Life is hard

In gedachten verzonken zat de senior warrior op de hogerots. Hij had altijd van deze plek geouden, van het uitzicht die het hem bood. Je kon helemaal tot aan de Highstones zien, waar hij slechts één keer geweest was - net voordat hij warrior werd. Het was alweer even geleden, maar hij herinnerde zich het angstaanjagende uitzicht van de rotsen nog. Hij was niet binnen geweest; dat was iets dat voorbehouden was aan Medicine Cats en aan Leaders. Zij konden spreken met Starclan, maar hij was een gewone warrior en hij had dat privilege niet. Oh, hoe wou hij oms dat hij kon praten met de katten die gestorven waren, wat voor wijsheid moesten zij bezitten.. En hoe zou het zijn om nog eens te spreken met zijn zussen, Hazeshade en Dreamdust, of met zijn ouders.. Of zelfs met zijn mentor. Om hem te vertellen dat zijn manier van lesgeven zo slecht niet was - dat hij het ergens misschien wel nodig had, hoewel hij er ook zo'n grote afkeer voor geweld van had gekregen dat hij zich nog niet kon verweren tegen een Bloodclan apprentice, dat hij zo zwak was dat zijn zus hem nog moest leren vechten opdat hij niet per ongeluk vermoord zou worden - of erger nog, gecatnapt zodat ze hem zouden kunnen gebruiken om tot Everstar te raken.

Eerste post Icecloud

De sneeuwwitte poes was het kamp uitgegaan voor een wandeling. Iets dat haar hielp met haar gedachten op een rijtje te zetten. Het was iets dat ze wel vaker deed en vaak belandde ze dan ergens op het territorium, zonder dat ze het echt besefte. Ze dacht vaak aan de katten die ze al had verloren en natuurlijk over haar jongste kittens die nu apprentices waren. Ze besefte maar al te meer dat nu ze apprentices waren ze veel meer risico's liepen en ergens beviel het haar niet. Ze wist dat ze ze niet eeuwig zou kunnen beschermen, ze werd zelf tenslotte ook ouder, maar toch bleef het moeilijk en het was alleen maar erger geworden nadat Whitelion was overleden. Ze had hem namelijk als haar sterkste kitten gezien en zelfs hij had eerder dan haar het leven verloren. Een kleine zucht verliet haar lippen, toen ze besloot te kijken waar ze deze keer belandt was. Het was de hogerots. Ze had ook hier vele herinneringen aan met katten die er al niet meer waren. Het territorium had toen vol gelegen met sneeuw en zij had op de rots gezeten uitkijkend over het territorium. Terwijl ze de rots nu beklom probeerde ze het zich te herinneren hoe het er toen uitzag. Ze merkte echter al snel de andere kat op die ook op de rots zat en dat nam haar gedachten terug naar het heden. "Neverland," Begroette ze de kater. Ze wist niet zeker of ze had verwacht hier alleen te zijn, maar een andere kat betekende dat hij haar misschien weg kon houden van de gedachten die bij deze plek hoorden.

De kater schrok op toen er plotseling een stem hem begroette. Toen hij omkeek zag hij de witte poes en vriendelijk knikte hij haar toe. "Icecloud." De senior warrior was een goede 30 manen ouder dan hem en gerespecteerd in de clan, ondanks het feit dat haar zoon Whitelion nooit zo geaccepteerd was. Hij was geen slechte kat geweest, diep vanbinnen, dat wist hij zeker; zijn zus had hem immers uitgekozen als haar deputy toen Lionroar een verrader bleek te zijn, en hij vertrouwde de beslissingen van Everstar met zijn leven. "Hoe get het?", vroeg de rosse kater aan Icecloud, wetend dat het niet zo makkelijk moest zijn voor haar, na de dood van haar oudste kitten. Het verlies van een kitten was het moeilijkste en kat kon doorstaan, zo had hij gehoord.. Zelf had Neverland het nooit meegemaakt, maar hij kon zich inbeelden dat het pijnlijk was.

Bij de begroeting knikte ze even kort naar de kater, terwijl ze naast de kater ging zitten op de rots. Ze liet haar blik glijden over het landschap dat zich voor haar uitstrekte. Hoe vaak had ze hier al wel niet gezeten om op deze manier over het territorium uit te kijken? Haar aandacht werd echter weggetrokken bij de vraag hoe het met haar ging. "Het gaat goed," Begon ze, maar ze wist dat dat ergens een leugen was. Het ging goed voor zover het goed kon gaan na één van je kittens verloren te hebben. "Althans, zo goed als het kan gaan na de dood van Whitelion." Ze probeerde een kleine glimlach op te zetten, maar ze wist dat het waarschijnlijk was mislukt. "Hoe gaat het bij jou?" Besloot ze dan ook maar snel te vragen voor de kater verder erop in kon gaan.

