Senior Warrior Discussion

-Enkel bedoeld voor Senior Warriors, Deputy & Medicine Cat (apprentice)

Haar blauwe ogen stonden scherp terwijl ze wachtte. Ze had haar senior warriors bij elkaar geroepen. Dingen moesten uitgesproken worden en het was van belang dat haar seniors er bij waren om dit goed door te kunnen spreken. Niet alleen over wat er voor gevallen was de laatste tijd met haar vader maar ook de plannen voor een aanval jegens Windclan die nu eindelijk gemaakt moesten worden. Ze hadden al teveel tijd verspilt met loze problemen waar zij zelf tot haar eigen spijt een van de hoofd oorzaken van was. Maar daarom was het zo belangrijk dat ze nu bij elkaar zouden komen om de stand van zaken te bespreken. Even trok ze met haar oor en gaf een lik over haar poot opkijkend toen de eerste Senior kwam.

Nu Silvercloud terug de nursery uit was, kon ze zich weer focussen op het warrior zijn. Ze moest terug op krachten komen en haar uithoudingsvermogen zou ze ook beetje voor beetje terug moeten opbouwen. Tegelijkertijd probeerde ze ook de trainingen van haar zonen in de gaten te houden. Ze had hen een goede voorbereiding gegeven en hoopte dat hun mentors hierop voort zouden bouwen. Ze vond het namelijk vervelend dat ze de twee warriors niet zo heel goed kende en daardoor ook niet helemaal vertrouwde. Silvercloud was op dit moment echter met iets anders bezig. Ze was op weg naar Butterstar, die alle senior warriors bij elkaar had geroepen. Ze was de eerste die zich bij Butterstar voegde en knikte dan ook even naar haar ter begroeting.

Larksong was op het moment onderweg naar de leaders den, waar Butterstar alle senior warriors naartoe had geroepen. Hij kon ergens al wel raden waar het over zou gaan, maar wie weet had Butterstar nog meer te overleggen. Hij wist namelijk dat ze niet zomaar bij elkaar geroepen werden, tenzij er iets belangrijks besproken moest worden en misschien zelfs besluiten genomen moesten worden. Hij zag dat hij niet de eerste was en dat Silvercloud er ook al was. Hij begroette de twee poezen met een kort knikje voor hij een plaats nam waar hij ging zitten.

-Ik zal gewoon elke dag proberen hier een postje te plaatsen. Mensen mogen vrij onderling posten niemand hoeft op elkaar te wachten ga alleen geen apart gesprek houden, hou het open. Iedereen kan er bij komen.

Haar blauwe ogen vernauwde zich langzaam toekijkend naar de katten die op haar afkwamen. Silvercloud, Larksong, Slivercoarse en Lynxfang, het waren de eerste katten die zich bij haar voegde. Silver een van haar beste vrienden. Lynx de warrior waar ze het meest op kon bouwen. Sliver een gevaar maar ook een aanwinst en Larksong een geweldige warrior. Maar dit was slechts een deel van haar seniors. Slechts een klein deel van wat Riverclan zo belangrijk maakte. Ze besloot nog even te wachten terwijl ze de katten aankeek. "Silver hoe is het om terug te zijn in de Warriorden?" Spinnend keek ze even haar vriendin aan voor ze haar kop naar de drie katers draaide. "Larksong, Lynxfang hoe gaan jullie trainingen? Ik hoop dat Sunpaw en Breakingpaw al veel geleerd hebben?"

Hij had al zien aan komen dat Butter binnenkort is een gesprekje zou willen hebben met de warriors uit haar Clan, en was dan ook niet verrast toen hij een uitnodiging gekregen had om deze ontmoeting bij te staan. Hij was een goede warrior, maar bovenal een goede vriend van haar. Hij liep op de afgesproken tijd richting haar den, en stapte deze in om nogal een flink aantal katten te zien. Hij fronste kort, hield niet zo van zoveel katten bij elkaar, maar ging toen ook zitten. Naast Silvercloud. Hij had het gevoel alsof het weer ongeveer goed was tussen hen, ook al zouden ze er nog wel eens over moeten praten. Maar het was nu al zo lang geleden dat Lion weggebracht was, dat hij het niet kon laten om er iets softer over te worden. Echter wilde hij daar nu niet aan denken, want dat resulteerde altijd in een verslechterd humeur en deze was al bijna nooit optimaal. De grote kater sloeg zijn staart rondom Silver heen toen hij ging zitten en begroette Butter met een knikje.

