Sticky situations

Met zachte pootstappen kwam Rousepaw de Medicinecat den binnen gelopen. Deze keer niet voor een bezoekje aan een van de katten die er lagen maar voor zichzelf. Het zwarte spul had van de vacht op haar achterpoot een nest gemaakt. Het kleefde er helemaal aan vast en ze kreeg het er niet fatsoenlijk vanaf gelikt. Bovendien smaakte het zo raar dat ze al vrij snel gestopt was met likken en het spul uit had getuft voor zo ver dat lukte. Nieuwsgierig keek ze in het rond in de den. Naast de verschillende nesten die er lagen, zowel vol als leeg, lagen er ook verschillende kruiden. Er waren ook dingen zoals schors te vinden, waar zou dat voor zijn? Van de kruiden werden papjes gemaakt maar meer wist ze er niet van. Misschien kon ze aan de Medicinecat vragen of die haar kon uitleggen wat ze deed terwijl ze het spul van haar poot haalde. Dan kon ze het de volgende keer zelf doen en zou ze niet tot last zijn. Niet weer. Zo lang ze niet beter zou gaan jagen en beter presteren op vechttrainingen dan dat ze nu deed liep ze enkel in de weg voor haar gevoel. Haar kwaliteiten kwamen overeen met een Apprentice die nog maar net training had. De kattin ging zuchtend zitten, het was alleen even wachten tot er iemand naar haar toe zou komen.

[Eerste post voor Mist - het zwarte spul op haar poot is olie]

Eerst kwam stank haar den in. Toen kwam er een kat achteraan. Door de stank draaide ze zich meteen om en zag ze daar Rousepaw staan. Met opgeheven wenkbrauwen liep ze naar de poes toe. Ze ging met een zucht zitten. "Iemand heeft zichzelf goed in de nesten gewerkt." zei Mistgaze terwijl ze de zwartige poot bekeek. Ze bracht haar snuit dichterbij en rook. Het stonk verschrikkelijk hard. "Je hebt hier toch niet aan gelikt hoop ik? Het ruikt alsof het een heel leger katten kan doden." haar neus kreukelde in afgunst van de geur. Met haar poot raakte ze die van Rousepaw aan. Het was smerig spul, dat had ze besloten. "Ik heb niet echt... iets wat het er af kan halen denk ik." ze keek de poes aan. Dood serieus. "Ik denk dat we je poot er af moeten halen. Tot aan je romp of zo." Natuurlijk was dat een grapje, maar Mistgaze hield haar gezicht in plooi. Ze ging geen poten afzagen. Rousepaw zou hooguit even in het water moeten staan. Maar soms wou Mist ook een geintje uithalen.

Het duurde niet lang voor de kattin zuchtend voor haar neus kwam zitten. "Iemand heeft zichzelf goed in de nesten gewerkt." Een wat ongemakkelijke glimlach verscheen op Rousepaw's kop. Dat wist ze maar al te goed, en het was niet eens de eerste keer. De witgrijze kattin bracht haar kop richting de poot van de zilvertabby, Rousepaw zorgde er voor dat ze er goed bij zou kunnen. "Je hebt hier toch niet aan gelikt hoop ik? Het ruikt alsof het een heel leger katten kan doden." Vroeg Mist haar nadat ze aan het zwarte spul had geroken. Rousepaw's blauwe ogen ontweken de blik van de ander. "Een beetje maar recht weer uit getuft, smaakte niet bepaald goed nee." Gaf de kattin toe. Op deze plek excuses gaan maken zou alles behalve slim zijn. Als het om je gezondheid ging moest je altijd eerlijk zijn tegen katten met verstand er van. "Ik heb niet echt... iets wat het er af kan halen denk ik." De oren van Rousepaw zakte in haar nek toen ze de serieuze blik van Mist zag. Ze kon moeilijk altijd met zo'n zwarte poot blijven lopen. Het stronk en zou alles en iedereen wegjagen. "Ik denk dat we je poot er af moeten halen. Tot aan je romp of zo." Ze wilde het schreeuwen maar besefte zich nog net op tijd waar ze was. "Wat? Dat kan niet. Maar het ging er een beetje af toen ik er aan likte? Heeeeeeh?" Nog geen haar uit haar vacht kon het geloven. Wat er ook gedaan moest worden, er was een andere oplossing. Des noods zou ze een hele moon besteden met het likje voor likje er af likken. Mist had een rang waar iedereen naar op keek en respecteerde, kittens en apprentices droomde er van om ook zo te worden, ze moest toch wat weten?

