After all i'll become happy.

Twee oogjes staarde onder een struik vandaan. Na alles wat er gebeurd was was er bijna niks meer over van het alleen staande kitten. Zijn moeder was dood, en hij had niemand meer. Helemaal niks. Hoe was ze dood gegaan? Wat was er ook al weer gebeurd? Hij wist het amper nog. Moedloos staarde het arme zieltje voor zich uit. Langzaam maar toch kwam het kitten met de naam: Silverkit naar voren. Zou hij weer blij kunnen worden na alles? Zou dat wel weer lukken? 'Wie kan me helpen, wie kan me blij maken... Wie wilt er spelen?' Piepte hij. Hij sloot zijn ogen. 'Wie zou mijn held zijn?' Vroeg hij toen terwijl hij op stond en midden op de open plek ging zitten. Na al die tijd zich uit gemergeld te hebben en zich niet mee rhad laten zien was het vast dat de anderen dacht dat hij dood was, net als zijn moeder. Maar dat was hij niet. Hij wouw weer gezien worden. Een traan kronkelde over zijn wang. hij was verdrietig en hij moest getroost worden na al zijn verdriet. Maar wie, wie zou hem trosten?
'Wie wilt me troosten, wie kan me zien.... Wie?' Was zijn hopeloze vraag hard op. hij staarde naar zijn pootjes en wachtte moedloos af.

Windflame sliep rustig, met haar staart half over haar eigen kittens heen. Het was zo vredig in de Nursery, ze genoot ervan. Maar toch miste ze het renne over de heide, het vangen van prooi en de patrouilles. Toch was het haar opgevallen dat nog steeds niet alle kittens nog een echte moeder hadden. Scarkit had ze zelf opgenomen maar toch was er nog een katertje dat vaak alleen ergens zat. Hij had de naam Silverkit en van wat Windflame had gehoord waren zijn ouders dood. Ze voelde best wel met het kleintje mee. Hoewel ze zelf nog wel familie had gehad, had ze haar moeder nooit meer terug gezien. Haar vader was in een strijd gestorven. Maar nooit had ze iemand kunnen vertellen wie haar moeder werkelijk was. Ze had het katertje vaker bekeken en had ook gezien dat hij magerder werd. Ze was vastbesloten toch uit te vinden wat er mis was met het kleine katertje.

Zachtjes was de jonge moederpoes opgestaan en was de Nursery uitgelopen. Even kneep de poes haar ogen dicht tegen het licht van de buiten wereld, maar zodra haar ogen eraan gewend waren keek ze langzaam rond. Snel, maar stilletjes trippelde de poes naar de prooistapel en pakte een simpel muisje van de stapel af. Daarmee liep ze naar een plek in de schaduw en ging daar rustig liggen eten. Haar blik gleed opnieuw door het kamp zodra ze een hap had genomen en rustig aan het kauwen was. Haar ogen bleven hangen op een klein zilver cypers katertje. Silverkit. Ze hield hem strak in de gaten zodra hij in het midden van het kamp ging zitten. Zachtjes stond de jonge poes op en trippelde geluidsloos naar het kleine katertje toe. ''Wie wilt me troosten, wie kan me zien.... Wie?'' Was de hopeloze vraag van het kleine katertje. Zachtjes ging de jonge moederpoes naast het katertje ditten en keek hem aan. '' Iedereen wil je troosten, iedereen kan je ook wel zien,'' murmelde ze vriendelijk tegen het katertje. '' Alleen is het zo dat niet iedereen het wil,'' vervolgde ze en zwaaide even met haar staart. Ze wist niet hoe het katertje zou reageren op haar aanwezigheid, maar dat zou ze snel genoeg te weten komen.