Er kwamen nog een aantal andere senior warriors na hem voor Butterstar pas voor het eerst sprak. Het begon met een gewone vraag over hoe de trainingen gingen met Sunpaw, de apprentice die hij had gekregen bij de laatste ceremonie. Sunpaw was al een wat oudere apprentice, maar dat nam niet weg dat hij haar training serieus nam. Hij had er ook voor gezorgd dat hij precies wist wat de poes nog moest leren en daar had hij zijn trainingen dan ook op aangepast. "Sunpaw's trainingen gaan goed. Ik ben haar de laatste dingen nog aan het leren voor ze een warrior kan worden." Antwoordde hij vrij rustig. Als de trainingen voorspoedig zouden verlopen, dan zouden ze er vrij snel een nieuwe warrior bij hebben.

Robinflight keek verrast op van zijn maal toen alle Senior Warriors bij elkaar geroepen werden, waar hij een van was. Hij besloot om de muis voor zijn poten nog even snel naar binnen te werken voor hij de rest van zijn leeftijdsgenoten zou volgen. Wat zou er allemaal te bespreken vallen? Na een korte tijd stond hij op aangezien het beestje op was. Met doffe geluiden die zijn grote poten veroorzaakten trok hij naar het hol van Butterstar. Eenmaal daar aangekomen bleken er zoals verwacht al verscheidene katten te zijn. ''Hallo daar'' mauwde hij op een vriendelijke toon. ''Wat is er loos?'' ging hij verder terwijl hij maar naast de kat plantte die het dichtst bij in de buurt zat: Lynxfang. Hij knikte kort iedereen ter begroeting en bleef toen stil, wachtend tot iemand tegen hem zou praten.

Iets later dan gepland kwam ze aanzetten bij de discussion, als je vaak in de medicine den lag kon je nog wel eens wat vergeten en uit haar nest stappen was altijd wel een klus. Haar rechter achterpoot hing nog altijd in de lucht, deze moest nog herstellen en haar ribben tevens ook. "Sorry." Verontschuldigde ze zich waarna ze naast Panthergrowl ging zitten. Waarschijnlijk doordat hij degene was waardoor ze in leven was voelde ze zich nu verantwoordelijk voor hem, alsof ze iets terug aan hem moest doen. En het raarste van allemaal: bij hem voelde ze zich nu veilig. Elke ademhaling deed behoorlijk pijn maar dit besloot ze te negeren, haar aandacht nu richtend op erachter komen waar het op dit moment over ging.

Chivy luisterde met open mond en grote oren naar een Elder. Leopardgrace was wilde verhalen aan het vertellen van zijn wilde apprentice tijd. Een kuchje verstoorde zijn verhaal. "Chivypaw, jij bent ook welkom." Ze schrok op en draaide zich om. Eh wat? De elder achter haar excuseerde zich. De oude poes bedankte haar voor de middeltjes en voor het praatje. Chivy glimlachte terug. Haar blauwe blik verschoof weer naar Bitterball. Ja toch? "Fairfaith is kruiden verzamelen?" Ze keek langs hem heen naar de uitgang van de den. Ergens was ze wel triest dat ze zo veel weg was. Fairfaith hield haar gezelschap en ze was erg gesteld op haar mentor. "Ja, ze is naar de twolegs place getrokken voor kattenkruid." Zomer was in volle bloei, maar ze moesten ook denken aan het volgende seizoen. "Deze meetings met Senior Warriors worden vaak een of twee keer per maan gehouden tenzij er iets belangrijks staat te gebeuren." Ze sprong recht en volgde de warrior naar de leaders den. Hij had grote poten. Zij moest 4 stappen zette, waar hij er één zette. "En na alles wat er met.. Luvon gebeurd is," vervolgde hij. "De twolegs, honden en oplopende spanning met Windclan verwacht ik een aantal grote beslissingen. Butterstar zal jou aankijken als een volwaardige stem in deze bespreking. Let er dus op dat je enkel spreekt als je zeker bent van je zaak. Er hangen veel gevolgen aan dit gesprek vrees ik.." Ze keek hem bezorgd aan. Kon ze dit wel. En die volwaardige stem joeg haar ook wel wat angst aan. Ze was nog maar Starclanverdomme 6 moons. Vlug slikte ze haar angst weg en liep door de den naar waar de senior warriors waren verzameld. Moest ze iets zeggen. De broer van Butterstar knoopte meteen een gesprek aan met iemand. Ze trok met haar oren. Dit was een héél ongemakkelijke situatie. Elke warrior in deze den was, geen grap, 7 koppen groter dan haar. Haar vacht prikte. "Sorry." Een bekende stem klonk in haar oren. Wat deed die hier? Ongeloofwaardig keek ze naar haar patiënt. Ongelooflijk! Mopperend stapte ze op Futuresong af. Naast haar andere zijde ging ze koppig zitten. "Ik begrijp waarom je hier bent, maar had het eerst even komen zeggen dan had ik je iets gegeven." Ze snoof. Het irriteerde haar dat ze op haar tippen moest gaan staan om het in haar oor te fluisteren.

