Dawnbreakers

Zo voorzichtig als haar hoge poten haar konden dragen verliet de jonge kattin de Apprentices den. Midden in het kamp ging ze zitten, haar kop richting de horizon. Zodra de zon aan de oppervlakte verscheen en enkele zonnestralen hun weg baande tussen de bomen door begon de drukte. Het kamp vulde zich met zowel het licht van de zon als met katten. Alles zag er verkleurd uit met een gele gloed. Warriors begonnen aan hun taken en Apprentices vertrokken met hun mentoren uit het kamp. Haar blauwe ogen liet Rousepaw over de dens gaan. Alleen de Elders den, Nursery en Medicinecat den zouden niet leeg zijn op het moment. Op de late slapers in de Warriors en Apprentices dens na dan. In een rustig pasje liep de zilvergrijze kattin richting een van de dens. Zodra ze binnen keek zag ze enkele katten liggen. Voorzichtig stapte ze binnen en liep richting een van de katten. Een rosse kater die de naam Glowstick droeg. Waarom hij er was had ze niet meegekregen, juist daarom was ze er nieuwsgierig naar. "Heya," begroette ze de kater.

[Eerste post voor Glowiephoo]

Natuurlijk werd hij even laat wakker als hij altijd had gedaan. Anderen in de den sliepen graag door, het was goed donker en ze hadden toch niks te doen. Maar hij nam dit soort momenten om te denken wat zijn kits nu aan het doen zouden zijn. Hazel zou vast al hard aan het trainen zijn, Glow verwachtte van hem wel dat het een sterke warrior zou worden. Red zou, dacht hij, met haar mentor de Warrior code aan het opnoemen zijn. Heron was vast nog in dromenland, Sand ook. En Snow zou wel iets met jagen aan het doen zijn. Hij wist niets zeker maar dit was zijn gevoel, elke dag bedacht hij wat anders. Verbaasde draaide hij zijn kopje toen hij gedag hoorde en glimlachte. Zou dit ook een vriendinnetje zijn van één van zijn kleintjes? "Hallo, Rousepaw." Sprak hij vriendelijk zich afvragend waarom ze hem een bezoekje kwam plegen.

Waarom deed ze dit? Geen idee, alleen zou het wel leuk zijn als de rosse kater haar gezelschap op prijs zou stellen. "Hallo, Rousepaw." Begroette Glowstick haar op een vriendelijke toon. De reactie was niet chagrijnig te noemen dus moest hij het haast wel goed vinden dat ze even bij hem op bezoek kwam. Rustig zette ze een paar passen dichterbij en ging bij de kater zitten. "Hoe gaat het met je?" Vroeg de zilvertabby aan de kater. Het was wel de meest toepasselijke vraag om mee te beginnen gezien ze in de Medicinecat den waren. Het was de makkelijkste manier om een gesprek te openen op die plaats. Natuurlijk was er ook nog de kans dat de ander het niet wilde vertellen.

Een klein ideetje kwam in hem op waardoor hij moest lachen bij de gedachte. Straks kwam deze kattin hem vertellen dat ze verliefd was op Hazelpaw: dan zou hij echt schreeuwen. "Prima, denk ik: Hoop ik." Hij wist het niet precies helemaal: binnenkort ging hij weer onderzocht worden. "Met jou?"

"Prima, denk ik: Hoop ik." Reageerde de kater op haar vraag. Dat moest betekenen dat Jayfeather en Mistpaw nog geen tijd hadden gehad om naar hem te kijken. Hij lag er immers ook nog niet zo heel lang dat ze wist. "Met jou?" Vroeg de kater terug. Standaard gesprekje alright. "Met mij gaat het prima hoor. Zo lang ik niet op m'n kop krijg tenminste." Grinnikte ze als antwoord. Wat grinniken eigenlijk wel beleeft om te doen in de Medicinecat den? Geen idee. Ze zou iets moeten hebben om over te praten wilde ze het gesprek nog langer voort kunnen zetten. "Zijn er al meer op bezoek geweest?" Vroeg ze dan ook maar aan de rosse kater.

Hij keek even verbaasd en grinnikte vervolgens met haar mee, hij zag er niet aan als een probleemmakertje, maar blijkbaar had hij het verkeerd. "Hmm-mhm, Redpaw komt regelmatig op bezoek, en Snowblossom ook. Branchpaw is ook langs geweest." Geweldig, het klonk nog meer alsof hij totaal geen vrienden had. Gezellig man. "En Mistpaw is natuurlijk mijn standaard bezoeker." Grapte hij er toch maar achteraan.

De verbaasde blik op Glowstick's kop zorgde er voor dat er ook een verbaasde blik op haar kop verscheen. Ze snapte niet helemaal goed waar hij zo verbaasd over was. "Hmm-mhm, Redpaw komt regelmatig op bezoek, en Snowblossom ook. Branchpaw is ook langs geweest." Vertelde de rosse kater haar. Als ze het goed wist was Snowblossom zijn partner en Redpaw zijn dochter. Qua uiterlijk leek ze ook wel op hem. Branchpaw was volgens haar geen familie van hem. "En Mistpaw is natuurlijk mijn standaard bezoeker." Zei de kater er nog grappend achteraan. Rousepaw grinnikte om zijn grapje. "Ik ben Branchpaw laatst ook tegengekomen, hij is volgens mij echt een kat die van de regeltjes houd. En een beetje bang is dat anderen iets overkomen." Vertelde ze grinnikend. Het was een aparte reactie die ze had gekregen van de kater toen ze bij het Twoleg ding in het bos aan het kijken was.

