Problems ahead. [&CLAW] [FINISHED]

Shark vloekte alles bij elkaar terwijl zijn poten sneller dan ooit tevoren over de bosgrond renden. Zijn oren waren gespitst en zijn neus was gevuld met de stank van de monsters die raasden over het Thunderpath. Sinds hij het nieuws van Chawl had gehoord was hij het spoor van het Thunderpath al aan het volgen, maar telkens kwam hij bij een splitsing waar hij niet zeker wist of hij nu naar rechts of naar links moest gaan. Het vervelende met monsters was dat ze allemaal dezelfde stank hadden waardoor je geen enkel monster kon onderscheiden. Hij was al langs zijn vroegere buurt geweest en had gekeken naar een monster met een embleem, maar had tot dusver niks kunnen vinden. Hij had geen enkel spoor van Chawl gevonden en de kittypets die hij bedreigd had waren te bang om hem fatsoenlijk antwoord te geven. Bijna was Shark zijn geduld verloren en had hij er één vermoord, maar hij had zich nog net kunnen inhouden. Hij zou paniek zaaien in de Twoleg Place als hij nu een kittypet zou doden. Dan zouden ze iedereen waarschuwen en dan kreeg de BloodClan er nooit meer informatie van. Hij werd er lichtelijk wanhopig van. Hij kon Chawl nergens vinden en had het gevoel alsof het zijn schuld was omdat hij er een paar dagen tussenuit was geweest. Direct toen hij het nieuws had vernomen was hij mee beginnen zoeken, maar het mocht niet baten. Hij had Chawl nog niet gevonden en een stemmetje in zijn hoofd vroeg aan hem of hij dat ooit wel zou doen. De kater vond dat het tijd werd dat hij naar Claw ging om te rapporteren dat hij nog altijd niets gevonden had en hij zette koers richting het kamp. De stank van het Thunderpath zat diep in zijn neus gegrift, maar Shark zou niet opgeven tot hij de kleine Chawl terug zou vinden. Het duurde niet lang voordat hij het kamp bereikte met zijn snelheid en zijn klauwen lieten diepe putjes achter toen hij in het kamp sprong. Hij besteedde geen aandacht aan de katten die hem verschrikt aankeken en liep in plaats daarvan recht naar de Barn waar Claw verbleef. Hij mauwde een begroeting, wachtte even en ging vervolgens naar binnen. ‘Geen spoor van Chawl te bekennen,’ stak hij meteen van wal. de Barn waar Claw verbleef. Hij mauwde een begroeting, wachtte even en ging vervolgens naar binnen. ‘Geen spoor van Chawl te bekennen,’ stak hij meteen van wal. ‘Die verdomde geuren lijken allemaal op elkaar.’

Shark probeerde zijn blik neutraal te houden, maar hij schrok toen hij zijn leader zag. De spieren bewogen duidelijk mee terwijl Claw voortbewoog, maar zijn ribben begonnen ook uit te steken. Shark had de laatste tijd ook minder gegeten omdat hij vaak geuren volgde van het Thunderpath, maar hij deed wel zijn best om op krachten te blijven. Maar hij had dan ook geen Clan om te leiden en andere dingen aan zijn hoofd, bedacht hij zich schamper. Zou Zira zich er iets van aantrekken? Zou hun Deputy mee opzoek zijn naar Chawl? Shark had haar al een hele tijd niet gezien, maar geen haar op zijn hoofd die eraan dacht om Zira’s loyaliteit aan de Elite en aan Claw in twijfel te trekken. De kater luisterde naar wat Claw te zeggen had en gaf een knikje. Hij wilde er geen opmerking over maken, maar hij wilde eigenlijk zeggen dat hij het kon weten. Hij had immers bij die stomme Twolegs gewoond. Als Chawl een beetje geluk had dan was hij bij een paar fatsoenlijke Twolegs terechtgekomen die hem met rust lieten en hem enkel te eten gaven, maar gezien de manier waarop het katertje ontvoerd was geweest voorspelde het niet al te veel goeds. Geen haar op zijn hoofd die er aan dacht om dat tegen Claw te zeggen. De kater had het er zo te zien al lastig genoeg mee. ‘Inderdaad,’ beaamde hij de woorden van zijn leader. ‘We vinden hem wel.’ Zijn stem klonk zekerder dan hij zich voelde, want eigenlijk wist hij zo nog niet of ze hem ooit gingen vinden. Ze hadden enkel een vage beschrijving van hoe het monster er uit zag, er liepen overal splitsingen wat het moeilijk maakte om één pad te blijven volgen zonder af te wijken en te twijfelen én om het nog wat erger te maken roken alle geuren precies hetzelfde. ‘Ik volg dag in dag uit het Thunderpath en heb er al een paar paadjes uit kunnen halen die het niet zijn,’ zei hij tegen zijn leader. Daarna deed hij een paar passen naar voren en keek zijn leader lichtelijk zorgelijk aan. ‘Claw…’ Hij liet een stilte vallen. Hoe zou dit overkomen? Hij wilde niet aan de leader laten merken dat hij er wat zwakjes uitzag in zijn ogen. Zou Claw hem de oren van de kop krabben? Hij had geen idee. ‘Zal ik wat prooi voor je gaan halen?’ vroeg hij op een rustige toon aan de kater. ‘Misschien kunnen we daarna met z’n tweeën opnieuw proberen om Chawl te zoeken bij het Thunderpath,’ liet hij er gauw op volgen om het niet over te laten komen alsof hij de leader aan de magere kant vond, hoewel dat wel zo was.

