[Ratbusters] Starting point

Oswald Tips zat op zijn tuinmuurtje in het zonnetje na te denken. Ja, dat gesprek met die Oceanpaw van gisteren had hem wel aan het denken gezet. Er waren echt meer ratten in de buurt gekomen en dat waren geen fijne beesten. Ze konden zelfs gevaarlijk zijn, zeker voor jongere en oudere katten (en in die laatste categorie viel hij zelf ook, moest hij toch toegeven). Straks durfden sommige katten hun huis niet meer uit! Bovendien konden ze allerlei nare ziektes met zich meedragen. Nou konden de mensen veel kattenziektes makkelijk genoeg genezen, maar ziek zijn was niet bepaald leuk en het was toch ook nooit een pretje om naar de dierenarts te moeten. Nee, er moest iets gebeuren. Ze moesten iets doen om die ratten weg te krijgen en hun buurt, nee, hun stád, weer van henzelf te maken.
Zijn vacht ging overeind staan toen hij weer trippelende rattenpootjes hoorde. Tips kwam overeind, met een staart die trilde van verontwaardiging. Dit was zíjn straat en ratten hoorden hier niet thuis! Hij liep naar het uiteinde van het muurtje, vanwaar hij de straat kon overzien. Daar was het snertbeest! Met een (niet zo heel soepele) sprong stond hij op de stoep en hij haastte zich om de route van de rat af te snijden. Toen dit echter was gelukt en hij tegenover de rat stond, werd hij overvallen door twijfel. Die rat zag er wel érg onvriendelijk uit...

+Amore, Skinny Dream en Lumina

Ergens was ze wel blij dat haar huismensen de kitten 's nachts in een afgesloten ruimte zette. Dat gaf haar namelijk de kans om naar buiten te gaan. Ze wist nog altijd niet goed wanneer ze hem terug moest brengen en hoe ze dat zou moeten doen. Ze kon toch niet zomaar naar het park gaan, de plek die door elke huiskat gevreesd werd. De weg daar naartoe was ook niet niets. Ze zouden ver moeten stappen, enorm ver. En dat had ze het nog niet gehad over de drukke straten met die auto's en kleine weggetjes, steegjes, die doodliepen. Je wist nooit wat je tegen kwam. In je eentje ging zoiets nu net gemakkelijker. Misschien dat ze één van de oudere huiskatten daarover eens moest aanspreken. De wijze raad van oudere huiskatten was altijd welkom, maar hoe zouden zij reageren als ze zei dat er een Elite kitten in haar huis zat? Lumina liep via het padje langs haar huis en kroop onder het poortje door zodat ze in de voortuin van haar woning geraakte. Hier zat ze vaak. Vanaf hier kon ze de hele straat overzien. Ze wilde net gaan zitten toen ze enkele huizen verder, aan de overkant van de straat, Oswald zag. Ze trippelde naar de rand van de straat, keek of er geen auto's aankwamen en stak vluchtig de straat over. Lumina fronste even toen ze zag dat hij iets aan het volgen was en plots stil bleef staan. Het duurde niet lang voordat ze de rat zag en automatisch stapte ze tactisch naar het duo toe. Ze zorgde dat de vluchtroute van de rat geblokkeerd werd. Ze had vaker op muizen gejaagd. Dit was niet veel anders. Ze waren alleen.. een stuk groter. Als er nu nog een kat zou zijn, kon deze de rat langs achteren aanvallen. Ondanks haar dapper optreden, klopte haar hartje in haar keel. "Oswald, als je wilt kan je hem aanvallen. Ik zorg ervoor dat hij niet ontsnapt." mauwde ze, in een poging om toch een kleine tactiek af te spreken.

