Bros reuniting

Amberpaw keek uit over de terretoria van de roques die zich tot ver uitstrekte, hij zuchte, ergens daar was zijn moeder. Hoopte hij, misschien was ze al veel verder weg, waarom was ze eigenlijk ooit weggegaan? Hij wist wel dat ze erg op zichzelf was geweest, maar om haar eigen jongen achter te laten? Hij voelde de laatste zonnenstralen op zijn vacht neerdalen, het was een warme dag geweest en Amberpaw genoot van de avondzon. Hij keek weer naar de grens
, naar de terretoria en naar de kleine figuurtjes in de verte die twolegs moesten zijn. Hij had er vaak over nagedacht om de grens te paseren en daar te gaan leven, als roque, vrij van regels en codes . Maar hij kon het niet, de Schaduwclan was zijn thuis en dat zou het blijven. Vroeger, nu en altijd, altans dat was het idee.

Biker liep wat langs de grenzen met ShadowClan,waar zijn moeder vandaan kwam. Natuurlijk was zij er alleen op uitgetrokken. Nu leefde hij al een tijdje alleen als Rogue, niet wetend wie zijn familie was, of waar ze waren. Hij kon zich alleen nog vaag de geur herinneren van zijn siblings. De kater zuchtte terwijl hij zichzelf verder langs de grens sleurde. Het zou al snel donker zijn, maar dat maakte hem niet uit. Tot dan zou Biker genieten van de warmte van de avondzon. Langzaam zag hij een figuur in de verte groter worden. Een oranje kater. Waarschijnlijk een oudere apprentice of een jonge warrior. Biker twijfelde even om op hem af te stappen, maar hij had toch niks beter te doen. En zolang hij buiten het territorium van de clans bleef, hadden zij ook het recht niet hem aan te vallen

Amberpaw zag een roque dichterbij komen, dit was de vierde keer dat hij met een roque zou praten op de grens. Amberpaw keek naar de roque totdat die dichtbij genoeg was, "hey" zei Amberpaw groetend en hij keek de roque aan, een kater ongeveer (precies) even oud als hij. Een vachtpatroon dat hij vaag kende, vertrouwde ogen en een dezelfde uitdrukking op zijn gezicht als die Amberpaw ook had. Om de een of andere reden voelde deze kater vertrouwd.

Biker keek de oranje clankat kritisch aan. Hij was niet veel bijzonders. "Hey." Begroette de onbekende hem. Maar Biker wist dat toen hij dat dacht, hij fout zat. Deze kater was niet onbekend aan hem. Hij herkende hem vaag. Misschien had hij hem ooit eerder ontmoet. Dat waren zijn gedachten tenminste voor hij de katers geur zijn neusje binnen liet stromen. Die vage bekende geur onder de individuele en ShadowClan geur. Kon het dan toch hem zijn? Ḧ"Hey." Groette de gevlekte kater hem terug. Biker wist dat als hij niet zeker was, hij voor gek zou staan als hij het zou vragen. En in de Rogue wereld wilde je geen lachertje worden, het was al hard genoege levensstijl.

Amberpaw inspecteerde De gevlekte kater opnieuw, kende hij hem ergens van? Had hij hem eerder gezien? Maar vooral, wie was hij? Amberpaw moest antwoorden krijgen. Het probleem was alleen dat het raar zou zijn om ineens te vragen, 'waar ken ik jou van?' Hij zuchtte "ik ben Amberpaw, jij? vroeg hij toen. Mischien haalde de naam wel herrineringen op uit zijn gedachten, Hij moest het weten. Hij dacht aan zijn moeder, zou hij weer dezelfde vraag stellen? Of deze roque haar kende.

De kater voor hem zuchtte en stelde zich voor. "Ik ben Amberpaw, jij?" Hij rolde met zijn ogen. Ja, ga op de grens van je territorium gezellig een praatje maken met een vreemde Rogue. "Biker." Antwoordde de gevlekte kater. "Misschien moet je eens leren jezelf niet gelijk aan vreemden voor te stellen." Vervolgde hij, met een toon van sarcasme in zijn stem. "En sturen ze nu de leerlingen al alleen op pad om de grenzen te controleren." Merkte hij spottend op.

