Betrayed

Met een grijns was hij achter een krekel aan het rennen. Hij was dan misschien oud, maar dat moest je niet stoppen van plezier beleven. Sommige katten waren zo grumpy, dat kon hij niet begrijpen. Hardop lachtte hij toen de krekel weg had zien te komen en ging hij even zitten. Hij was nu best diel het territorium in gelopen... Moest hij terug gaan? Misschien kon hij onderweg nog wat vangen... Maar het was nog niet zo laat. Uit het niets plofde hij neer en draaide op zijn rug, starend naar alle mooie wolken in de lucht. Het leven was zo mooi, en dank Starclan had hij nog even te gaan.

Een licht grijnsje kwam om zijn lippen terwijl hij zichzelf zo laag mogelijk hield. Hij hoorde het geschreeuw van de WindClan cats: een boze ondertoon omdat ze hem kwijt waren geraakt. Toen ging één van de katten er van uit dat hij waarschijnlijk wel zo slim was geweest om het territory te verlaten en dat ze geen last meer van hem zouden hebben. Shark probeerde een valse lach in te houden. Soms waren die boskatten echt dom, zeg! Hij was hier in elk geval per ongeluk verzeild geraakt, ook al zou je dat niet van hem verwachten. Hij was op prooi aan het jagen en opeens was hij over hun grens gegaan. Shark was natuurlijk te nieuwsgierig geweest om direct weg te gaan en was een patrol tegengekomen. Na een korte woordenwisseling droegen twee Warrior’s hun Apprentice’s op om hem aan te vallen terwijl ze zelf al naar hem sprongen en Shark, die normaal gezien wel van een challenge hield, was snel weggerend. Ondanks dat de snelheden van de WindClan cats normaal gezien veel hoger lagen, had hij ze vrij makkelijk af kunnen schudden omdat één Apprentice lelijk gevallen was en er maar één achter hem aan was blijven rennen omdat de andere Apprentice zich rot schrok en de Warrior zich ontfermd had over de Apprentice, waarschijnlijk de mentor zijnde. En zo was Shark dus van de patrol afgekomen en zat hij momenteel verborgen in een bosje. Geïrriteerd sloeg hij met zijn poot naar een blad dat constant tegen zijn oor sloeg en schrok op toen hij Warrior’s zag naderen. De één ging liggen, de ander naderde. De manier waarop de andere Warrior over de ene ging staan deed hem denken dat er iets niet pluis was, dat ze geen vrienden waren of dat de Warrior geen goede bedoelingen had. Hij had eigenlijk weg willen gaan, maar toch bleef hij kijken, zijn ogen gericht op het duo.