Ze was veel op pad en was weinig bij haar twolegs te vinden. Soms bleef ze dagen weg, opzoek naar informatie over haar moeder en de groepen katten die in het gebied leefden. Inmiddels had ze al behoorlijk wat informatie verzameld en wist ze ongeveer hoe haar moeder het uitgehouden had. Toch waren er vraagtekens die voor altijd vraagtekens bleven, Skinny Love bleek een mysterieuze kattin te zijn geweest. Die niet veel over zichzelf had prijsgegeven. Ze wist dat haar moeder ooit bij één van die groepen in het woud had geleefd, maar over het hoe en waarom wist ze niet veel. Ook was ze er achtergekomen dat Skinny Love een heel spionnennetwerk opgezet had, wat haar alleen maar nieuwsgieriger maakte. Maar ze wist dat ze voorzichtig moest zijn. Anderen werden argwanend als ze te veel vroeg. Dus kwam ze door een slinkse manier aan haar informatie, ze vroeg het nooit zo direct. Dan waren ze loslippiger en kwam ze meer te weten. Zo ook over de Elite en dat de groepen in het woud Clankatten waren. Ze zou het onthouden, ze zou alles onthouden. Wie weet wanneer het van pas kon komen.
Ze kwam net weer terug van een lange reis. Ze was niet graag in het twolegnest. De kleine twoleg irriteerde haar en de twee grote hadden altijd ruzie. Soms zocht er eentje troost bij haar, maar verder lieten ze haar met rust. Tenminste zolang de kleine twoleg niet opeens aan haar staart hing. Als ze dan uithaalde werd ze buiten gezet, maar dat vond ze ook best. Ze struinde veel liever rond. Toch kwam ze elke keer weer terug. Waarom wist ze zelf ook niet zo goed, misschien omdat het Skinny Love haar thuis was geweest. Of misschien omdat de twolegs haar ergens wel nieuwsgierig maakten. En tjah, de twolegomgeving was altijd haar leefomgeving geweest. Al was het niet altijd bij twolegs in hun nest geweest.
Ze gebruikte muurtjes en bomen om zichzelf te verplaatsen. Terwijl ze behendig van obstakel naar obstakel sprong. Daar hield ze echter mee op toen ze rumoer hoorde in de buurt. Afgeleid trok ze met haar oren, wat nu weer? De blik in haar groene ogen richtte zich op twee kittypets die hun aandacht gevestigd hadden op een rat voor hen. Eentje herkende ze als Lumina. Ze sprong in een volgende boom, liep van tak naar tak naar de andere kant, en liet zich daar er weer uitvallen. Pal boven op een schutting naast de andere katten en de rat. “Sinds wanneer is het verstandig om ratten uit te dagen?” Sprak ze kalmpjes terwijl ze haar nagels in de schutting boorde. Ratten waren verschrikkelijk en dat wist ze maar al te goed, door de tijd dat ze op straat had geleefd.

Mr. Tips zou het niet gauw hardop toegeven, maar hij was behoorlijk opgelucht toen Lumina opdook. Hij was in zijn jonge jaren misschien een goede vechter geweest - zo vertelde hij tenminste - maar hij werd toch wel een dagje ouder en dus ook breekbaarder. Lumina sprak hem aan met zijn voornaam, iets wat de meeste katten niet mochten, maar aangezien ze in dezelfde straat woorden en dus goede bekenden van elkaar waren, had zij zijn toestemming. Ze stelde voor dat hij als eerste aanviel en zij zou zorgen dat de rat niet kon vluchten. Mr. Tips slikte. Hij stond net op het punt om toch maar, op hoop van zegen, aan te vallen, toen een derde kat zich bij hen voegde. Hij keek op naar de kat die op de schutting stond, en het leek net alsof hij daar een jongere versie van Skinny Love zag staan, een poes die hij vroeger wel eens had gesproken. "Ik laat dat vuile ongedierte niet toe in mijn straat", miauwde Oswald sterk. "Dit is een nette buurt en ratten horen hier niet thuis." Bijna vergat hij op de rat te letten, die intussen ook niet stil zat af te wachten tot hij door drie katten aangevallen zou worden...

De kater die eerst liefde in elke hoek tegenkwam, geweldige tweebenen had en een prima leven was veranderd tot een kater die mishandeld werd, niet geliefd leek te kunnen worden en aardig stil was. Socialiseren, eerst zijn hobby: nu hetgene wat hij het meest vermeed. Maar drie katten die om een rat heen stonden trokken toch wel echt zijn aandacht. Met een lichte twijfeling stapte hij erop af, na manen lang mishandeld te worden leerde je normaal door de pijn heen te lopen, en kuchte lichtjes. "Wat zijn jullie aan het doen?"

Onderwerp: Re: [Ratbusters] Starting point