Yo

Cliff balanceerde op het hekje rond zijn twoleg's huis. Ook wel in Cliff's ogen bekend als zijn huis, sinds de twolegs alles deden. Zij gaven hem eten, drinken, maakten het huis schoon en lieten hem zijn gang gaan. Cliff was dus meer een soort koning, en dat vond hij wel wat. Ook al werd het wel saai. Hij had hier nog niet zo lang gewoond, en kende nog geen enkele kat uit de buurt. Eerst was het wel rustig, geen anderen om je heen, maar nu werd het irritant. Zelfs een rustige kat als hij had avontuur nodig! Hij sprong soepel van het hek en ging opzoek naar nieuwe vrienden. Hij snoof de lucht en ging alle geuren die hij rook na. Twolegs, monsters, vogels.. en een kat. Cliff's groene ogen speurden snel de plaats af, op zoek naar de kat.

[Eerst Zuko, daarna open]

Met een paar snelle happen at Zuko de muis op die hij voor vandaag had gevangen. Tevreden zijnde voelde hij hoe zijn spieren zich aanspanden telkens wanneer hij door het woud liep. De trainingen van zijn mentor en het feit dat hij ze zelf voortzette wierpen zeker hun vruchten af. Hij voelde zijn spieren telkens onder zijn schouders bewegen wanner hij rondliep of wanneer hij net deed alsof hij een tegenstander aanviel. Het feit dat er daadwerkelijk indringers waren die zo nu en dan zijn territory binnen probeerden te dringen zorgde ervoor dat hij kon blijven oefenen. Nee, hij zou zijn trainingen zeker niet laten slijten, niet nu hij nog alles wist wat hem geleerd was. Het feit dat hij soms tegen echte tegenstanders kon trainen maakte hem sterk. De jonge kater likte zijn lippen af terwijl hij opstond en besloot om naar de Twoleg Place te gaan. Niet de kant van het BloodClan territory op, maar naar de andere kant. In tegenstelling tot de meeste katten was hij namelijk niet spottend aangelegd wat Kittypet’s betrof. Hij was niet bepaald jaloers op hun levensstijl, maar hij vond het ook geen reden om hun te bespotten. Ieder koos immers zelf hoe hij wilde leven. Dat was één van de eerste lessen die hem geleerd waren door zijn overleden mentor. De kater ging zitten en begon zich eerst op zijn gemak te wassen waarna hij zijn blik over de hekken liet glijden. Hij maakte oogcontact met een kat dat op het hek stond. Zou hij anders over de Kittypet’s hebben gedacht als hij bij een Clan had gewoond? Hij vroeg zich dikwijls af hoe zijn leven er uit had gezien als hij een Clankat was geweest. Waarschijnlijk was hij een hoop agressiever geweest en niet zo neutraal ingesteld als nu. Dat was echter nu niet zo belangrijk. ‘Hé,’ sprak hij. Het moest vast saai zijn voor zo’n Kittypet om de hele dag binnen te zitten en soms naar buiten te gaan… om niks te doen. Niet dan? ‘Zin om wat te gaan jagen?’ vroeg hij de ouder dan hem uitziende tom.

Alsof het universum zijn gedachten kon lezen, zag hij plotseling een andere kat. In tegenstelling tot Cliff was hij een heel gespierde, cyperse kater. En ook hij rook niet naar twolegs. Waarom niet? Waarom leken alle katten hier zo wild? Misschien zaten ze gewoon de hele dag buiten.. Als Cliff dat zou doen zouden zijn twolegs hem waarschijnlijk gaan zoeken.. Dat wilde hij ze ook weer niet aan doen. ''Hé,'' begroette de kat hem vriendelijk. ''Zin om wat te gaan jagen?'' Jagen? Sure, hij was verveeld en dat was blijkbaar duidelijk te zien, maar jagen? Dat had hij nog nooit gedaan. Wel, tenzij vissen uit de vissenkom halen telt. Ze smaakten goed, en dat zou Cliff nooit vergeten.. Maar dat was al moeilijk genoeg. Aan de andere kant wilde hij ook geen nee zeggen tegen zijn misschien wel nieuwe vriend. ''Jagen? Oh, dat kan ik niet zo goed,'' vertelde hij eerlijk. ''Maar ik kan het proberen.'' Hij vroeg zich af of de ander het wel kon.