-flut

De roque rolde met zijn ogen "biker" zei hij toen, Amberpaw schrok. Die naam kende hij, en nog best goed ook maar hij wist niet meer waarvan. "misschien moet je eens leren jezelf niet gelijk aan vreemden voor te stellen" zei de gevlekte kater sarcastisch. Dit was geen vreemde, dat wist Amberpaw zeker. "En sturen ze nu de leerlingen al alleen op pad om de grenzen te controleren?" Vervolgde de roque spottend. "eigenlijk was ik aan het uitrusten van het jagen" zei Amberpaw. "en over dat ik me niet aan vreemden voor moet stellen. Je voelt niet als een vreemde." Vervolgde hij, "je ziet eruit, ruikt en praat als zoon van..." hij pauzeerde en zuchtte toen. "Faithfur"

Amber antwoordde dat hij aan het uitrusten was. "En over dat ik me niet aan vreemden voor moet stellen. Je voelt niet als een vreemde." Vervolgde de kater. Misschien hadden ze dan toch ooit een keer ontmoet. Hijzelf herinnerde namelijk niet iedereen die hij ontmoet had. "Je ziet eruit, ruikt en praat als zoon van..." Amber stopte even voor hij zuchtte. "Faithfur" Zei de kater tegenover hem. "Ja, dat klopt, al was niet echt wat je noemt een moeder." Zei hij simpel.

"ja dat klopt, al was ze niet echt wat je noemt een moeder" vertelde Biker hem. "ze heeft jou dus ook verlaten" zei Amberpaw. Dat was hem dan, zijn broer en hij wist niet wat te zeggen, hij kende Biker niet eens hij wist nu dat hij ongeveer hetzelfde verleden had wat hun moeder betreft maar verder weet hij niks van hem. "dan ben je dus echt mijn broer" zei Amberpaw, het was ongeloofelijk, hij had geweten dat hij siblings had maar nu vond hij er echt een. Bij toeval nota bene.

Biker keek niet echt verrast. Hij knikte alleen maar. "We gaan nu alleen niet helemaal happy doen en huilen van blijdschap." Zei hij. De kater wist niet echt wat hij moest voelen. Ja hij had geweten dat hij broers of zussen had, maar opgroeien zonder hen, daardoor leek het alsof ze niet bestonden. Over de tijd had hij het ook niet erg gevonden. Hij was toch nooit zijn familie tegen gekomen, hij kende ze niet, dus waarom zou hij zielig gaan zitten te doen over katten die hij niet kende? "Blijkbaar heeft ShadowClan je gebrainwashed." Zei hij. "Iedere kat die duidelijk kan nadenken zou inzien dat het leven van een rogue veel beter is."

Biker zei dat de Schaduwclan Amberpaw duidelijk gebrainwashed had en dat het roqueleven vele malen beter was dan het clanleven. "Ik heb erover nagedacht, best vaak ook" zei Amberpaw "Maar ik ben hier bijna mijn hele leven al geweest, misschien.." Hij pauzeerde "als zij mij terug zou willen zou ik misschien wel gaan om haar te beschermen, maar zij heeft mij wel verlaten dus het is moeilijk, heel moeilijk." zuchtte Amberpaw.

Biker snoof even. "Yea right, als je haar vind let me know, anders, denk er over na om rogue te worden. Je kunt altijd nog bij je echte familie of vrienden terecht." Sprak de gevlekte kater. "Maar maakt dit ons nu directe broers of halfbroers?" Vroeg de kater aan zijn waarschijnlijke sibling.

-flutpost, te kort.

"weet jij iets van je vader?" vroeg Amberpaw, hij had er zelf ook over nagedacht of Biker misschien van een andere kater was. Maar ze waren ongeveer even oud, Faithfur zou niet in zo'n korte tijd twee nestjes kunnen hebben en dus waren ze waarschijnlijk volle broers. ookal zouden ze dat pas zeker weten als ze wisten wie hun vader was, maar wie zou het dan kunnen zijn? en zou hij nog in de buurt zijn of was hij allang vertrokken en door gerezen?

