Far away

Een paar snelle bewegingen met zijn poot en hij had alweer twee muizen gevangen. Het aantal muizen die zich soms in zijn schuur bevonden was echt niet meer normaal. Als hij een hele avond zou jagen kon hij soms wel zonder te overdrijven één gedeelte van een Clan voorzien van voedsel. In de winter was het jagen hier ook altijd heel goed. Meestal liet Zuko ze in de zomer met rust zodat ze dikker zouden worden en hij tegen de winter langer kon genieten van zijn prooi dat zich in zijn schuur bevond. Dan kon hij van één muis een hele avond eten en verspilde hij zo dus minder prooi. Natuurlijk ging hij in de winter ook wel jagen omdat hij zijn conditie wel op peil wilde houden, maar helaas had hij geen territory waar hij uitgelaten over kon rennen zoals de Clans dat konden met hun territories. Als hij wilde rennen dan moest hij al goed kijken of hij niet per ongeluk het territory van een ander binnenging. De kater keek op toen hij een geluid hoorde buiten zijn schuur en besloot om te gaan kijken. Hij nam de twee muizen mee. Wie weet was het een kitten of zo dat afgedwaald was en dat honger had. Zuko kon wel zeggen dat hij kittens wel leuk vond. Hij hoopte zelf op een dag namelijk ook wel vader te worden. Maar dan moest hij natuurlijk eerst een partner zien te vinden die hem dit wilde schenken en dat zou er voor voorlopig nog niet inzitten. Hij had namelijk wel een kitten-wens, maar het ironische was dat hij verschrikkelijk bot was tegen poezen die met hem probeerden te flirten. Hij had ook totaal geen idee hoe hij zich dan moest gedragen en het was die onwetendheid dat er voor zorgde dat hij nooit een partner zou krijgen. It’s a sad sad world. De betrad de buitenkant van zijn schuur en keek naar de poes die zich in de buurt van zijn territory bevond. Ze leek al van een oudere leeftijd te zijn en ondanks de geur van de muizen rook hij de geur van ThunderClan, maar gek genoeg ook die van RiverClan. Verbaasd zijnde liet hij de muizen vallen. Was dit zijn moeder? Met een snelle sprong stond hij voor haar en hoopvol keek hij haar aan. ‘Mam?’ vroeg hij hoopvol. ‘Ben jij dat?’

Het kon bijna zijn moeder niet zijn. Haar vacht leek nauwelijks op de zijne en haar oogkleur al helemaal niet. Bovendien zou ze dan veel ouder zijn dan dat hij in gedachten had. Als hij het goed had was zijn moeder nog maar net een Senior Warrior of er al even voorbij, maar deze poes was al wel langer een Senior Warrior. Toch kon het ook aan de andere kant wel zo zijn omdat sommige Queens later begonnen aan kittens. Het zou mooi zijn als het zijn moeder zou zijn. Dan kon hij haar vragen naar zijn broer, zijn vader en zijn zusje. Dan kon hij informeren hoe het met hun ging. Hij zou waarschijnlijk nooit meer terugkeren naar RiverClan, maar het zou mooi zijn als hij wist hoe het met zijn familie zou gaan. Hij was vrij zeker dat ze nog leefden. En ondanks dat hij het verwacht had, gingen zijn oortjes toch lichtelijk teleurgesteld naar achteren toen de poes zich voorstelde als Snowdrop. Ze was inderdaad afkomstig van ThunderClan, maar waarom rook hij dan die vage geur van RiverClan om haar heen? Het leek niet gewoon een geur te zijn van zomaar even daar te gaan, het leek net alsof ze al langere tijd in RiverClan was verbleven, maar dat de ThunderClan haar originele geur was. Zou hij het durven vragen? Eerst moest hij misschien maar zijn reactie uitleggen. Dadelijk dacht ze nog dat hij elke vreemdeling als ‘mama’ bestempelde. ‘Sorry,’ mompelde hij en het klonk lichtelijk beschaamd. ‘Ik ben als kitten gevonden in het woud, maar mijn moeder is afkomstig van RiverClan en ik heb haar nooit leren kennen. Ik dacht voor de één of andere stomme reden dat jij haar was.’ Hij trok ongemakkelijk met zijn oortjes. ‘Je had de RiverClan-geur namelijk om je heen hangen en je stond echt recht voor mijn territory.’ Hij glimlachte beschaamd naar haar. ‘Maar het is leuk om je te leren kennen, Snowdrop van de ThunderClan. Mijn naam is Zuko.'

Zuko trok even kort met zijn oortje toen Snowdrop zei dat het iedereen wel kon gebeuren. Hij kende niet veel katten die dat soort dingen konden gebeuren, maar hij zweeg. Hij wist dat ze het enkel opbeurend voor hem had bedoeld zodat hij zich minder zou schamen en hoewel het loze woorden waren omdat de meeste katten hun ouders toch wel kenden of minstens een idee van hun hadden, was hij toch dankbaar dat ze hem op die manier probeerde op te beuren en liet dat dan ook merken door enkel kort te glimlachen naar haar en zijn ogen iets langer dicht te knijpen zodat het een dankbaar gebaar was. Toen de poes aangaf dat ze voor even bij RiverClan was geweest werd zijn nieuwsgierigheid wel even getrokken. Wat deed een andere kat immers bij een andere Clan? Ze was overduidelijk van ThunderClan ook al hing de RiverClan geur om haar heen alsof ze er inderdaad een poos was verbleven. Hij glimlachte. ‘Je zou haar toch nooit herkend hebben,’ sprak hij. ‘Zelfs ik weet niet hoe ze er uitziet en van mijn vader weet ik dat ook niet. Ik denk dat één van de twee wel op me moet lijken.’ Het kon zijn dat zijn moeder ook een donkerbruine tabby was, maar het kon ook zijn dat zijn vader een tabby tom was en zijn moeder een andere vachtkleur had. Zijn vacht leek namelijk grijs, maar het was eigenlijk een soort van bruine kleur. Hij schudde zijn kopje als antwoord. ‘Ik ben gevonden door een andere Rogue,’ sprak hij. ‘Hij heeft mij tot heden getraind en alles van de Clans geleerd. Hij is recent geleden gestorven.’ Zijn blik verried niets, maar er verscheen wel een krop in zijn keel en Zuko slikte even. ‘Sindsdien woon ik alleen hier in mijn kleine territory.’ Hij grinnikte terwijl hij met zijn staart gebaarde naar het schuurtje en het kleine meertje. En het kleine veldje dat zich achter het schuurtje bevond en waar hij op kon trainen. ‘Maar hoe ben je dan in RiverClan terechtgekomen als ik vragen mag?'