[Patrol] Always look behind you

De rosse kater duwde met zijn neusje tegen elk van de drie warriors die met hem meegingen op patrouille vandaag, zoals hun deputy Frostfaith geregeld had. Eerst Oceanbreeze, een jonge poes die nog maar net warrior was; dan Crowcall, ook een jonge warrior maar met had al wat meer ervaring, en dan Slatebreath nog, een senior warrior die even oud was als hem. Ze zouden bij de Gorge gaan, de grens met Riverclan, en Neverland hoopte echt dat ze geen problemen zouden krijgen. Hij hield niet van vechten en hij was er niet goed in, en hij zou het - als leider van deze patrouille, maar ook gewoon als senior warrior en als Windclanner- vreselijk vinden moest één van de jongere warriors iets overkomen omdat hij niet goed genoeg was. Hij hoopte dan ook dat Slatebreath meer ervaring had met vechten en er beter in was dan hij. Toen de drie warrior wakker werden vertelde hij hen dat hij buiten op hen zou wachten, zodat ze zich klaar konden maken. Daarom zat hij nu aan de kampuitgang te wachten op zijn patrouille.

+Oceanbreeze, Slatebreath, Crowcall (posts mogen korter dan deze, zodat het vooruit gaat en niet vast blijft zitten ^^) +eventueel een Riverclanner later, als ze bij de grens zijn

Het was nog niet eens zo lang geleden dat ook Oceanbreeze zichzelf Warrior mocht noemen. Eigenlijk nog maar enkele dagen en nu al mocht ze mee op een patrouille samen met Neverland, Slatebreath en Crowcall. Allemaal Warriors dus, al hoopte ze geen vijandige katten tegen de komen, ondanks dat ze allemaal voltraint waren. Ze konden allemaal hun eigen poot wel houden, maar echt vechten zat niet in haar bloed. Ondanks dat vele dat beeld wel van haar halfbroer Whitelion hadden. Nog steeds miste ze hem erg, al hoopte ze dat hij haar nog steeds vanuit Starclan zag en trots op haar was. Het leven ging verder en dat betekende ook dat ze op moest staan en met Neverland en de andere zou patrouilleren. Ze trippelde de den uit, waarna ze meteen de andere Warriors zocht. Ze vond de rosse kater al, waarna ze vrolijk naar hem toe sprintte, al was ze ook nog wel serieus. Haar blik vertelde zoveel. Ze vond het spannend maar sprong niet zoals een Apprentice rond. Immers was ze nu uit die fase. 'Morgen,' groette ze de kater met een glimlachje.

Een zacht neusje tegen haar zwart wit gevlekte vacht liet Slatebreath haar ogen openfladderen. De poes zag nog net de rosse vacht van Neverland, de broer van de WindClan leider én een mede senior warrior, de den uitliep. De eerste paar secondes was ze een beetje verbouwereerd dat hij haar zomaar uit haar slaap had gewekt, toen ze zich herinnerde dat hij haar had gevraagd om mee te gaan op de patrol lang the Gorge. Langzaam verdween de verbouwereerde uitdrukking op haar gelaatstrekken terwijl Slatebreath opstond, haar spieren lichtjes protesterend doordat ze de hele nacht oncomfortabel had gelegen. Ze trippelde loom de den uit, terwijl haar blauwe kijkers door het kamp gleden en bleven hangen bij Neverland en de nieuwe warrior Oceanbreeze. De poes sprong de laatste meters richting de twee. "Goedemorgen," Mompelde ze, de slaap nog hoorbaar in haar stem.

Zoals altijd wanneer ze ingedeeld was bij een grenspatrouille, werd Crowcall al vroeg wakker van de spanning en in slaap vallen wilde niet meer lukken. Ze bleef maar zo lang mogelijk met haar ogen dicht liggen in de hoop zo toch nog wat rust te krijgen. Toen Neverland hen wakker kwam maken, was ze dan ook helemaal niet slaperig meer en ze liep meteen achter hem aan naar buiten. De twee andere warriors die mee zouden gaan kwamen ook al snel hun nesten uit en wisselden goedemorgens uit. "Goedemorgen", mompelde ook Crowcall, half onverstaanbaar, terwijl ze haar tegenzin maar moeilijk kon verbergen. Het voordeel van de Gorge was dat ze niet gauw in gevecht zouden kunnen raken met RiverClan, aangezien er een ravijn tussen hen zat. Bovendien was Neverland de leider van hun patrouille en ze wist hoe vreedzaam hij was. Hoe anders dan zijn zus... Ze sprak hem niet erg veel, deels doordat hun leeftijden zo zeer verschilden, maar ze mocht hem wel. Oceanbreeze was ook wel zachtaardig, voor zover zij wist, ook al was ze dan familie van Whitelion. En Slatebreath... Crowcall werd altijd nerveus als ze naar haar keek. Ze moest steeds weer denken aan wat haar vader intussen al zo lang geleden tegen haar had gezegd. Dat Slatebreath familie was. Nou ja, een soort van. De partner van Duststar, Dangerdance' broer en dus Crowcalls oom. En dat ze haar wel zou kunnen vertellen dat ze Dangerdance' dochter was. Ze had het echter nooit aangedurfd, en het was er ook nooit echt van gekomen, en nu bleef het maar door haar kop spoken als ze bij haar in de buurt kwam.

