed zijn best om zo hoog mogelijk te komen en alles te bereiken wat hij wilde en kon bereiken al droomde hij altijd ervan om een loyale krijger te zijn en iets te kunnen betekenen voor zijn Clan.

~Eerste post Fernpaw

Onderwerp: Re: Lets settle things ma 17 okt 2016 - 16:41

Met een zwiep van haar staart ging Fernpaw het kamp uit vanaf het moment dat ze de toestemming had om het kamp te verlaten. Seversnake had haar er op uitgestuurd om te gaan jagen voor de Elders en ze wilde hem heel graag tevreden stellen. Bovendien had hij haar beloofd dat ze binnenkort een vechtsessie zouden gaan doen als ze deze keer genoeg prooi binnen zou halen voor de Elders. Fernpaw dook in de jachthouding toen ze prooi rook en draaide haar hoofd naar opzij. Ze zag een muis opdoemen in de verte en sloop er stilletjes op af. Ze hield haar staart hoog boven de grond zodat deze haar niet kon verraden en opende haar bek waarmee ze de geuren in dronk. Het muisje had haar nog altijd niet in de gaten. Pas op het laatste moment werden zijn ogen groot van schrik toen haar schaduw over hem viel, maar toen was Fernpaw al gesprongen en doodde ze het beestje al. Tevreden zijnde maakte ze een kuil waar ze de muis zo lang kon achterlaten. Ze was namelijk van plan om nog meer prooi te vangen. Ze opende haar bek opnieuw om de geuren in te dringen en merkte dat ze al vrij ver in het woud was afgedwaald. Ze was bijna bij de Boundaries. Ze wilde net haar rug naar de WindClan border draaien toen ze de geur van WindClan rook. Haar vocht schoot in de hoogte toen ze de geur herkende van de kater waarmee ze had gevochten tijdens het gevecht tegen WindClan. Met een paar sprongen stond ze al voor haar border en boog door haar rug. Haar klauwen kwamen naar buiten en haar bek opende zich om haar scherpe tanden te laten zien. ‘Was één overwinning voor je soms niet genoeg? Wat doe je hier?’