Mistgaze moest na de reactie van Rousepaw toch wel een beetje lachen. "Ik maakte een grapje, ik ga je poot er niet afhalen. Die is nog prima." vertelde ze rustig en keek eventjes. Tja, wat moest ze hier nu mee. Het was niet elke dag dat een kat met zo'n poot bij haar aan kwam zetten. Mistgaze keek eventjes naar Rousepaw. "Ik heb een ideetje. Ik heb hier niks dat je van die poot af kan helpen, maar we maken samen wel even een tripje naar de Riverclan border waar de rivier loopt, dan kunnen we daar kijken of je het er af kan wassen. En dan vertel jij mij onderweg hoe je jezelf zo in de nesten hebt gewerkt, is dat een idee?" vroeg ze toen aan de poes. Het was het beste voorstel wat ze had. Ze wist echt niet waar ze mee te maken had.

Zodra de kattin tegenover haar een beetje begon te lachen kon Rousepaw pas echt weer opgelucht adem halen. Ze had al zo het gevoel dat het niet helemaal kon kloppen maar natuurlijk was Mistgaze degene met het verstand er van en zij niet. "Ik maakte een grapje, ik ga je poot er niet afhalen. Die is nog prima." Een wat onhandige glimlach verscheen op Rousepaw's kop gezien haar eerdere reactie. Geduldig wachtte ze af tot de seal point tot een conclusie zou komen over de aanpak van haar poot. "Ik heb een ideetje. Ik heb hier niks dat je van die poot af kan helpen, maar we maken samen wel even een tripje naar de Riverclan border waar de rivier loopt, dan kunnen we daar kijken of je het er af kan wassen. En dan vertel jij mij onderweg hoe je jezelf zo in de nesten hebt gewerkt, is dat een idee?" Stelde Mistgaze uiteindelijk voor. Het was een goed plan. Gezien het met likken er een beetje af ging moest het door de stroming van de rivier er ook af gaan. Zelf had ze daar helemaal niet over nagedacht en juist dat was wat ze zo bewonderde aan de Medicinecat. Ze konden katten helpen op een manier die anderen niet konden en kwamen vaak met oplossingen waar anderen ook niet zomaar aan zouden denken. Rousepaw knikte bevestigend waarna ze een paar stappen richting de uitgang van de den zette. "Wil je de uitgebreide en gedetailleerde versie of een samenvatting van wat er is gebeurd?" Vroeg de zilvertabby over haar schouder aan Mistgaze. Welke versie ze ook zou kiezen de waarheid zou verteld worden. Dat was nou eenmaal wel zo eerlijk tegenover de kat die je er mee hielp.

Ze begonnen te lopen en Mistgaze keek naar Rousepaw toen ze sprak. "Wil je de uitgebreide en gedetailleerde versie of een samenvatting van wat er is gebeurd?" Mistgaze grijnsde. "Gezien het nog wel eventjes duurt voordat we er zijn, geef me mar de gedetailleerde versie van wat er gebeurd is." zei ze tegen Rousepaw. "Ben jij trouwens de enige die het overkomen is? Want als er meer katten in die smurrie gestaan hebben moeten ze zich wel melden." het leek haar sterk dat Rousepaw alleen op avontuur was gegaan.