Terwijl hij wachtte op antwoord observeerde hij de tom even. De tom had een oranjeachtige pels en was sowieso ouder dan Zuko. Hij moest ongeveer de leeftijd hebben van zijn vroegere mentor, alleen was deze waarschijnlijk net iets ouder geweest. Zuko was echt minder dan de helft van zijn leeftijd geweest toen hij overleed. Toen Zuko een kitten was, was zijn mentor ongeveer even oud als Zuko nu was, misschien net een paar moons ouder. Hij had daardoor al veel ervaring opgedaan en in de zes moons dat Zuko nog alles moest ontwikkelen aan zichzelf had hij meer en meer ervaring opgedaan door het territory te verdedigen en veel gesprekken te hebben met Clankatten. Daarom wist Zuko ook zo veel over andere Clans, maar het was natuurlijk altijd leuk om katten van andere Clans te ontmoeten en daar dan een gesprek mee te hebben. Of in dit geval een kittypet. Hij wilde eigenlijk wel eens weten wat het leuke was aan een leven binnen een nest waar je de regels van de Twolegs moest volgen en enkel naar buiten mocht komen wanneer het luikje dat toeliet of wanneer de Twolegs de deur voor je opendeden. Hij had van zijn mentor gehoord dat het voedsel ook niet te vreten was, dus deze kater op een sappige muis trakteren kon niet slecht zijn. ‘Geen zorgen,’ zei hij met een simpele zwiep van zijn staart. ‘Dat leer ik je wel. Prooi is nu toch in overvloed en anders neem ik je wel mee naar mijn territory zodat we in mijn schuur kunnen jagen op die beesten.’ Dat was nog niet eens zo’n slecht idee, maar als de kater hiermee door wilde gaan dan zou hij waarschijnlijk liever in de buurt van zijn Twoleg-nest jagen. ‘Maar laten we eerst beginnen in het bos,’ zei hij met een knipoog. ‘De naam is Zuko trouwens.’ Hij draaide zich om en wenkte de kater om mee te komen.

''Geen zorgen,'' was het antwoord van de Cyperse kater tegenover hem. ''Dat leer ik je wel. Prooi is nu toch in overvloed en anders neem ik je wel mee naar mijn territory zodat we in mijn schuur kunnen jagen op die beesten.'' Wacht, ho, stop, wat? Kon je jagen echt zo snel aanleren? Het was wel deel van het instinct dat iedere kat heeft, maar dan nog.. Prooien kunnen soms razendsnel zijn. De kater sprak of hij er verstand van had, hij wist zelfs dat ze in overvloed waren. Dat was vreemd, Cliff was hier de oudste en zou ook zeker weten de wijste moeten zijn. Blijkbaar dus niet. Maar hij had er geen probleem mee, want leren was iets goeds.. right? Er was nog wel iets dat hij zich af vroeg. ''Je hebt je eigen territory, en dat is een schuur?'' Cliff nam aan dat hij met territory zijn twoleg huis bedoelde. Dus deze kater mocht van zijn twolegs alleen in de schuur komen? Wat gemeen.. Cliff mocht overal, behalve als hij nat was. Dan mocht hij niet eens naar binnen. Zijn cyperse vriend legde verder uit. ''Maar laten we beginnen in het bos.'' Daar was de huiskat het mee eens. Wie wist hoe ver ze wel niet moesten lopen tot ze bij zijn schuur kwamen? ''De naam is Zuko trouwens.'' Zuko, dat was voor hem niet een ongewone naam. Cliff had vele ergere gehoord in zijn oude buurt, sommige Twolegs bedachten echt de raarste dingen. ''Mijn naam is Cliff,'' stelde hij zichzelf voor.

Zuko voelde een geamuseerd gevoel opkomen. Hij zag de kittypet wel vreemd naar hem kijken terwijl hij zijn uitleg deed. Dacht de kittypet soms dat hij in een Twoleg nest leefde en dat hij ook een kittypet was? Als hij deze kater jachttechnieken ging leren dan nam hij hem misschien ook wel mee naar de grenzen zodat hij hem andere dingen kon leren. Als ze aangevallen werden kon de kater altijd wegrennen of ze verstopten zich gewoon in het struikgewas zodat niemand hun opmerkte. Zuko wist dat ze bovendien met rust gelaten werden als ze zich maar buiten de borders hielden. En om te begrijpen wanneer je een border tegenkwam moest je natuurlijk wel weten op welke geur je moest letten. Zuko’s ogen glommen bij het idee dat hij deze kittypet net zo veel kon leren als dat zijn mentor dat bij hem had gedaan. Zuko vond hij nooit erg om andere katten te ontmoeten en hun dingen te leren die hij zelf wist, al vertelde hij het verhaal misschien tien keer hetzelfde, maar dan steeds tegen een andere kat. Hij was een zeer geduldig persoon waardoor het bij hem niks uitmaakte als je iets fout deed. De kater grinnikte even om de vraag van de kittypet. ‘Ja,’ sprak hij. ‘Maar in tegenstelling tot bij jou nest wonen daar geen Twolegs. Ik woon op mezelf, maar woon niet in een Clan. Daarom word ik ook een Rogue genoemd.’ Waarschijnlijk had de kittypet geen idee wat een Clan was tenzij hij al een ervaring met een Clankat had gehad en als dat zo was dan hoopte Zuko voor hem dat het eentje van WindClan of ThunderClan was geweest en zeker niet van ShadowClan. Zijn mentor had hem geleerd dat de katten van ShadowClan heel sluw en gevaarlijk konden zijn, maar dat BloodClan de gevaarlijkste Clan in heel het woud bleef en dat hij wel vrienden mocht zijn met Elite-leden ervan, maar wel moest oppassen op zijn tellen. ‘Aangenaam kennis te maken, Cliff,’ sprak hij en hij gaf de kater een knikje. ‘Laten we gaan dan.’ Hij draaide zich om en wenkte de kater met zijn staart. Zijn ogen gleden door het woud en hij opende zijn bekje zodat hij de verschillende geuren in zich op kon nemen. ‘Oké, Cliff, vertel me eens of je prooi kan ruiken?’ Hij keek de kater vragend aan. Het was niet onmogelijk dat een kittypet een muis kon ruiken ondanks dat hij ander voedsel kreeg van zijn Twolegs.

