Rabbit chaser

Pootje voor pootje sloop de jonge poes dichterbij het konijn, die nog steeds geen idee had dat zijn leven aan een zijde draadje hing. Nog een kleine sprong en ze wist dat ze zijn nek met een krachtige beet zou kunnen breken, iets waar ze dan ook op uit was. De apprentice wiebelde met haar achter poten en zette nog één stapje naar voren. Haar ogen waren echter zo gefocust op het konijn dat ze het droge takje niet zag. Er klonk een doffe krak en het konijn sprong er meteen vandoor. Met een grauw liet ze haar voorzichtigheid varen en sprintte achter het konijn aan. De poes was snel, maar het konijn was sneller. Toen de poes het echter net wilde opgeven rook ze vaag de geur van een andere windclanner, heel dichtbij. Zonder echt de tijd te hebben na te denken sneed ze het konijn af, zodat hij recht op de windclanner af stormde. "Er komt een konijn je kant op!"Riep de poes buiten adem naar haar clangenoot, hopend dat deze het konijn nog zou weten te onderscheppen.

-Crowcall eerst!

Routpaw kwam puffend aan bij de zwarte poes, die tot haar blijdschap het konijn onder haar zwarte poten had gepind. Routpaw had een prima uithoudingsvermogen en was best snel, maar het konijn was sneller. Ook hielp het warme weer niet echt. Het duurde dan ook even voordat de poes weer op adem was en ze de poes op een aanvaardbare manier kon bedanken. "B-bedankt." Ze glimlachte naar de zwarte poes, wiens naam ze niet precies meer wist te herinneren. "Ik, eh, was niet snel genoeg." Gaf ze wat beschaamd toe waarbij ze met haar poten wat ongemakkelijk over de grond schoof. "Je, uh, ik bedoel, U heeft goede reflexen."Stamelde ze wat onzeker maar wel gemeend.

"Hé, maak je niet druk, mijn konijnen ontkomen ook wel eens" Routpaw glimlachte wat nerveus maar wel degelijk dankbaar, terwijl ze eindelijk weer een beetje op adem begon te komen. De zon die meedogenloos boven hun hoofden brandde hielp niet bepaald. "En je hoeft mij geen u te noemen, hoor, ik ben ook nog maar een young warrior. Maar dankjewel." Routpaw keek wat gegeneerd weg. "S-sorry. Het is niet dat ik u, eh, ik bedoel je, als oud aanzag, of iets dergelijks. Ik dacht alleen dat je het, eh, misschien op prijs stelde."Stamelde de poes nogal onzeker aan een stuk door. Ze klapte haar kaken weer op elkaar toen ze zich besefte dat de zwarte warrior werd overspoeld door haar gebrabbel. Plots waren haar witte poten uiterst interessant geworden, ze was allang blij dat de warrior van onderwerp veranderde. "Hoe gaat het met je training?" Ze glimlachte even wat nerveus. "Oh, dat gaat wel oke, Stallionheart is een goede mentor. Het jagen ligt me wel..." Haar blik gleed af naar het konijn. "S-soms dan."

Ze schuifelde wat ongemakkelijk heen en weer, kwaad op zichzelf dat ze de sfeer al zo snel weer ongemakkelijk had weten te maken. Waarom was het toch zo lastig voor haar eens normaal een gesprek te starten? Het luchtte haar al op dat ze van onderwerp konden veranderen en de jonge Crowcall bleef heel vriendelijk, iets dat de poes kon waarderen. Met een glimlach gaf de gitzwarte poes toe dat haar vechten ook niet echt lag. Routpaw keek meteen op, een vage glimlach op haar gelaat. "Ik heb exact hetzelfde." Miauwde ze. "Soms ben ik bang dat zelfs een kitten het nog van me zou kunnen winnen." Vervolgde ze half grappend, half gemeend met een onbehagelijk lachje.

-telefoonpostje en laat, sorry! Ben momenteel op vakantie c:

"Ik zal heel eerlijk zijn: dat heb ik soms nog steeds"Gaf de zwarte poes enigszins ongemakkelijk toe. Routpaw keek haar met volle, groene ogen wat verbaasd aan. Het waren geen woorden die ze van een warrior verwachtte, maar het gaf haar toch iets van hoop. Hoop dat ze misschien al was ze een slechte vechter, alsnog een warrior zou kunnen worden. Ze besloot acuut dat ze de zwarte Crowcall mocht. "Maar ik weet niet of ik wel goed zou willen kunnen vechten..." Even leken haar de woorden ontnomen te zijn. Crowcall had zojuist haar precies gevoelens jegens vechten uitgesproken, iets wat ze altijd angstig voor zichzelf had gehouden. "D-dat, dat heb ik ook."Ze slikte wat ongemakkelijk, niet zeker wetend of ze wel haar diepst gedachtes en gevoelens zo op de tafel wilde gooien. "Ik... Het lijkt me zo nutteloos, zo roekeloos. Wat als je iemand ernstig verwond? Wat als je verantwoordelijk wordt voor iemand zijn dood?" Ze besloot haar gedachtes over de rivaliteit tussen de clans nog maar voor zichzelf te houden.

Een golf van blijdschap ging door haar heen toen de git-zwarte poes met haar instemde. Het idee dat ze niet als enigste zo op de samenleving tussen de clans neerkeek was een geruststellende gedachte. Het zou waarschijnlijk niets veranderen, gezien ze enkel maar twee katten waren tegen vier veel grotere clans, maar het gaf haar een fijn gevoel.
De poes keek haar even aan voordat ze verder ging en gaf haar stof om goed over na te denken. Routpaw luisterde dan ook met haar oren strak naar voren en ging ongemerkt zitten terwijl ze luisterde hoe de poes steeds vuriger ging praten. Ze trok even wat ongemakkelijk met haar oren toen ze zag hoe haar vacht overeind was gaan staan maar besefte zich dat dat niet door haar kwam. De poes kon haar woede groet begrijpen."Dat precies."Stemde ze vol overtuiging in. Routpaw probeerde zorgvuldig haar woorden te kiezen, in de hoop even duidelijk en mooi te spreken als Crowcall zojuist had gedaan. "Het levert, eh, het levert niets op. Enkel gewoon.. Meer problemen. Meer problemen z-zonder oplossingen. Het.. Het is onnodig en slecht doordacht. Iedere clan heeft al problemen voor zichzelf, die we eigenlijk op zouden kunnen lossen door simpelweg samen te werken. Als alle clans en territoria zich samen zouden voegen en er een goed doordachte manier van leiding wordt gegeven, zouden we zoveel sterker staan." Ze begon hakkelend maar naarmate ze verder sprak leek de jonge poes haar stem te vinden.