Biker schudde zijn kopje. "Ik heb niet echt de moeite genomen wat te weten te komen over hem. Waarom zou ik. Beide ouders verlieten ons, ik weet niet waarom jij ze nog zoekt. Familie zijn de mensen waarvan je houd en die van jou houden, en dus niet altijd waar je bloed mee deelt." Vertelde hij simpel. Nee, als ze hem hadden verlaten, dan konden ze ook wegblijven.

Biker wist het ook niet en hij vond dat familie niet per se bloedverwanten waren maar degene waar je om gaf en die om jouw gaven, Amberpaw wist niet of zijn ouders nog om hem gaven. Het leek onwaarschijnlijk aangezien ze hem beide hadden verlaten, maar toch wilde hij ze vinden... waarom? Misschien wel om ze eens goed uit te dagen, maar er was een detail aan het verhaal waar hij vraagtekens bij zette. De verwijning van zijn vader, had die hem wel echt verlaten of was hij gewoon nooit teruggekeert van een jacht? "maar wie zijn dan jouw "familie"" vroeg Amberpaw aan Biker

Hij haalde zijn schouders op. "Op dit moment niet echt iemand. Ik weet alleen wel dat mijn bloedverwanten niets om mij geven. Ik denk dat vrienden dan toch echt beter in de catogorie familie vallen". Zei Biker. Je kon duidelijk merken dat Amber door een clan was opgevped, dit soort principes niet begrijpend. "Je bent echt een domme clancat." Mompelde de gevlekte kater, terwijl hij wat met het gras onder zijn poten speelde.

"Bedankt. zei Amberpaw droog, blijbaar wilde Biker graag geloven dat iedereen in de clans precies hetzelfde was, deed en dacht. "En ja, ik begrijp ook wel dat je vrienden op dit moment iets dichterbij je staan dan je verdwenen en vergeten familie." Vertelde hij knikend, dat had hij immers ook. Ruddypaw, Barkpaw en... Lola stonden iets dichterbij hem dan Faithfur of zijn onbekende vader. Maar zou hij hen eerder redden dan Faithfur? Misschien, maar wie hij ook zou kiezen hij zou het zichzelf nooit vergeven. Hij dwaalde een beetje af met zijn gedacht, Zou hij Lola redden in plaats van zijn vader? Hoogstwaarschijnlijk, Ruddypaw in plaats van Faithfur? Geen idee.

Biker rolde zijn ogen. "Natuurlijk." Zei hij. "Vrienden kun je kiezen met familie zit je opgescheept." Concludeerde de kater. Biker ging er rustig voor zitten. "Aan wie denk je?" Vroeg de gevlekte kater. Hij was vrijgoed in het lezen van katten en hij wist dat dit familielid van hem aan een iemand of meerdere iemanden aan het denken was.

Biker vroeg hem aan wie hij dacht, zou hij het vertellen? amberpaw besloot van wel maar toch een beetje verdraaid "aan vrienden en of ik ze voor familie zou kiezen" miauwde hij. Dat was waar maar Biker hoefde niks te weten over Lola, dat moest hij zelf ook nog uitzoeken. En daarbij hoefde Biker niet alles van hem te weten, "weet jij of we nog andere siblings hebben?" vroeg Amberpaw om een beetje om het onderwerp heen te draaien.

Toen Amber antwoorde dat hij aan zijn vrienden dacht snoof hij ongeloofwaardig. De kater wist dat er iemand in bijzonder was waar zijn broer aan dacht. "Voor het veilige antwoord." Zei hij geamuseerd. "Weet jij of we nog andere siblings hebben." Vroeg de oranje kater, duidelijk om het onderwerp heen draaiende. "Nee zoals ik al zei, ik heb niet veel tijd verspilt aan mijn familie die me verlaten heeft." Zei hij wat bitter.