Zuko grinnikte om de vraag van Cliff, alsof hij het wel grappig vond dat Cliff er niks vanaf wist met wat hij bedoelde. Toch gaf hij antwoord. ''Ja,  maar in tegenstelling tot bij jou nest wonen daar geen Twolegs. Ik woon op mezelf, maar woon niet in een Clan. Daarom word ik ook een Rogue genoemd.'' Een rogue? herhaalde Cliff in zijn hoofd. Hij wist dat er zwerfkatten buiten rondliepen, mager en verhongerd, en ze aten alleen maar etensresten en kleine muizen. Maar die werden meestal gevangen door de Twolegs waar ze daarna een goed nest kregen, warmte, en een rustig leven. Zuko zag er echter niet uit als zo'n zwerfkat - hij was niet zo zwaar als Cliff zelf, maar ook niet zo mager en verschrikkelijk angstig als sommige. Was hij dan zo'n goede jager? ''Maar.. ik snap het niet,'' begon Cliff. ''Waar vind je dan het eten? Jaag je op alles? Is dat niet moeilijk, als het koud word en er overal sneeuw ligt? Dan is er toch bijna geen prooi te vinden?'' Hij zou het zich niet voor kunnen stellen - de hele dag hongerig zijn en jagen.. hopen dat je iets kan vinden.. en je leven hangt er vanaf of je eten en drinken kan vinden.. dus als je te veel fouten zou maken, het je dood zou kunnen zijn. Vreselijk. Dacht Zuko soms dat Twolegs hem niet wilde hebben? Dat zou niet bestaan, Twolegs nemen iedere kat in, zelfs als ze een oog missen of een poot.. ''Aangenaam kennis te maken Cliff. Laten we gaan dan.'' Zuko focusde zich meer op de jacht en eigenlijks wou Cliff dat ook wel. Hij had er zin in. Nog nooit was hij op een echte jacht gegaan en het leek hem heel leuk om te doen. De rode kater wist niet hoe, maar daar had hij Zuko voor. ''Oké, Cliff, vertel me eens of je prooi kan ruiken?'' vroeg de cyperse kater. Cliff snoof de lucht op en deed zijn best om zich op de geur van prooi te focussen. De geur van het bos, Zuko zelf, Twolegs.. En plotseling rook hij een vogel. ''Ik ruik een vogel, hier ergens..'' miauwde hij, en keek zoekend om zich heen.

Zuko grinnikte. Hij vond het wel grappig dat de kater zo vreselijk nieuwsgierig was en hem zo veel vragen begon te stellen. ‘Ik vind eten door te jagen,’ beantwoordde hij de vraag. ‘Dat doe ik door in het bos te gaan jagen of door in mijn schuur te gaan jagen. In mijn slaapplaats heb ik namelijk, zeker ’s winters, een hoekje waar volop muizen zitten.’ In de winter kwamen muizen vooral de warmte opzoeken in zijn schuur, geen idee hebbende dat Zuko hun elk moment kon uitmoorden. Als Cliff moeite had met jagen in het bos konden ze nog altijd naar de schuur gaan waar de muizen minder mogelijkheden hadden om weg te kunnen rennen van de kittypet, maar hij wilde Cliff eigenlijk wel leren hoe hij moest jagen. Stel dat zijn Twolegs ooit gek in hun kop werden en hem buiten zouden zetten? Cliff dacht misschien niet dat hem dat ooit kon overkomen, maar Zuko wilde graag met alles rekening houden. ‘De schuur gebruik ik voor als het winter is en ik niet veel kan vinden. Het is een feit dat in de winter jagen heel lastig is.’ Zuko had dan ook vrij veel respect voor de Clans die tijdens die harde tijden wisten te overleven. Zij hadden immers geen schuur waar ze konden gaan jagen zodra ze geen prooi meer vonden in het woud en dan moesten ze ook nog eens voor een hele Clan prooi vangen. Zo veel katten kon hij waarschijnlijk niet eens voeden met de muizen die hij in zijn schuur had zitten. Toen ze bezig waren met jagen rook Cliff een vogel en Zuko opende zijn bek. Hij vond de vogel natuurlijk sneller dan Cliff en keek naar het beest dat op de laagste tak van een boom zat. ‘Daar,’ fluisterde hij en met zijn staart wees hij naar de tak. ‘Je zou hem kunnen vangen, maar dan moet je wel goed kunnen springen.’ Hij nam aan dat Cliff niet kon springen en kon jagen tegelijkertijd. ‘Oké, dit is het plan. Ik pluk die vogel uit de boom en jij vangt het zodra hij op de grond valt.’ En zonder op Cliff’s antwoord te wachten sloop hij op de boom af. Zijn mentor had hem precies geleerd welke houding hij aan moest nemen en de vogel hoorde hem dan ook niet terwijl hij dichterbij sloop. De kater zette zich af met zijn poten en sprong op de tak. Met een snelle beweging van zijn poot sloeg hij tegen de zijkant van de vogel zodat deze op de bosgrond viel. Nieuwsgierig zijnde hoe Cliff het deed keek Zuko vanaf zijn positie naar de kater.

