Forsaken life

Het was nu aan het gebeuren, het nieuws was aan zijn oren gekomen. De kittens van Mousewish en Tigergaze werden geboren. Hij boorde zijn klauwen diep in de grond terwijl de kater zich probeerde te vermannen. Hij hield van Mousewish, maar ging dit zijn liefde voor haar niet belemmeren? Stabiel was de kater al niet, zijn pad was duister en verdorven. Maar Mousewish had hem allemaal zij paadjes geboren wat er voor zorgde dat er nog hoop was voor de kater. Al had hij getraind met Bloodclan en rogues, al had hij verschillende gevechten achter de rug. Maar een moord had hij nog niet op zijn geweten. Tigergaze stond hoog op zijn lijstje wat to-do betrof. Maar toch zou hij het nooit kunnen doen. Hij was zijn broer en ergens, diep in zijn verdorven hart hield hij van zijn broer, zeker omdat de twee het hadden bijgelegd. Nu liep hij echter te ijsberen in het kamp, zichzelf alsmaar vermannend.

OOC: Open

Met een tevreden glimlach keek Crowfur naar de kitten die naar hem toeliep en haar best deed om daarbij op haar pootjes te blijven staan. Soms viel ze echter nog om en dan moest Crowfur haar helpen om overeind te komen. Hij boog zich naar voren en drukte zijn neusje in haar flank om haar weer terug overeind te helpen, maar koppig als ze was probeerde ze zich van hem weg te bewegen om vervolgens een halve meter verderop zelfstandig weer te proberen om overeind te komen. Haar oogjes waren inmiddels geopend en Crowfur kon alleen maar met plezier bevestigen dat haar oogkleur meer van die van hem weghad dan van zijn ex-partner. Ze was in zijn ogen gewoon al prachtig. Ze zou later ook een prachtig karakter krijgen. En waarom? Omdat ze opgevoed zou worden door hem en door hem alleen. De kater werd uit zijn gedachten gehaald toen hij een angstig piepje hoorde en draaide zijn kopje gealarmeerd om. ‘Nee,’ murmelde hij. ‘Je moet binnen blijven.’ Met één grote sprong stond hij al aan het einde van de Nursery en pakte haar aan haar nekvel op waarna hij haar weer naar binnen bracht. Hij legde haar tegen de buik van een slaperige Queen aan en gaf haar een dankbaar knikje waarna hij zelf besloot om uit de Nursery te gaan. Omdat hij zo over zijn schouder aan het kijken was naar zijn dochter had hij de Warrior die voor hem ijsbeerde niet in de gaten en kon niet vermijden dat ze tegen elkaar botsten. ‘Sorry,’ sprak hij niet echt op een verontschuldigende toon en wilde al verder wandelen, maar dan zag hij de blik van de Warrior. ‘Alles in orde, Raptorecho?’ Hij had nog niet veel met de kater gesproken, maar misschien werd het toch eens tijd dat hij eens wat moeite zou doen om zijn Clangenoten beter te begrijpen.