Shark had het idee dat, hoewel Claw zijn woorden herhaalde, de zwarte kater het toch nog niet helemaal leek te geloven dat ze zijn zoontje ooit terug zouden vinden. Shark wilde dat Chawl dit zag. Ze hadden laatst nog een gesprek gehad waarbij hij had getwijfeld over de liefde van zijn vader jegens hem. Het feit dat Claw er nu zo uitzag bewees voor Shark genoeg. Als hij zo’n toekomstige killer had gemaakt zou hij zich ook doodzorgen maken wanneer deze ontvoerd zou worden door Twolegs en er alles aan doen om hem terug te vinden. Soms voelde Chawl wel eens aan als zijn zoontje. Alsof hij een soort co-ouder was. Natuurlijk ging hij dat nooit tegen Claw zeggen, noch Chawl. Claw zou waarschijnlijk zijn hoofd afbijten en Chawl zou het niet appreciëren. Hij gaf een knikje ten teken dat hij het begreep toen Claw zijn rejectie begon uit te leggen. ‘We konden natuurlijk altijd doen alsof ik iets had gedaan,’ zei hij met een lichtelijk plagerige ondertoon en hij gaf de zwarte kater een knipoogje, maar knikte respectvol naar zijn leader en maakte plaats voor hem zodat hij als eerste kon gaan. Hij begreep Claw ook wel. Claw kon lastig lak hebben aan wat de Members van hem dachten omdat hij, meer dan Shark en Zira, een reputatie had om omhoog te houden. Als Members Claw te zwak zagen zouden ze hem gaan betwisten of misschien zelfs een poging ondernemen om zelf aan de macht te komen. ‘Ik kan je tonen waar ik nog niet geweest ben om hem te zoeken,’ zei hij tegen Claw en hij voelde opwinding bij het idee dat ze vandaag misschien een stap dichter zouden komen om Chawl te vinden. Hij wachtte tot Claw het kamp uit zou rennen en volgde toen, zijn oortjes al alert op prooi. Hij dook ineen toen hij een muis rook en sloop, in een perfecte jachthouding, naar het muisje toe. Daarna doodde hij het en legde het ergens neer waarna hij op Claw wachtte alvorens te beginnen eten.