De ander vond het blijkbaar grappig dat Cliff zo nieuwsgierig was. Eigenlijks maakte hem dat niet uit. Vergeleken met Zuko was hij waarschijnlijk een kitten die maar niet kon stoppen met vragen stellen. De huiskat luisterde aandachtig naar de uitleg van Zuko. ''Ik vind eten door te jagen. Dat doe ik door in het bos te gaan jagen of door in mijn schuur te gaan jagen. In mijn slaapplaats heb ik namenlijk, zeker 's winters, een hoekje waar volop muizen zitten. De schuur gebruik ik voor als het winter is en ik niet veel kan vinden. Het is een feit dat in de winter jagen heel lastig is.'' Cliff knikte toen Zuko klaar was met zijn verhaal. De rogue leek een wijze kater, en een heel stuk aardiger dan sommige andere wilde katten. Cliff had eigenlijks geen idee dat er zoveel prooi te vinden was, genoeg om te overleven zelfs. Altijd als hij er als huiskat aan dacht leek het hem gewoon onmogelijk. Toen focuste hij zich op het jagen. ''Daar,'' fluisterde Zuko terwijl hij met zijn staart naar een boom wees. Cliff spotte de witte vogel die nietsvermoedend op de laagste tak zat. Cliff's zelfvertrouwen verdween als sneeuw voor de zon en hij twijfelde of hij daar wel bij zou kunnen komen. Ook durfde hij geen woord meer te spreken, als de vogel hem zou horen zou hij het verprutsen. Maar hoe groot was de kans dat zijn eerste poging gelijk goed zou gaan? ''Oké, dit is het plan. Ik pluk die vogel uit de boom en jij vangt het zodra hij op de grond valt,'' miauwde Zuko plots, en voordat Cliff iets kon doen was hij al op weg naar de boom. Cliff's hart klopte sneller nu hij onder druk stond maar hij liet zich niet tegenhouden. Hij sloop op de boom af, stap voor stap, proberend de bewegingen van de ander na te doen. Zodra Cliff op de plaats stond waar de vogel ongeveer zou vallen wachtte hij vol spanning af. Toen de vogel eenmaal viel sprong hij eropaf, zette zijn poten op het beest en drukte het tegen de grond. De vleugels van de vogel fladderden wild maar hij mocht niet ontsnappen. Cliff beet in zijn nek in een poging om hem dood te bijten.

