Ocean breeze [+Oceanpaw]

Oceanpaw had zich alert opgesteld, al een poosje geleden. Zodra ze het kamp was uitgerend had ze zich voornamelijk gefocust op het jagen. Zoals gewoonlijk en altijd was ze geen slechte jager en was ze met aardig voedzaam prooi teruggekomen. Immers was het een van haar taken als jonge kattin en onderdeel van Windclan om zichzelf nuttig te maken. Niet dat ze zich voor kon stellen dat het leven als Kittypets zo veel voldoening kon geven. Veel wist ze niet van de Kittypets die uit bakjes aten en dronken. Enkel dat ze niet gewend waren om te overleven in een omgeving die elk moment kon veranderen en altijd op hun hoede te moeten zijn. Dat was dan ook de reden dat ze was afgedwaald. Een raar beest met een kale staart had zich in het territorium bevonden. Iets wat ze wist dat niet zomaar kon gebeuren, waar ratten waren, waren vaak ook twolegs geweest of nog steeds aanwezig. Ze kon het niet over haar hart verkrijgen haar clan niet tot nut te zijn en dus had ze behoorlijk roekeloos besloten de rat voorzichtig te achtervolgen. En achtervolgen deed ze dan ook, eerst op een rustig tempo, eentje die voor een echte Windclanner een makkie was, voordat ze haar tempo moest verhogen omdat de rat haar had opgemerkt. Met denderende stappen rende ze achter de rat aan, vastbesloten zijn oorsprong uit te vinden, dat ze eerst terug naar het kamp kon gaan om een ervaren kat mee te nemen was niet in haar op gekomen, ze was gewoon op haar instinct af gegaan en dat was het volgen van dat beest. Dat ze inmiddels richting een twolegplace liep had ze maar al te goed door. Hier en daar kon ze het ruisen van een Thunderpath al horen en ruiken. Met een zucht hield ze even stil terwijl ze aan een rand van een rustige straat bleef staan. Een kater kwam in haar vizier, hij gedroeg zich als een echte Kittypet. Met ogen vol afschuw keek ze toe hoe hij rustig van een monster af sprong en naar haar toe liep. Waarom vernielde het monster hem niet, dat was toch een gevaarlijk ding dat twolegs vervoerde? Verward staarde ze de kater aan. Ze rook een aparte geur, waarschijnlijk kenmerkend voor Kittypets. Langzaam richtte ze zich wat netter op voordat ze voorzichtig richting hem liep. Misschien wist hij meer over de ratten en kon ze Everstar dan op de hoogte stellen. Ze konden geen rattenplaag gebruiken in hun territorium. 'Eh, Hallo Meneer?' Mauwde ze netjes op een twijfelende toon. 'Bent u een Kittypet?' Vroeg ze daarna terwijl ze bij het laatste woord een rilling onderdrukte. Twolegs waren voor hun clankatten vaak een van de grootste bedreigingen. Ze wou hem graag ondervragen over de rat die ze achtervolgde en die langs hem weg was gerend. Wie weet wist hij er meer over en was hij bekend met de omgeving.

