Bonding with an angel of darkness

Weer een saaie dag in het kamp. Pff. Gebeurde er dan nooit iets? Het dagelijkse clanleven was hij wel zat. Hij wilde gaan en staan waar hij wilt. Maar dat lukte niet. Niet met die verdomde Warrior Code achter zich. Het aanbod van de Bloodclankat werd met de dag aanlokkelijker. Maar zoals er al gezegd werd.. If you go Black, You'll never go Back. Of in dit geval dan rood, in plaats van zwart. Eigenlijk vond Nightthorn het wel ironisch, want hij was al zwart. En hij had ook nog eens rode ogen. Die gedachte deed hem gniffelen. In ieder geval, het was het 'You'll never go Back' stukje die hem tegenhield. Wat als Bloodclan nog slechter was als hier? Kon dat? Die kater rende ook vrij rond door het Rogue gebied en hij had gehoord van Bloodclanners die gewoon door het territorium van andere clans gingen. In dat opzicht waren ze vrij. Maar Shark had hem gewaarschuwd dat de enige uitweg uit Bloodclan de dood was. Hij twijfelde er niet aan dat katten hadden geprobeerd te vluchten, en dat er een paar waren geslaagd daarin en Rogue's waren geworden. Maar hij twijfelde er ook niet ana dat zodra een Bloodclanner de Rogue/Ex-bloodclanner zag.. Deze in een gevecht zou raken die de Rogue misschien niet zou overleven. De zwarte kater was nog jong, en hij had nog geen doodswens. Kon hij dan niet beter Rogue worden? Nee, eigenlijk kon hij ook niet terug naar het clanleven als hij zou gaan leven als Rogue. Niet hij. Hij kon niet meer terug. Niet zijn ambities waarmaken en Clanleader worden. Maar hoe realistisch was dat eigenlijk? Hij had tijd nodig om na te denken. Nog even wel. Het moment dat hij zeker wist dat hij bij Bloodclan hoort, dat zou nog wel komen. En anders hoorde hij er niet. Nightthorn had dan geen respect voor Starclan, hij geloofde wel in de geesten van dode katten en hij geloofde ook in het lot, en dat voor ieder een eigen weg was gepland. Een weg waar je paden vanaf kon nemen, maar het was een uitgestippelde weg en je hart zou je die weg aanwijzen. Of het nou een zwarte, rode of een met sterren versierde weg was.
Met deze gedachte liep de kater richting de prooistapel. Hij had honger. Naast hem had een rossige kater, rond de Apprentice leeftijd, net een vogel gepakt. Nightthorn besloot een kikker te nemen. Deze waren slijmerig, dat wel, maar het gleed tenminste goed door zijn keel.

Nightthorn had net een kikker gepakt toen de Apprentice naast hem begon te praten. "Hallo Nightthorn" zei deze. De zwarte kater besloot niks terug te antwoorden. Waarom zou hij? Hij had weinig met de Apprentice. Hij wist zijn naam, dat was alles. Of wist hij wel zijn naam? Dat kon hij ook fout hebben. Hij was nu eenmaal niet echt bezig met elke kat in de clan. Op het moment was de kater zo 'egoïstisch' dat hij zijn eigen problemen beter vond dan het kennen van wat nutteloze, zwakke katten. "Er is iets, of niet?" zei de rossige kater. Nightthorn keek op van zijn kikker. "Er is altijd wel wat." antwoordde de kater nors, maar naar waarheid. Of het nu problemen als de zijne waren, of problemen omdat je bang was dat die muis een miliseconde te lang had geleden, er waren altijd dingen.

"er is altijd wat" zei de krijger terwijl hij opkeek van zijn eten. Amberpaw zuchtte zacht en rolde met zijn ogen "dat is niet wat ik bedoelde, ik bedoelde dat er specifiek iets met jou was" miauwde hij rustig. Amberpaw was altijd al geïntresseerd geweest in het bestuderen van andermans gevoelens herkennen en Nightthorn leek hem wel iemand waarbij hij het moeilijker zou krijgen om iets los te krijgen. De leerling keek de krijger aan, hij wist dat het brutaal was en dat hij Nightthorn eigenlijk niet lastig hoorde te vallen. Maar Amberpaw had het gevoel dat er iets was met de krijger dat iets belangrijker was dan te vroeg wakker geworden zijn of een mislukte jacht, en hij zou er achter komen.

"Dat is niet wat ik bedoelde. Ik bedoelde dat er specifiek iets met jou was" antwoordde de rossige Apprentice. Een lichte grom kwam uit de kater zijn mond. Ja, er was iets met hem. Maar wie had niet zijn of haar problemen? Moest dit wezen nu persé hèm erop aanspreken? "En wat als dat zo is?" bromde hij. "Het is niet zo alsof ik mijn zaken aan jouw neus ga hangen" Daarbij, wat kon het anderen schelen wat er mis was? Ja, clangenoten hoorde voor elkaar te zorgen. Alsof hij dat niet al vaak genoeg had gehoord! Het was toch onzin. De meeste katten hadden problemen dóór hun clangenoten. En Amberpaw was nog maar een Apprentice. Waarschijnlijk kende hij Bloodclan alleen uit van die nursery verhaaltjes. Maar Nightthorn niet. Nee, híj had tenminste een echte Bloodclanner ontmoet. En hij dacht niet dat een Warrior die niet voelde wat hij voelde, kon begrijpen dat zijn loyaliteit hier niet lag. Laat staan een Apprentice!