Hij glimlachte om wat ze zei, dat was een goed iets. Een kat die zich aan de warrior code houdt en ook nog eens de moeite zou nemen om Redpaw te beschermen. Die gast was perfect. "Dat is toch geen slecht iets?" Vroeg hij dan ook, omdat hij zich af begon te vragen waarom de poes dit aan hem vertelde.

Een glimlach verscheen op Glowstick's kop. Rousepaw begreep alleen niet goed waarom de kater precies glimlachte. "Dat is toch geen slecht iets?" Meteen schudde de zilvertabby haar kop. Natuurlijk was dat niets slechts. Haar pluizige staart sloeg ze om haar poten voor ze zich verduidelijkte. "Nee dat is niet iets slechts maar ehm tja... Ik was ergens aan het kijken en toen tacklede hij me daardoor dus gevaarlijk kan het wel zijn." Halverwege haar zin was ze al kwijt wat ze wilde zeggen dus maakte ze er maar een soort ander einde aan dat het nog aparter liet klinken.

Veel snapte hij niet van de zin die ze vervolgens zei dus besloot hij maar gewoon te knikken. Vrouwen, nooit echt begrijpelijk toch? "Mag ik wat vragen?" Begon hij, en voor ze antwoord kon geven had hij besloten het gewoon te doen. "Wat heeft ervoor gezorgd dat je mij op bent komen zoeken? Wat laat mij dat, uhm, doen verdienen?" Waarom verdriende hij gezelschap? Het was misschien een apprentice. Maar het was iets, toch? Beter dan 24/7 alleen zijn.

"Mag ik wat vragen?" Vroeg de kater plotseling. Dit was of een onschuldige vraag of het moment dat ze door de mand zou gaan vallen. Nog voor ze fatsoenlijk had kunnen knikken was de vraag al gesteld. "Wat heeft ervoor gezorgd dat je mij op bent komen zoeken? Wat laat mij dat, uhm, doen verdienen?" Ze had niet echt een andere keuzen dan toegeven waarom ze er was. Zo snel kon niemand een excuus verzinnen. "Ik had geen training en zocht dus wat om te doen." Verzuchtte de kattin. Hopelijk zou Glowstick het niet heel erg vinden. Al zou ze het toch ook wel weer begrijpen gezien het leek of ze hem voor haar entertainment gebruikte.

Het antwoord was volkomen logisch, waarom anders zou een apprentice die hij niet eens kende hem op komen zoeken? "Je dacht die oude opa kan me wel vermaken." Grapte hij. Oud was hij helemaal niet maar zo zwak en onverzorgd zag hij er nu misschien wel uit. Hij kwam bijna niet uit bed om zijn behoefte te doen.

"Je dacht die oude opa kan me wel vermaken." Grapte Glowstick na haar antwoord. Tot haar opluchting leek hij het niet verkeerd te begrijpen en ook niet heel erg te vinden. Hoewel hij er op het moment wel zo uit zag was de kater na haar weten nog niet zo oud en al helemaal geen opa leeftijd. "Hey hey, zo oud ben je nou ook weer niet. Dan kun je mij een Warrior noemen als jij al zo oud bent." Zei ze met een glimlach terug. Zijn kroost was nog Apprentice, die konden nooit al kittens hebben. Een opa was hij alles behalve.

Hij glimlachte breed op haar antwoord, ze was een lief dametje. "Danku, danku." Hij gooide zijn koppie iets naar beneden als een soort buiging. "Duurt het nog lang tot je Warrior wordt dan?" Vroeg hij. Of had hij alles even door elkaar gegooid?

Een brede glimlach verscheen op Glowstick's kop na haar reactie. Daar had ze waarschijnlijk wel wat punten mee gescoord. "Danku, danku." Zei de kater met een buiging van zijn kop. Rousepaw grinnikte er even om. "Duurt het nog lang tot je Warrior wordt dan?" Vroeg de rosse kater haar vervolgens. "Nou voor ik Warrior word minstens twee moons maar dan ben ik Young Warrior dus tot full-fledged Warrior duurt nog wel even." Reageerde ze op de kater. Je moest al een paar moons Young Warrior zijn voor je echt Warrior werd. En dat zou voor haar dus nog wel even duren.

Hij glimlachte, zo had hij er niet over nagedacht. Hij zat zelf niet zo over het gehele young warrior-warrior in, volgens hem had je je trainingen compleet gemaakt en was je gewoon een prima warrior. "Ach, het gaat vast sneller dan je denkt." Tijd ging altijd sneller dan je dacht, zijn kittens... Al zo oud, en het voelde alsof ze vorige week nog geboren waren.

De kater glimlachte om haar uitleg over het Young Warrior gebeuren dat nog eerst kwam. "Ach, het gaat vast sneller dan je denkt." Zei de kater waarop ze haar schouder ophaalde. Hoe ouder de kat hoe sneller de tijd voor hun leek te gaan. Wat ze daar uit haalde was dan een moon voor een kat van haar leeftijd ongeveer een tiende deel van haar leven was terwijl het maar een honderdste deel was voor een oudere kat van honderd moons. "Vast wel maar bij mij duurt het wel wat langer dan volgens plan waarschijnlijk." Zei ze met een wat moeilijke blik op haar kop. Ze had inmiddels al drie mentoren gehad en liep zeker achter op haar training. Plus had ze nog niet eens talent voor jagen en vecht training liep ze al helemaal veel bij achter.