De prooi was vrij sappig. Shark proefde de sappige smaak van muis al op zijn tong nog voordat Claw naar hem toegekomen was en de prooi in tweeën verdeelde. Het was aangenaam dat Claw zijn prooi wilde delen met hem. Meestal jaagden de BloodClanners alleen voor zichzelf en deelden ze hun prooi niet, maar katten die een vriendschap of iets in die trant hadden opgebouwd deden dat wel. Shark had tot nu toe enkel zijn prooi gedeeld met Claw. Oh ja, ook met Chawl. Dat waren tot nu toe dan ook de enige twee katten met wie hij zijn prooi wilde delen, de rest vond hij allemaal te irritant of kende hij niet goed genoeg om zijn prooi mee te delen. En dan had je natuurlijk ook nog van die katten wiens bloed hij wilde delen met iemand anders. Cyber bijvoorbeeld. Of Ermine. En dan had hij ook nog die ThunderClanner op zijn lijstje staan die hij maar al te graag wilde doden. Wat was de naam ook alweer? Zealspark? Ach, het maakte ook niet uit. Hij zou zijn wraak wel een keer nemen. ThunderClan moest vooral niet te hard juichen omdat ze één overwinning hadden behaald. ‘Er lijken meerdere katten beïnvloed te worden door Chawl’s verdwijning,’ sprak hij opeens hardop tegen zijn leader. ‘Nyra, bijvoorbeeld. Ze neemt haar trainingen veel serieuzer en let veel beter op.’ Met een grimmige uitdrukking dacht hij aan hoe de poes eerst was vergeleken nu. Daar hoefde hij geen tekening bij te maken. Nyra was Zira’s dochter, dus Claw zou haar ook wel goed genoeg kennen. Hij at zijn deel van de prooi in een paar snelle happen op en wachtte tot Claw ook klaar was met eten. ‘Chawl is binnenkort ook klaar om een Young One te worden, is het niet?’ vroeg hij. ‘Misschien moet je zijn terugkomst bekronen met een Ceremony.’ Het klonk een tikkeltje plagerig, maar zijn ogen stonden vrij dof. Toch had hij er wel hoop in dat ze hem zouden vinden. Hij stond op en keek al in de richting waar ze naar toe moesten vertrekken, maar wachtte geduldig tot Claw hem voor zou gaan.

Shark zat er niet echt mee in dat hij een korte reactie van zijn leader terug kreeg. Het was nog altijd beter dan helemaal geen reacties krijgen. Hij merkte ook aan de kleine dingen dat Claw zijn aanwezigheid wel apprecieerde. Hij had geen grootste gebaren of veel complimenten daarvoor nodig. Hij stopte snel zijn botjes in de kuil die Claw had gemaakt speciaal daarvoor en draaide daarna zijn kopje. Hij vroeg zich af wat er allemaal omging in het kopje van zijn leader. Waarschijnlijk zat hij sowieso – logischerwijze – heel erg in met Chawl en wilde hij zijn zoontje zo snel mogelijk terug hebben. Maar waar dacht hij nog meer allemaal aan? De kater had geen idee en hij ging het hem ook niet vragen. De reactie die Claw echter gaf als tweede opmerking liet hem denken aan het feit dat waar Claw dan ook aan dacht dat het niet bepaald iets leuks was. Weer zei hij er niks op en gaf hij enkel een kort knikje aan zijn leader waarna hij hem volgde in de richting van het Thunderpath. Hij opende zijn bekje en dronk de geuren in van het Thunderpath. Hij kneep zijn ogen even dicht om de splitsing te herinneren waar ze sowieso rechtsaf moesten slaan. ‘Oké,’ sprak hij. ‘Als je hier rechtdoor rent kom je op een splitsing uit waar je rechtdoor, links of rechtsaf kunt slaan. Rechtdoor heb ik geprobeerd en dat leidt naar een onbekende weg met tig splitsingen, maar links leidt naar een groot nest dat afgesloten is door een hek of zoiets. Dus we kunnen rechtsaf proberen of rechtdoor.’ De kater keek zijn leader vragend aan. ‘Heeft één van de Elite-leden gezien welke kant het monter op reed of enkele herkenningspunten waaraan we het monster kunnen herkennen?'

Het was jammer dat niemand gezien had welke kant het monster op was gereden. Hij wist dat het een dom idee was, maar konden ze de verantwoordelijke Twoleg niet één venijnige klauw in het gezicht geven zodra ze Chawl zouden vinden? Hij was echt kwaad op de Twoleg en hij wist dat Claw zich ook zo voelde. Waarom nam die stomme Twoleg Chawl mee terwijl er andere katten waren die heel graag een baasje wilden hebben? Hij haatte de katten die dat wilden en ze moesten hem ook zeker niet tegenkomen. Hij reageerde dan erg spottend en bedreigde hun er nog eens extra bij. Die domme Clankatten gingen schijnbaar niet verder dan een paar spottende opmerkingen en eventueel wat bedreigingen als de kittypet zich te dicht in de buurt van hun border bevond. Dat toonde weer het enorme verschil aan tussen de Elite en de andere Clans. ‘De meeste monsters die ik voorbij zie razen zijn zwart,’ sprak hij nadenkend. ‘Misschien was de Twoleg die in het monster zat hier enkel om een kat mee te nemen? Misschien zag hij of zij Chawl langs de weg staan en besloot om hem mee te nemen omdat hij of zij dacht dat Chawl hier niet hoorde? Je weet maar nooit hoe die rare wezens denken.’ Verafschuwd dacht hij aan de Twolegs. De kittens van de Twolegs waren het ergste. Die schreeuwden alles bij elkaar en raapten je op zonder dat je daar zin in had. En als je hun een klauw in het gezicht gaf werden de grote Twolegs ook nog eens kwaad op je. Nee, Shark had absoluut niet genoten van zijn tijd bij de Twolegs en had er soms nog nachtmerries over. ‘Oké,’ sprak hij met een knikje en rende vervolgens rechtdoor. Hij dook in één tegen de grond toen een monster voorbij kwam gereden en keek naar links om de pels te zien van het monster. Grijs. Hij schudde nijdig zijn kopje en stak de splitsing over waarna hij rechtdoor rende. ‘Wie weet heeft die Twoleg wel een nest in een andere Twoleg Place. Een Twoleg Place die wij helemaal niet kennen en die zich ver hier vandaan bevindt.’ De moed zakte al in zijn poten bij dat idee.

