Curiosity is a dangerous thing

De jonge grijze kater was op verkenningstocht gegaan door het territorium. Hij had het allemaal al wel een keer gezien toen hij rondgeleid werd, maar om het zelf nog een keer te bekijken maakte het allemaal toch net nog wat spannender. De eerste keer dat hij dan ook hier bij Tallpines was geweest, had het hem eigenlijk al wel geïnteresseerd. Het zag er tenslotte anders uit dan het andere bos in het Thunderclan territorium. Alle bomen stonden hier in een rechte lijn en waren ook heel hoog. Verder was er ook weinig beschutting, dus echt goed kon hij zichzelf niet verbergen. Dit had hem er echter niet van weerhouden om deze plek toch nog een keer nader te bekijken. Hij moest natuurlijk wel uitkijken voor de tweebenen, maar die zou hij vast wel van een afstand kunnen zien aankomen en dan had hij altijd nog de tijd om weg te rennen als dat nodig was.

[Eerste post Whifflepaw]

Er was weer een saaie dag onderweg. Dat had Whifflepaw meteen opgemerkt toen ze wakker was geworden. De zon was fel en warm en er werden weer taken uitgedeeld. "Whifflepaw, jij..." Nope, nope, nope. Meteen schoot Whifflepaw het kamp uit en begon te rennen. Ze rende haar een weg naar de Tallpines waar ze tot een stilstand kwam. Een stuk verder op zag ze een grijze gestalte lopen. Ze vernauwde haar ogen. Dat was Sootpaw. Misschien kon hij haar dag interessant maken. Casueel begon ze op Sootpaw af te lopen. Niet het onzekere van het woord, meer merkwaardig. "Wat doe je?" Vroeg ze met een flauwe grijns op haar gelaat. Ze had het niet echt op de anderen, maar ze was altijd benieuwd hoe de ander met haar om zou gaan. Iedereen van Thunderclan wist dat Whifflepaw een voorstander was van Bloodclan. Sinds ze weg waren was Whifflepaw steeds meer veranderd, steeds feller, brutaler, onhandelbaarder en gemener. Ze had het altijd maar over Bloodclan, want Bloodclan boven alles! Al zat ze er nog steeds niet bij.

"Wat doe je?" Een stem deed hem schrikken. Misschien was hij toch niet gefocust genoeg geweest op zijn omgeving. Hij draaide zich voorzichtig om naar de plek waar de stem vandaan was gekomen en zag daar Whifflepaw staan. Hij wist wat voor een geruchten er over de poes rondgingen binnen de clan. Over hoe ze een voorstander van Bloodclan was, hij kon ergens niet begrijpen waarom iemand naar de Bloodclan zou willen gaan. "De omgeving aan het verkennen." Antwoordde hij dan ook simpel. Veel meer was hij toch niet aan het doen geweest. Hij was nieuwsgierig naar de bomen die in een rechte lijn stonden, omdat het gewoon zo anders was. "En wat doe jij hier?" Het leek hem net zo eerlijk om de vraag gewoon terug te stellen.

De antwoord was simpel en kort. Whifflepaw vernauwde haar ogen. Ze irriteerde zich aan de katten in Thunderclan. Gewoon nul procent aan begrip voor anderen. Ja, alleen als je in de smaak viel en dat viel Whifflepaw niet, want ze was anders. Daarom haatte ze Thunderclan. En ze haatte Thunderclan omdat ze Bloodclan verjaagd hadden. En ze haatte Thunderclan omdat ze zwak waren. De sterkste overleefde en ze maakte zichzelf zwak om ook nog eens te zorgen voor de zwakke. Vervolgens vroeg Sootpaw naar wat zij hier deed. "Ik ben opzoek naar wat actie," zei ze eerlijk, haar lip krulde weer een stukje op, omdat haar grijns was verdwenen.

Het antwoord dat hij kreeg van Whifflepaw had hij misschien kunnen verwachten. Hij wist alleen niet of dit de beste plek was om actie te zoeken. Ook al had je hier natuurlijk wel een grotere kans om tweebenen tegen te komen of honden. "En je verwacht hier actie tegen te komen?" Ze had natuurlijk ook altijd een ander gedeelte van het territorium uit kunnen kiezen of überhaupt bij de grenzen. Zelf was hij gewoon nieuwsgierig en niet echt op zoek naar actie, maar misschien kon het nog interessant zijn wat de poes voor een actie hier verwachtte. Hij wachtte dan ook geduldig op een antwoord en daarna kon hij altijd nog een besluit nemen.

