Ceremonie september

Oceanpaw had inmiddels al manen getraind. Vele van de andere kittens waren al Warrior geworden en zelfs Lizardpaw, was nu Lizardpath. Haar nichtje had haar training voor Medicine Cat afgerond, Oceanpaw zelf wist ook wel dat het einde van haar Apprentice-tijd naderde. Maar hoe dichtbij het was, wist ze zelf nog niet. Ze had al wel duidelijk veel geleerd van Brindleleaf, een kattin die erg vriendelijk was geweest en haar veel zelfvertrouwen had proberen te geven, dit was dan ook wel gedeeltelijk gelukt. Natuurlijk zou ze altijd last hebben van de herinneringen aan Cyber en Jeff, maar ze wist ook dat er een ruime toekomst voor haar lag en ze niet langer mocht twijfelen in haar acties, maar als er actie ondernomen moest worden dat ze dan meteen zou moeten reageren. Natuurlijk was ze niet perfect, maar de manen hadden duidelijk gemaakt dat Oceanpaw een rustige en vriendelijke Warrior zou kunnen worden. Eentje die niet zozeer problemen veroorzaakte met andere clans. De volgende ceremonie zou al weer snel komen, er was namelijk al weer een maan voorbij gegaan. Een maan waarin Oceanpaw vele dingen geleerd had, niet dat ze ooit zou stoppen met leren. Een bekende stem weerklonk door het kamp, waardoor ze vluchtig de Apprenticeden uit stoof. Haar blauwe ogen richtte ze op de rode kattin die ze al haar hele leven als Leader kende. Een kattin waar ze stiekem nog steeds wel tegenop keek. "Oceanpaw en Puddlepaw, kom naar voren. Jullie hebben jullie training afgerond en zijn klaar om volwaardige warriors te worden. Zweren jullie dat jullie de warrior code hoog zullen houden en dat jullie WindClan als het moet met jullie leven zullen beschermen?" Vroeg Everstar, de woorden uitsprekende die nodig waren om de Apprentices te benoemen tot de rang van Warrior. Meteen knikte Oceanpaw, serieus maar ook enigszins enthousiast. Natuurlijk zou ze nu veel meer verantwoordelijkheid dragen, als een volwassen kattin, maar ze stond al stukken positiever tegenover de uitdaging dan ze eerder had gedaan. Ze had namelijk nooit verwacht in de volgende rang te groeien, op de manier waarop ze het had gedaan. Ze was nog steeds wel eens bang en de dromen keerden ook nog wel eens terug, maar het besef dat ze veilig was, kwam steeds vaker naar voren toe. Dit zorgde ervoor dat ze ook stukken ontspannender oogde. "Oceanpaw, jij zult vanaf nu bekend staan als Oceanbreeze. Puddlepaw, jouw naam als warrior is Puddleshine. Zorg dat WindClan trots op jullie kan zijn." Vervolgde de Leader, meteen glimlachte Oceanpaw, nu Oceanbreeze, terwijl ze voorzichtig weer terug stapte de menigte in. Ze bleef zitten terwijl ze de rest van de ceremonie met een enigszins trotse glimlach beluisterde.

"Bramblekit, tijdens je trainingen zul je bekend staan als Bramblepaw. Silhouetteheart zal je mentor zijn. Silencekit, jouw nieuwe naam is Silencepaw. Oceanbreeze zal je trainen. Luister goed naar jullie mentoren, dan zullen jullie hier over een paar manen weer staan voor jullie warriorceremonie." Meteen keek de gestreepte kattin op, ze zou nu al een mentor worden, dat was een grote verantwoordelijkheid. Niet dat ze geen goed voorbeeld had gehad, Brindleleaf had haar voldoende geleerd, dingen die ze haar Apprentice ook zou proberen te leren. Meteen keek ze naar de kitten die nu net Apprentice was geworden en liep ze er voorzichtig op af. Zeker niet onzeker, maar gewoon vriendelijk. Wie weet was de jongere kat wel erg nerveus en ze wou dan ook niet dat haar nieuwe Apprentice zou schrikken. Voorzichtig raakte ze de schouder van Silencepaw aan met haar neus voordat ze naast de jongere kat plaats nam en daar bleef zitten. Ze hield zich stil zodat Everstar haar ceremonie af kon maken, voordat ze met Silencepaw zou spreken.

"Over zes manen zullen hier ook weer vier kittens staan, want Mousewish en Tigergaze hebben een nestje gekregen. We verwelkomen Mistkit, Harekit, Cheekykit en Russetkit in de clan." Langzaam keek de kattin op, Tigergaze kende ze wel en ook Mousewish had ze wel eens gezien. Toch wist ze niet hoe ze zich moest voelen. Had Mousewish niet meerdere katers die op haar vielen en hoe zat het eigenlijk verder, toch zei ze niets. Ze had respect voor de kattin die de dochter was van haar voormalige mentor. "Verder wil ik aan alle mentoren vragen om de komende tijd extra aandacht te besteden aan de vechttraining van hun apprentices. Jullie weten dat dit geen makkelijke tijden zijn en we moeten een sterke clan zijn", mauwde de rosse kattin, waardoor Oceanbreeze even fronste. Dan zou ze maar beginnen met een vechttraining of eentje van uithoudingsvermogen. Een Windclanner moest snel zijn, soepel staan en in staat zijn te ontwijken. Ze kon wel kijken hoe ze het beste de training in kon delen, bedenkelijk sloeg ze haar ogen even neer, terwijl ze stilletjes wachtte op het teken dat Everstar uitgesproken was. Wel zwiepte ze nadenkend met haar staart, een beweging die automatisch kwam. "Tot slot wil ik ook nog maar eens benadrukken hoe onze relaties met de andere clans zijn. Zelfs als we niet direct in oorlog zijn, betekent dat niet dat we vriendschappelijke banden met andere clans onderhouden. Het zonder toestemming oversteken van grenzen wordt dan ook niet getolereerd, ongeacht de reden. Sommige katten, vooral apprentices, vergeten het wel eens, maar alle katten buiten WindClan zijn onze vijanden. Onthoud dat." Verklaarde de Leader, meteen keek ze verward op. Natuurlijk hadden de clans ook wel eens vrede, maar uiteindelijk waren ze elkaars rivalen mocht er iets te gebeuren staan. Oceanbreeze keek haar Apprentice even onderzoekend aan. Ze was benieuwd uit wat voor hout Silencepaw geslepen was. Of ze eigenwijs en ondeugend zou zijn, of stil en verlegen. "De ceremonie is afgelopen." Besloot de Leader, waarna Oceanbreeze meteen naar haar Apprentice keek.

"Silencepaw, ik ben Oceanbreeze." Mauwde ze vriendelijk, ook al was het waarschijnlijk overduidelijk. "Het is nog vroeg op de dag, dus als je zin hebt kan ik je op een korte rondleiding door ons territorium nemen." Mauwde ze vrolijk, haar stem rustig en vriendelijk. Ze vond het niet erg om alvast wat tijd door te brengen met de Apprentice. Daarbij kon ze op een rondleiding alvast wat leren over haar nieuwe Apprentice, eerste Apprentice en ook al kijken wat de Apprentice interesseerde, en wat niet. "Ik kan je niet beloven dat je meteen alles zult zien, we blijven in de buurt van het kamp, tenminste in het begin." Zei ze zachtjes. Ze was niet van plan Silencepaw de eerste dag al bij de grens te laten komen. Ze mocht dan redelijk kunnen vechten, ze hield niet van geweld. Daarbij was het ook prima om Silencepaw's conditie op orde te krijgen, als die nog niet op orde was. Dat kon ze ook dichtbij het kamp.

Routpaw, een kattin die ze wel eens had gesproken en niet veel jonger als haar was, kwam als een van de eersten op haar afgelopen naar de ceremonie. Ze was net klaar met het spreken van haar Apprentice, Silencepaw. Dus vond ze het niet erg om de felicitaties in ontvangst te nemen. Routpaw zag er enkel niet zo gelukkig uit, nu ze haar beter bekeek en leek alles zou snel mogelijk te doen. Met een kleine frons op het gezicht, draaide ze zich om. Pantherpaw, haar nestgenoot kwam ook al op haar af gelopen. Ze had net al vriendelijk de felicitaties van Routpaw in ontvangst genomen met een kleine glimlach op haar snoet. Ze was tamelijk blij met haar nieuwe naam. Een naam die bij haar paste en die ze waarschijnlijk in haar verdere leven ook eer aan zou doen. 'Gefeliciteerd.' Mauwde haar broer, waarna ze hem heel even een kopje gaf. 'Dankje Panther,' mauwde ze met een klein glimlachje terug. Net als haar leek Pantherpaw ook het vertrek van Routpaw, zo stilletjes en zonder op of om te kijken, op te merken. Ze keek hem vragend aan, haar ogen vrolijk en vriendelijk. Haar broer leek twijfelend over te komen, waardoor ze hem met haar schouder richting de uitgang duwde. 'We spreken later wel, broer. Ga nu maar achter Routpaw aan, ze kan denk ik wel iemand gebruiken,' mauwde ze zachtjes in zijn oor. Waarna ze hem met een tikje van haar staart weg stuurde. Ze kende Routpaw misschien niet zoals ze sommige anderen kende. Maar ze kon wel een redelijke inschatting maken, daarbij had Pantherpaw haar nogal twijfelend geleken. Alsof hij graag achter haar aan wou gaan, dus had ze geen moment getwijfeld en besloten haar nieuwe rang later samen met Panther te vieren. Nu had ze ook een andere kat om zich over te ontfermen, ze keek even naar Silencepaw terwijl ze afwachtte of er nog andere katten waren die haar wouden spreken. Anders zou ze Silencepaw zo met zich mee nemen het kamp uit.

Pantherpaw liet zijn blik nog even naar Puddleshine gaan, ook net als haar een gloednieuwe Warrior. Hij moest die natuurlijk ook nog feliciteren en zijzelf eigenlijk ook. Maar ze had ook het besef dat het wat later kon. Niet alles moest meteen, soms was een dagje wachtten ook niet zo'n probleem. Dus zag ze er ook geen probleem in dat ze hem weg stuurde, achter Routpaw aan. Ze wist dat Pantherpaw waarschijnlijk er later wel met haar op terug zou komen. Nog steeds, zelfs naar haar aanmoediging leek haar nestgenoot te twijfelen. Hij bleef nog steeds staan, totdat ze hem nogmaals met haar staart aanspoorde. 'Dankje, ik spreek je straks nog. Zei hij voordat hij haar een knikje gaf en zich toen richting de kampuitgang begaf. Hij vertrok het kamp relatief snel, waarschijnlijk om er zeker van te zijn dat hij Routpaw zou kunnen vinden. Zijzelf richtte haar vriendelijke blauwe ogen op de andere aanwezigen.

De jonge kattin die haar Apprentice zou worden, had al een mooie binnenkomst gemaakt. Ergens vond ze het wel erg komisch hoe de 6 manen oude kattin zich door de menigte bewoog. Ze botste hier en daar tegen iemand op en kwam net optijd tot stilstand bij Everstar. Oceanbreeze hield haar ogen niet de gehele periode op de jongere kat, nee haar vriendelijke blauwe ogen dwaalden wat rond voordat ze overeind kwam om haar Apprentice aan te tikken met haar neus. Daar bestond hun eerste kennismaking uit. Hierna liep Silencepaw snel weg helemaal naar achteren om iets buiten de menigte plaats te nemen. Oceanbreeze luisterde nog naar de rest van de ceremonie voordat ze door Pantherpaw en Routpaw gefeliciteerd werd terwijl ze haar aandacht op Silencepaw gevestigd had. Pantherpaw stuurde ze tussen neus en lippen door weg richting Routpaw, terwijl zijzelf zich klaar maakte om verder te spreken met Silencepaw. Ze had haar aangesproken door eerst zichzelf voor te stellen en terwijl ze bezig was geweest met Pantherpaw, haar broer. Had ze niet op Silencepaw's opmerking kunnen reageren. "Het spijt me enorm Oceanbreeze, sorry, sorry, sorry." Mauwde haar eerste Apprentice, relatief angstig. Oceanbreeze schudde haar kop enkel waarna ze nadenkend rond keek. Ze besloot dat ze Silencepaw wel mee naar buiten zou nemen, het territorium al in, zodat ze haar al wat wegwijs kon maken tussen het hoge gras. De jonge kattin die nu haar verantwoordelijkheid was stapte onzeker achteruit, waardoor Oceanbreeze des te vrolijker voorstelde om haar mee naar buiten te nemen. Dit leek Silencepaw voldoende gerust te stellen waardoor Oceanbreeze haar glimlachend aan keek. De andere kat keek nu rond, waarschijnlijk op zoek naar haar familie al leek ze nergens naar toe te willen lopen. Ze legde uit dat ze Silencepaw niet al te ver weg zou nemen. Al leek dat de jongere kat niets uit te maken. Ze trippelde rustig richting de uitgang van het kamp terwijl ze met een beweging van haar staart aangaf dat Silencepaw haar moest volgen. Ze liep langs Silhouetteheart en Puddleshine welke ze beide met een vriendelijk knikje begroette. Zachtjes sprak ze Puddleshine aan. "Gefelicteerd," mauwde ze waarna ze haar passen iets vergrootte al waren ze nog makkelijk bij te houden.