It's a cat and mouse game [open]

Moeiteloos sprong de jonge kater van de ene steen naar de andere. Ervaring leerde en dit had hij al een vaker gedaan. Het belangrijkste was dat je je gewicht goed verdeelde en rekening moest houden met de mossige bovenkant. Ergens tussen een van de stenen zag hij een klein muisje weg krabbelen. Hij zat er al een tijdje achterna, maar het beestje was hem tot nu toe te slim af geweest. De kater besefte zich dat hij vanuit deze positie het dier nooit te pakken zou krijgen. Daarvoor moest hij eerst naar beneden springen en voordat hij dan uiteindelijk toe kon slaan was het al te laat. Hij sprong van de steen af en bleef een tijdje staren in een van de gleuven. Op het moment dat hij meende beweging te zien sprong hij naar voren. De opening tussen de stenen leek op het eerste gezicht groot genoeg om met z’n ranke lijfje tussen te glippen, maar daar hij zich op verkeken. ”Shit,” mompelde hij. Vooruit ging niet meer, maar toen hij probeerde om weer terug te kruipen was dat ook niet meer mogelijk…

Grasspaw was aan het jagen geweest toen hij oppeens een vertrouede geur rook, het was zijn broer, Flintpaw. De Jonge leerling volgde de geur maar vond Flintpaw niet, hij keek een tijdje rond en na een minuut had hij hem gevonden. "gaat het goed?" vroeg hij lachend terwijl hij naar Flintpaw toe liep. Grasspaw merkte dat zijn broer vast zat en zichzelf niet kon bevrijden, zou hij helpen of eventjes van het beeld genieten? toch maar helpen "oke zet je schrap" Miauwde hij en hij begon Flintpaw terug te trekken.

En hoe ging hij dit nu oplossen? De zon was al onder aan het gaan en de meesten katten zouden wel te vinden zijn om het camp zelf. Hij mauwde een aantal keren, maar wist dat dit tevergeefs was. Niemand zou hem hier horen... Na enige tijd voelde hij z'n spieren al verslappen. Hij had nog een aantal keren geprobeerd om zichzelf eruit te wurmen, maar dat ging makkelijker gezegd dan gedaan. "Gaat het goed?" hoorde hij opeens een bekende stem zeggen. Het was Grasspaw die plots voor hem stond met een grijns op zijn gezicht. Flintpaw wist even niet of hij blij moest zijn met de aanwezigheid van zijn broertje of niet. "Oke, zet je schrap," hoorde hij plots en Grasspaw trok hem terug. Flintpaw voelde hoe de rotsen tegen zijn flanken schuurden. Geen fijn gevoel, maar toch zat er meer beweging in dan daarnet. Hoe dan ook, hij kwam uiteindelijk niet los. "Het wil niet," liet hij zijn broertje weten.

Grasspaw werd nu wel een beetje ongerust, hij merkte ook dat flintpaw's flanken tegen de rotsen schraapten wat niet heel fijn kom zijn "het wil niet" waarschuwde Flintpaw hem. Grasspaw probeerde toen maar de rotsen aan beide kanten van zijn broer een beetje weg te krabben maar tevergeefs, het hielp niks. "ik ga het nog een keer proberen" miauwde Grasspaw, dat was makkelijker gezegd dan gedaan want hij durfde Flintpaw niet vast te pakken met zijn bek of klauwen, bang dat hij zijn broer zou verwonden.

Wat de twee ook deden, niets leek te helpen. Waarom moest dit hem nou overkomen? ”Ik ga het nog een keer proberen,” hoorde hij Grasspaw zeggen. ”Doe alsjeblieft voorzichtig.” Door al dat getrek en geduw waren er kleine schuurwonden ontstaan op z’n flanken. Niet geheel pijnloos dus. Flintpaw probeerde weer een beetje heen en weer te schuiven om wat losser te komen. Er leek wel weer wat meer beweging te zitten als eerst. ”Als jij mij nou van achteren aanduwt?” Op die manier kon hij zich naar voren bewegen en daarmee misschien loskomen.

Grasspaw merkte dat Flintpaw pijn had "sorry" Miauwde Grasspaw. Toen leek er wat beweging in te komen en Flintpaw vroeg hem nog een keer te duwen. de cyperse kater knikte en duwde. Ja, volgens mij lukt het" Zei hij terwijl hij nog een keer hard duwde, toen kwam zijn broer los uit de stenen. Grasspaw keek hem aan en glimlachte, zoiets gebeurde echt alleen hen, de een kwam vast te zitten tussen de rotsen en de ander moest hem helpen. Wat waren ze toch een geweldig duo.

OOC; sorry voor de extreem late reactie!

De kater kreeg steeds meer het idee dat het ging lukken. Dat mocht ook wel een keer, want hij voelde zijn huid branden door al dat schuren. Het zou hem ook niet verbazen als hij straks met een aantal flinke schuurplekken zou rondlopen. "Ja, volgens mij lukt het," hoorde hij Graspaw zeggen. Voordat hij er erg in had schoot de kat naar voren en belandde hij met een harde klap op zijn hoofd. "Auw." Langzaam probeerde hij weer overeind te krabbelen. Toen hij naar beneden keek zag hij hoe er een klein beetje bloed naar beneden stroomde van zijn poot. Fijn, die had hij dus geblesseerd. "Dankjewel, zonder jou had ik daar nog gezeten." Hij wilde er liever niet aan denken wat er gebeurd zou zijn als Grasspaw niet was gekomen.

Flintpaw kwam hard op zijn hoofd terecht, Grasspaw's broer keek naar zijn poot en Grasspaw zag ook dat er een beetje bloed naar beneden stroomde. Flintpaw bedankte zijn broer snel en die knikte "geen probleem, dat is wat we voor elkaar doen toch? Voor elkaar zorgen en op elkaar passen." Hij grijnsde en liep naar Flintpaw toe, "dat ziet er niet heel goed uit, ik kan je ondersteunen en terug naar het kamp brengen. Zullen we dat doen?' vroeg hij

Het bleek maar weer dat je anderen soms nodig had om jezelf uit de penarie te redden. Het was niet de eerste keer dat hij zichzelf in een benauwde situatie had weten te brengen en waarschijnlijk ook niet de laatste keer. "Dat is ook zo. Maar toch, zonder jou had ik hier nog wel even gezeten." En daar wilde hij eigenlijk liever niet aan denken. "Dat ziet er niet goed uit," merkte Grasspaw op die doelde op zijn bloedende poot. "Ik kan je ondersteunen en terug naar het kamp brengen. Zullen we dat doen?" Op zich voelde hij de pijn wel, maar hij kon nog wel gewoon op zijn pootje staan. Het was in principe alleen maar een kleine schaafwond die het deed bloeden. Toch wist hij dat het misschien verstandig was de hulp van Grasspaw te accepteren. "Is goed," sprak hij met een klein glimlachje. Hij stapte in de richting van de jonge kater. "Denk dat ik even langs de Nursery moet." Het was niet ernstig, maar even langsgaan kon vast geen kwaad.