Shark kromp even kort in één onder de toon van zijn leader, maar deed zijn best om hem aan te blijven kijken. Hij was misschien maar een paar moons jonger dan Claw en zijn misdaden en karakter logen er niet om, maar zelfs hij vond het nog wel eens eng als zijn leader zo’n toon opzette. Hij kende Claw goed genoeg om te weten dat de leader klappen uitdeelde wanneer hij dat nodig vond en dat hij zijn Members die tegenspraak hadden echt niet beter ging behandelen omdat ze toevallig allemaal in dezelfde Elite zaten. Op dat vlak verschilde de Elite toch wel enorm van de andere Clans. Bij de Clans vochten ze nooit met elkaar en werden Clankatten op een heel andere manier gestraft dan hier. Als je hier een grote bek opzette of je standpunt te lang vol bleef houden dan kreeg je gewoon een klap voor je kop en moest je maar van mening veranderen of het zou je dood worden. Als je de Elite verraadde werd je niet verbannen, maar mochten alle Elite-cats met je vechten tot de dood. En dus was het ook meer dan begrijpelijk dat Shark zich even terugtrok toen zijn leader zo’n toon tegen hem opzette, maar hij herstelde zich algauw en gaf een knikje. Zelfs hij haalde het niet in zijn kop om tegen zijn leader in te blijven gaan. ‘Begrepen,’ antwoordde hij en deze keer klonk zijn stem ook iets duidelijker waardoor de kracht achter zijn woorden beter opgemerkt werd en hij gaf een knikje ten teken dat hij klaar was om verder te gaan. Hij rende het pad op dat Claw hem net had aangegeven en opende zijn bek op de geuren op te vangen. ‘Het lijkt misschien een ironisch idee…’ Hij hield even op met spreken. ‘… maar als we dadelijk een Twoleg Place tegen komen kunnen we kijken of er daar misschien kittypets zijn die hem gezien hebben? Die kittypets kennen elkaar en iedereen hier in de buurt. Dat soort dingen moeten ze toch vast wel opvallen?’

Shark dacht aan zijn broers en zussen. Zouden zij in de Twoleg Place leven waar zij vlakbij woonden als Elite zijnde of woonden ze inmiddels al op een andere plaats die Shark zelfs niet kende? Hij was niet dom. Hij wist dat er meerdere Twoleg Places waren dan diegenen die zij kenden, maar de kans dat zijn broers en zussen daar woonden of de kans dat het monster Chawl daar helemaal mee naartoe had genomen was vrijwel onmogelijk. Je ging niet helemaal met je monster tot het bos rijden waarna je hem een heel deel meenam naar een andere Twoleg Place. Chawl moest wel op één van de Twoleg Places zijn waar zij bekend mee waren. En anders zouden de kittypets wel spreken. Of Claw en hij zouden hun vermoorden als ze niet wilden spreken of ernstig mishandelen. Maar wat als ze echt geen succes hadden, ook niet met het dwingen? ‘In het aller slechtste geval kunnen we ons ergens in rollen waardoor onze geur wat minder sterk te ruiken is en net doen alsof we één van hun zijn.’ Hij kon zweren dat hij Claw’s afkeurende blik gewoon op zich voelde branden. ‘Ik weet dat het een verschrikkelijk idee is, maar als we Chawl ooit terug willen vinden moeten we het er maar voorover hebben. Denk je nu echt dat die kittypets gaan spreken als we ze gaan dwingen? Dat leidt toch alleen maar tot moord en daar hebben we nu vrij weinig aan. Hoe meer we bezig zijn met kittypets te mutileren hoe minder kans we hebben dat we Chawl terug gaan vinden.’

