Cold day [Astralkit]

De jonge kitten wiebelde steeds met zijn oren door het getik op het bladeren dak, hij knipperde kort met zijn kitten blauwen ogen tot hem een andere kitten was opgevallen. Het was inderdaad koud, hij zag hoe de vele male oudere kitten rilde. Astral wilde hem warmer maken, hij kroop onder zijn moeder vandaan en hoesten een paar keer. Waarna hij met moeite naar de oudere kater kroop, hij had namelijk gemerkt dat de kater het koud had. Al kreeg hij het zelf ook wel koud en rillend kroop hij naar de grijze kitten toe, stapje voor stapje. Het voelde erg koud en nat, overal waarna hij naar toe kroop. Toen hij bij de oudere kitten aan kwam gaf hij het beestje een kopje tegen de oudere kitten, Astral spinde zacht en begon zich te nestelen bij de andere kitten. Op deze manier hoopte hij dat de kitten het ook warmer kreeg, hij bleef spinnen en sloot langzaam zijn ogen. Praten was moeilijk, hij hoopte dat op deze manier dat de kat naast hem het warmer kreeg.. Hopelijk..?

De jonge kitten kroop wat dichter tegen de grijze vacht aan, spinde zacht en bleef de kater steeds kopjes te geven. Zijn kleine oortjes spitste bij het bewegen van de kater die zich naar hem omdraaide, de kleine kitten probeerde de kater een knuffel te geven. Deze kitten moest ook warmte, deze kitten moest niet rillen van de kou. Weer spinde hij helemaal toen de grijze kater wat sprak, "Wat?" Klonk er geïrriteerd. Al leek deze vele maanden oudere kitten toch minder geïrriteerd te zijn dan dat hij was, hij leek nu nog al verward. "Oh..." Zei de grijze kitten wat verward. Snel keek de kater weg waarna de kitten wat meer tegen de kater zich aandrukte, het kleine lichaampje was warmer. Op deze manier zou hij de andere kitten warm kunnen krijgen, nog steeds al spinnend bleef hij tegen de kitten aan. Al keek de grijze kleurige kitten naar hem, de vele oudere kitten. Langzaam keek Astral met zijn kitten blauwe ogen naar de andere kitten waarna hij zijn ogen langzaam sloot en weer de kitten proberen te verwarmen, al vond hij het gek. Waar was zijn moeder? En hoe kon hij woorden goed uitspreken? Waarom kon hij dat niet, al spinnend bleef hij kopjes geven en dicht tegen de andere kater aan. Hij sloeg zijn oren in zijn nek en probeerde zijn kopje dikker in de vacht te drukken van de kater, hij bleef zachtjes spinnen wat langzaam steeds harder en harder werd op deze manier zouden ze beiden warm worden. Beiden genieten van de warmte ter wel het koud buiten zou zijn, wat zou zijn moeder op dit soort momenten zeggen als een andere kitten het koud had en deze verwarmd zou worden? Vaak zei zijn moeder, 'ik hou van jouw.' Zo dat moest hij dus ook tegen deze kitten zeggen ofzo. "wik mou van jiouw." Miauwde de kitten zacht, waarna hij weer door spinde op een zachte liefkozende toon om deze kitten ook warm te houden. Hij begon zijn kleine staartje om de lichaam heen te slaan van de grijze kitten, al was zijn staart niet zo lang en kon hij het nog niet om zijn lichaam heen werpen probeerde hij de andere kitten op deze manier warm te houden.

De jonge oranje kitten begon de jonge kater meer kopjes te geven steeds meer en meer, de kitten had een vriendelijke glimlach. Al bleef hij kopjes geven, hij genoot van de warmte. De grijze kitten leek verward te zijn van wat de kitten sprak, de kitten leunde tegen de kater aan. Hij wilde hem warm houden en wilde hem een fijne dag geven, ze hoefde niet alleen te zijn. Warmte was ook nodig, een vertrouwd iemand. "Um... Ik hou ook van jou...? Denk ik...?" Zei de grijze kater onzeker en vragend terug. De jonge kitten knikte naar de kater, een warme glimlach en de stralende kitten ogen keken naar de andere. De grijze kater keek de kitten weer aan. De kitten bleef spinnen en bleef zacht in de vacht porren met zijn oranje kopje, langzaam stopte Astral en begon langzaam met zijn lichaam tegen de grotere kater te leunen. Zo klein en zwak dat hij op dit moment was gaf hem iets, iets van doorzetting vermogen. Al had hij zijn kleine kitten staart om de grijze kitten heen geslagen, hij sloot langzaam zijn oogjes al viel hem iets op. Er verscheen een glimlachje rond de lippen van de grijze kater, een heel klein glimlachje. Al spitste de jonge oranje kater zijn oren bij een geluid, zijn blauwe oogjes keken naar de andere kitten. "Bedankt," fluisterde hij zachtjes en vriendelijk, Astral knikte. "Astiu," Piepte de kitten zacht waarna hij een gaap uit zijn mond liet ontsnappen, hij glimlachte kort en sloot langzaam zijn ogen. Op deze manier viel de kitten in slaap, moe van het zware ademhalen.