Zuko keek naar de sluiphouding van de kater en gaf goedkeurend een knikje. Het was natuurlijk niet hoe de Clan cats het deden en hoe hij het had geleerd van zijn mentor, maar het was goed genoeg om ervoor te zorgen dat de vogel hem niet op zou merken. Zuko kon echter van het gedrag van de kittypet afleiden dat hij het maar niets vond dat hij zo onder druk stond. Hij was natuurlijk gewend om gewoon wat voedsel te krijgen aangevuld in zijn kattenbakje. Zuko probeerde zichzelf de droge brokjes voor te stellen, maar schudde zijn kopje. Nee. Hij had liever de sappige prooien die hij in het woud kon vangen en de dikke muizen die hij ’s winters in zijn schuur kon vinden. Misschien kon zelfs een kittypet daar wel een muis vangen, maar Zuko wilde wel eens zien of hij een prooi kon vangen die letterlijk naar hem toe kwam gevlogen. De klap van Zuko had er immers al voor gezorgd dat de vogel zijn evenwicht verloor, maar vogels waren, mits ze verkeerd vielen natuurlijk, redelijk snel weer terug ter been en konden dan snel wegvliegen. Zuko zette zijn voorpoten netjes naast zich en keek toe hoe Cliff de vogel tegen de grond gedrukt hield. Het zou voor een Clan cat al een slechte zaak zijn geweest dat de vogel zo veel kans had om lawaai te maken door zijn vleugels op deze manier tegen de grond te slaan, maar Zuko moest toegeven dat de kittypet hem tenminste wel tegen de grond kon houden. Hij zag dat Cliff in de nek van de vogel beet en dat het klapperen van de vleugels rustiger werd, maar hij merkte dat de vogel nog niet dood was. Zuko sprong uit de boom en landde netjes naast Cliff waarna hij de kater een beetje wegduwde en een hardere beet toediende. De vogel hield op met bewegen en lag dood voor hun neer. Op zich was dit een prachtige vangst en zouden ze er beiden zeker van kunnen eten. ‘Je hebt hem prima tegen de grond gehouden,’ sprak hij tevreden zijnde. ‘De volgende keer mag je de beet sneller en harder toedienen. Anders heeft de vogel te veel tijd om de anderen te waarschuwen en vang je het komende uur geen prooi meer. Maar voor je eerste vangst is dit prima gedaan.’ Hij keek de kittypet goedkeurend aan. ‘Als je meegaat naar mijn schuur kunnen we daar de prooi op eten en kan ik je leren om op muizen te jagen in een afgesloten omgeving. Het verschil met Clan cats en rogue’s is dat rogue’s, nadat ze hun prooi hebben gevangen, direct kunnen stoppen met jagen als ze dat willen. Clan cats jagen voor een grotere groep en moeten dus verplicht doorgaan met jagen.’ Hij wenkte de kater en ging in de richting van zijn territory, de vogel in zijn bek dragend.

Cliff raakte enthousiast toen het fladderen van het beest rustiger werd. Was het hem gelukt? Had hij echt een vogel gedood? Hij voelde nog steeds het hart van de vogel kloppen en zijn ogen waren wijd opengesperd. Plotseling bedacht Cliff zich dat dit de eerste keer was dat hij zo'n beest van dichtbij kon bekijken.. Ze zagen er eigenlijks heel vreemd uit. Zuko sprong vervolgens uit de boom en landde naast hem. Hij duwde Cliff een beetje aan de kant om het over te nemen en beet toen razendsnel in de vogel. Het fladderen stopte en de vogel werd slap. ''Je hebt hem prima tegen de grond gehouden,'' vertelde Zuko. ''De volgende keer mag je de beet sneller en harder toedienen. Anders heeft de vogel te veel tijd om de anderen te waarschuwen en vang je het komende uur geen prooi meer. Maar voor je eerste vangst is dit prima gedaan.'' Trots keek hij naar zijn prooi. Hij was al blij genoeg dat het hem gelukt was om een dode vogel voor zich te krijgen. Hij probeerde de tips van Zuko goed te onthouden voor de volgende keer. Het klonk allemaal heel logisch, maar toch interessant. Misschien zou hij, na heel lang oefenen, toch zichzelf kunnen redden op een dag? Niet dat hij dat vrijwillig zou willen, maar stel dat zijn baasjes hem ooit verlaten? Bovendien was dit een goede manier om je niet de hele dag te vervelen. ''Ik dacht niet dat het ooit zou lukken.. Altijd als ik naar vogels kijk merk ik dat ze snel wegvliegen bij ieder klein geluidje dat ze horen,'' merkte hij op. ''Als je meegaat naar mijn schuur kunnen we daar de prooi op eten en kan ik je leren om op muizen te jagen in een afgesloten omgeving,''' stelde Zuko voor. De vogel opeten? Cliff was eigenlijks wel nieuwsgierig naar hoe zo'n beest smaakte. Al zou het misschien wel lastig eten worden door al die veren. ''Het verschil met Clan cats en rogue's is dat rogue's, nadat ze hun prooi hebben gevangen, direct kunnen stoppen met jagen als ze dat willen. Clan cats jagen voor een grotere groep en moeten dus verplicht doorgaan met jagen,'' vertelde Zuko. ''Verplicht?'' vroeg Cliff. ''Maar wat als ze geen prooi meer kunnen vinden? Moeten ze dan blijven zoeken? En als er niet genoeg is voor iedereen, wat dan?'' Hij kon het niet helpen; de reeks vragen kwamen vanzelf. Zuko bleek het echter niet erg te vinden om dingen uit te leggen, dus deed hij ook geen moeite om het te stoppen. Zuko pakte de vogel op en begon met lopen richting zijn schuur. Cliff volgde hem en dacht na over hoe moeilijk het wel niet zou moeten zijn om als een Clancat te leven.. Alleen maar jagen, eten, en slapen, waarschijnlijk?

