Fresh air!

Het was Roughflower opgevallen dat zij en Winddancer nog maar weinig tijd samen doorbrachten en daar moest verandering in komen. In de ochtend had ze Swiftpaw training gegeven en in de avond zou ze op patrouille. Nu had Swiftpaw even vrij in de avond zou hij mee gaan met een groepstraining. Dus die dingen liepen goed en waren geregeld. Lurkingshade was nu op patrouille, dus Roughflower had mooi tijd voor zichzelf. Al merkte ze wel dat ze Lurkingshade enorm mistte wanneer hij niet bij haar was. Het was een vreemd gevoel, vooral omdat het best heftig was, wat totaal niet logisch was. Ze schudde dat maar weer van zich af en liep door naar Winddancer. "Hé daar, ervaren warrior," grapte ze met een warme glimlach naar haar beste vriendin toe. Ze zwaaide met haar lange staart. "Kom je mee?" Vroeg ze aan de warrior. Ze wou er graag even samen op uit met Winddancer.

De patrouille was net vertrokken en Winddancer was net van plan om er zelf ook op uit te gaan om te gaan jagen, toen een bekende stem haar stopte. De grote tabby draaide zich om naar Roughflower en glimlachte terug, de blos die dreigde op te komen onderdrukkend. "Tuurlijk, oudje.", antwoordde de warrior haar vriendin lachend, alvast op weg gaand naar de uitgang. Roughflower was immers al een halve moon ouder dan haar. "Ik was net van plan te gaan jagen.", vervolgde ze, eventjes met haar tabby staart zwaaiend terwijl ze terug omkeek, de blik in haar bladgroene ogen warm. Ze was altijd vrolijk bij de tabby - maar dat was gewoon omdat ze haar vriendin was, toch? Niets anders aan.

Roughflower was heel even vergeten dat ze wel even een halve moon ouder was dan Winddancer. Dit herinnerde ze zich pas toen de poes haar oude noem. "Pff," reageerde ze daar op, waarna ze lachte, zoals gebruikelijk. Haar emoties deden een beetje vreemd en ze wist niet goed waardoor het kwam, maar het maakte niet uit, nu was ze vrolijk. Winddancer vertelde haar dat ze net van plan was om te gaan jagen. "En ik was van plan je mee te nemen naar de Abandoned Badgerset, dus dat kunnen we vast wel goed combineren," merkte ze op met een grijns. Roughflower begon het kamp uit te lopen, met een wenk naar haar beste vriendin toe. Ze vond het leuk om te zien hoe Winddancer altijd opbloeide wanneer zij haar aansprak, dat hield in dat ze echt goede vriendinnen waren.

De warrior knikte en liep zei aan zei met Roughflower, nog steeds warm glimlachend. "Hoe gaat het ermee? Behandelt Lurking je nog altijd geweldig?", vroeg Winddancer vriendelijk na een korte stilte. Als haar broer Roughflower kwetste, was hij dood - daar was ze redelijk zeker van. Of het nu door haarzelf was of door haar vriendin. Ze was niet altijd even blij met hun relatie, maar ze kon er ook niet echt een reden opplakken waarom. Misschien was ze gewoon jaloers omdat ze zo hecht waren. De grote tabby schudde het weg en keek de bruine poes aan, wachtend op een antwoord.

Samen hadden ze het kamp verlaten en liepen ze zij aan zij door naar de Abandoned Badgerset, al zou het nog wel even duren voor ze er waren op dit tempo. Het gebied lag zeker niet om de hoek. De vraag die Winddancer stelde maakte Roughflower aan het lachen. "Hij behandelt me super geweldig, zo zorgzaam en lief als hij is," miauwde ze blij, een tikkeltje dromerig. Ja, ze zat overduidelijk ook deels op een roze wolk. "Hoe gaat het nu eigenlijk tussen jou en Hazelnut?" Vroeg ze toen maar. Ze was toch wel benieuwd omdat de twee best wel heel close waren geweest, vroeger. En het zou haar leuk lijken als zij weer close werden. Misschien zou Hazelnut dan ook weer een stuk aardiger doen tegen Roughflower en wie weet konden ze eens op dubbeldate gaan. Hoe dan ook, het zou haar leuk lijken, niet alleen voor zichzelf, maar ook voor de twee zelf.

De poes glimlachte bij het zien van de poes zo vrolijk. Ah, dat wou ze ook, iemand die haar op een roze wolk liet zweven. Dat was toch hoe dat gezegd werd, nee? Bij Roughflower's vraag haalde ze haar schouders wat op. Vroeger waren ze close, maar toen was ze (toegegeven, voor een domme reden) een tijdje boos op hem geweest en nu waren ze misschien gewoon vrienden - maar niet meer zoals vroeger. Even had ze gedacht dat ze samen oud zouden worden, dat ze zijn kittens zou baren - maar dat was nu ook duidelijk dat dat slechts een fantasie was geweest. "Wel goed.", antwoordde Winddancer wat vaagjes, maar omdat ze wist dat ze haar vriendin wel kon vertrouwen ging ze er toch wat dieper op in. "Ik had ooit gedacht dat we altijd samen zouden blijven, weet je? Dat we kittens zouden krijgen, de hele tralala. Maar ik denk dat hij nooit echt meer is geweest dan gewoon een vriend. Ik kan niet echt aan hem denken als iets meer dan dat." Dat ze dat soms, als ze zich heel eenzaam voelde, wel kon met Roughflower, meldde ze er natuurlijk niet bij.