Shark zag al aan het gezicht van zijn leader dat deze zijn voorstel niet goed vond en zijn vacht prikkelde gepikeerd. Hoe wilde Claw zijn zoon terugkrijgen als elke kittypet scheet van angst wanneer ze hun zagen? Martelen hielp natuurlijk wel voor een deel, maar dadelijk bleef iedereen binnen en dan kregen ze het nog niet voor elkaar. Echter stond hij nu zelf ook niet bepaald te springen om zichzelf voor te doen als een kittypet. Hij had dat al vaak genoeg moeten doen in zijn verleden en misschien had Claw wel gelijk, misschien konden ze het op een andere manier ook wel proberen. ‘Je hebt gelijk,’ gaf hij toe. ‘Slecht idee.’ Hij dacht na. Daarna grijnsde hij naar de zwarte kater. ‘Ik denk dat ik het martelen dan wel leuker vind.’ Hij draaide zijn kop toen ze langs een Thunderpath kwamen waar aan het uiteinde zich een klein pad bevond waar huizen begonnen. Ze waren dicht in de buurt van de Twoleg Place en zo te zien begonnen daar de achtertuinen al. Shark wees met zijn staart naar de achtertuinen en keek zijn leader veelbetekenend aan. Dit was duidelijk een plaats waar hij nog niet eerder was geweest omdat hij nooit verder dan dat vorige Thunderpath was gegaan, dus de kans dat Chawl hier ergens was zou wel eens aanwezig kunnen zijn. ‘Wat dacht je van hier proberen?’ Zijn blik gleed naar een kittypet die met zijn ogen gesloten op een tuinhekje stond te genieten van de zon. ‘En het lijkt erop dat ons eerste slachtoffer zich daar ook al heeft aangekondigd. Wat vind jij?'

Shark probeerde zich in het perspectief van de kittypet te plaatsen en zich voor te stellen hoe eng het er wel niet moest uitzien als je eerst rustig lag te zonnen en dan opeens twee katers met een halsband vol bloederige hondentanden naast je had zitten. Hij keek naar beneden en kon nog net de uiteinden zien van zijn hondentanden, wetend dat het opgedroogde bloed van de hondentanden ook half aan zijn halsband kleefden. Op het eerste zicht leken ze zelf op kittypet’s, maar dan met een halsband. Als ze dichterbij kwamen merkte je echter dat het foute boel was en dat zag deze kat ook. Op teken van Claw sprong hij ook op het hek, maar dan aan de andere kant van de kittypet en draaide zijn kop naar de kittypet. Deze was Claw bang aan het aankijken en had hem nog niet eens opgemerkt. Toen de kater wilde vluchten rolde hij met zijn ogen. Met een teken van afschuw besefte hij zich dat hij ook zo had kunnen worden als dingen anders waren uitgedraaid, als hij wél van het kittypet-leven had gehouden. Hij wilde er echter niet al te veel over nadenken en concentreerde zich dan ook snel op het gesprek. De kittypet begon al te schreeuwen toen Claw nog maar zijn nagels in de staart van de tom legde en kwaad zijnde hield Shark zijn klauw op de flank van de tom. ‘Bek dicht of je hebt een probleem.’ De kater hield op met schreeuwen en draaide zijn kopje naar Shark. Een vonk van herkenning flitste in de ogen van de kater en even trok Shark verward zijnde met zijn ogen. Hij herkende de dikke kittypet niet eens, maar het feit dat de kittypet veel ouder was dan hun toonde aan dat het wel eens kon zijn dat hij Shark ooit had gezien. Shark verstijfde toen hij de kittypet zacht, zonder dat Claw het hopelijk hoorde, zijn kittypet-naam van vroeger murmelde en Shark haakte zijn ogen in die van Claw. ‘Ik denk dat we hem maar eens wat onder druk moeten zetten en wat vragen moeten gaan stellen,’ sprak hij met een grijns naar de kater, maar hij hoopte vanbinnen hartelijk dat de kittypet de naam niét hardop herhaalde.