Show me what you've got! [Training 1]

De ceremonie was net afgelopen en Thornfang had Bitterpaw mee genomen het kamp uit. "Volg mij!" Klonk zijn stem, waarna hij begon te rennen. Niet te snel, maar ook niet te langzaam. "Dit is de warming-up," liet de kater zijn apprentice weten, terwijl zijn poten over de grond raasden. Conditie was nooit verkeerd en rennen was echt niet alleen een Windclan ding. Daarbij kon het mooi, zeker toen ze op hun veroverde Badgerset kwamen. Thornfang ging nog een stukje verder het gebied in en kwam vervolgens tot een stilstand. "Oké dan," begon Thornfang. "Wat heb je al geleerd?" Vroeg de kater aan zijn apprentice.

OOC: Eerste post voor Bitterpaw

Bitterpaw was wel blij dat ze eindelijk weer aan de bak kon. Hopelijk zouden de trainingen haar een beetje afleiden van alles wat er de afgelopen tijd was gebeurd. Het laatste wat ze wilde was om achter te blijven en laat Warrior te worden. De grijze poes was behoorlijk ambitieus en wilde zo veel mogelijk leren in zo min mogelijke tijd. Ze had het gevoel dat Thornfang wel van aanpakken hield, iets wat haar wel een goed voorgevoel gaf. Hij had haar ook meteen mee uit het kamp genomen om te beginnen. Ze volgde zijn voorbeeld en begon ook te rennen, niet te zachtjes, maar wel op een tempo waarvan ze wist dat ze het even vol kon houden. Er verscheen een trotse glimlach op haar gezicht toen ze bij de Badgerset kwamen, een gebied dat ze over hadden genomen van Windclan. Het vervulde haar met trots voor Shadowclan. Ze hielden halt en de eerste vraag was wat ze al had geleerd. Nog niet zo veel. Uit schaamte boog ze haar kop wat voorover. "Met mijn vorige mentor heb ik vooral wat theorie doorgenomen over de Clans, we hebben nog niet zoveel kunnen doen," antwoordde ze eerlijk. Ze was er niet echt blij mee; ze was al een maand Apprentice en kon nog lang niet zoveel als ze gehoopt had.

Het duo was aangekomen op de Badgerset en Thornfang had aan Bitterpaw gevraagd wat ze al geleerd had. Dit bleek alleen maar theorie te zijn, dus dit ging sowieso een praktische les worden. "Heb je al een rondleiding door het territorium gehad? En wat voor theorie?" Er waren allerlei soorten theorie, de theorie van vechten, jagen, maar ook clan geschiedenis en clan gewoontes, het warriorschap en ga zo maar door. Voor Thornfang was het belangrijk om te weten hoe ver Bitterpaw al was in haar ontwikkeling richting het warriorschap.

Misschien zou dit dan eindelijk haar eerste echte praktische training worden, iets waar ze wel naar uit keek. Niet dat ze de theorie niet op prijs stelde, dat zeker niet. Zonder eerst wat kennis op te doen, zou de praktijk ook stroef gaan. Haar vorige mentor had dan niet veel met haar gedaan, ze hadden het wel redelijk aangepakt. Ze had nu in ieder geval wat theoretische kennis waar ze op af kon gaan en was dus niet compleet radeloos. "We hebben het vooral over de Warrior Code en de Clans gehad en ook nog wat jachttheorie," antwoordde ze haar mentor. Toen realiseerde ze zich dat 'jachttheorie' wel een behoorlijk ruim begrip was. "Hij heeft me verteld hoe ik een prooi moet benaderen en we hebben jachthoudingen geoefend," ging ze verder. Ze wist wat ze met haar lichaam moest doen als ze ging jagen, ze had het alleen nog niet echt in de praktijk gebracht.

Bitterpaw vertelde hem wat ze gedaan hadden. Ze had de warrior code en de andere clans doorgenomen als theorie en nog wat jachttheorie. Haar was verteld hoe ze prooi benaderen moest en de apprentice had wat jachthoudingen geoefend. Mooi, daar zou Thornfang nu op in gaan. De volgende keer zou hij door middel van een actieve training het territorium laten zien. "Oké dan. Dan kunnen wij nu wel verder gaan met die jachthoudingen en deze ook in praktijk brengen," vertelde Thornfang aan Bitterpaw. "Laat maar zien welke jachthoudingen je geoefend hebt," was wat hij zei. Op muizen en dergelijke moest je er voor zorgen dat al het gewicht omlaag kreeg, zodat je niet hoorbaar was tijdens het sluipen. Je moest laag aan de grond zijn met je buik en je staart moet op één lengte zijn met de rug. En zodra je dicht genoeg bij de muis, of iets dergelijks was, moest je snel springen op de prooi en het dood bijten in de nek. Zo had je ook nog speciale technieken voor het jagen op konijnen, wat nauwelijks van toepassing kwam in het Shadowclan gebied. Ja nu kon je het gebruiken bij de abandoned badgerset. En er waren nog speciale technieken voor vogels en vis, dat voor de vis gebruikte Shadowclanners ook niet. Vogels daarentegen wel.

