The other side (Voor de aanhangers van Darkfire)

Het was na zonshoog toen Darkfire over een rots sprong. Hij liep en sprinte tussen bomen heen, uiteindelijk kwam hij uit bij de uilenboom. Hij keek om zich heen en snoof arrogant op. Hij had die dag een prettige vangst gehad, maar dat was ook alles. Hij verdacht Brightpaw ervan dat z\e wat had gelekt. Want opeens deden sommige katten lijkend wel anders tegen hem. Maar Darkfire had ook niet stil gezeten, flinke roddels had hij versprijt. Het ging perfect volgends plan katten gingen hem geloven en zijn plannen voor de clan warderen. Hij kon enkel kwaad spreken over de leider en Deputy, tegen verschillende katten had hij gezecht dat hij bleustar maar zwak vond. Fireheart is een poesiepoes, hoe zal hij ooit de clan kunnen leiden? waren dingen die hij vele malen ter spraken gaf. Zijn vertrouwe in zichzelf was hersteld, en plaats gemaakt voor moordlust. Hij zou het nu met plezier doen, gewoon voor de lol. Zijn ogen stonden als altijd kwaadaardig en wreed. Opeens vloog er een kraai op uit de bosjes, Darkfire keek vliegensvlug op. Zijn blik verscherpte een perfect vangst!, hij was nog laag genoeg om hem uit de lucht te grijpen. Darkfire zette gelijk krachtig af tegen de grond, hij graaide met zijn klouw in de lucht. Zijn klouw raakte de vleugel van het beest, die verschrikt opkeek. Zwarte kraal oogjes keken duister naar de aanvaller terwijl Darkfire ook naar de vogel grijnzde. Hij trok hem met een klap omlaag, de kop van de vogel bonkte tegen de harde grond. Hij lag nu met gesprijdde vleugels tegen de grond. Darkfire zette zijn klouw op de kraai, een smallende glimlag stond op zijn bek. Hij stak in één keer zijn nagels uit. Het bloed droop nu langs zijn nagels op de grond. Een Wreede dood was waar Darkfire het beste in was. De kraai was net als hij, verafschuuwd duister maar toch onvoorspelbaar. Dit was de eerste keer dat hij zo,n beest had gedood. Hij voelde een heerlijke rilling langs zijn rug gaan terwijl hij in de ogen van het beest keek... Inderdaat, net als hij. Darkfire had lak aan de regels dus nam hij een lekkere grote hap uit het zwarte voedel. Bloed droop langs zijn zwarte bek toen hij opkeek van een geur, Chagereinig en bruusk keek hij op. ''What?!'

*Enkel voor volgelingen.*

De roddels die verspreid waren, waren zo aanlokkelijk om te geloven.. Ze gaven haar grond om op te staan, net nu alle grond weggevaagd was. Haar eigen zus, haar eigen bloed nota bene, had naar haar geroepen dat ze haar niet meer wilde zien, dat ze haar zus niet meer was. Heel de Clan liet haar vallen. Hoe kon ze nog leven? Dewstream zuchtte. Ze wilde het graag geloven; poesiepoezen deugden niet, vooral niet als Deputy. Hoe kon Bluestar zo zwak zijn? Ach ja, de poes werd al ouder, verloor levens.. wat had je er allemaal ook aan. Darkfire had een verhaal gehouden en ze geloofde het. De Clan liet haar vallen, waarom zou ze de leiders ervan dan nog vertrouwen? Niets klopte in deze wereld, zeker niet in haar perspectief. Haar poten leidden haar naar de Uilenboom. Ze had de geur van Darkfire gevolgd in de hoop hem te vinden, te vragen wat hij nu precies bedoelde. Ze voelde de aandrang hem te geloven, met hem mee te doen.. 'What?' Darkfire. Dewstream keek op, keek voor één keer iemand recht aan. 'Hey, Darkfire,' groette ze hem zachtjes. 'Ik hoorde je praten..' Ze deed een paar stappen dichterbij en ging toen zitten. 'Is het waar wat je allemaal zegt?'