"Gezien het nog wel eventjes duurt voordat we er zijn, geef me mar de gedetailleerde versie van wat er gebeurd is." Zei de seal point met een grijns op haar gezicht. Het zou inderdaad nog een eindje lopen zijn dus dan was het hele verhaal wel het leukst. Bovendien hadden ze dan tenminste iets 'leuks' om over te praten en zou het niet zo ongemakkelijk stil worden. "Ben jij trouwens de enige die het overkomen is? Want als er meer katten in die smurrie gestaan hebben moeten ze zich wel melden." Vroeg de Medicinecat haar vlak voor ze het kamp uit liepen. Zodra ze de uitgang door waren reageerde de zilvertabby. "Branchpaw heeft het erger dan ik, maar geen idee waar hij nu is. Als ik hem voor je zie zal ik wel zeggen dat hij naar je toe moet." Reageerde ze waarna ze haar blauwe ogen over de omgeving liet gaan. Okay het hele verhaal dus. "Nou ik keek naar binnen bij de Treecutplace en dat zag Branchpaw en vond hij niet helemaal okay. Maar uiteindelijk gingen we samen naar binnen," begon de kattin op een manier die liet merken dat ze er niet extreem veel spijt van had. Al was er natuurlijk niets gebeurd als ze gewoon naar de kater had geluisterd, maar nee hoor ze had hem overtuigt. "Maar er waren Twolegs die er niet hoorde te zijn dus moesten we ontsnappen. Maar ze waren heel dicht bij Branch dus hij kon daar niet zomaar weg. Ik gooide een ding om waar ik bij stond om de Twolegs af te leiden. Alleen dit spul kwam daar uit gelopen en daar gingen we beide door heen voor we konden ontsnappen."

Rousepaw vertelde dat Brachpaw het erger had. Ze hoopte dat die het niet zelf ging proberen op te lossen, daar kwam vaak alleen maar meer rottigheid van. "Ik hoop Brachpaw dan snel te zien, en neem hem anders is mee naar de rivier. Als hij echt niet met mij wilt of bang is om het te vertellen." Ze had het idee dat Rousepaw het ook wel zou kunnen na hun uitje. Maar toen begon ze te vertellen, over haar ontmoeting met Twolegs en het spul wat ze per ongeluk omgeduwd had. "Treecutplace kan echt een gevaarlijke plek zijn, het was niet slim om daar rond te hangen. Zeker niet met het warme seizoen als de Twolegs overal zijn.." beaamde Mistgaze. Maar daar was nu niks meer aan te doen, het was al gebeurd. "Gelukkig zijn jullie - zo goed als - ongeschonden er vanaf gekomen." zei ze. Toen gaf ze Rousepaw een zacht tikje met haar poot langs haar oor. "Maar niet meer zulke stommiteiten uithalen hoor! Ik had je slimmer geschat." klonk ze semi-bestraffend. Ze kon niet heel goed boos worden. Soms wel, maar dan moest je haar echt over een bepaald randje duwen. "Kijk, daar is het begin van de rivier! Zoek een rustig plekje en ga daar je poot is wassen."

"Ik hoop Brachpaw dan snel te zien, en neem hem anders is mee naar de rivier. Als hij echt niet met mij wilt of bang is om het te vertellen." Vertelde Mistgaze haar. De Apprentice knikte bevestigend, dat zou ze zeker gaan doen dan. Sterker nog, ze zou hem recht gaan zoeken als ze hier klaar was. Het was vervelend en de kater zou er vast ook niet graag mee rondlopen. "Treecutplace kan echt een gevaarlijke plek zijn, het was niet slim om daar rond te hangen. Zeker niet met het warme seizoen als de Twolegs overal zijn.." Rousepaw draaide haar oortjes een beetje naar achter bij de woorden van de Medicine cat. Daar had ze inderdaad rekening mee moeten houden. Ze had nagedacht maar niet goed genoeg schijnbaar. En juist dat Mistgaze daar wel aan dacht was een van de dingen die ze aan de Medicinecat respecteerde. "Gelukkig zijn jullie - zo goed als - ongeschonden er vanaf gekomen." Zei de sealpoint waarna de Apprentice een tikje tegen haar oor kreeg. "Maar niet meer zulke stommiteiten uithalen hoor! Ik had je slimmer geschat." Ze had de kattin nog nooit boos gezien maar dit was toch echt wel hetgeen dat er het dichtste bij kwam. Dat vertelde weer dat het serieus gevaarlijk was geweest. De oortjes van de zilvertabby zakte opnieuw wat naar haar nek tot Mistgaze opnieuw sprak. "Kijk, daar is het begin van de rivier! Zoek een rustig plekje en ga daar je poot is wassen." Rousepaw knikte en trippelde in een wat sneller pasje richting het water. Met haar poot tikte ze het wateroppervlak een keer aan om de temperatuur te voelen. Voorzichtig stapte ze er in. Een glimmende laag ontstond rond haar poot maar werd al snel weggespoeld door de stroming. "Maar weetje wat wel is?" begon de Apprentice voorzichtig. Ze wist niet goed hoe dit zou gaan vallen bij Mistgaze. Het moest in ieder geval niet gaan klinken als een slap excuus. "Normaal gesproken zijn de Twolegs er vijf dagen wel en dan twee niet. Ze hoorden er niet te zijn volgens dat maar het had inderdaad waarschijnlijk met Leafgreen te maken. Dan zijn er ineens meer", vertelde de zilvertabby voorzichtig. Rousepaw draaide zich om naar haar poot. Met haar snuit begon ze over haar achterpoot te wrijven. Het was onderwater dus moest ze haar adem inhouden. Het schoonmaken ging goed maar duurde lang gezien ze steeds boven moest komen om te ademen. Het geluk was wel dat alleen haar neus onderwater hoefde en niet haar hele kop.

