What a stone can do

Hoe hij het voor elkaar had gekregen was niet moeilijk. Sootpaw had achter een muis aangezeten toen hij op de een of andere manier struikelde en zijn poot sneed aan een scherpe steen. Hij hoopte nog dat het bloeden zou stoppen, maar zoveel geluk had hij niet. Dat was dan ook de reden waarom hij nu voorzichtig de medicine cat den binnenkwam. "Is er iemand?" Besloot hij te vragen, hij wist tenslotte niet of hij net op een moment was gekomen wanneer er niemand was om hem te helpen. Hij wierp nog een blik op zijn poot, waar de wond nog steeds zachtjes aan het bloeden was. Het was niet een ernstige wond, maar het was toch onprettig dat het niet was gestopt met bloeden.

[Eerste post Mistpaw(gaze)]

Ze was achter in haar den aan het rotzooien, ze had ook helemaal niet gemerkt dat er iemand binnen was gekomen. "Is er iemand?" klonk het opeens. Oh jee! Mistgaze schoot snel naar voren toe en zag daar Sootpaw staan. Meteen ging haar blik naar het bloed uit de poot van de kater. "Oh jee.. hoe heb je dat voor elkaar gekregen? Was die poot even terwijl ik zoek!" zei de tegen hem terwijl ze opzoek ging naar de juiste spullen. Heermoes voor het bloeden, spinnenwebben om alles goed vast te binden. "Heb jij geluk dat ik alles hier nog heb liggen." zei ze met grijnsje terwijl ze de heermoes tot pap kauwde en daarna met haar pootje uitsmeerde in de wond. Daarna bekeek ze alles nog even goed voordat ze het rustig omwikkelde met spinnenwebben. Ze moest wel een beetje druk erop zetten, anders stopte het bloeden niet goed.

Mistgaze kwam al snel tevoorschijn nadat hij had gevraagd of er iemand was. "Oh jee.. hoe heb je dat voor elkaar gekregen? Was die poot even terwijl ik zoek!" Voor hij eigenlijk antwoord kon geven van wat er was gebeurd, was Mistgaze alweer weg. Hij begon zijn poot dan maar te likken, waardoor de smaak van bloed zijn bek in kwam. Hij kon niet zeggen dat het een prettige smaak was, maar toch likte hij door. Zodra hij klaar was besloot hij haar vraag toch maar te beantwoorden. "Ik was aan het jagen en toen viel ik en op de een of andere manier heb ik mijn poot gesneden aan een scherpe steen." Er was niks heldhaftigs aan zijn verhaal, maar het leek hem toch goed om zo veel mogelijk detail te geven. "Heb jij geluk dat ik alles hier nog heb liggen." Hij keek geïnteresseerd toe toen Mistgaze iets tot een pap kauwde en daarna op zijn wond uitsmeerde. Hij herkende hetgeen dat ze daarna om zijn poot wikkelde als spinnenrag. "Wat deed je net op mijn wond?" Hij kon zijn nieuwsgierigheid niet bedwingen. Hij besloot echter te wachten op een antwoord voor hij te veel vragen zou gaan stellen.

"Ik was aan het jagen en toen viel ik en op de een of andere manier heb ik mijn poot gesneden aan een scherpe steen." Gewoon een ongelukje gelukkig. Mistgaze knikte naar Sootpaw. "Gelukkig was het maar een ongelukje, eentje die nog wel meevalt." zei ze terwijl ze de laatste poot legde aan het 'verband' rond zijn poot. Sootpaw vroeg naar wat ze net gedaan had. De interesse in haar vak werd niet vaak getoond, maar ze vertelde er graag over. "Die prut die ik heb gekauwd voor je is heermoes. Een soort plantje die lijkt op de staart van een paard, maar ruiger. Dat helpt tegen bloeden en stopt het hopelijk ook. Daarna heb ik alles strak omwikkeld met spinnenrag zodat alles op zijn plek blijft en je poot niet makkelijk vies kan worden." ze legde alles graag uit, als katten er maar naar vroegen. "Ik raad je wel aan even een dagje rust te nemen, dan weet je zeker dat de wond goed dicht is. Ik zou niet willen dat hij ontstoken raakt. Dan ben je nog verder van huis."

