Wastelands

Zijn ogen gleden over de boom, maar de bekende geur die hij hoopte te ruiken was niet aanwezig. Als zijn oude vriendin Eclipse hier nog was geweest, was dat al heel erg lang geleden. Jinx zuchtte en besloot dan maar een wandeling te maken, om niet volledig zijn tijd te verdoen. Met een beetje een humeur stapte hij door, door het hoge gras dat tot geen enkele kat toebehoorde. Of er was een of andere rogue die dit zogenaamd tot diens territorium had benoemd. Maar goed, Jinx had daar, lichtjes uitgedrukt, schijt aan. Hij klom op een dichttbijzijnde rots waardoor hij over het hoge gras heen kon kijken en de zon zijn zwarte vacht aangenaam verwarmde. Hij sloot zijn ogen en maakte het zich gemakkelijk, genietend van de warmte en de rust. Hij zou dit de hele dag kunnen volhouden, als een Bloodclan geur niet duidelijk werd. "Wat moet je?"Gromde hij al even hartelijk als altijd.


-Eerste post Seshru

Een enorme kat wandelde door het territorium. Haar grote poten lieten afdrukken achter. Het had net geregend en de grond was verzadigd. In haar afdrukken bleven kleine plasjes water liggen. De kat had een heel vaag tijgerpatroon in haar vacht. Haar nek vacht was lichtbruin en de rest donkerbruin, bijna zwart. Een groot litteken lag diep gegraven in haar gezicht. Haar oog was een beetje beschadigd en ze zag er wazig uit. "Wat moet je?" How! Fronsend keek ze opzij. Hij had hem niet zien zonnen. Eén met haar slecht oog en twee met het hoge gras. Haar naam was Seshru en ze was niet blij met die begroeting. "Pardon. Ik liep hier toevallig voorbij." Ze deed een stapje dichterbij en liet haar kop zakken naar zijn niveau hoogte. "Of mag dat al niet meer van meneer." Haar stem was honingzoet, een echte vrouwenstem.

Een figuur zoals dat had de kater niet helemaal verwacht. Hijzelf was al redelijk groot, of althans, hoog op de poten, maar zij stak alsnog boven hem uit. Gelukkig bevond hij zich op de steen. "Pardon. Ik liep hier toevallig voorbij." Hij keek haar even koeltjes aan, waardoor hem opviel dat een van haar ogen beschadigd was. Over het algemeen leek haar donkere vacht bezaaid te zijn met littekens, wat hem aanduidde dat ze een typische Bloodclanne was die meer met haar klauwen dan met haar hersenen dacht. Maar ach, dat wie weet waren dat wel vooroordelen, al was hij vrij zeker van niet. "Of mag dat al niet meer van meneer." Haar stem was honingzoet en gladjes. Hij keek haar enkel droogjes aan en likte een pluk vacht op zijn borst rustig plat. "Ik heb het idee dat zelfs al zou ik zeggen dat het niet mocht, je het alsnog zou doen."Klonk zijn stem droogjes. "Ik hoopte alleen dat ik even rustig zou kunnen zonnen voordat een irritant clangenootje me weer lastig kwam vallen."Hij hief zijn kop weer naar de zon en sloot zijn ogen. Hij had besloten dat hij niet onder de indruk van haar was. Waarschijnlijk waren haar hersenen zou klein als dat haar lichaam groot was. Uit zijn ervaring was dat iniedergeval zo, of het echt zo was? Ach, dat boeide hem weinig.