Just doing my thing

Met een zelfvoldane blik keek Fernpaw naar het zeer kleine hoopje prooi – lees: één muis en één vogel – dat zich voor haar poten bevond. Het was misschien al wel wat later in de middag, maar in elk geval had ze haar best gedaan om wat prooi te vinden voor haar Clan. Met deze prooien kon ze in elk geval al twee Elders voeden. Ze groef een kuiltje en gooide de prooi daarin wanneer ze het weer dichtgroef om later op te halen. Ze hoopte dat ze binnenkort vechttrainingen ging oefenen met Seversnake. Ze kon echt niet wachten om de nieuwste vechttechnieken te leren! En ondertussen ging ze natuurlijk mee op patrols en op vechttrainingen. Ze had al een paar vechttechnieken geleerd omdat ze laatst mee was gegaan op een vechttraining, dus ze kon al gelukkig wel enkele moves. Het zou erg zijn als ze helemaal niet kon vechten. Maar gelukkig kon ze dat dus wel en had ze gemerkt dat ze vrij sterk was. De poes keek op toen ze een geluid hoorde en besloot om zich dieper te begeven in het woud. Ze wilde nog wat prooi vangen voordat ze terug zou gaan naar haar Clan en wie weet kwam ze wel een andere Apprentice tegen die haar mee kon helpen. Het duurde niet bepaald lang voor ze de Pinewoods bereikte en Fernpaw wilde net naar links gaan toen ze een kater verderop zag staan. Ze twijfelde even, maar besloot om hem toch te naderen en zag dat het een Warrior was. Ze herkende hem als Venomfeather. Ze had nog niet veel gesprekken had met de kater, dus misschien was dit de kans wel. ‘Hallo, Venomfeather,’ sprak ze begroetend en met een respectvol knikje naar de oudere Warrior. Ze zag aan zijn gezicht dat hij niet bepaald blij keek en ze twijfelde heel even. Zou ze hem niet beter met rust kunnen laten? ‘Alles goed?’ vroeg ze een tikkeltje twijfelachtig.

De kater keek nog even naar zijn hoop prooi en was eigenlijk van plan er nog wat bij te voegen voordat hij terug ging, toen een stem zijn aandacht trok. Hij keerde zich om en zag een zwart poes zijn kant op lopen, ze was nog vrij jong te zien aan haar lengte en lichaamsbouw. Waarschijnlijk een apprentice. "Hallo Fernpaw" Venom knikte terug maar glimlachte niet. Niet omdat hij zichzelf in medelijden onderdompelde, maar gewoon omdat hij vond dat dat niet nodig was. "Alles goed?" vroeg de zwarte apprentice beetje twijfelachtig. De grote kater draaide zijn lichaam naar haar toe en haalde zijn schouders op. "Met mij gaat het prima." Hij keek naar zijn hoop prooi en grijnsde een beetje. De kat had liever niet dat andere medelijden met hem kregen. Soms was het goed, maar hij wilde geen medelijden van een apprentice. Hij hoorde een voorbeeld te zijn voor de jongere katten. "Als je van plan was hier te jagen ben ik bang dat ik alles van je gestolen heb." Opnieuw grijnsde hij. Alles wat hem kon afleiden van de gedachte aan zijn broer was welkom. In dit geval was dat Fernpaw.