De manier waarop Winddancer op haar vraag reageerde, vertelde haar dat het niet ging zoals vroeger. Roughflower vond het jammer en ze had daar een lichte schuldgevoel over, omdat ze er een tikkeltje in mee gewerkt had door opdat moment heel close te worden met Hazelnut. Maar daar dacht ze nooit teveel over na, want het was nou éénmaal zo gegaan en niet anders. Toen ze luisterde naar de woorden van Winddancer zuctte ze even. "Ik vond jullie wel leuk samen," vertelde ze. "Hmmm... is er niet een andere kater?" Vroeg ze vervolgens, een flauwe glimlach opzettend. Ondertussen was het kamp achter hun verdwenen en trokken ze dieper het moerassige territorium van Shadowclan in. Door de hitte voelde het wel een stuk minder moerassig aan onder haar poten.

De poes slikte eventjes bij haar vraag en zette een glimlachje op. "Nee, der is geen andere kater..", antwoordde ze, met haar kopje schuddend. Winddancer keek recht voor zich uit, niet naar Roughflower, en versnelde onwillekeurig haar pas. Het was warm en de poes verweet het ongemakkelijke gevoel dat ze had daaraan. Het moeras onder hun poten was minder plakkerig, minder moerassig, en dat was misschien wel aangenaam - maar op dit moment, in deze hitte, had ze het niet erg gevonden moesten haar poten wat nat en modderig zijn. Dat was tenminste goed fris.

Er was geen andere kater en daarna snelde Winddancer haar pas. Roughflower vernauwde haar ogen en snelde haar eigen pas ook. "Dus dit wordt een wedstrijdje wie het eerste bij de abandoned badgerset is?" Grinnikte Roughflower. Ze dacht even terug naar haar avond met Lurkingshade. Ze hadden het over kittens gehad en Roughflower vroeg zich af die nu ook in haar buik groeide. Ze wist het niet zeker omdat het niet altijd hoefde te lukken, dus wie weet was er wel helemaal niks. Ze vergat haar gedachten daarom ook snel en keek met een enthousiaste glimlach naar haar beste vriendin, niet helemaal door hebbend dat Winddancer zich een beetje vreemd was gaan gedragen. Sowieso was dat nooit echt het sterkste punt geweest van Roughflower, behalve bij Lurkingshade, bij hem merkte ze alles vrijwel snel op. Maar bij anderen moest je het vaak kunnen zien en zien was iets wat moeilijk was voor de cyperse poes.

De grijns kwam weer terug op haar snuitje en ze keek weer om naar Roughflower. "Deal.", antwoordde ze, alvorens meer te versnellen tot ze sprintte. Het was niet meer zo ver naar de Badgerset en ze had een goede conditie, dus ze moest dat eindje nog wel aankunnen al lopend. Haar witte pootjes vlogen over de niet-zo-moerassige moerasgrond en de wind waaide door haar vacht. het was fijn om te kunnen rennen in de wind, de wind waarnaar ze vernoemd was. Ze had niet door hoe warm het eigenlijk was onder de dennebomen tot de wind haar afkoelde.

De grijns op Roughflowers gelaat werd groter toen Winddancer instemde met haar voorstel. Maar daarna versnelde ze haar pas ook vrijwel meteen. Roughflower was wat later met het versnellen van haar pas, maar ook zij begon te rennen. Winddancer was sneller dan Roughflower, altijd al geweest. Daarom bleef ze een beetje rennen op haar hielen. "Jij snellert!" Riep ze dan ook naar Winddancer toe. Ze merkte nu ook dat ze wat buitenadem begon te raken. Dat gebeurde normaal niet zo heel snel, maar ag, ze ging het vol houden, puur op discipline en dat lukte nog aardig ook. Het begon al meer open om hun heen te worden en ze waren het kleine thunderpathje overgestoken. Ze warbeij bijna bij de abadoned badgerset en ze wist zeker dat het Winddancer was die had gewonnen.

Hijgend stopte de grote poes bij de badgerset, omkijkend naar Roughflower die haar op de hielen zat, maar niet voorbij was gestoken. Winddancer was altijd snel geweest, snel als de wind, maar haar vriendin was nu ook de traagste niet. Even moest de warrior op adem komen. Nu ze de wind niet meer in haar vacht had met het rennen, had ze het gloeiend heet - ze smolt bijna, pff. "Waarom.. wou je naar hier gaan?", vroeg de jonge poes na een tijdje, om zich heen kijkend. De Badgerset was verlaten, daar was ze relatief zeker van. Het was ook het gebied dat ze van de Windclanners gewonnen hadden, en misschien wou Roughflower de grens hermarkeren, of zo. Zelf had ze nooit bedacht om naar hier te gaan, ze was niet zo'n denker.