Het gezicht van Bitterpaw gaf nooit een heel groot deel van haar emoties weg. Een grote grijns, een brede glimlach, een vertrokken gezicht, zulke dingen waren zelden op haar gelaat te zien. Zo nu en dan krulden haar mondhoeken wat omhoog of omlaag en dat was het beperkte beetje emotie dat ze toonde. In dit geval was de kattin zeer tevreden, wat het kleine, zelfvoldane lachje op haar gezicht dan ook verklaarde. Blij dat ze eindelijk bezig ging, eindelijk iets kon betekenen voor de Clan. Eindelijk aan de slag ging met het leren van de dingen die ze moest kunnen, mocht ze een deel uit maken van het werkend systeem van Shadowclan. Ze wilde zo graag nuttig zijn, zo graag sterk worden. Ze wilde zich nooit meer zo machteloos voelen als die dag dat ze haar zusje verloor. Thornfang vroeg haar om haar jachthouding te laten zien. Bitter knikte zelfverzekerd en hoorde de woorden van haar vorige mentor nog door haar kop galmen. Laag op haar poten, gewicht verdeeld. Staart niet te laag - hij mocht niet over de grond slepen - maar ook niet te hoog - hij mocht haar positie ook niet weggeven. Haar kop was laag aan de grond en haar bekje hing open om geuren beter op te kunnen vangen. "Letten op de windrichting en op je eigen schaduw," voegde ze toen aan haar demonstratie toe. Dat was wat haar mentor haar geleerd had.

Bitterpaw ging laag op haar poten staan, waaraan hij goed kon zien dat ze haar gewicht goed verdeelde. Ze had haar staart niet al te laag, maar ook niet te hoog, goed in het midden dus. Haar houding zag er goed uit, want ook haar kopje was laag en ze had zelfs haar bekje open om geuren op te pikken. Ze voegde er ook nog aan toe dat ze goed op de windrichting moest letten en haar schaduw. "Prachtig," zei de kater dan ook. "Sluip nu eens een rondje om mij heen. Ik sluit mijn ogen zodat ik je niet zien kan, maar wel eventueel horen," zei hij. "Als ik je dan toch hoor, zal ik naar je toe springen, dus doe je best om je zo geluidloos mogelijk te houden," miauwde hij.

Ze kwam weer overeind, haar rug en kop zo recht mogelijk. Thornfang complimenteerde haar houding en ze kon haar trots amper verbergen. Het gaf haar een kick wanneer ze iets goed deed en dit was een bijzonder goed begin van de training. Haar volgende opdracht was om om Thornfang heen te sluipen. Hij zou zijn ogen sluiten en ze moest ervoor zorgen dat hij geen idee had waar ze was, anders zou hij haar aanvliegen. Een behoorlijk enge gedachte; als het mis ging, zou er ook ineens een grote, grijze kater op haar afvliegen. "Oké," zei ze zelfverzekerd. Dat ze dit nog nooit gedaan had, was geen excuus om er geen vertrouwen in te hebben. Ze kende de houding nou eenmaal, hoe moeilijk kon de praktijk zijn? Ze nam dezelfde houding aan als voorheen en begon zo rondom de grijze kater te lopen. Om de houding blijvend aan te nemen tijdens het bewegen, was toch een stuk lastiger dan ze had gedacht. Terwijl ze liep moest ze haar gewicht verdelen, haar kop en haar staart laag houden, maar ook weer niet té laag. Ze bleef lopen en deed zo goed mogelijk haar best, hopend dat de kater niet op haar af zou springen.

De trots van Bitterpaw zorgde er voor dat Thornfang zijn glimlach niet kon verbergen. Vervolgens legde hij de opdracht uit, waarop hij een zelfverzekerd antwoord ontving. Dat was goed. Bitterpaw was een zelfverzekerde kattin. Hij hoorde even helemaal niks, tot de kattin zich voor hem bevond. Misschien maakte het haar nerveus dat ze voor hem stond, misschien ook niet, hij wist het niet. Maar dat was het moment dat hij haar opmerkte. Niet omdat hij haar rook, want dat telde even niet mee. Maar hij hoorde haar. Thornfang schoot daarom ook direct naar voren. Het was vast niet makkelijk te zien aankomen, omdat hij het niet aankondigde in zijn beweging. Hij sloeg zijn poten om het lijfje van Bitterpaw en wou haar mee trekken op de grond. Daarna liet hij haar los en ging weer staan. "Probeer het nog eens." Thornfang maakte de opdracht bewust spannend, want jagen was ook niet zo makkelijk als het klonk. Ook daarin zat spanning en daar moest Bitterpaw mee om kunnen gaan. Ze moest zich niet van haar stuk laten gaan wanneer het spannend werd.