Oceanbreeze was de eerste die zich bij hem voegde, enthousiast maar niet langer meer als een kitten of een kersverse apprentice. Hij glimlachte haar vriendelijk toe en begroette haar nog eens met een simpele 'goedemorgen' terwijl ze wachtten op de andere twee poezen. Slatebreath, de enige andere senior warrior van de vier. Ook haar glimlachte hij vriendelijk toe en begroette hij, en hetzelfde deed hij toen ook Crowcall zich bij hun voegde. De laatste twee klonken veel minder opgewekt en veel slaperiger - ze waren waarschijnlijk niet echt ochtendkatten, al meende hij ook wat tegenzin te merken bij de zwarte poes. Oh wel, ze zou toch mee moeten - dat hoorde nu eenmaal bij het warriorzijn. Neverland stond op en keek de drie poezen eens aan. "Klaar?", vroeg hij, zijn stem zacht maar verstaanbaar. De senior warrior was nooit een kater van veel woorden geweest, hij zei meestal alleen wat nodig was - al was er een veel grotere chaos in zijn gedachten.

Na haar kwamen er nog twee andere Warriors aan. Ergens stelde het haar wel gerust. Met alleen maar Warriors op een patrouille naar de grens met Riverclan kon natuurlijk geen kwaad. Op Apprentices moesten de meesten nogal letten, zeker omdat sommigen anders dan in Oceanbreeze's geval zich totaal niet aan de regels wisten te houden. natuurlijk had ze ook wel eens dingen gedaan waar ze niet trots op was, maar over het algemeen kende ze de Warrior Code goed en deed ze ook alles om zich er aan te houden. Het maakte dan ook dat ze zich veiliger voelde, wetende dat elk van hen de training had afgerond, net zoals zijzelf nog niet zo lang geleden had gedaan. Eerst was de zwart-witte oudere kattin aangekomen, Slatebreath. Een kattin die ze niet bijzonder goed kende maar waarvan ze verwachtte dat ze wel redelijk met haar op zou kunnen schieten. Ietwat loom leek ze nog te zijn, terwijl ze waarschijnlijk nog wakker aan het worden was. Neverland had haar waarschijnlijk ook pas net gewekt. De poes sprong echter wat actiever de laatste meters naar het tweetal toe waarna ze ook een slaperige "Goedemorgen," te horen kreeg. Meteen knikte Oceanbreeze vriendelijk en mauwde ze een zachte "Morgen," terug. Wel op een relatief respectvolle manier. Daarna kwam Crowcall een pikzwarte kattin die net als haar nog niet vreselijk oud was. Wel ouder dan Oceanbreeze overigens. "Goedenmorgen," mompelde ook de zwarte kattin, al was het half onverstaanbaar waardoor Oceanbreeze haar even met een glimlachje aankeek. Ze had zelf nog niet zoveel dagen gehad dat ze haar nest met meer moeite uit kwam, maar ze had vaak genoeg slechte nachten gehad waardoor ze wel ervaren was met de tegenzin die erbij hoorde. Of dat ook het geval met Crowcall was wist ze niet, misschien had ze wel een andere reden om een beetje met tegenzin aan te komen lopen. Het waren haar zaken niet dus overdacht Oceanbreeze dit niet al te lang voordat ze richting de patrouilleleider keek. "Klaar?" Vroeg de rode kater terwijl hij alle drie de kattinnen aankeek. Meteen knikte Oceanbreeze, ze moesten maar. Dan zou het ook sneller gedaan zijn en kon ze misschien de rest van de tijd met haar familie of Apprentice doorbrengen. Ze sloeg even met haar staart, waarna ze een enkele stap naar voren deed. Soepel en lenig zoals de meeste Windclanners.

Onderwerp: Re: [Patrol] Always look behind you