Zuko grinnikte zachtjes toen hij zag hoe blij Cliff wel niet was met het feit dat hij een prooi voor zichzelf had kunnen vangen. Het was best wel schattig om te zien eigenlijk. Hij kon zich zijn eerste keer nog herinneren dat hij een prooi ving, ook al had hij daar hulp bij gehad van zijn mentor. Het was toen eigenlijk net zoals bij Cliff geweest: zijn mentor had de prooi uit de lucht geplukt, Zuko had hem tegen de grond gehouden en had hem een stevige beet toegediend, maar zijn mentor had hem vervolgens moeten doden. Het enige verschil met hem en Cliff was dat hij toen tegen de leeftijd had gezeten van wat in de Clans een apprentice was. Maar goed, hij had Cliff nu geleerd hoe hij eventueel op vogels kon jagen, maar nu kwam het makkelijkere gedeelte: de muizen. Zuko vond persoonlijk dat vogels veel moeilijker te vangen waren omdat ze je zo snel opmerkten en omdat ze weg konden vliegen naar gedeeltes waar je niet eens bij kon. Voor eekhoorns gold hetzelfde: ze hadden je snel in de gaten en konden vervolgens in bomen klimmen. Zuko kon gematigd bomen klimmen, maar het was niet iets wat hij graag deed. Misschien kon hij dat Cliff ook wel een keertje leren als hij daar tijd voor had, maar voor nu zouden ze hun poten vol hebben aan een muis vangen en de vogel opeten. Zuko liet zijn prooi even vallen om te grijnzen naar de kittypet. ‘Geloof me, eekhoorns zijn nog erger,’ sprak hij. ‘Als die je in de gaten hebben verdwijnen ze sneller in een boom dan vogels.’ Hij pakte zijn prooi weer op en wilde weer verder wandelen, maar hij hoorde de vragen van de kittypet en legde opnieuw zijn prooi even neer om te antwoorden. Het zou niet lang duren voordat ze het stroompje zouden vinden die langs verschillende territories liep van andere rogue’s en zo ook langs de zijne. ‘Er zijn soms inderdaad tijden dat ze moeilijk prooi kunnen vinden,’ sprak hij. ‘Dan moeten ze de volgende dag weer opnieuw gaan jagen, maar gaan sommigen met hun buik leeg naar bed.’ Aangezien Cliff zich moeilijk kon voorstellen dat een kat echt hongerig naar zijn nest kon gaan, besloot Zuko een korte toelichting te geven. ‘Je moet je maar eens een hele Clan vol met katten voorstellen en dan maar een paar prooien die in het woud rondlopen. De meesten zitten in hun holen verscholen door de koude. Als ze dan iets vangen hebben sommige katten ook nog eens prioriteit op die prooien waardoor ze zelf niet kunnen eten. Je kunt het vergelijken met als je heel veel andere kittypet’s bij je hebt wonen, zij je eten voor jouw neus wegkapen en jij niks meer van je Twolegs krijgt.’ Hij pakte zijn vogel weer op omdat hij wel dacht dat hij alle vragen beantwoord had, sprong over het stroompje heen en kwam terecht in zijn eigen territory. Hij wenkte Cliff naar de kleine schuur die hij had en legde de vogel neer. ‘Welkom in mijn domein,’ zei hij grijnzend.

''Geloof me, eekhoorns zijn nog erger,'' vertelde Zuko. ''Als die je in de gaten hebben verdwijnen ze sneller in een boom dan vogels.'' Cliff luisterde naar zijn woorden en probeerde het zich voor te stellen. Toch kon hij niet begrijpen waarom eekhoorns erger waren. Zij hadden geen vleugels. Maar ja, Cliff was geen ervaren jager, dus wat wist hij ervan? ''Er zijn soms inderdaad tijden dat ze moeilijk prooi kunnen vinden,'' legde Zuko uit. ''Dan moeten ze de volgende dag weer opnieuw gaan jagen, maar sommige gaan met hun buik leeg naar bed.'' Dat probeerde Cliff zich ook voor te stellen. Het was moeilijk voor hem, zelf zou hij maar dan ook nooit kunnen slapen als hij honger had of dorst. Het eten stond altijd voor hem klaar. Heel erg simpel en heerlijk. Hij voelde medelijden voor de wilde katten, maar op het zelfde moment ook niet, want het was hun keuze om zo'n makkelijk leventje gewoon niet te lijden... Er was helemaal niks mis met twolegs. ''Je moet je maar eens een hele Clan vol met katten voorstellen en dan maar een paar prooien die in het woud rondlopen. De meesten zitten in hun holen verscholen door de koude. Als ze dan iets vangen hebben sommige katten ook nog eens prioriteit op die prooien waardoor ze zelf niet kunnen eten. Je kunt het vergelijken met als je heel veel andere kittypet's bij je hebt wonen, zij je eten voor jouw neus wegkapen en jij niks meer van je Twolegs krijgt.'' Nu Zuko hem dat had vertelt, moest hij even nadenken. ''Dat zou ik haten... Ik snap niet waarom sommige katten zo zouden kunnen leven... Maar ik ben grotendeels opgegroeid alleen, dus ik hoefde nooit te delen,'' zei Cliff. ''Zou jij zo kunnen leven?'' Zuko leek hem een eenzame kat. Niet bepaald eenzaam als in vriendloze, maar duidelijk niet iemand die in een Clan leefde. Zuko sprong over een stroompje en Cliff twijfelde een moment voordat hij het ook probeerde. Gelukkig lukte het hem. Hij was misschien niet gewend aan het klauteren en klimmen dat wilde katten deden, hij was en bleef een kat. Zuko legde de vogel neer en wenkte naar een schuur. ''Welkom in mijn domein,'' grijnsde hij trots. Cliff bekeek de schuur. Een deel van hem werd jaloers en wenste dat hij ook een heel huisje voor zichzelf had. Maar vlak daarna bedacht hij zich dat hij dat waarschijnlijk niks zou vinden... Het leek niet half zo warm als zijn twoleg nest.