"Nee, eigenlijk niet," gaf ze eerlijk toe. Toen besloot ze om bij deze kater haar grote avontuur te vertellen. "Zal ik je wat cools vertellen?" Vroeg ze vervolgens. Ze kon vertellen over hoe die Shadowclan kat haar had aangevallen. Nee, beter, ze kon vertellen dat ze had gevóchten met die Shadowclan kat. Dat zal cool zijn. Misschien kon ze deze Sootpaw wat aan haar kant krijgen, dat deze kater haar cool zou vinden. Misschien wel.

Het antwoord was eigenlijk al iets dat hij had verwacht. Het was tenslotte niet dat er hier snel wat actie te doen zou zijn. alleen twolegs zouden ze hier misschien tegen kunnen komen en de honden daarvan, ook al hoopte hij dat ze die niet tegen zouden komen. Bij haar volgende woorden knikte hij echter vrij enthousiast. Hij wilde wel weten wat voor een cools Whifflepaw te vertellen had. Misschien was het namelijk nog wel iets interessants.

Sootpaw knikte op haar voorstel om iets cools te vertellen, waarop Whifflepaw ondeugend grijnsde. "Ik ben op Shadowclan territorium geweest en jaa, dat mag niet, maar dat zal wel, daar hebben we het nu niet over," ratelde de apprentice aan een stuk door. "En ik heb daar een Shadowclan wárrior ontmoet, maar ik weet haar naam niet," vervolgde ze. "We hebben gevochten," ging ze vervolgens door. Ze hief haar kop met een grijns op en wachtte de reactie van Sootpaw af.

Whifflepaw was op Shadowclan territorium geweest? Hij had het alleen nog maar gezien vanaf de andere kant van het donderpad, dus hij had geen idee hoe het er van dichtbij uit zag. Hetzelfde gold dat hij nog nooit een Shadowclanner had gezien. Hij vroeg zich dan ook zeker af of de verhalen waar waren en als dat zo was, dan was het zeker knap dat Whifflepaw er tegen eentje had gevochten. "Hoe ziet het territorium eruit?" Was dan ook de eerste vraag die hij aan haar stelde zodra ze klaar was met haar verhaal. "En zien Shadowclanners er echt zo uit als in verhalen? Hoe was het om tegen een Shadowclanner te vechten?" Hij stelde weer veel vragen, maar hij kon het soms niet helpen.

Jaa! Ze had interesse gewekt bij Sootpaw. Hij vroeg meteen naar hoe het territorium van Shadowclan er uit zag. Whifflepaw rechtte haar rug en kuchte even. "Eigenlijk best lelijk. Het is daar donker, de grond daar is nat en blubberig, veel dennenbomen en weinig gras." Bij de volgende vraag grinnikte ze. "Die poes waar ik mee vocht was eigenlijk gewoon een saaie poes, als ik wat groter en ouder was geweest, had ik haar met gemak aan gekund," vertelde ze. "De verhalen overdrijven enorm, behalve het vieze territorium. Misschien heten ze Shadowclan, zodat ze wat enger lijken," vervolgde ze met een schouder ophaal. Het had zo kunnen zijn. Oké, die Shadowclan poes was eigenlijk wel degelijk eng geweest, maar dat ging ze dus niet toegven.

Sootpaw probeerde zich voor te stellen hoe het territorium eruit gezien had moeten hebben. De grond was zeker iets dat hem niet echt zou aanstaan, hoe zou dat wel niet moeten voelen onder zijn poten? De katten waren dus anders dan in de verhalen als hij Whifflepaw moest geloven, ook al trok het territorium hem nog steeds niet aan. Hij vond het echter wel indrukwekkend dat Whifflepaw naar het territorium van een andere clan had durven gaan. "Ben je ook al een keer in een ander territorium geweest?" Misschien kon hij nu erachter komen hoe de andere er ook uit zagen, anders moest hij misschien zelf een keertje op ontdekking gaan. Hij wist echter nog niet of hij het aan zou durven om naar een ander territorium te gaan.

