Secrets. [&SLATEBREATH]

Met een snelle lik nam Crowfur afscheid van zijn dochter, draaide zich om en ging vervolgens naar buiten zodat hij zijn Warriortaken kon doen van vandaag. Het wilde niet zeggen dat als hij ongepland een dochtertje kreeg dat hij daarom maar al zijn tijd aan haar kon opofferen. Bovendien leek het erop dat de Queens zich wel genoeg bezighielden met haar en de plaats als ouder goed genoeg innamen wanneer Crowfur dit niet kon. Het was lastig geweest om tegen hun allen te liegen over de echte moeder, maar gezien de banden tussen RiverClan en WindClan had het hem toch veiliger geleken. De waarheid was dat hij een partner had gekregen – als Apprentice zijnde – en dat ze van RiverClan afkomstig was. Toen hij een tijdje Warrior was vertelde ze hem tijdens een zoveelste stiekeme ontmoeting opeens dat ze zwanger was, maar dat ze niet voor de kitten kon zorgen omdat ze zo haar droom niet meer kon achtervolgen: Deputy worden. Als iemand er achter zou komen in haar Clan dan zou haar enige hoop op haar ambitie verkeken zijn en dat was de reden waarom ze de kitten bij hem had achtergelaten toen het geboren werd. Je zou denken dat Crowfur een hekel zou hebben aan de kitten, maar niets was minder waar. Hij hield van de kitten en zorgde ervoor als dat het zijn oogappeltje was. En dat was ze ook. Ook al was het ongepland, toch was hij blij met haar. Alleen mocht niemand in zijn Clan weten wie haar werkelijke moeder was. Crowfur onderdrukte een zucht en rende het territory uit om een patrol te gaan doen in zijn eentje, gewoon om zijn gedachten wat te verzetten.

Crowfur opende zijn bekje terwijl hij rende en onderscheidde verschillende geuren: prooi, WindClan en andere Clangeuren, maar die waren zo erg op afstand dat Crowfur kon concluderen dat niemand had geprobeerd om zijn territory binnen te dringen. Naast wat problemen met RiverClan en ShadowClan had WindClan sowieso niet veel om van te vrezen. De kater was niet erg gesteld op ShadowClanners en op RiverClanners nog minder na wat er was gebeurd tussen hem en zijn ex-partner. Natuurlijk had hij eerst ook niet veel van RiverClanners gehouden, maar de she-cat had hem dat even laten vergeten. Ze hadden hun moeilijkheden en verschillen opzij gelegd en waren een relatie met elkaar begonnen, alleen om die later kapot te laten maken door haar eigen ambitieuze gevoelens jegens haar Clan. Ze had hem en hun dochter in de steek gelaten en dat was iets wat hij haar nooit zou kunnen vergeven en waar hij andere RiverClanners ook altijd kwalijk voor zou blijven houden. Hij zou zijn haat en bittere gevoelens graag willen delen met iemand om het gevoel te krijgen dat hij begrepen werd, maar dan zouden ze achter zijn verboden relatie komen én er achter komen dat zijn dochter half-Clan was. Dat was een prijs waarvan hij niet bereid was om die te betalen. De kater keek op toen hij een Clangenoot hoorde roepen en stopte met rennen. Hij opende zijn bek en rook de geur van een she-cat. ‘Crowfur,’ zei hij niet al te enthousiast terug. ‘En ik kom jullie Clan aanvallen,’ kon hij niet laten om er sarcastisch aan toe te voegen. Kom op zeg! Alsof hij hier zijn patrol niet mocht gaan doen. Dan moest ze maar ergens anders heen gaan als ze alleen wilde zijn. ‘Maar geen zorgen,’ ging hij op een botte toon verder, ‘ik ben zo weer weg.’ De kater maakte zichzelf bekend door vlak voor haar te gaan staan en wilde al langs haar lopen.

