Outsider

Langzaam begon het balletje duwen wel leuk te worden, hij besloot het steeds vaker en sneller te doen. Hij ging spelen met zijn zus, dat vond hij zo geweldig. Hij kreeg dan zo'n gevoel dat hem blij maakten, al wilde hij ergens gewoon vaker spelen. Hij kon het roepen, hij kon het schreeuwen en genoot elk moment ervan. Al op de vraag van zijn oudere zus, knikte hij. Hij had er erg veel ontmoet, Peregrine, Aspen, Chivy en Nightstream. Ze waren allemaal leuk lief en aardig, oja en die enge Butter. "Uhu, ikke veil ontmoiette." Piepte hij vrolijk, al was Pergrine de enigste die echt een kitten was. De rest was ouder, vele malen ouder. Hij zou nooit zo oud worden, of wel.... MMMMH.

Haar broertje knikte als antwoord op haar vraag maar een verduidelijking bleef in het begin uit. "Uhu, ikke veil ontmoiette." Zei het katertje na enkele secondes vrolijk. Door zijn toon begon Chimekit automatisch ook vrolijk met haar staartje te zwaaien. Toch wel grappig hoe ze eigenlijk niemand echt kende op haar nest en Ringedkit na. Astralkit kende er meer terwijl hij een stuk minder ver kwam dan haar. "Ie eb jij ontmjoet djan?" vroeg de bruine tabby nieuwsgierig aan haar jongere broertje. Ze wilde wel eens weten wie hij allemaal was tegen gekomen dan.

Astralkit keek zijn zus aan, hij vond het geweldig om met deze bal te spelen. Zijn zus zwiepte al te vrolijk met haar staart heen en weer, hij kende best veel katten al had hij bij vele katten zich voor gek gezet. Hij had een geweldige vriend, Peregrinekit. Hij wist nog niet honderd procent hoe hij echt heten omdat het wel een tijdje geleden was dat ze elkaar hadden ontmoet, "Ie eb jij ontmjoet djan?" vroeg de bruine tabby nieuwsgierig aan haar jongere broertje. Hij glimlachten toen zijn zus deze vraag stelde, zijn staart zwaaide vanaf de grond. Hij kon zijn staart niet optillen door zijn spierzwakte en daardoor ook met moeite staan, "Perrygrinekiiit, Aspienpwaw enn ennn Chiiiviepwaw." Natuurlijk had hij er meer ontmoet maar die waren de gene die hij kon herinneren. Hij glimlachte naar de kattin, zijn zachte blik was gefocust op zijn zus haar ogen. Hij rolde de bal weer terug naar haar, hij wilde de katten die hij had ontmoet ook aan zijn zus Chimekit laten zien.

Haar broertje glimlachte op haar vraag en zwaaide met zijn staartje. Hoewel het meer op en neer slepen dan zwaaien was. "Perrygrinekiiit, Aspienpwaw enn ennn Chiiiviepwaw." Van de kitten had ze ook gehoord, gezien die toch zich in de zelfde Nursery bevond. De Apprentice kende ze niet maar de Medicinecat Apprentice wel. Zowel haar broertje als beste vriend moesten er wel eens heen. De mosbal werd weer haar kant op gerold en door er op af te rennen en er tegen te duwen met haar kopje rolde die in een wat hoog tempo weer terug. "Djat isj so gjaaf!" riep de kattin op een vrolijk toontje. Zelf had ze eigenlijk nog niet zo veel katten ontmoet maar zo heel erg vond ze dat nou ook weer niet.

Astralkit rolde steeds heen en weer met de bal van hem naar zijn oudere zus en zo door, hij hield ervan. Hij wilde gewoon dat het beter ging, hij zwaaide een paar keer met zijn staart vrolijk alleen zijn staart zwaaide niet en leek als of hij de grond schoon wilde maken. Al was hij hier zo blij mee, hij vond het zo leuk om met zijn oudere zus te spelen. Zijn zus rolde de bal in een hoog tempo terug, al kon hij deze niet houden en rolde deze bal volop tegen hem aan waarna de bal daarna rustig weg rolden. Maah, hij had die mos bal moeten houden. Hij keek verdrietig naar de grond, nu was zijn bal weg. "Djat isj so gjaaf!" riep de kattin op een vrolijk toontje. Doordat maakte hij een klein sprongetje, "Echt?" Piepte hij vrolijk maar toch ook vragend.