Zielig bleef het Katertje die het gevoel nooit gezien te worden naar zijn poten. Hoe lang zou hij in leven blijven? Plots voelde hij een aanwezigheid. ''Iedereen wil je troosten, iedereen kan je ook wel zien,'' ALngzaam keek Silverkit op. Hij keek recht in de ogen van een moeder poes uit de Nursery. Ze had de naam Windflame. ''Alleen is het zo dat niet iedereen het wil,'' Vervolgde de poes. 'Ik mis mijn mama...' Piepte hij wanhopig. 'Nu kan ik niet emer eten, niet meer warm slapen, waarom is ze dood?' Was zijn vraag. Ze keek de moeder poes aan met de hoop dat zij eht antwoord wist. 'Wie? Wie heeft dat gedaan?' Vervolgde hij. Een twinkeling van moed kwam zijn aderen binnen stromen. 'Wie dat gedaan heeft ga ik alter als ik een krijger ben dood maken', piepte hij boos. 'Wil jij voor mij zorgen?' Piepte hij toen hopend dat deze poes hem onder haar hoede wilde nemen. Hij was mager, en zag er zwak uit. Maar toch was hij ook weer sterk, sterk voor een jong katertje. Hij was immers nog maar twee manen. Hij verheugde zich weer op een warme lichaam om tegen aan te liggen om lekker in te woelen. Maar bij wie, zou Windflame hem onder haar hoede nemen. Het jonge katertje keek recht in de ogen van de poes, zijn ogen smeekte om een positief antwoord.

Windflame hield haar rustige blik op het jonge katertje gericht. Pas nadat ze had gesproken had het katertje opgekeken. Meteen werd ze getroffen door een steek van medeleiden. ''Ik mis mijn mama...'' piepte het kleine katertje wanhopig. ''Nu kan ik niet meer eten, niet meer warm slapen, waarom is ze dood?'' Zachtjes duwde ze haar witte neus teen de schouder van het kleine katertje. '' Tuurlijk kan dat wel. En niemand zal ooit weten waarom, soms heeft StarClan een ander doel voor de een dan de ander,'' antwoordde ze rustig. Ze keek hem recht aan en tilde toen haar hoofd op en keek voor zich uit. Haar ogen gleden langs alle ande katten die actief waren. Ze begreep het niet, waarom had niemand dit kleine katertje ooit gezien. Waarom hadden ze hem nooit geholpen? Die vragen bleven door haar hoofd spoken. ''Wie? Wie heeft dat gedaan?'' Vervolgde het kleine katerte. Zelf zou Windflame daar geen antwoord op kunnen geven. ''Wie dat gedaan heeft ga ik later als ik een krijger ben dood maken,'' piepte Silverkit boos. Windflame keek hem recht aan. '' Zo maak je niks beter hoor, zo maak je het alleen erger voor jezelf. En een echte warrior dood niet uit wraak.'' Sprak de jonge moederpoes en keek het katertje recht in zijn ogen. Ze begreep zijn gevoelens wel, maar het hoorde niet. ''Wil jij voor mij zorgen?'' Piepte het katertje toen en meteen schoten haar gedachtes door naar Scarkit. Hij had zijn moeder en zijn zus verloren en daarna had zij voor hem gezorgd. Waarom zou ze nu niet nog een kitten opnemen? Ze keek eens goed naar het jonge katertje, hij was best mager. Terwijl ze recht in de smekende ogen van het kleine katertj kee knikte ze langzaam. '' Tuurlijk wil ik voor je zorgen,'' mauwde ze zachtaardig en gaf hem een zachte lik over zijn kopje. '' Waarom zou ik dat niet willen?'' Murmelde ze zacht en ging zachtjes tegen het kleine katertje aan zitten en sloot haar ogen.

''Tuurlijk kan dat wel. En niemand zal ooit weten waarom, soms heeft StarClan een ander doel voor de een dan de ander,'' Zei Windflame. Silverkit wist niet precies wat te antwoorden. 'Maar w-wat is er goed aan?' Vroeg hij zacht. ''Zo maak je niks beter hoor, zo maak je het alleen erger voor jezelf. En een echte warrior dood niet uit wraak.'' Zei Windflame. 'Maar hij eheft ook gedood!' Protesteerde hij. Dat is toch zo, die kat haad zijn moeder gedood, gedood uit koele bloede! En wat het erge er van is, ook nog hier in het kamp, want hier had hij zijn moeder in de clan gedood. 'Iemand moet het toch gezien hebben, het is hier gebeurd in de clan, naast de kraam kamer,' hij moest eens gaan rond vragen, hoe zag hij er uit, wie heeft het gedaan, kende ze hem... En misschien is het zelfs een kat uit de clan! Het leek wel als of zijn ahrd was gestopt met bonken. Maar al gouw schudde hij de boze gedachtes weg! Toen vroeg hij of de poes zijn pleeg moeder wouw worden. ''Tuurlijk wil ik voor je zorgen,'' beantwoorde de poes. 'Dankje', mompelde hij blij. hij verheugde zich nu al om met zijn nieuwe broertjes en zusjes te spelen!

