Carefull

Het was eigenlijk de eerste keer dat ze oprecht interesse toonde naar een andere kat uit de Elite, op haar siblings en mentor na dan. Satsui leek op zich redelijk vriendelijk, iemand waar ze eventueel wel wat meer tijd mee wilde doorbrengen. Misschien was dit haar eerste kans op een vriend, of iets dat daar op leek. De zwart-witte kattin zwaaide enthousiast met haar staart. Misschien had ze de Elite lichtelijk onderschat, een gedachte waar ze niet bepaald trots op was, maar het kon gebeuren. Al moest ze natuurlijk niet meteen te hard van stapel lopen; er zaten genoeg rotte appels tussen. De kater stelde haar nu een vraag, voor de eerste keer in het gesprek, dacht ze. Misschien had ze hem wel teveel gevraagd, vond hij haar nu irritant. De vraag was wie haar ouders waren, waarop ze naar de grond keek. "Jinx en Zira," zei ze, alsof het twee vreemden waren. En ergens waren ze dat ook.

Bij het uitspreken van de naam van haar moeder, merkte O dat het gezicht van Satsui behoorlijk vertrok. Zoals een redelijk aantal andere katten, was hij niet echt dol op de Commander van de Elite. En dat was iets dat O met hem deelde. Ze was absoluut niet blij met haar moeder. O keek even om zich heen, bang dat de kattin met de enge rode ogen haar misschien gevolgd was. "Het is oké, ik en mijn moeder hebben ook niet bepaald een goede band," miauwde ze toen met een zwaai van haar staart. Dat was nog aardig uitgedrukt. Ze keek even met een zucht naar de ruimte waar Satsui zojuist uit had willen springen. "We hebben onze familie nou eenmaal niet voor het kiezen." Als dat zo was, was ze hier ergens ver, ver, ver vandaan.

O glimlachte ook even toen Satsui eindelijk bekende dat hij haar moeder ook verschrikkelijk vond. Nu hadden ze tenminste nog iets gemeen. Vreemd hoe je met iemand kon relateren over de haat van je eigen moeder. Niet dat ze Zira echt haatte, ze dacht niet echt dat ze in staat was om iemand te kunnen haten. Maar nog steeds, haar moeder lag haar absoluut niet, en ze was ergens blij dat ze niet de enige was. Al vroeg ze zich nu wel af wat de aanleiding was van Satsui's haat voor Zira. Haar oortjes trokken enthousiast toen Satsui aangaf dat hij er voor haar was. Had ze nu een vriend gemaakt? "Waarom vind je Zira eigenlijk zo verschrikkelijk?" vroeg ze. Eigenlijk was het best vanzelfsprekend: de poes was nooit echt aangenaam in de omgang. Toch was ze nieuwsgierig naar het verhaal dat er achter zat.

De blonde kater glimlachte even, en ergens had hij zo wel iets leuks. Je zou bijna vergeten dat hij dingen zag die er eigenlijk niet waren, al deerde haar dat eigenlijk helemaal niet zo. De glimlach verdween echter weer snel toen O haar eigen moeder noemde. Satsui was niet de enige die niet gesteld was op de poes. Bijna niemand in de Elite vond haar echt aangenaam, het was dat ze de Commander was. Ze keek Satsui gechoqueerd aan toen hij zei dat Zira hem sloeg wanneer hij iets fout deed. Haar moeder? Ze slikte en week haar blik even af, denkend aan de keer dat Jinx haar had geslagen toen ze nog een kitten was geweest. Het had voor een behoorlijk traumatische herinnering gezorgd. "D-dat spijt me," stamelde ze verbijsterd. Eigenlijk was het helemaal niet zo moeilijk om te geloven; Zira was niet bepaald een empathisch persoon. "Ze is toch niet je mentor?" miauwde ze bezorgd. Het maakte haar alleen maar blijer met het feit dat zij Hellhound had gekregen.

Het was wel duidelijk, Satsui hoorde hier niet. Net als zij. Misschien zouden ze samen weg kunnen gaan. Maar dat was waarschijnlijk te gevaarlijk. Claw of Zira zouden erachter komen en zouden hen vervolgens vogelvrij verklaren. Ze kon zich niet voorstellen dat ze de rest van haar leven opgejaagd zou worden. Was er maar een manier waarop ze deze verrotte clan uit kon komen. Ze keek Satsui plompverloren aan toen hij liet weten dat Zira zijn mentor is. Hoe verschrikkelijk moest dat zijn? "Oh, bah," miauwde ze, met haar blauwe ogen op de grond gericht. Ze kon zich niet voorstellen hoe vals Zira kon zijn tijdens de trainingen. "Misschien kunnen we een keer iets leuks doen... voor de verandering," miauwde ze. Zwemmen, wandelen, jagen, of iets dergelijks. Iets wat ervoor zorgde dat ze zich toch een beetje vrij voelde.

Misschien was het een stom idee om iets met Satsui te gaan doen. De kater was duidelijk niet helemaal... stabiel, en daarbij was het niet echt geoorloofd voor Young Ones om er zonder toestemming van hun mentor op uit te gaan. Maar ja, ze had het al vaker gedaan en er werd nooit echt iets van gezegd. Ze had tenslotte haar eigen plekje bij de rogueplaatsen, waar ze het grootste deel van haar tijd doorbracht. Om even met Satsui weg te gaan, was vast niet het ergste dat kon gebeuren. Misschien dat ze zelfs nog wat prooi mee zouden kunnen nemen, om toch iets aan de 'clan' te kunnen leveren. De kater leek er wel zin in te hebben, wat een grote glimlach op O's gezicht toverde. "Mooi zo!" miauwde ze, half vrolijk, half opgelucht. "Zullen we gaan?" miauwde ze. Ze kon amper verbergen hoeveel zin ze had om er met iemand op uit te trekken. "Wil je jagen? Of iets anders doen?" Het maakte haar vrij weinig uit wat ze gingen doen, zolang ze hier maar weg kon.

De kater stemde glimlachend in, en O duwde zichzelf overeind om alvast richting de uitgang van de Young One's Tower te lopen. Ze barstte ineens van de energie, voornamelijk omdat ze voor het eerst iemand had om iets leuks mee te gaan doen. De kater leek echter niet bepaald zin te hebben om te gaan jagen, iets wat ook helemaal goed was wat haar betrof. "Is goed," miauwde ze, alsnog vrolijk. Voor haar part konden ze een gezellig ommetje maken, zolang ze maar uit dit verdomde kamp waren, vond ze het helemaal goed. De poes zette een rustig pasje in en liep de trappen van de toren af, op naar buiten. Wat ze daar ook zouden gaan doen.

De zon scheen ietwat onaangenaam in haar ogen, maar het maakte haar niet zoveel uit. Ze zou eindelijk een keer naar buiten gaan met iemand die ze haar vriend kon noemen! Het maakte haar niets meer uit waar ze heen zouden gaan. De ideale situatie was natuurlijk zover mogelijk van het kamp vandaan, maar dat was niet mogelijk. De kater vroeg wat haar favoriete plek buiten het kamp was, en de kattin sprong enthousiast op. "Ik heb een soort van eigen plekje," begon ze zachtjes. Ze wilde niet dat Claw het zou horen, hij zou vast boos op haar worden. Ze mocht immers het kamp niet uit zonder toestemming van Hellhound, al had ze die vaak wel. "Bij de rogueplaatsen. Wil je daar heen?" vroeg ze met een enthousiaste blik in haar ogen. Ze kon hem haar nest laten zien, en alle mooie spullen die ze verzameld had!