Amberpaw bestudeerde Nightthorn en de woorden die hij zei en hipoe hij ze zij. Dit is het proces dat hij altijd door ging als hij iets van iemand wilde weten, het probleem had te maken met de clan maar vooral met Nightthorn zelf. "Heeft dit iets te maken met de loyaliteit van iemand?" vroeg Amberpaw toen. Hij wilde niet meteen vragen over Nightthorn's eigen loyaliteit maar als ze verder gingen in dit gesprek zou het zeker aan bod komen. Wat kon het zijn? Loyaliteit, verraad misschien wel. Dit leek Amberpaw geen makkelijke kater om iets over te ontdekken.

"Heeft dit iets te maken met de loyaliteit van iemand?" vroeg de Apprentice door. Nightthorn rolde met zijn ogen. "Zoals ik al zei, ik ga mijn zaken niet aan jouw neus hangen. Als ik het iemand vertel, zal het iemand zijn die wat volwassener is." bromde hij naar hem. Wie dacht hij eigenlijk dat hij was? Het waren zijn zaken, en daar moest hij toch maar even uitblijven. Als een oudere Warrior of een hogere rang zoiets zou zeggen was dat tot daar aan toe, maar een apprentice? Als hij wilde dat die kat zijn gedachtes wist had hij daarvoor gezorgd door hem te vermoorden.

"ja dus, van wie? uit deze clan?" Miauwde Amberpaw, hij probeerde Nightthorn te pushen zodat die zou vertellen wat er aan de hand was. "heeft het misschien iets met jouzelf te maken?" vroeg hij na een korte pauze. Hij had nu toch al de lijn overschreden van niet te brutaal worden dus hij kon net zo goed doorvragen. "heeft het te maken met een loyaliteit aan de clan die gebroken word? De loyaliteit van iemand die een plan heeft om te vertrekken en nooit meer terug te keren?"

"Ja dus, van wie? Uit deze clan?. Heeft het misschien iets met jouzelf te maken? Heeft het te maken met een loyaliteit aan de clan die gebroken word? De loyaliteit van iemand die een plan heeft om te vertrekken en nooit meer terug te keren?" De kater sprong geïrriteerd op. Wat was het toch met de katten tegenwoordig? Te laf om katten te moorden, te zwak om het woud over te nemen... En vol respect naar de Warrior Code. Ja, respect naar de Warrior Code maar niet naar de Warrior zelf zo te zien. "Ik zei toch dat het niet jouw zaken zijn? Wil je soms een klauw over je neus? Want als je zo doorgaat, krijg je die." Irritant ding. Als hij naar Bloodclan zou gaan zou hij Shark wel vragen of hij zin had in Apprentice bangmaken, kijken of hij dan nog steeds zo'n grote bek zou hebben.

Nou, hij had de krijger wel ergens geraakt met zijn "gezeur" of het de goede plek was viel nog te bezien. "natuurlijk zijn het mijn zaken wel, Nighthorn daarom zijn toch in deze clan? Om voor elkaar te zorgen." Miauwde Amberpaw met een lichte grijns en een ondertoon van sarcasme. "Maar als het onderwerp te pijnlijk is houd ik er wel over op." de leerling draaide zich om. "nog een tip, word niet zo boos als iemand je naar je probleem vraagt, het laat je wat, hoe zeg ik dit? Verdacht overkomen." Dit ging uiteraard veel te ver voor een gesprek tussen een leerling en een krijger, zeker als de worden door de leerling gezegd worden.

"Natuurlijk zijn het mijn zaken wel, Nightthorn daarom zijn toch in deze clan? Om voor elkaar te zorgen." Zijn nagels met moeite inhoudende groef hij zijn poten wat meer de grond in. En wat nou als hij niet in deze verrotte clan wilde zitten? Het was zwak.. ZWAK, en het zou nog even duren totdat dát zou veranderen. De clan had een klein duwtje nodig.. Van hem, of van Bloodclan.. Van beide misschien. Maar hij betwijfelde of hij dat idee zo bij de leader kon neerzetten. "Maar als het onderwerp te pijnlijk is houd ik er wel over op. Nog een tip, word niet zo boos als iemand je naar je probleem vraagt, het laat je wat, hoe zeg ik dit? Verdacht overkomen." Adem in adem uit Nightthorn. Meeste katten zullen het niet zo geweldig vinden als je hun 'toekomst' aanvalt... Niet dat hij er verder dan een haar vanaf was. "Zoek een willekeurige kat uit en vraag die naar zijn problemen op die manier die je net probeerde. Ik kan je beloven dat ze je 6 moons lang de elders laten verzorgen." bromde hij tegen de apprentice.