Vanuit de nursery stormde een jonge kater van vier manen naar buiten. Hij mepte een mosbal naar buiten en sprong erachter met een luide kreet van plezier. 'Rawr!' klonk het en de mosbal rolde in de richting van Windflame en een katertje die zeker 2 manen jonger dan hem was. Scarkit landen vlak voor de poten van Windflame en keek naar haar op. Zij was het die hem geadopteert had nadat zijn moeder en zijn zusje door een das waren gedood. 'Hoi Windflame, wie is je nieuwe vriendje?' vroeg Scarkit nieuwschierig en hij ging zitten en keek naar het zilveren katertje. Hij leek erg verdrietig, maar hij voelde mee met het katertje en hij drukte zijn snuit tegen die van het jong. Scarkit had een beetje van het gesprek gehoort, maar niet alles.

Windflame keek rustig naar Silverkit, hij was ongeveer even oud als haar eigen kittens. Dus veel problemen kon hij niet opleveren. ''Maar w-wat is er goed aan?'' Vroeg het kleine katertje naast haar en ze keek vriendelijk op hem neer. Ze wist dat antwoord ook niet echt. '' ik denk dat alleen StarClan weet wat daar goed of fout aan is,'' mauwde ze en gaf hem opnieuw een lik over zijn kopje. ''Maar hij heeft ook gedood!'' Protesteerde het jonge katertje en Windflame knikte. '' Dat heeft hij gedaan ja, maar waarom zou jij net zo laag zinken als hem?'' Sprak ze rustig, niemand moest zo laag zakken als katten die zonder reden andere katten doodde. ''Iemand moet het toch gezien hebben, het is hier gebeurd in de clan, naast de kraam kamer,'' Windflame keek neer op het kleine katertje en zuchtte heel even. Hij zou vanzelf wel begrijpen dat de kat heus wel gestraft zou worden als ze hem vonden. '' Rawr!'' Hoorde ze en grinnikte. Dat was zonder twijfel Scarkit, haar andere adoptiezoon. ''Dankje,'' mompelde Silverkit blij en zachtjes gaf de jonge moederpoes hem een duwtje met haar neus. '' Het is niks hoor,'' murmelde ze vriendelijk en keek hem aan. Windflame zag een mosbal op zich afkomen, gevolgd door Scarkit. het jonge katertje landde voor haar en onmiddelijk gaf ze hem een lik over zijn kop. onbewust vermeed ze het litteken dat hij had overgehouden na het verlies van zijn moeder en zusje. Het jonge katertje keek naar haar op en ze snorde even. ''Hoi Windflame, wie is je nieuwe vriendje?'' Vroeg het jonge katertje nieuwsgierig en Windflame grinnikte even. '' Hallo Scarkit, dit is Silverkit. zijn moeder is gedood door een onbekende kat. en nu hoort hij ook bij ons.'' Mauwde ze vriendelijk en keek naar beide kittens. '' Silverkit, dit is Scarkit. Hij is ook zijn moeder verloren, en ook zijn zusje,'' mauwde ze vriendelijk en en keek het jonge katertje aan.

Scarkit hoorde Windflame nog wat tegen het zilveren katertje zeggen en bleef rustig naar haar kijken. Toen ze ertelde dat het katertje ook zijn moeder verloren had keek Scarkir hem verschrikt aan. Medeleven welde op en hij liep naar het katertje toe die Windflame Silverkit noemde. Hij likte het zilveren katertje over zijn kopje en duwde zijn snuit tegen diens wang. 'Hopelijk zal je het naar je zins krijgen bij ons?' zei Scarkit en gaf Silverkit een kopje voor hij de mosbal naar het kitten toe rolden. 'Spelen?' vroeg Scarkit en hij nam een uitdagende houding aan en keek Silverkit vragend aan. De overige katten liepen af en aan met vers gevangen prooi of dingen om de wanden extra sterk te maken. Het creme katertje keek het zilerenkatertje vragend aan en wachten op zijn reactie.