Fernpaw was er nog altijd verbaasd over dat elke kat in haar Clan haar wel leek te kennen. Ze was immers nog niet zo heel lang een Apprentice en was dan ook nog niet zo lang bekend onder haar Clangenoten. Natuurlijk hadden ze haar als kitten wel gekend, maar zijzelf moest eerlijk toegeven dat ze de namen van de Apprentice’s makkelijker kon onthouden dan die van de kittens. En die van de Warrior’s waren natuurlijk nog makkelijker te onthouden omdat je ze allemaal zo goed kon onderscheiden van elkaar. Dan lag het er natuurlijk ook nog aan welke figuren ze allemaal sloegen in de Clan, maar over het algemeen had Fernpaw nog niet echt iemand ontmoet waar ze een hekel aan had. Oké, Nightthorn uitgezonderd dan, maar dat was weer een heel apart geval. Misschien bedoelde hij het immers op zijn eigen manier wel goed, maar verwoordde hij het niet goed naar haar of vatte zij het alsmaar verkeerd op. Ze was niet erg lichtgeraakt, maar als ze begonnen te spotten met haar litteken stonden ze niet direct in een goed boekje bij haar. ‘Daar ben ik blij om om dat te horen,’ zei ze met een respectvol knikje naar de kater, hoewel ze het gevoel had dat hij niet helemaal de waarheid sprak tegen haar. Maar wie was zij om daar iets van te zeggen? Zij had ook geheimen die ze liever voor zichzelf hield. Ze keek hem met een quasi-beteuterd gezichtje aan toen hij het over de prooi had. ‘Dat is gemeen,’ mauwde ze. ‘Dat vereist een compromis.’ Ze grijnsde naar hem. ‘En die luidt dat we samen moeten gaan jagen om jouw gestolen deel en mijn nog niet gevangen deel te compenseren.’ Ze lachte even naar hem. ‘Of je kunt me leren om te vechten, mij om het even.’ Ze kon het echter niet laten om haar stem een beetje in de hoogte te laten schieten van opwinding bij het idee dat Venomfeather haar echt wat moves kon leren.

Hij had door dat ze dacht dat er meer achter zijn prima zat. Op zich had ze gelijk, maar aan de andere kant ging het ook wel prima. Hij droeg alleen een groot verlies met zich mee. De grote kater stond op en strekte zijn lichaam uit terwijl hij Fernpaw aan hoorde. Ah mooi, ze wilde iets van hem, dat vond hij altijd leuk. Als jongere katten tegen hem op keken en dachten iets van hem te leren. Daarom kwam er ook een grijns op Venom's snoet te staan. De kat ging weer zitten en trok zijn schouders op. "Heb ik een keus?" Miauwde hij losjes terwijl hij zijn kopje scheef hield. Apprentices waren een van de weinige waar hij zachtaardig bij was. Leren vond de kat leuk om te doen en was dan ook graag een mentor geweest om zijn vaardigheden door te geven. "Ik ben klaar met jagen dus ik stel voor dat ik je wel wat moves kan leren. Wat betekent dat ik je compromis accepteer." De kater knipoogde naar de kattin en ging op vier poten staan, veranderde zijn snoet in een serieuse blik en knikte. "Wat weet je al?" Kwam er ietwat streng uit.

Fernpaw keek hem met een schaapachtige glimlach aan toen hij zijn vraag stelde. ‘Nee?’ vroeg ze. Ze trok haar liefste snoetje naar hem, maar wist dat dat sowieso ging falen. Als Fernpaw iets niet kon dan was het een lieve snoet naar een kat trekken om een bepaald doel te bereiken. Ze had eerder de ingesteldheid van dat als de kat ‘nee’ zei dat ze zich er wel gewoon bij neer zou leggen en dat ze hopelijk een ander keertje wat moves zou leren. Want als ze op Seversnake moest wachten… De kater had haar tot nu toe enkel wat jachttechnieken geleerd die wel bruikbaar waren, maar ze wilde zo veel meer leren dan dat. Hij had als een veelbelovende mentor uitgezien in het begin, maar Fernpaw kon het niet laten om te beginnen twijfelen aan hem. Ze wierp een blik op Venomfeather toen deze weer begon te spreken en grijnsde opgewonden. ‘Alright!’ riep ze blij uit. Toen ze zijn gezicht zag trok ze echter weer een serieuze snoet. ‘Ik bedoel laten we beginnen,’ vervolgde ze iets rustiger, maar het idee dat ze eindelijk eens wat goede moves zou leren viel haar totaal niet tegen en ze kon het dan ook niet laten om haar staart even een opgewonden zwiep te laten maken. Toen hij zijn vraag echter stelde vulde haar blik zich met afschuw. ‘Eh…’ Opnieuw keek ze hem schaapachtig aan en ongelukkig begon ze de grond onder zich te bewerken met haar poten. ‘Wel…’ Ze liet even een ongemakkelijke stilte vallen. ‘Mijn mentor heeft me vooral geleerd om te jagen.’ Ze vervloekte het feit even dat ze had gevraagd om moves en dat ze vervolgens zelf moest laten zien wat ze had geleerd. ‘Maar ik ben wel al een vechttraining gaan doen met Innerstar en een paar Apprentice’s,’ liet ze er vlug achter volgen. ‘En ik denk dat ik misschien zelf ook wel wat kan bedenken.'