"Gelukkig was het maar een ongelukje, eentje die nog wel meevalt." Hij knikte even kort bij die woorden. Hij had zeker niet graag gehad dat het erger was dan dat het nu was. "Die prut die ik heb gekauwd voor je is heermoes. Een soort plantje die lijkt op de staart van een paard, maar ruiger. Dat helpt tegen bloeden en stopt het hopelijk ook. Daarna heb ik alles strak omwikkeld met spinnenrag zodat alles op zijn plek blijft en je poot niet makkelijk vies kan worden." Dat klonk wel logisch. Ook al begonnen er toch wel wat meer vragen op te borrelen. Hij besloot echter eerst te luisteren naar het advies van Mistgaze. "Ik raad je wel aan even een dagje rust te nemen, dan weet je zeker dat de wond goed dicht is. Ik zou niet willen dat hij ontstoken raakt. Dan ben je nog verder van huis." Hij knikte even kort. Hij wilde zeker niet hebben dat zijn poot ontstoken zou raken. Vooral niet voor zo'n klein wondje. "Ik zal dan zeker een dag rust nemen. Een ontstoken wond is niet iets dat ik zou willen." Zei hij. "En als het toch ontstoken zou raken, wat zou je dan gebruiken? Zijn er ook kruiden die je kunt gebruiken om ontstekingen te voorkomen?" Misschien moest hij toch wat minder vragen. "Sorry dat ik zoveel vraag, je hoeft niet te antwoorden als je niet wilt." Gaf hij eerlijk toe. Hij was vaak van het vele vragen stellen en vooral als het hem interesseerde, echter had hij vaak het gevoel alsof hij andere katten ermee lastig viel.

Sootpaw beloofde rust te nemen en daar was Mist blij mee. Katten namen haar advies soms niet ter harte, maar ze wist echt wat goed was voor ze. "En als het toch ontstoken zou raken, wat zou je dan gebruiken? Zijn er ook kruiden die je kunt gebruiken om ontstekingen te voorkomen?" Een hele waslijst aan vragen werd haar kant op geslingerd en ze moest zelf even nadenken. "Uhm.. even denken.." mompelde ze zachtjes. "Ontstekingen voorkom ik door te doen wat ik net heb gedaan, het goed inpakken zodat er geen viezigheid bij kan. Maar je weet nooit echt wanneer iets gaat ontsteken totdat het zo ver is. Als het dan toch ontstoken is dan werkt grote klis, kervel, paardenstaart, goudsbloem, daslook en nog een paar anderen. Ze hebben allemaal hun eigen werking en het is nooit zeker welke nou het beste werkt." kort daarna verontschuldigde Sootpaw zich voor de vele vragen. "Het is geen probleem dat je vraagt hoor! Maar weinig katten hebben interesse in wat ik doe, ik vind het altijd wel leuk om wat te vertellen."

Sootpaw hoopte ergens dat Mistgaze het niet erg zou vinden dat hij zoveel vragen stelde en dat ze tegelijkertijd ook antwoord zou geven. Het leek er gelukkig snel op dat hij antwoord zou krijgen. Hij luisterde dan ook aandachtig bij het antwoord. Hij knikte kort bij het antwoord van de eerste vraag. Zorgen dat er geen viezigheid bij kwam was dus een belangrijk iets, het was dan ook logisch dat hij rust moest nemen voor even, omdat er anders viezigheid bij zou kunnen komen. Bij wat te gebruiken als een wond ontstoken was, probeerde hij de verschillende namen te onthouden. Grote klis, kervel, paardenstaart, goudsbloem, daslook en er zouden er nog meer zijn. Dat waren er een hoop die te gebruiken waren. Hij voelde zich dan ook zeker opgelucht toen Mistgaze hem vertelde dat het geen probleem was dat hij vragen stelde. Vooral omdat er maar weinig katten waren die interesse hadden in wat ze deed. "Is het zwaar werk om te doen?" Besloot hij dan ook te vragen. Hij kon voorstellen dat het soms best lastig kon zijn als er veel katten waren die haar hulp nodig hadden.