Ondertussen begon de den aardig vol te raken, en het verbaasde hem hoeveel katten er eigenlijk wel niet in pasten, voor waar er normaal maar één sliep. Het was geen jaloezie die sprak, enkel verwondering. Toen Bitterball binnenkam met zijn dochter aan zijn zijde, snorde hij even trots en een warme glimlach verscheen op zijn snoet. Dat was maar mooi zijn dochter, van wie hij zo ontzettend veel hield, die hier tussen alle grote warriors mocht verschijnen om mee te praten, en de kennis had om dit te doen. Futuresong kwam ondertussen naast hem zitten en hij knikte haar toe, waarna hij kort fronste om haar staat. Ze zag er nog helemaal niet goed uit, en hij vroeg zich af of het wel de bedoeling was dat ze hierbij was. Hmm.
Toen Butterstar begon met spreken, knikte hij om haar eerste woorden. Er was ook heel veel gebeurd. Toch had hij hierdoor niet minder respect voor haar en had hij al helemaal geen hoop in haar verloren. Want hij vertrouwde haar door en door en wist dat zij de juiste beslissingen zou maken voor wat goed was voor de Clan, en hier vanaf nu ook beter over na zou denken. Ze had haar les geleerd, en hoewel dit natuurlijk het liefste anders was gegaan, waren ze nu van Criedwolves af. Toen ze echter over het volgende begon, keek hij haar met twee opgetrokken wenkbrauwen aan. Ergens had hij het wel geweten, niemand in hun Clan leek uit te zijn op een oorlog, maar het kwam toch als een verrassing aan. Ook hij voelde boosheid opborrelen in zijn buik. Die hazenvreters hadden enkel leugens opgemaakt, en om wat? Wat wilden ze hiermee bereiken? Toen Butterstar zei dat het tijd was voor actie, humde hij laag. Dat was het zeker. Met hun was niet te sollen en dat moest de WindClan ook inzien. "Wat is je plan, Butter?" vroeg hij en keek haar aan, waarbij hij knikte. "Je hebt gelijk. WindClan heeft ons ten onrechte beschuldigt en daarvoor zullen ze boeten. Wat wil je dat we doen?"

Chivypaw

Het beangstigde Chivy alleen maar. Ze voelde weinig voor haar clan maar dit was wel belangrijk. Haar nekharen gingen overeind staan. Was dit wel een slim plan? "Wat is je plan, Butter? Je hebt gelijk. WindClan heeft ons ten onrechte beschuldigt en daarvoor zullen ze boeten. Wat wil je dat we doen?" Chivy slikte. Ze keek naar haar papa. Ze wist niet veel af van wie nu sterker was en wie niet. Daarom kuchte ze allemaal even op de vraag van Butterstar. "Ik wil dat Futuresong hier blijft." Dat was instemmen met het gevecht en een stem uitbrengen. Hopelijk was dat genoeg.

Slivercoarse

De tengere witte kater wierp even een blik op Bitterball die hem aansprak: "Slivercoarse, ik hoorde dat Slithercoax een apprentice heeft. Je zult wel trots zijn." Een minzaam glimlachje kwam van zijn lippen. "Inderdaad, maar ik verwacht niets anders." Daarmee was het gesprek ook ineens geëindigd. Hij draaide zich om naar Butterstar met zijn kopje hoog in de lucht. Toen ze duidelijk en wel een gevecht voorstelde knikte hij. Het was een klein knikje, bijna onmerkbaar. Hij wilde er niet al te veel woorden aan vuil maken. "Wie zien jullie het liefste in deze fightpatrol. Willen jullie hier zelf in of willen jullie in het kamp blijven." Hij keek neer op Chivypaw die zachtjes kuchte. Hoewel ze nog maar 6 moons was, was ze slim. Maar bon een blinde kitten had ook kunnen zien dat Futuresong thuis moest blijven. Hij zwaaide met zijn staart om aandacht te trekken. "Ik zal Futuresong helpen met het thuisfront te beschermen." Hij dacht even na. "Slithercoax kan ook helpen en misschien dat Bearpaw mee kan vechten. Hij is bijna warrior nu en Creamyfrost is zijn mentor, dus hij kan het normaal gezien wel aan."

~ Ik spreek even voor mijn eigen accounts + zijn zoon c: