When everything turns gray

Zira was al veel te vroeg opgestaan. Ze had niet goed geslapen vannacht, sterker nog, ze had geen oog dichtgedaan. Ze had de laatste tijd sowieso niet veel geslapen, maar vannacht was wel een dieptepunt. Haar gedachtes hadden continu bij Jinx gezeten, en zijn terugkomst. Ze had zo'n rusteloos gevoel de hele tijd, dat ze de slaap niet had kunnen vatten. Vandaar dat ze ergens halverwege de nacht gestopt was met proberen in slaap te komen, en de nacht in gewandeld was.
Het werd al lichter toen ze terug het kamp instapte. Ze had de nacht gejaagd, en kwam nu terug met drie ratten in haar bek. De kip die ze gevangen had had ze zelf opgegeten. Nu waren er drie gelukkige kattin in de Elite die een gratis prooi hadden, dat gebeurde niet vaak. Kort snoof Zira, waarna ze ze ergens in het kamp op de grond liet vallen en ze draaide haar rug hier vervolgens naartoe, om weer terug naar de uitgang te lopen, van plan om weer te verdwijnen uit het kamp om een eventuele confrontatie met Jinx te vermijden. Haar blik viel toen op een bepaalde zwarte kater, die van zijn muurtje afsprong. Claw. De commander wijzigde haar route en liep nu naar hem toe. "Claw," miauwde ze zijn naam van een afstandje, zodat hij op haar wachten zou. Hij had Jinx terug de Elite in gelaten - wat zowel een geluk als een ongeluk voor haar was, want nu zou ze hem vaak tegenkomen, maar hij was in ieder geval ook niet dood. "Hoe gaat het?" opnieuw deze vraag, die hun vorige gesprek stil had laten doen vallen. Maar ze was opnieuw nieuwsgierig naar hem. Chawl was nog steeds niet terecht, en ze kon zich voorstellen dat Claw hier onder leed. Echter was hij een professional in een masker opzetten, dus kon je het nooit helemaal zeker weten zonder dat hij het je vertelde.

Zijn antwoord indiceerde wat ze inderdaad gedacht had. Hij leed eronder, dat zijn zoontje kwijt was. Ze wist dat hij een flink sterke band had met Yu, maar wist niet of hij dit met ieder van zijn kittens had. Blijkbaar wel. Ze snapte zijn liefde maar voor een klein deel, al wist ze dat zelf niet. Ze dacht dat ze nu ongeveer wel uitgevogeld had hoe het was om moeder te zijn, en een speciale moederliefde te hebben zoals men dat noemde. Maar ze was nog verreweg van dit begrijpen. Er zou een wonder moeten gebeuren wilde ze dit ooit doen. Toen hij haar vraag terugvroeg, snoof ze kort. "Ik denk net zo geweldig als met jou, Claw." beantwoordde ze eerlijk. Claw was misschien wel de enige kat die ze zulke informatie toevertrouwde - informatie die haar zwak zou kunnen doen lijken. Hoewel ze geen één kat meer honderd procent zou kunnen vertrouwen, zat hij toch wel in de negentig en dat was al heel wat. Toen hij vroeg of haar nog bijzonderheden waren opgevallen, besloot ze om te gaan zitten. Rustig krulde ze haar staart - die overigens hevig gehavend was; de vele gevechten hadden hem niet met rust gelaten - rondom haar poten en knikte toen, waarna ze haar rode ogen weer in zijn groene vestigden. "Toevallig wel ja. Ik heb laatst met Shark gesproken, ik heb ook opgemerkt dat hij veel met jou omgaat. Toen ik hiernaar vroeg, vertelde hij me dat hij jou wel zag als een soort... Vriend. Is dit gevoel wederzijds?" het was niet dat Zira hem hierover zou veroordelen, zeker niet: vrienden konden handig zijn. Het was enkel handig om het recht te hebben, om te weten hoe Claw hem zag. "Trouwens, hij heeft een zwakke plek voor complimentjes. Misschien handig om te weten." voegde ze hier nog aan toe, voordat ze het vergat te melden.