De rosse kater knikte begrijpend, al zou hij het waarschijnlijk nooit helemáál begrijpen. hij had immers zelf geen kittens.. "Z'n gangetje.", antwoordde Neverland de oudere poes, zijn blik eer richtend op het territorium. Hij besefte wel dat Icecloud er liever niet te veel over sprak - hij kende de pijn nog van de dood van zijn ouders, zijn zussen. Goed dat hij Everstar nog had, anders had hij het waarschijnlijk niet echt overleefd.. Neverland was een aanhankelijke kater; hij had iemand nodig die hem leid, die hem een richting aangaf. Dat was ook waarom het zo eng was voo rhem om een apprentice te onderwijzen, zoals hij nu moest doen.. Hij was het niet gewend om de leidinggevende figuur te zijn, degene waarnaar iemand opkijkt en waarvan verwacht wordt dat hij weet wat te doen. Het was doodeng.

Het antwoord van de kater was vrij kort, waarna het even stil viel. Ze vond de stilte ergens niet heel erg, maar heel gemakkelijk was het ook weer niet. Ze had haar blik ondertussen al weer naar het territorium gericht. "Als er sneeuw ligt kun je het gebied veel slechter onderscheiden." Zei ze dan ook maar. De kater wist dit waarschijnlijk al wel, maar ze wilde een onderwerp hebben om over te beginnen. "Katten vallen dan wel veel meer op dan dat ze nu zouden doen." Ook al zou ze zelf misschien minder goed opvallen, maar ze was door de tijd heen wel gewend geraakt aan haar vachtkleur.

De rosse kater knikte. Als er sneeuw gevallen was, dan was de lucht meestal net zo wit als de grond - de wolken lieten geen gaatjes over om naar de lucht te kunnen zien. Op sommige dagen zag je de horizon amper, en leek alles één witte waas. Dan zag je de katten veel beter lopen vanop de Outlook Rock, anders dan nu. Als je heel goed keek zag je misschien wat bewegende vormen, maar de meesten waren te ver weg om uit te maken wie het waren. Hij keek opzij, naar Icecloud, toen ze zei dat katten meer zouden opvallen en glimlachte lichtjes. "Daar heb jij wel geluk mee.", antwoordde hij, zijn stem zacht maar wel verstaanbaar.

Aan de ene kant verheugde ze zich soms wel op de sneeuw, maar ze wist dat het veel meer problemen met zich meebracht. Minder prooi, minder kruiden en allerlei andere dingen. Het was dan ook beter als er niet te veel sneeuw zou komen en al helemaal niet voor lang. "Echter is er dan wel minder prooi, maar daar hoeven we ons nu gelukkig nog geen zorgen over te maken." En dat ze voordeel had was misschien wel waar, maar met minder prooi zou het ook betekenen dat ze alsnog minder terug zou kunnen brengen.

De rosse kater knikte peinzend. Nu hadden ze genoeg prooi om iedereen te voeden, de stapel was ze goed als vol - hoewel ze nog steeds hard moesten werken om hem iedere dag vol te houden, was het niet zo moeilijk als in Leaf-bare. Ook hadden ze dan natuurlijk problemen met het vinden van kruiden, wat vooral vervelend was in tijden van oorlog.. Zoals nu met Riverclan. Zelfs nu, nu het mooi weer was, hadden ze niet overweldigend veel kruiden - genoeg om te overleven, maar niet genoeg om echt iedere wonde te kunnen verzorgen als ze terug moesten vechten. Het leven van een Clancat was nooit makkelijk, maar hij zou het nooit opgeven - niet zolang hij ademde.

Misschien was het toch niet het beste om over sneeuw te praten, vooral nu dat het er nu niet was. Ze wist dat ze op het moment geen goede relatie met Riverclan hadden en dat kwam dan ook door wat er was gebeurd met Whitelion. Ze wist niet of het goed was geweest om Riverclan aan te vallen en of ze überhaupt degene waren geweest die Whitelion vermoord hadden, het was iets waar ze toch aan twijfelde, maar toch wilde ze het ergens wel geloven. Zo had ze in ieder geval iets om zich aan vast te houden. Het was sowieso moeilijk om je kitten voor jou dood te zien gaan en ze wilde dan ook niets liever dan dat ze zijn plaats had kunnen nemen.