''Clan cats en rogues vinden de manier hoe kittypets leven ook niet aangenaam, geloof me,'' miauwde Zuko. ''Net zoals jij je onze levensstijl niet voor kan stellen, kunnen wij dat ook niet van die van jullie.'' Het was de waarheid; Zuko was blijkbaar een wijze kat die niet snel zou oordelen. Hij mocht hem wel, hij kon tenminste normaal doen. Behalve de leeftijd, uiterlijk en de leefstijl hadden ze toch wel veel dingen gemeen. ''Hoewel ik een rogue ben, is eten voor mij vangen natuurlijk makkelijker omdat ik alleen ben en omdat ik met niets of niemand rekening hoef te houden. Maar soms vraag ik me wel eens af hoe het is om voor anderen te moeten zorgen, ja.'' Cliff knikte. ''Maar goed,'' ging Zuko verder. ''Maak het jezelf gemakkelijk. Aan de achterkant van de schuur kun je proberen om een muis te vangen.'' De achterkant van de schuur, dat onthield hij. Daar zouden de muizen zitten en daar zou hij heen gaan. ''En als je het ziet zitten mag je vannacht ook gewoon blijven slapen. En je mag me altijd komen bezoeken als je dat wilt.'' Zuko glimlachte. Cliff was verbaast. Zou een wilde kat echt zoveel willen doen voor een rogue? Misschien had Zuko ook gewoon weinig vrienden, of misschien was hij gewoon aardig. Of misschien was hij van plan een groep ''BloodClan'' katten of hoe ze zichzelf ook noemde te verzamelen en hem te vermoorden... Cliff zette die laatste gedachte snel van hem af. Natuurlijk was hij sceptisch, geen enkele andere kat zou dit zo maar zeggen. Alleen zijn huiskat vrienden. ''Het is ook wel eens leuk voor jou als je een kat hebt die gastvrij voor je is. Het moet vast heel frustrerend zijn als je alleen maar verwijten naar je hoofd geslingerd krijgt alleen maar omdat je voor een andere levensstijl hebt gekozen dan ons,'' miauwde hij. Cliff knikte. ''Bedankt, je bent er aardig en wijs,'' miauwde hij met een glimlach. ''Ik krijg wel vaak commentaar... Het is frustrerend, maar ik heb altijd andere huiskatten waar ik mee kan praten die me wel accepteren. En nu jij ook. Ik snap gewoon niet waarom je andere katten zou haten puur omdat ze een andere levensstijl hebben... Maar er is niks dat ik er aan kan veranderen, dus ga ik me er ook geen zorgen om maken.'' Je zou urenlang moeten discussiëren met zulke katten om hun mening ook maar een beetje te veranderen, dat was het niet waard. Het beste was om ze maar gewoon te ontlopen.