De jonge kitten was inslaap gevallen bij de grotere kater, een warm gevoel diep van binnen. Het was zo fijn om samen met een oudere kitten in slaap te vallen, je kreeg een veilig gevoel. Wetend dat je nu kon slapen zonder gewekt te worden, een kleine gaap kwam weer uit zijn mond. Hij voelde zich veilig bij zijn mama, bij de gene die hem gebaard heeft. Hij voelde zich hecht aan zijn sibs, ze hadden een band om samen te zijn. Veilig, vrolijk en speels. Al had deze grijze kitten waar hij tegen aan lag had hij een ander gevoel bij, hij had een gedachte dat de kater zich alleen voelden. Hij had het gezien toen hij naar deze kater was toe gekropen, ineens kwam er een hard geluid. De oortjes van de kleine oranje kitten schoten open, zijn blauwe kitten ogen gingen ook kopen. Hij ademde vlug, al was het erg zwaar om voor hem te ademen. Al kwam er een grote witte flits, de jonge kitten kneep zijn ogen dicht van angst met de gedachten: 'dit was het dan he?' Al had hij zijn oren in zijn nek geslagen, na een tijdje stil en angstig op zijn plek bleef zitten wachtend tot zijn dood hem te gemoed kwam bleek er niks gebeurd te zijn. Geen wonden, niks. Astral keek vragend naar de grijze oudere kitten, al was er een koudere lucht nu. Langzaam begon Astral te rillen en ging wat dichter tegen de grijze oudere kitten zitten en hield hem stevig vast, heel stevig. De oudere kitten zuchtte, al sloeg de grijze kater zijn staart om hem heen. Speels beet de oranje kitten hem in zijn staart, zacht omdat hij als een moon kitten niet hard kon bijten en hij had geen lange tanden zoals zijn andere sibs hadden. Al kreeg de oranje kitten het wel warm waarna hij stopte met het bijten van zijn grijze lange staart, het begon zachtjes weer te spinnen en stopte met hem vast te houden. De jonge oranje kitten keek weer naar de grijze, zijn blauwe oogjes keken in zijn groene.

De harde donderklappen sloegen weer in, de oranje kitten wilde met zijn staart spelen al door de donderklappen pakte Astral zijn staart vast. Hij voelde zich angstig, het klonk zo hard en eng. Was dit de dood, was dit.. Dit het einde? Op deze manier kon hij nooit meer bij zijn moeder zijn en haar warme melk drinken, het greep de oudere kitten strakker vast. Al zag hij hoe de grijze kater hem aankeek en hem een antwoord gaf wat het was, "Onweer," zei de grijze kitten zacht. "Het is niet eng of gevaarlijk, het zijn alleen wat flitsen en knallen." Vervolgde de oudere kitten. Astral knikte, alleen hij kroop langzamer weer dichter tegen de kater aan. Hij voelde hoe de warme vacht hem raakten, langzaam gaf de oranje kitten een paar kopjes aan de grijze kitten. Al besloot het in de groene kijkers te kijken van de kat, langzaam opende het oranje kittentje zijn mondje. "Ieke bang." Piepte Astral zacht, hij dook langzamer dichter tegen de grijze kater aan. Zijn oortjes in zijn nek geslagen, het was onweer. Alleen het klonk zo eng, hij wilde mama roepen alleen zo.. Zo was hij ook wel veilig, of niet? Vragen waren genoeg in zijn hoofd, langzaam keek de kitten met grote blauwe ogen in het rond. Angstig maar ook een beetje benieuwt, hoe zou zo'n klap voelen en zou de bliksem ook leven? Hij begon zachtjes te spinnen toen de oudere kitten glimlachten naar hem, de oranje kitten glimlachte warm en vriendelijk terug. Alleen ze zaten samen bij elkaar, wie was deze kater? Die vraag stak hem in zijn kop, "iikk benn Asjalkitti." Piepte de kitten om zichzelf voor te stellen. Al vond hij het wel moeilijk, praten.

