Filthy little mudblood ♊

Een grote witte kater liep met de leider naast zijn zijde. Hij had voorgesteld om de Sunningrocks eens even te checken en ze had toegestemd. Dit was natuurlijk niet voor de leut. Het waren serieuze zaken. De eerste reden was dat zijn familie in een goed blaadje moest staan met de hoogste rangen. De tweede reden was dat hij haar wel een knappe poes vond, not, maar wel dat hij loyaal was aan Riverclan en dat ging beschermen met zijn leven. Slivercoarse en Butterstar waren aangekomen bij de Sunningrocks. Onlangs had Creamyfrost hier twee apprentices aangetroffen. De kater tilde zijn lip op. Die waren allang onder de grond verdwenen als hij daar had gestaan.

+ Butterstar

"Ververs de markeringen." Hij stond nog steeds achter haar en dit was de reden. Butterstar was standvastig, loyaal en dapper. Maar ze was ook gevoelig en snel op haar tenen getrapt. Die twee laatste waren volgens hem negatieve puntjes, hij hoopte dat Futuresong een goede deputy zou kiezen die geen negatieve punten had. Achter Futuresong stond hij helemaal niet. Een depressieve leider kon niet door de bocht. De kater knikte en glipte een struikje in. Hij lichtte zijn staart. Voilà. Op de rotsen zou hij ook nog eens zijn markeringen doen, dan waren ze extra gewaarschuwd. Hij kwam terug uit het struikje, met een minzaam lachje op zijn gezicht. "Hoe was je dag Butterstar?"

Hij wachtte geduldig op antwoord. Zijn kop een tikje geheven. Hij volgde niet haar voorbeeld door zijn oren in zijn nek te plaatsen, dat was laag. Butterstar moest nog veel leren. Zijn blauwe ogen werden iets killer. "Wat is je rede voor dat vragen Slivercoarse?" Met gratie liep hij achter haar aan. "Ik hoop niet dat je vriendelijk doet omdat ik weer iets voor je zoon moet doen?" Sliver zette nog een paar stappen bij, zodat hij naast haar liep. Ondertussen keek hij het gebied rond. Zijn mond een beetje open zodat hij alles goed kon ruiken. Waar zijn loyaliteit lag was een raadsel, maar het was duidelijk dat hij een goed warrior was. Getraind op alles, de beste in alles. De grote kater dacht diep na. Na een paar luttele seconden gaf hij antwoord. "Enkel en alleen uit interesse Butterstar." Hij neeg zijn hoofd bij haar naam. Niet overdreven, maar uit teken van respect. Voor zover die duurde. "Maar... nu je het zegt kun je wel iets voor mijn zoon doen." Zijn blauwe blik dwaalde naar de steppingstones. Ze lagen te schitteren in de zon. Daar! Hij bleef verstijfd stil staan. De groene ogen knipperden en verdwenen weer. Al zijn haar stond recht overeind. Had hij het fout gezien? Sliver inhaleerde diep. De geur was vers, maar het was duidelijk dat de kat weg was. Op zijn hoede wandelde hij verder, zijn blik enkel en alleen gefocust op de overkant. "Zoals ik al zei, kan je altijd iets doen. Hij is namelijk een goed warrior." Hij bewoog zijn snorren. Natuurlijk, hij was familie. Eens een Parseltongue altijd een Parseltongue. Met een trots glimlachje stond hij stil en draaide hij zijn hoofd naar Butterstar. "Hij verdiend wel een apprentice. Kijk naar hem, slim, intelligent, sterk, listig, dapper." Hij keek niet verwachtingsvol naar haar. Zij moest Slither een apprentice geven.