'' ik denk dat alleen StarClan weet wat daar goed of fout aan is,'' Silverkit knikte langzaam toen Windflame dat zei. '' Dat heeft hij gedaan ja, maar waarom zou jij net zo laag zinken als hem?'' Vroeg Sindflame. Silverkit keek naar zijn voetjes. 'Weet ik niet,' mompelde hij. '' Het is niks hoor,'' Zei Windflame en ze gaf hem een tikje tegen zijn neus. Silverkit spinde. Toen hoorde hij een "Rawr", hij keek om en herkende de kitten, alleen de naam was voor hem nog onbekend. 'Hoi Windflame, wie is je nieuwe vriendje?' Vroeg de kitten ouder dan hem. '' Hallo Scarkit, dit is Silverkit. zijn moeder is gedood door een onbekende kat. en nu hoort hij ook bij ons.'' Scarkit was de naam dus. ''Silverkit, dit is Scarkit. Hij is ook zijn moeder verloren, en ook zijn zusje,'' Zei Windflame. 'Wat erg voor je', miauwde hij. 'Hopelijk zal je het naar je zins krijgen bij ons?' Zei Scarkit. 'Vast wel!' Miauwde hij. 'Spelen?' Vroeg Scarkit. 'Leuk idee!' Miauwde hij! Meteen sprong hij op en sprong speels tegen hem aan, speels beet hij in de oor van de kitten. Dit zou avst eluk worden. Even was hij verlost van alle nare dingen!

Het zilveren jogn wilde graag met hem spelen en viel Scarkit aan in plaatst van de mosbal die hij voor het jong ad laten liggen, maar dat gaf niet. Scarkit rolde mee met de sprong van Silverkit en voelde diens taandje in zijn oor. Scarkit rolde door en trok zich los van Silverkit en tikte hem onderuit met zijn poot zonder zijn klauwtjes te gebruiken. Nu was het zijn beurt het kitten aan te vallen. Scarkit zou best goee vrienden kunnen worden met Silverkit. De creme kater sprong op en wierp zich bovenop Silverkit en beet hem speels in zijn staartje Daarna draaide Scarkit weg van Silverkit en ging in een uitdagene houding staan. Zijn staart zwiepte heen en weer en de jonge kater wachten op wat het zilveren jong zou gaan doen.

Windflame keek de jonge Silverkit nog altijd aan, ze wilde niet dat hij de fout in zou gaan door buiten de Warrior Code te treden en een andere kat te doden, puur uit wraak. Dit mocht ze niet laten gebeuren. ''Weet ik niet,'' mompelde het kleine katertje nadat ze hem gevraagd had of hij echt net zo laag wilde zakken als de moordenaar van zijn moeder. Windflame knikte heel langzaam met haat kop en snorde even heel zacht. Ze kon horen dat het jonge katertje ook even spon. Scarkit duwde ondertussen zachtjes zijn neus tegen de wang van het zilveren katertje. Ja hij zou het begrijpen, hij wist hoe het was om je moeder te verliezen. ''Wat erg voor je,'' mauwde Silverkit tegen Scarkit adat ze hem had vrteld dat ook Scarkit zijn moeder was verloren.''Hopelijk zal je het naar je zin krijgen bij ons?'' Zei Scarkit voordat hij het jonge katertje een kopje gaf en zijn mosbal naar hem toe rolde. ''Vast wel!'' Mauwde het kleine zilveren katertje en een glimlach ontstond op de witte snuif van de jonge moederpoes. Met Scarkit kon ze daarvan wel opaan. ''Spelen?'' Vroeg Scarkit toen en Windflame liet haat blik naar Silverkit glijden. ''Leuk idee!'' Was dan ook het antwoord van het kleine katertje en Windflame grinnikte toen het zilveren katje zich op de veel grotere Scarkit wierp en hem speels in zijn oor beet. Voorzichtig stond Windflame op en deed een paar passen achteruit, voor de zekerheid. Samen rolden de twee katertjes over de grond en Windflame keek grinnikend toe. Het was altijd leuk om kittens zo met elkaar te zien spelen.

ze rolde over de grond en Scarkit beet in zijn staart op een speelse manier. Silverkit leit een klein grauwtje horen en keek toen uitdagend naar Silverkit. Dit was wel iets dat hij kon gebruiken, spelen. Dat was wat hij nodig had. Aandacht, vriend schap, een familie! hij keek even naar zijn pleeg moeder en wierp zich toen weer op Scarkit. Hij sprong tegen zijn borst en duwde hem op zijn rug. 'Maak dat je weg komt', lachte hij speels! 'Jij behoort niet op windclan territorium', vervolgde hij terwijl hij speels in de oor van de kitten beet. hij vond dit leuk.

Onderwerp: Re: After all i'll become happy.