~Je kan echt heel mooi posten <3

Astral keek met een angstige blik naar de oudere kitten, hij keek naar de groenige ogen van de kater. Al maakte de woorden die de kitten tegen hem sprak hem al minder angstig, "Dat hoeft niet," zei hij zacht maar zo overtuigend mogelijk. De jonge kitten keek vragend op naar de oudere kitten, zijn oortjes gingen naar voren. Hij was aandachtig aan het luisteren naar de oudere kitten, deze zou al snel uit het nursery mogen en zelfs straks uit het kamp! "En anders bescherm ik je wel," vervolgde de grijze kitten met een vriendelijk stem. De jonge kitten glimlachte naar de ouderen, hij voelde zich meer veiliger. De grote grijze kater zou hem beschermen als een enorme held, "bedaianktt" Piepte de kitten waarna het zacht begon te spinnen, zijn kopje ging een paar keer langs het lichaampje van de andere kitten. Snorrend gaf hij kopjes waarna hij dankbaar naast de oudere kitten kwam liggen, dicht tegen hem aan. Na dat de oranje kitten zich had voorgesteld leek de kater naar zekerheid te vragen, "Astralkit?" Zei de grijze gestreepte kitten plotseling na enkele seconden. De jonge kitten keek hem aan en knikte naar hem, jup dat was zijn naam. Al kon hij het nog niet geweldig uitspreken, probeerde hij dat wel. "Dat is een bijzondere naam," zei de oudere kitten er ook meteen na. "Ik ben peregrinekit," vervolgde de grijze kater met een wat vrolijke stem. Nu wist hij dat deze Peregrine heten, het was een mooie naam. Instemmend snorden de kitten, zijn kleine kraal oogjes keken naar de grotere ogen van de apprentice. "miooie naiium." Miauwde de kitten, waarna een hoestbui volgde. Zijn staart zwiepte heen en weer, al kroop hij weer in een bij een hard donderend geluid. Al opende Peregine zijn mond en kennelijk had hij een idee bedacht, "Zullen we naar de ingang van de Nursery gaan? Dan kunnen we naar het onweer kijken." Zei peregrine speels. De oranje kitten keek in het rond, ergens durfde hij geen 'nee' te zeggen. "mokey." Piepte de kitten toch maar, al klonk het wel vrolijk en speels en niet als zijn broer Pearly. Hij kon alleen nog niet op vierpootjes staan, dus kroop richting de uitgang van het nursery. Dit zou lang duren om voor hem de uitgang te bereiken, helemaal nu..


OCC: Je bent gewoon geweldig in posten tho! Kijk wat een mooie lange posten jij maakt! Thanks ^.^ al is dit de eerste keer dat ik een kitten goed inspeel xD heb er namelijk lang aan zitten werken al is het nog niet perfect..... D;

De jonge Astralkit kroop zo snel als hij kon naar voren toe, hij ging niet snel al probeerde hij zijn best om de andere grijze kater bij te houden. Al begon het kittentje zwaar te hijgen, zijn ademhaling ging snel maar klonk ook zwaar. Al zwiepte de oranje kitten vrolijk met zijn staart toen Peregrine naar hem toe kwam, hij keek vrolijk naar hem. "Ehm," begon de grijze oudere kitten wat twijfelend. "moet ik je anders dragen?" Vroeg de jonge kater voor hem, het klonk onzeker maar ook zacht. De kitten slaakte een vrolijke piep, al wilde het zelf kruipen. Zelf daar komen, dan kreeg hij de eer dat hij zo ver was gekomen. Dan kon hij Pearly verslaan of niet, al kon hij zijn best proberen om nu al te oefenen. Al had de kitten het wel zwaar, misschien moest hij opgeven. De kitten knikte, misschien was het nu beter als de oudere kitten hem droeg naar de bliksem. Die enge donkere lichte bliksem, het klonk hem gevaarlijk. Al was de grijze kitten nu blij, dus dat moest hij zo houden, dat was beter. Dan kon hij dat zien en zijn angst overwinnen, hij hoopte zo erg graag dat hij dat kon. Hij wilde gewoon zijn best doen, toch? Want je kan niet beter dan je best doen, de jonge oranje kitten piepte weer vrolijk. Op naar de enge bliksem, op naar de angst. Hij hoesten een beetje al weer hield het hem niet van zijn doel, ze gingen dit doen samen <3

OCC: Bedankt! Sorry voor de late post, ben zo traag D;

Astral voelde zich angstig, al pakte de jonge grijze kitten hem heel voorzichtig op. Hij vond het eng, al voelde hij zich iets veiliger toen Peregrine hem vast had. Langzaam gingen ze naar de vrijheid, naar de opening. Naar het enge geluid en de enge flitsen, eindelijk kon hij weten wat daarbuiten was. Ze stopte bij de opening, langzaam werd de oranje kater neer gezet ter wel een grote felle flits langs hun scheen. Hij slikte en dook ineen, een hard geluid volgde daarna. Hij sloeg zijn oortjes in zijn nek, hij durfde niet te kijken. Al langzaam kroop hij meer tegen Peregrine aan, zijn oogjes gingen open ter wel hij naar de oudere kitten keek met zijn grote blauwen ogen. De andere kitten keek hem nieuwsgierig aan, langzaam kwam er weer een felle flits. Dit keer keek de jonge Astralkit, het zag er prachtig uit. Het leken op scheuren in de lucht, grote felle scheuren. Daarna kwam het harde geluid te voorschijn, even gingen zijn oren in zijn nek. Al voelde hij moed die hij had gekregen die Peregrine hem had gegeven, bewonderend keek hij naar de oudere kitten en daarna ging zijn blik weer op de donkere grijze lucht. De blauwe witte flits kleurde de lucht kleurde als dat gebeurden, zijn kleine staartje begon vrolijk te zwiepen.