Van zijn expressie af te lezen, leek de grijze kater behoorlijk tevreden met haar op dit moment. En dat wilde ze maar al te graag zo houden. Ze probeerde dan ook haar best te doen tijdens het sluipen, maar haar gebrek aan ervaring maakte het lastig. Ze wist theoretisch wel waar ze op moest letten, maar in de praktijk was alles toch net een tikkeltje anders. Vandaar dat ze ook nerveus werd toen ze voor de grijze kater langs liep. Ze had het gevoel dat hij zijn ogen ieder moment kon openen en op haar af zou komen. Het maakte dat haar ademhaling stokte, misschien net luid genoeg om gehoord te worden. En ja, voor ze ook maar iets kon doen, kwam de grote, grijze gedaante op haar af en binnen een seconde lag ze op de grond. Verbijsterd knipperde ze, maar ze herstelde zich vrij snel. De kater gaf aan dat ze het nog eens moest proberen en Bitterpaw was er ook alweer klaar voor. Fouten maken, het was niet leuk, maar dit was hoe ze zou leren. "Hoe hoorde je me?" vroeg ze. Zo zou ze daar in het vervolg beter op kunnen letten.

Thornfang had Bitterpaw weer los gelaten en was op gestaan. Hij schudde zijn dikke grijze vacht even uit en keek op de apprentice neer, wie een vraag stelde. "Je adem stokte en mijn oren zijn nou éénmaal goed. Ook daarop kan je trainen," vertelde hij. Thornfang was een echte jager, daar lagen zijn krachten. Hij was daarom ook goed in elk geluidje oppikken, net als de prooi zelve. "Wees niet nerveus, Bitterpaw, dat is een grote valkuil voor iedereen," miauwde hij. "Doe gewoon wat je weet en maak het niet te moeilijk voor jezelf," vervolgde hij. "Je weet dat je geen geluid mag maken, dus doe je dat niet. Niet op stokjes staan, niet te hard je poot neer zetten, je ademhaling onder controle houden, je staart niet te hoog en niet te laat, enzovoorts," miauwde hij. "Dat klinkt als veel en dat is het ook, maar ik ga niet in wrijven hoe moeilijk het is, want dat wordt het nog moeilijk dan dat het al is," vervolgde hij. "Doe gewoon wat je weet en blijf het herhalen tot je het kan," miauwde hij. "Probeer het dus nog maar een keer," miauwde hij. Weer ging de kater rustig zitten en sloot zijn ogen om Bitterpaw het zelfde rondje nog eens te laten sluipen. Wanneer hij haar niet meer zou horen, zouden ze gaan jagen.

Natuurlijk luisterde ze aandacht naar de woorden van haar mentor, ze waren immers de sleutel tot verbetering. Blijkbaar had haar adem gestokt en was dat hetgeen geweest dat haar positie had weggegeven. De poes knikte ernstig, hopend dat ze dezelfde fout nooit weer zou maken. Ook het advies dat erop volgde, knoopte ze zorgvuldig in haar oren. Ze moest van haar nervositeit afkomen; makkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk. Maar het was wel waar wat de kater zei. Ze was zo geobsedeerd, ze wilde alles direct goed doen en in de meeste gevallen was dat gewoon niet mogelijk. Van fouten maken zou ze leren, hoe vervelend ze het ook vond. Ze moest stoppen met nadenken, gewoon inprenten wat ze wist en daarmee aan het werk gaan. "Bedankt voor het advies," miauwde ze oprecht, waarop ze standvastig knikte en weer opnieuw wilde beginnen. Ze nam de positie opnieuw aan, klaar om de sluipronde weer te herhalen. Deze keer probeerde ze haar hoofd leeg te maken. Ze wist hoe het moest en probeerde dit te implementeren in haar lichaam. Nog steeds was er die lichte nervositeit, angst dat ze het opnieuw verkeerd zou doen. Want alleen een idioot maakte toch twee keer dezelfde fout? Stap voor stap liep ze rondom de kater, haar ogen op hem gefixeerd. Haar lange poten plantte ze zo zachtjes mogelijk op de grond, iets dat haar meestal wel makkelijk afging. Toch bleef ze met haar kop bij haar ademhaling, als hij haar nou maar niet hoorde.

Onderwerp: Re: Show me what you've got! [Training 1]