Darkfire Hoorde de botten kraken in zijn bek het bloed sijpelde langs zijn bek. Het proefde smakenlijk alleen de veren waren wat minder maar dat kon hem niet zo heel erg veel schelen. Met zijn tong ging hij in zijn mond langs zijn scherpe tanden. Terwijl hij nog boven de kraai stond rook hij een vaag bekende geur, Het was de poes die Dewstreem genoemd werd, een poes die hij amper kende. Darkfire keek nors op, er zaten kronkels in zijn snuit. Agressie was te lezen aan elke haar op zijn grote lichaam. Hij was zeker geen lief katje. Het bloed zat nog op zijn kin. ''Hey Darkfire'' Groette de poes hem zachtjes. Darkfire trok alleen wat verbaasd met zijn oor als begroeting. Had ze hem gevolgd? Hij wist het niet maar bleef haar doordringend aankijken. '' Moet je?'' Was het enige wat hij zei. 'Ik hoorde je praten..' Ging ze verder. Nu werd Darkfire wat geintreseerder. Hij ging achter de kraai zitten en hield de poes nouwlettend in de gaten met zijn vurige ogen. Ze waren kill en koud, maar evengoed brande ze als vuur als hij boos was. Was ze werkenlijk geintereseerd in de roddels en dingen die hij zei? Verbazend, hij had haar altijd als trouw aan haar clan gezien. Nobel, trots, lief en zacht zoals elke domme Thunderclan kat. Het was standaart bij die katten dat ze moedig nobel of iets anders van die strekking waren. Ze deed een paar stappen dichterbij, terwijl Darkfire zijn voorpoot terugkerend ophief. Hij likte nog wat bloed van zijn lippen af. Maar ze ging rustig zitten dus Darkfire zette zijn poot terug. 'Is het waar wat je allemaal zegt?' Vroeg ze nieuwgierig. Toen kwam er een smalende duistere glimlach op het gezicht van de kater. Ook zei hij smalend, '' Dat hangt af van waar je in gelooft. Voor mij is het meer dan waar, ik vind Bleustar niet biezonderder dan een muizen keutel. Ik heb vele leerlingen kwaad gezien over dat ze geen mentor hadden door die stomme trut. Of dat ze krijgers uit koos die niet naar hun leerling omkeken. Bij mijn leerling is dat anders, ze is gewoon een watje. En wat dacht je van onze 'nobele' Fireheart hij denkt hij alles is enkel omdat hij zonder gemor werd opgenomen en een 'Warriors' Clan. Fireheart is niet meer dan een verwende poesiepoes.'' Hij likte even aan zijn bloedoordrengte poot, elk woord dat uit zijn keel kwam klonk zwaar en huiveringwekkend . '' En trouwens, ik hoef echt geen poesiepoes... Als mijn leider!'' Darkfire maakte een walgend gebaar toen hij zijn poot terug op de grond zette. Dewstreems vraag was beantwoord, Darkfire was benieuwd of ze het met hem eens was.

Met kortdate passen liep een grote bruingestreepte kater het ThunderClankamp uit. Zijn diepgroene ogen stonden behoorlijk afwezig. Zijn gedachtes ver weg. Even schudde hij zijn kop en probeerde zijn aandacht erbij te halen. Langzaam snoof hij de geur van zijn omgeving op en sloot zijn ogen. Hij rook de geur van twee katten, Darkfire en Dewstream. Wat deden zij daar nu met zijn tweeën? Zachtjes begon hij in hun richting te lopen. Hij had zijn oren gespitst voor zelfs het kleinste geluid in de verte. Op een gegeven moment hoorde hij Darkfire's bruuske stem en spitste zijn oren verder. '' Dat hangt af van waar je in gelooft. Voor mij is het meer dan waar, ik vind Bleustar niet biezonderder dan een muizen keutel. Ik heb vele leerlingen kwaad gezien over dat ze geen mentor hadden door die stomme trut. Of dat ze krijgers uit koos die niet naar hun leerling omkeken. Bij mijn leerling is dat anders, ze is gewoon een watje. En wat dacht je van onze 'nobele' Fireheart hij denkt hij alles is enkel omdat hij zonder gemor werd opgenomen en een 'Warriors' Clan. Fireheart is niet meer dan een verwende poesiepoes.'' Even fronste Thunderstrike. In zijn ogen had Darkfire best gelijk, persoonlijk vond hij Fireheart veel te jong, en nog steeds veel teveel neigend naar Kittypet. Langzaam stapte de grote kater verder. '' En trouwens, ik hoef echt geen poesiepoes... Als mijn leider!'' Hoorde hij Darkfire weer zeggen en toen stapte hij tevoorschijn. Hij hoopte dat hij de katten niet zou laten schrikken. ''Ik ben het min of meer met je eens Darkfire,'' sprak hij rustig en ging maar zitten. Hij ontspande zijn spieren en keek Darkfire lang aan. Hij keek even naar Dewstream en toen alsnog naar Darkfire. ''Nouja, min of meer is het niet. Ik ben het volledig met je eens.'' Hij sloot zijn ogen even en keek naar de lucht. ''En trouwens poesiepoezen horen überhaupt al niet in een Clan.'' Zijn stem werd meteen kil. Het kon hem niet veel meer schelen.

-laatheid-

Darkfire keek op, begon met zijn typerende stem te vragen wat zij vond. Hij vond Bluestar en Fireheart duidelijk niets.. en eigenlijk was Dewstream het met hem eens. Ze wilde net haar mond opentrekken toen een andere Warrior door de struiken stapte en gelijk zijn mening ventileerde. Thunderstrike. Ze kende hem, mocht hem wel, maar kende hem niet echt. Maar ja, wie kende ze nu wel? Dewstream hief haar kop op; met deze woorden kon ze het vinden. 'Die Fireheart had hier nooit mogen komen, vuile poesiepoes dat het is,' zei ze, zacht maar zeker van zichzelf. 'En over Bluestar heb je ook gelijk.' Ze ging zitten, krulde haar staart om haar poten. Met deze katten kon ze het wel vinden. Nu kon zij een keer roddelen, in plaats van dat iedereen over háár roddelde. 'Maar daar kunnen we niets aan doen, toch?' verzuchtte ze. Kwaadspreken zou haar nauwelijks helpen; niemand lette op haar. Zij had de kracht niet..