Het was vertederend om te zien hoe blij Fernpaw was met zijn aanbod, ook hoe de poes haar toon probeerde in te houden wanneer hij zijn serieuze gezicht op zette. Ja, apprentices waren ontzettend leuk om bij te zijn. Althans dat vond de kater, hij had genoeg andere katten horen zeuren over hoe de ouder wordende katten of poezen vermoeiend waren of te brutaal werden. Maar Venom kon er altijd wel mee werken, en zelfs als ze het waagde om een grote bek tegen hem op te zetten dan kon hij er nog van genieten, al zette hij deze dan wel eerst op zijn plaats. Fern keek hem eventjes blij aan, maar dat veranderde gauw toen hij vroeg wat ze zelf al kon. Ze begon te stamelen en vertelde hem hoe ze vooral had geleerd te jagen. Helemaal niks mis mee. Sommige jaag technieken kon je zelfs gebruiken om te vechten, maar Venom wilde haar iets leuks leren, iets waar hij zelf veel aan had gehad. De kater gniffelde toen de kattin er snel nog iets achter propte om niet te onervaren over te komen. Hij had hier enkel geen problemen mee en gaf haar een knikje. "Genoeg als je het mij vraagt." Zonder nog iets te zeggen stond de kater op, strekte zijn massieve voorpoten en liep verder het woud in. "Kom je nog?" Miauwe hij op speelse toon.

Het was een beetje vervelend om eerst om vechttraining te vragen en om daarna toe te geven dat ze op wat simpele jachttechnieken na nog niet veel kon, maar het hielp wel door dat een beetje te steken op Seversnake. Hij was immers diegene die haar dagelijks voor de trainingen meenam en de laatste tijd had ze hem niet meer gezien. Misschien was hij ook ziek geworden of misschien wilde hij haar al niet meer trainen, maar dat laatste leek vrij onwaarschijnlijk en dus ging ze er maar van uit dat hij ziek was. Zou Venomfeather misschien stiekem haar nieuwe mentor kunnen zijn? Haar poten tintelden bij het idee, maar daarna werd ze toch wel boos op zichzelf. Dan liet ze Seversnake al helemaal in de steek, enkel en alleen omdat hij haar niet kon helpen. De kattin liet haar blik naar de kater glijden toen deze weer begon met spreken en ze glimlachte naar hem. Ze was opgelucht over het feit dat hij haar weinige kennis in elk geval genoeg kennis vond en snel sprong de poes overeind zodat ze hem kon volgen. Ze was benieuwd naar wat hij haar zou willen leren. ‘Sorry dat ik zo onervaren overkom,’ mompelde ze. ‘Ik heb één moon geleden een nieuwe mentor gekregen, maar hij is nog maar één keer sindsdien met me gaan trainen. Ik denk dat hij ziek is. Maar ondertussen loop ik wel achter.’ Ze zuchtte. ‘Wat als alle andere Apprentice’s die samen met mij benoemd zijn tijdens de Ceremony eerder Warrior worden dan ik? Zou dat geen schande zijn of maakt dat niet uit?’ Ze keek de kater vragend aan terwijl ze haar best deed om zijn tempo bij te houden.