Sootpaw vroeg aan haar of Whifflepaw wel eens in een ander territorium geweest. Hierop schudde ze eerlijk met haar kop. "Nee, nog geen enkele keer, wel op de grens met Windclan, het was toen alleen niet gelukt om daar te komen." Vertellen over Bearpaw zou ze niet. Nee, dat was haar eigen, super leuke, geheimpje. "Ik ben wel enorm benieuwd naar meer, zo wil ik wel graag het territorium van Riverclan bekijken, jij niet?" Vroeg ze vervolgens. Misschien kon ze Sootpaw zo ver krijgen om daar naar toe te gaan. Iemand anders mee in de problemen werken leek haar eigenlijk best wel leuk. Daarbij, iets met iemand anders doen vond Whifflepaw sowieso wel fijn. Ze had helemaal geen vrienden, haar interesses lagen bij Bloodclan en een goede familie had ze ook niet. Of, die had ze eigenlijk wel, maar dat zag Whifflepaw zelf niet in.

Ergens vond hij het jammer dat ze nog niet naar een ander gebied geweest was, zelf was hij ook nog niet de grens over geweest, maar mocht zijn nieuwsgierigheid te groot worden zou hij het misschien nog wel een keer doen. Het territorium van Riverclan, daar was hij zeker wel nieuwsgierig naar, vooral ook hoe het anders zou zijn dan hun eigen. "Het territorium van Riverclan lijkt me zeker wel een keer leuk om te bekijken." Gaf hij dan ook eerlijk toe. "Het is ergens zo aanlokkelijk om de andere kant van de rivier te ontdekken." Want dat was het eigenlijk. Er zat een rivier tussen de twee territoria in en dat weerhield hem ervan om makkelijk naar de andere kant te komen. Hij wist niet goed wat hij zou doen als hij in de rivier zou belanden, maar hopelijk zou dat niet snel gebeuren.

Ja hoor, Whifflepaw had de nieuwsgierige snaar van Sootpaw geraakt, wat haar extra liet grijnzen. "Het territorium van Riverclan lijkt me zeker wel een keer leuk om te bekijken," vertelde Sootpaw haar dan ook. Whifflepaw knikte. Bij de volgende woorden grinnikte ze. "We kunnen wel even een kijkje nemen?" Stelde ze vervolgens voor. "Als Shadowclan als de meest gevaarlijke clan wordt gezien, dan zal Riverclan vast meevallen," vervolgde ze met een grijns. "Dat durf je wel, toch?" Drong ze vervolgens aan. Whifflepaw was er helemaal klaar voor, dit leek haar leuk, dus ze wou het doen ook. Daarbij vond Whifflepaw het gewoon geweldig om de regels te breken, zeker als ze daarbij anderen kon betrekken. Zo zou ze het nooit vertellen, ze was gewoon goed in het overhalen van anderen.

Een kijkje nemen? Ergens was hij er wel nieuwsgierig naar, maar toch twijfelde hij. Het was tenslotte de vraag of ze een andere kat tegen zouden komen, maar hij wist dat als ze geluk hadden ze misschien helemaal niemand tegenkwamen. Haar laatste woorden zorgden ervoor dat hij een beslissing nam. "Oke, laten we gaan kijken." Hij kon het tenslotte toch niet helpen dat hij wilde weten hoe het gebied eruit zag. "Gaan we via de stepping stones?" Dat leek hem namelijk het meest logische, ook al konden ze ook via fourtrees, maar dat zou langer duren.

Bij de laatste woorden van Whifflepaw leek Sootpaw een keuze te maken. Whifflepaw's grijns werd nog wat groter en haar ogen begonnen te sprankelen, dit ging leuk worden. Hij stemde met haar in door voor te stellen om te gaan kijken. Vervolgens vroeg hij naar hoe ze zouden gaan. "Steppingstones lijkt me een goed idee," stemde Whifflepaw met hem in en begon te lopen. "Lets go!" Miauwde ze met een grijns.

Topic uit
Het nieuwe topic