The shining stars of the night (Night Vigil & Open)

De dag van de ceremonie was daar. Oceanpaw, nu Oceanbreeze zou vandaag haar nachtwake houden. Stil zou ze moeten zijn, de hele nacht. Wakker zou ze moeten blijven, zodat ze alles in de gaten kon houden. Ze hoopte maar dat er geen drama zou komen de nacht dat ze volwaardig Warrior werd. Ze wist dat het al bijna tijd was, ze had net de laatste zonnestralen voor de nachtwake met haar broer doorgebracht. Nu had ze aanstalten gemaakt om bij de kampingang te gaan zitten. Stilletjes als ze was, liepen haar poten over de grond. Ze trippelde vloeiend richting een plek waar ze veel overzicht had en zette zich daar neer. Ze zakte door haar poten en bleef zitten. Het puntje van haar staart bewoog, gespannen. Ze keek naar een fonkelende Silverpelt, die langzaam aan verscheen. En daar verder weg de maan, die betoverend leek die dag. Ze schudde haar kopje even om wakker te blijven, het was een vermoeiende maar mooie dag geweest. Vanaf dit moment zou ze haar taak uitvoeren, de taak waarvoor ze geboren was. Ze hoopte maar dat haar vader en halfbroer trots op haar neer konden kijken vanuit Starclan.

Open
Tag: -

Ze was niet bij de ceremonie geweest, bang dat Puddle weer zenuwachtig was geworden met haar in de buurt. Ze zou er voor zorgen dat ze hem een keer alleen zou treffen en dan aan hem vertellen hoe trots ze op hem was. Ook haar apprentice was warrior geworden en ook haar moest ze nog spreken. Ze moesten weten hoe trots ze was. Hoe ze het ze gunde. De kittens sliepen en ze kroop stilletjes uit het nest om niemand wakker te maken. Ze zigzagde tussen de nesten in de nursery door naar buiten. Eerder had ze het heerlijk gevonden in de nursery, maar sinds dat het bekend was van Sparrowfeather en haar was het anders. Het voelde niet meer zo vertrouwd als het bij haar eerste nestje gedaan had. Zo snel ze de nursery uitstapte zag ze ze al zitten. Ze glimlachte terwijl ze naar Oceanbreeze liep. Ze ging naast de kattin zitten en keek naar boven, naar de miljarden sterren in de lucht. Het glimlachje stierf op haar lippen terwijl er een wat droevige blik in haar goudgele ogen kwam. Zou Everkit over hen waken? Zou hij ook een beetje op zijn siblings letten.

Een relatief bekende schim, was de nursery uit geglipt. De jonge kattin had die dan nog niet opgemerkt. Al was in de stilte van de nacht haast alles wel te horen. Haar blauwe ogen fonkelden bijna in het donker, al viel de rest van haar lichaam nauwelijks op in het donker, alhoewel voor haar clangenoten was ze duidelijk zichtbaar. Zeker voor hen die een goed zicht beschikten. Ze hoorde pootstappen naderen en draaide daardoor even vragend haar kop om. Een vriendelijke en rustige blik in haar ogen, die werd vrolijker en zachter toen ze haar voormalige mentor zag naderen. De bekende kattin kwam naast haar zitten, waardoor Oceanbreeze haar met een knikje begroette. Ze mocht niks zeggen, dus richtte ze daarna maar haar aandacht weer op de sterren. Natuurlijk wist ze wel van het verlies van haar mentor. Toch had ze zich er niet erg op gefocust, immers waren er genoeg die er veel aandacht aan besteedde en was de Nursery voor haar een aparte plek. Die haar aan haar kittentijd en soms daardoor ook aan haar ontvoering terug deden denken. Whitelion was altijd haar steun en toeverlaat geweest, die was nu misschien in Starclan. Dat hoopte ze tenminste. Zodra ze de droevige blik opmerkte drukte ze haar neus heel even tegen de schouder van haar vroegere mentor aan, waarna ze haar een zacht glimlachje gaf, eentje die troostend stond.

Ze spon zachtjes toen Oceanbreeze haar neus tegen haar schouder duwde. Ze vond het lief van de kattin. Er waren niet veel katten meer in de Clan die haar op deze manier behandelden. De meesten negeerde haar zo veel als ze konden of lachten haar uit. Zelfs haar eigen kinderen, behalve Mouse, hadden haar liever niet meer in de buurt. De jongsten waren nog te klein om het te begrijpen, maar waarschijnlijk zou het bij hen net zo gaan. Ze glimlachte naar haar, voordat haar blik weer naar de sterrenhemel gleed. “Je verdient het warriorschap en je hebt een prachtige naam gekregen.” Ze wist dat Oceanbreeze niets terug mocht zeggen, maar dat vond ze niet erg. Eigenlijk was het misschien zelfs wel makkelijker voor haar zo. “Je gaat het geweldig doen. Ik ben trots op je.” En met die woorden stond ze weer op. Ze gaf haar voormalig apprentice een respectvol knikje en liep vervolgens weg. Het leek bijna of ze daarmee afscheid had genomen van haar. Terwijl ze rustig terugliep naar de nursery en zich naast haar kittens nestelde. Ze sloot haar amberkleurige ogen, maar net daarvoor schoot er een gepijnigde blik doorheen.

[Topic uit voor Brindle]

Haar mentor spon zachtjes zodra ze haar neus even tegen haar schouder drukte. Natuurlijk wist ze van de relatie tussen Brindleleaf en Sparrowfeather. Dit betekende overigens niet dat ze hen nu niet meer aan keek. Het zat niet in Oceanbreeze om bijzonder afkeurend te zijn naar andere katten. Elke kat maakte fouten, daarbij was Everstar al van mening geweest dat ze genoeg gestraft waren door Starclan, ze ging het dan ook niet erger maken voor de vriendelijke kattin. Nadat ze haar mentor weer zag glimlachen, ontspande de jongere kattin zich iets. Haar blauwe ogen vriendelijk en fonkelend gericht op de sterrenhemel en af en toe op Brindleleaf. "Je verdiend het warriorschap en je hebt een prachtige naam gekregen." Mauwde haar mentor waardoor Oceanbreeze niets anders kon doen dan instemmend knikken. "Je gaat het geweldig doen. Ik ben trots op je." Besloot de bekende kattin waarna ze weer opstond. Hierna kreeg ze een respectvol knikje en liep haar mentor weer weg. Het leek haast alsof Brindleleaf afscheid genomen had van haar en alhoewel ze verwachtte dat ze de kattin minder zou zien dan daarvoor zag ze haar nog steeds als een vriend.

Een onbekend geluid, dichterbij dan je verwacht had laat je omdraaien. Is dat een... Schaap?