"Normaal gesproken zijn de Twolegs er vijf dagen wel en dan twee niet. Ze hoorden er niet te zijn volgens dat maar het had inderdaad waarschijnlijk met Leafgreen te maken. Dan zijn er ineens meer", Ze knikte, dat klopte ook wel. "Weet ik wel, maar als het zo lekker weer is nemen Twolegs opeens rare patronen aan en gaan ze buiten hun gewoontes naar buiten toe en komen ze steeds verder het bos in. Het is goed om op je hoede te zijn." zeker na het akkefietje met Bloodclan wat toen gebeurd was, Mistgaze bedacht zich wel twee keer voordat ze ergens afgelegen heen ging. Mistgaze ging naast Rousepaw staan toen ze haar poot ging wassen, ze wou kijken wat het spul deed. "Ik zie dat het dus wel gewoon af gaat.." Het liet een vaag glimmend-achtig laagje op het water achter. Mistgaze vond het maar raar. "Wat een apart spul, ik heb nog nooit iets gezien wat zoiets deed met water. Ben wel blij dat het er af gaat.."

Niet alleen het rare spul zelf maar ook haar zorgen er over werden mee gespoeld door het water. Het was een hele opluchting dat het grootste deel er af ging. Er bleef een beetje hangen aan haar vacht dat er niet af ging. Ze had het vermoeden dat het misschien nog wel even kon duren voordat het wel het geval was. "Weet ik wel, maar als het zo lekker weer is nemen Twolegs opeens rare patronen aan en gaan ze buiten hun gewoontes naar buiten toe en komen ze steeds verder het bos in. Het is goed om op je hoede te zijn." Reageerde Mistgaze voor ze ook het water in kwam. Rousepaw knikte bevestigend, dat zou ze voortaan ook doen met warmer weer. Die rare Twolegs vielen nou eenmaal niet goed te begrijpen of voorspellen. Daarom kon je het beste de tips van anderen met meer informatie vertrouwen als het op hun aankwam. "Ik zie dat het dus wel gewoon af gaat..." zei de Sealpoint. Hoewel Rousepaw zich er over verwonderde was ze vooral opgelucht over dat feit. Het was blijkbaar ook iets nieuws voor Mistgaze gezien ze liet merken dat water niet oplossing had hoeven zijn. "Wat een apart spul, ik heb nog nooit iets gezien wat zoiets deed met water. Ben wel blij dat het er af gaat..." vervolgde Mistgaze. Rousepaw maakte een instemmend geluidje voor ze haar kop weer helemaal boven het water hief. "Stel je voor dat het er niet af was gegaan. Hoe zorg je er voor dat er katten uit je buurt blijven", grinnikte de kattin. Rustig ging ze weer verder met het wassen. Het laatste beetje wilde maar niet goed uit haar vacht gaan.