Het was een verrassende dag voor de relatief jonge kattin. Ook al had ze bijzonder weinig met Kittypets, of wat ze uit verhalen over ze wist te vertellen; had ze wel van een relatief goede opvoeding genoten. Misschien zouden niet veel katten dat geloven, immers was dé Whitelion wel haar halfbroer geweest, hij was een erg beruchte kater alleen paste Oceanpaw waarschijnlijk niet in dat kader. Zo berucht was ze niet, ze kon vaak niet super goed vechten wat eigenlijk ook wel verklaard kon worden met haar indrukwekkende verleden. Als ze eenmaal vocht, dan vocht ze vaak vloeiend en goed. Ze had dan enkel de juiste mentaliteit nodig. Een mentaliteit die ze vaak miste. Dat en het feit dat ze ook informatie nodig had en niet graag vocht tenzij het echt niet anders kon, had ervoor gezorgd dat ze de Kittypet had aangesproken. Zo net mogelijk dan, want ze wist nog steeds niet echt wat ze met een huiskat aan moest. 'Ik ben een huiskat, ja,' mauwde de overduidelijke oudere kat vriendelijk. Een rustig antwoord dat was beter dan ze had verwacht. 'Meneer Tips, aangenaam. Jij komt uit het bos, zo te ruiken. Boskatten komen niet vaak de stad in, wat brengt je hier?' Nu het was best prettig dat de kater geen Elder was, of zich niet als een Elder gedroeg. Anders had ze vast nog half nutteloze verhalen mogen aanhoren voordat ze op de orde van de dag over konden gaan. Ze had haast, kon niet te lang gemist worden en daarbij hield ze niet zo van een Twoleg Place. Op z'n tijd hield ze overigens wel van verhalen maar nu was ze enkel gericht op het veilig houden van Windclan. Ratten konden uiteindelijk een groot probleem worden. 'Oceanpaw, Apprentice van Windclan.' Stelde ze zich netjes en zakelijk voor. Zo kon de oudere kater in elk geval niet zeggen dat de jonge kattin geen manieren had. 'Ik was een rat aan het achtervolgen die waarschijnlijk uit deze Twolegplace, afkomstig is. Zou u misschien enig idee hebben waar hij vandaan kon komen?' Bij het woord Twolegplace, keek ze niet al te vrolijk. Ze was totaal niet op haar gemak, gaf haar maar Windclanterritoria. Dat was haar thuis. 'Zo ja, zou u er dan wat over kunnen vertellen.' Ging ze voorzichtig en netjes verder. Als de kater enige nuttige informatie had zou ze hem mee terug naar Windclanterritoria nemen, om deze nieuwe situatie met Everstar en misschien met hun deputy te bespreken. Niet voordat ze hem een muisje of zo had gevangen, voordat ze in Windclan kwamen, de reis was nog aardig en de kater bleek niet de jongste meer te zijn, ze zou niet willen dat hij uitgeput neerviel voordat ze haar clan had kunnen helpen. Maar eerst maar eens vragen wat hij wist, het zou later wel blijken welke strategie ze het beste kon gebruiken. Zenuwachtig wiebelde ze alert met haar oortjes.

Oceanpaw had de oude kater snel gewaarschuwd. Niet wetende dat hij misschien meer over rattenplagen wist dan ze verwachtte. Daarbij was het goedbedoeld geweest, ondanks de negatieve verhalen over Kittypets waren die altijd beter dan Bloodclanners en dergelijke katten. Niet zo gehard door het leven en vaak zonder verlangen naar macht. 'Ik vrees geen ziekte,' zei de oude kater waardoor ze hem een enigszins verwarde blik gunde. 'Vrijwel alles kan genezen worden.' Vervolgde de kater waardoor ze enkel met haar staart zwiepte, als teken dat ze hem niet volledig geloofde. Haar ervaring was anders. Misschien dat de Twolegs iets van genezen af wisten, al zou ze die nooit met haar lichaam vertrouwen, zeker niet zoals de kater voor haar waarschijnlijk deed. Ze had enige haast, om alles aan haar leader te melden waardoor ze niet verder op het onderwerp van gesprek in ging. Ze kon niet lang gemist worden daarbij wou ze haar clangenoten niet de verkeerde zorgen bezorgen of haarzelf een straf opleveren. 'Een goede reis terug, Oceanpaw,' miauwde de kater, nadat ze hem had laten blijken wat de situatie inhield of in kon houden en hem had verteld dat ze moest gaan. Ze knikte met een dankbaar glimlachje voordat ze zich met één krachtige en soepele sprong omdraaide en de natuur weer in stormde, in de richting waar ze vandaan was gekomen.