Toen hij voor haar stond herkende de kater haar al voordat ze haar naam noemde. Ze was Slatebreath, een Senior Warrior. Hij zou er nog ‘uit de WindClan’ in gedachten bij hebben toegevoegd, maar het was vrij logisch dat ze uit WindClan afkomstig was anders had hij wel heel anders op haar gereageerd. Hij deed moeite om niet met zijn ogen te rollen toen hij zijn gedachtegang zelf naging en richtte zijn aandacht daarom maar op haar. De zacht gemompelde woorden haalden zijn oren met gemak omdat hij vlakbij haar stond en hij kneep zijn ogen even kort samen, maar besloot om het te laten gaan. Hij nam aan dat hij op sommige momenten best wel als een dramaqueen over kon komen, maar zijn Clangenoten maakten het er dan ook soms naar. Zoals zij dus. Ze moest zo gaan roepen alsof niemand in het territory mocht rondlopen buiten zij. Ze had net gedaan alsof hij een RiverClanner was geweest of zo. De vergelijking was niet echt aangenaam, want dat deed hem weer denken aan zijn ex-partner. ‘Wel, het was ook niet mijn bedoeling om als een dramaqueen over te komen, but here we are,’ kaatste Crowfur terug, maar deze keer klonk het minder bot dan wat hij eerder had gezegd en was er zelfs een lichte glimlach ontstaan om zijn lippen. Hij zou eigenlijk wel wat meer respect mogen tonen. Ze had haar Clan al veel langer gediend dan hem. Dat nam echter niet weg dat ze hem niet als een indringer moest beschouwen. Hij keek om zich heen en opende zijn bekje om de geuren in te dringen, maar hij rook geen geuren van andere Clangenoten. ‘Had je nood aan rust?’ vroeg hij aan de poes. ‘Je klonk alsof ik je uit een dagdroom haalde.’ De poes had een beetje dwingend geklonken, dus ze moest diep in gedachten verzeild geraakt zijn geweest.

Crowfur keek haar rustig aan, maar wist wel dat er iets moest komen dat niet leuk zou zijn voor de poes. Als je zo erg in gedachten verzeild was geraakt en je reageerde daarna niet al te blij kon het gewoon niet over iets leuks gaan. En inderdaad, het ging over haar dode partner. Duststar. Hij hoefde geen expert te zijn om te weten dat dat haar overleden partner was. Geruchten gingen vrij snel rond in de Clan, jammer genoeg. Crowfur was er op het moment dat SkyClan nog leefde niet bij geweest – omdat dat echt ver terug ging in de tijd nog voordat hij geboren was – maar had er al wel veel verhalen over gehoord. Als Duststar de partner was geweest van Slatebreath dan was zij een SkyClanner geweest. But then again… het waren enkel geruchten die hij had gehoord. Verhalen die rond circuleerden in WindClan, maar die ook niet meer zo interessant waren nu BloodClan opeens steeds meer in het plaatje kwam. Crowfur wilde dat hij geleefd had tijdens de periode dat SkyClan er nog was. Hij zou de katten graag willen leren kennen. Hij had gehoord van de Elders dat de katten van de SkyClan of gestorven was of zich opgesplitst hadden onder de vier Clans. Hij nam aan dat Slatebreath zich het meeste thuis had gevoeld in WindClan. ‘Je partner was afkomstig van StarClan, niet?’ vroeg hij. Hij haalde zijn schouders op. ‘Sorry, maar dat soort dingen kunnen nu eenmaal niet gauw verborgen blijven. De Elders houden de kittens tegenwoordig veel bezig met verhalen van vroeger.’ De kater had geen idee hoe hij moest reageren op haar verdriet, maar besloot uiteindelijk om zijn staartpunt heel licht op haar schouder te laten rusten. ‘Ik weet zeker dat je partner nu trots op je neerkijkt,’ zei hij ongemakkelijk. Het was duidelijk dat hij hier niet goed in was.