OCC: Sorry voor de late post!

De bal rolde vol tegen haar rosse broertje aan en daarna richting de rand van het nest. Ach ze waren nu toch leuk aan het praten, dat was ook prima. Astralkit vond haar opmerking blijkbaar ook wel leuk. Alleen leek hij niet te begrijpen wat ze bedoelde met haar woorden. Niet dat ze zelf altijd helemaal zeker was waar ze het nou over had. De wereld was soms maar heel vaag. "Echt?" Chimekit knikte op zijn vraagje. Natuurlijk meende ze dat, anders had ze het niet gezegd. Waarom zou je iets zeggen dat je niet meende? Katten deden het wel vaker maar Chimekit begreep nog niet goed waarom ze dat nou eigenlijk deden. "Jah iek njog niejt so vjeel," zei ze met een glimlachje. Ondanks dat ze waarschijnlijk wel een van de sociaalste uit het nest was kende ze helemaal niet zo veel anderen. Ze was vooral met haar twee broertjes bezig.

[No worries, no worries]

De jonge kitten keek achterom of hij ergens de mos bal zag liggen, alleen hij haalde kort zijn twee kleine schoudertjes op. De bal was namelijk achterin het nest beland en voor hem was het dat een flink stuk lopen, hij probeerde al steeds zijn best om zichzelf aan het werk te zitten. Al waren zijn spiertjes niet zo sterk als de andere katten hun spieren, maar maakte dat uit? Hij keek naar zijn oudere trotse zus, een klein glimlachje straalde op zijn gezicht. De kattin had op zijn vraag geknikt, hij kreeg een vrolijkere glimlach en keek zijn zus met sprankelende ogen aan. Ze vond het cool dat hij vele andere katten kenden, het gaf hem een warm gevoel van binnen om een compliment te krijgen. "Jah iek njog niejt so vjeel," zei Chime met een glimlachje. Hij keek haar vragend aan en probeerde met een heel stuk meer moeite naar haar toe te kruipen, "mhaiakt nii uiiit Chimmi, jii miaaakt weil snnnellli vhriendjes." Zei hij vriendelijk. Zijn oortjes stonden oplettend omhoog, hij kwam nu op een dichtbije afstand van zijn oudere zus. Zij zal vast meer vrienden maken dan dat hij dat zou doen, vast wel. Ze was een enorme sociale kattin, daar was hij zeker van.

Er kwam een vrolijk gevoel van Astralkit af en dat zorgde er voor dat zij automatisch ook een stuk vrolijker werd. Zodra ze merkte dat hij haar richting op gekropen kwam liep ze ook een stukje naar hem toe. Dan hoefde hij iets minder ver te kruipen. "Mhaiakt nii uiiit Chimmi, jii miaaakt weil snnnellli vhriendjes." Vrolijk zwaaide de kitten met haar staartje waarna ze nog een paar pasjes dichter naar Astralkit ging staan. Zachtjes snorrend gaf ze hem een kopje. "Mah jiiij bjen eejn fjan mjijn bjestje fjiendjen!" Zei ze met een vrolijke toon in haar stem. Astralkit was een van haar beste vrienden en dat mocht de hele Nursery van haar weten. Hij was zo lief, wie mocht hem nou niet?

De jonge oranje kitten keek met zijn blauwe ogen naar zijn oudere zus, een smile was rond zijn lippen getrokken. Al was het zwakjes, zijn oudere zus glimlachten. Hij hield van haar glimlach en haar warmte, hij vond het fijn als ze vrolijk was. Chime liep een stukje richting hem, zachtjes snorrend gaf ze hem een kopje. "Mah jiiij bjen eejn fjan mjijn bjestje fjiendjen!" Zei ze met een vrolijke toon in haar stem. Astralkit voelde de warmte van haar snorren, ergens vond hij haar lieve gesnor wel fijn en haar kopjes fijner. "ijj die miine iooki." Piepte hij en sloot zijn oogjes vrolijk. Hij begon ook te snorren, langzaam kroop hij dichter naar haar toe en legde zijn oranje kopje op zijn eigen zus neer. Hij genoot van haar gezelschap, hield van haar liefde en hield van haar als zijn zus.