Sootpaw leek een beetje te snappen wat ze vertelde. Maar hij wist natuurlijk niet hoe de plantjes er uit zagen, dat zou je echt moeten zien om het te snappen. Ze had ook meerdere tourtjes door het territorium moeten doen om elke plant goed te leren kennen. En nog wist ze niet alles! Je was nooit uitgeleerd. "Is het zwaar werk om te doen?" werd er toen gevraagd. "Ja en ook nee." was haar eerste antwoord, ze nam even de tijd om woorden bij elkaar te zoeken. "Het is vooral mentaal zwaar. Bijvoorbeeld om te zien dat je iemand niet meer kan helpen maar dat diegene nog wel klachten heeft. Of als een kat sterft onder jouw toezicht. Dat laatste is het moeilijkste voor mij, dat kan ik ook vaak niet accepteren. Je doet alles wat je kunt, maar soms is het net niet genoeg." zei ze tegen Sootpaw. "Lichamelijk is het niet zwaarder dan warrior training hoor! Ik loop door het territorium, hou de planten in de gaten en kijk hoe ze groeien. Soms neem ik wat mee, maar nooit te veel want dan sterft de plant. Ik moet natuurlijk ook hier in de den alles op orde houden, dus als spullen rotten of droog zijn moet ik ze weg doen." tja, dat waren een beetje al haar taken die ze extra had buiten het genezen van de katten die hier binnen liepen.

Sootpaw luisterde naar wat Mistgaze vertelde. Het mentale gedeelte leek hem zeker zwaar. Als medicine cat was je vaak een laatste redmiddel, maar als er niks meer te redden valt, dan zou het zeker zwaar zijn om een kat te zien sterven. Hij wist zeker dat dat iets was wat je waarschijnlijk je hele leven zou bij blijven staan en waarschijnlijk zou je je blijven afvragen of je meer had kunnen doen. Hij hield zich dan ook stil terwijl hij naar de rest luisterde. Het was qua lichamelijke training dus niet zwaarder dan een warrior training. Toch waren het nog best wel veel taken om te doen, je moest tenslotte onthouden waar alle planten stonden en natuurlijk ook hoeveel je nodig zou hebben om de voorraad aan te vullen. "Dan moet je zeker wel veel kunnen onthouden?" Vroeg hij dan ook, hij besloot maar niet op het mentale gedeelte in te gaan, gezien dat misschien iets was waar Mistgaze niet over zou willen vertellen. Hij wist tenslotte niet wat ze allemaal al had meegemaakt.

"Dan moet je zeker wel veel kunnen onthouden?" zei hij tegen haar. Ze knikte naar de kat voor haar. "Een beetje goed geheugen is wel een must als je medicine cat wilt worden. Je moet meer met je hoofd doen dan dat je uiteindelijk vecht." Als je als kat de droom had om warrior te worden was dit echt geen leven wat je moest kiezen. Mistgaze had ook wel is getwijfeld, maar ze was blij met het pad dat zij bewandelde. Mistgaze keek eventjes naar Sootpaw. "Vanwaar al deze vragen, Sootpaw? Of ben je gewoon nieuwsgierig?" Ondanks dat ze het leuk vond dat katten interesse toonden in haar vak, dacht ze vaak dat ze met een reden dingen vroegen. Soms kwamen katten iets vragen voor 'een vriendin' en die vriendin waren ze dan uiteindelijk zelf. Mistgaze was altijd een beetje sceptisch.

Sootpaw kon het zich inderdaad wel voorstellen dat je veel meer met je hoofd zou moeten doen dan met vechten. Hij knikte dan ook kort begrijpelijk, dat was dan waarschijnlijk ook waarom iemand die het liefst warrior wilde worden vaak geen interesse toonde in wat de medicine cat deed. Hij was eigenlijk niet eens verbaasd over haar volgende vraag. De apprentice kreeg wel vaker een soortgelijke vraag als hij teveel vragen achter elkaar stelde. De vragen die hij stelden kwamen echter uit pure nieuwsgierigheid en interesse, als hij ergens geen interesse in had zou hij er minder of geen vragen over stellen. "Puur uit nieuwsgierigheid en interesse." Antwoordde hij dan ook eerlijk. "Ook al kon ik soms een beetje lang doorvragen." Sootpaw vroeg zich soms dan ook we af, waarom ze die vraag aan hem stelden. Kwam het omdat ze zijn vragen zat waren of kwam het door een andere reden?