''Dat heb ik van mijn mentor geleerd,'' vertelde Zuko. Gelijk begon Cliff's nieuwsgierigheid weer: Hij had een mentor? Wie? Hoe had hij die ontmoet? Hadden alle Rogue's dat? Het klonk meer als een Clanding, maar wist hij veel. Eigenlijks wilde Cliff het wel vragen, maar wat als zijn mentor dood was? Of misschien onderschatte hij de mentor van Zuko nu wel en leefde hij nog. Hij zette de gedachtes van zich af, het waren zijn zaken niet en hij kon zich er beter niet al te veel mee bemoeien. ''Hij zei me altijd dat ik katten nooit op hun levensstijl of afkomst mocht beoordelen en dat iedereen altijd wel een achtergrondverhaal heeft.'' Cliff knikte. Zijn mentor was inderdaad wijs, en had die wijsheid overgebracht op Zuko. ''Ik ben toevallig heel neutraal aangelegd, maar er zijn ook rogues die een heel erge hekel aan de BloodClan hebben. Dat is de meest gehate Clan tot nu toe, maar ik probeer hun als individuen te zien en niet als één groep.'' Cliff luisterde geinterreseerd. ''Dat je bijvoorbeeld ruzie hebt gekregen met één iemand uit een desbetreffende Clan wilt niet zeggen dat de rest daardoor ook allemaal slecht is. Maar er zijn katten die dat niet van elkaar kunnen onderscheiden en die door één slechte ervaring de rest ook allemaal gaat haten. Je moet het maar eens vergelijken met als je terechtkomt in een nest met Twolegs die je heel slecht behandelen. Als je dan niet meer bij andere Twolegs terecht wilt komen door die ene slechte ervaring, beoordeel je eigenlijk andere Twoleg op wat één Twoleg je heeft aangedaan. Snap je?'' Cliff knikte langzaam. ''Eigenlijks ben ik het volledig met je eens,'' miauwde hij. ''Ik vind ook dat katten te snel oordelen. Maar, ergens snap ik het misschien ook wel... Ik bedoel-'' Hij stopte even om de juiste woorden te zoeken. Hij wilde niemand beledigen en misschien begreep hij dit Clangedoe wel helemaal verkeerd. Toen hij dacht dat hij alle woorden had, sprak hij verder. ''Als je zeg maar de groep vol met katten hebt die zichzelf de ''BloodClan'' noemt, en die ook nog eens halsbanden met tanden er aan dragen, en de verhalen hoort over de dingen die zij doen... dan krijg je vanzelf de impressie dat de katten daar niet allemaal super lief tegen je gaan doen. Want het lijkt me niet dat de Leider - als ze die hebben - zomaar een lieve onschuldige kat bij de ''enge'' groep gaat voegen. Dus beoordeel je al snel de hele groep...'' Hij dacht even na. Best wel diepzinnige dingen waarover ze hier spraken.

Cliff dacht terug aan de zwarte BloodClan kater die hij ooit had ontmoet. Die had een heel stereotypische mening over de Clans. Hij had het aan Cliff uitgelegd, simpel in een paar zinnen, maar Cliff had er geen woord van geloofd. Hij voelde een rilling over zijn rug gaan. Hopelijk kwam hij die idioot nooit meer tegen. Maar goed dat de hond hun uit elkaar had gedreven. Misschien waren die drukke, blaffende beesten toch nog ergens goed voor. Zuko begon weer te praten, en Cliff luisterde. ''Precies. En dan is het aan jou om te beslissen of je mee gaat doen met dat oordeel of dat je gaat afwachten hoe een individu op zichzelf zal reageren tegen je. Ik heb zat slechte ervaringen gehad met sommige rogues en BloodClanners, maar ik heb ook katten ontmoet die echt wel oké waren. Ik vind neutraal blijven als rogue zijnde altijd de beste optie, maar als Clan cat heb je die optie natuurlijk niet omdat je gebonden bent aan een code en aan het oordeel van je leader. In een Clan luisteren de katten namelijk vooral naar wat hun leader zegt en zullen ze zich algauw gedragen naar hoe de leader zich tegenover andere katten gedraagt. Ik weet dat de leader van BloodClan heel streng is en inderdaad misdaden begaat die wij niet eens in ons hoofd durven halen. De katten die onder hem staan zullen algauw geneigd zijn om zijn oordeel te volgen, al zeker als ze potentieel gestraft kunnen worden als ze het niet doen. En om die reden wordt een groep ook zo snel en zo vaak negatief beoordeeld.'' Wauw, dit was dus het tegenovergestelde van small talk. Over het weer hadden ze geen woord gesproken. Toch vond Cliff het niet erg, het was interessant om meningen en verhalen van andere katten te horen. En natuurlijk wilde hij graag zijn mening delen. ''Ik snap het ook wel... De Clancats... denk ik. Ze worden toch geboren in de Clan?'' Dat laatste wist hij niet zeker. ''Maar dan kijk je natuurlijk ook op naar de leader en neem je zijn of haar mening over.'' Alhoewel, zo zou het waarschijnlijk gaan. Cliff was compleet alleen opgegroeid, geen ander om hem te vertellen hoe hij zich over dingen moest voelen. Zijn vrienden wel, natuurlijk, maar daar woonde hij niet mee samen. ''En sommige kittypets... Het is lastig om neutraal te blijven als veel katten op je neer kijken, omdat je voor het makkelijke leven hebt gekozen,'' miauwde hij. ''Dan ga je hun vanzelf ook terug haten.'' Gelukkig dat hij daar nog niet mee begonnen was, anders had hij Zuko misschien wel nooit gekend.