Just walkin' [open!]

Met zijn sexy pasje paradeerde Kenway door de clangebieden. Hij had altijd al lak aan die clankatjes gehad en natuurlijk respecteerde hij dus ook hun regels niet. Bovendien was het hem ter ore gekomen dat dit niemands territory was, dus gaf de zwart-witte kater zichzelf toestemming om ook hier rond te hangen. Hij likte langs zijn lippen, en bestudeerde deze plek. Hij zag vier grote eiken en een rots. Ook waren er hier ontzettend veel geuren, wat Ken een beetje in de war bracht. Hij was sowieso niet echt de beste speurneus dus hij had het altijd lastig gevonden om geuren uit elkaar te halen. De kater keek nieuwsgierig rond. Wat was hier nog meer te doen dan rondhangen?
- helemaal open! c:

Ash wandelde wat rond door Clan territory. Hij had een hekel aan al de regels die hier waren, dus was hij vastbesloten deze te breken. Daarom had hij dus ook op alle vier de territory's een muis gevangen, en die met de geur van een andere Clan besmeurd, gewoon voor de lol om de Clans wat te treiteren. Hij zou later nog eens terugkomen en kijken of een patrouille er al wat mee gedaan had. Daarna besloot de kater maar eens naar fourtrees te gaan om te kijken wat hij daar voor leuks kon uithalen. Voordat hij op de open plek stond, spotte hij een andere kat, ook een rogue, zo te ruiken. Hij sloop op de tom af, en ging pal voor hem staan. "Wie ben jij?" Zei de kater op een felle toon, hopende de ander wat angst aan te jagen, hij was veel te aardig geweest tegen vreemdelingen, de laatste tijd.

Ken lette even niet op, en ja hoor, er stond al weer iemand vlak voor hem. 'Wie ben jij?' sprak deze op een felle toon. Kenway trok één wenkbrauw omhoog, en keek de ander ongeïnteresseerd aan. Dat hij klein was betekende niet dat hij makkelijk gekleineerd kon worden, hoe durfde hij? "Rustig, dude, ik ben niet vijandig ofzo." sprak Kenway verveeld. Het was erg vaak zo dat katten hem dachten te kunnen kleineren, of dachten hem bang te maken. Maar wat dacht je van een rogue? Rogues zijn meestal niet te kleineren of bangerikken. Dus Ken was het ook niet. Dùh. "Maar goed, mijn naam is Kenway, aangenaam." ging hij op een kalme toon verder. Hij likte even zijn poot, en keek recht in de ander z'n ogen. Die waren rood, wat hem echt niet angstaanjagender maakte ofzo. Eerder een soort van clown. "En wat is jouw naam dan, stoerdoener?" vroeg hij honend.

Ken luisterde met een grijnsje op zijn lippen naar wat de andere rogue te zeggen had. Bij het woord 'dude' werd zijn grijns nog breder. Het was duidelijk dat hij de zogeheten Ash geïrriteerd had. "Nou, gegroet Ash." sprak Kenway geamuseerd. Het was overduidelijk dat die Ash niet in zijn opperbeste humeur was, en dat zag de zwart-witte kater als een uitdaging aan. Misschien dat hij wel een gevecht kon uitlokken ofzo. Dan had hij nog een regel gebroken van de clans. Was dat niet enig? "Wat doe jij hier eigenlijk?" vroeg de andere kater plots op een vriendelijkere toon dan daarvoor. Kenway haalde onverschillig zijn schouders op. Ja, wat deed hij hier eigenlijk? Een beetje rondhangen ofzo? "Gewoon, wat normale katers hier doen. Rondhangen enzo." miauwde Ken met zijn lage stem. "En jij? Wat doe jij hier op deze prrrachtige plek?" sprak de kater geamuseerd. De rogue vond het eigenlijk een best wel gewone plek, maar voor de clans was deze plek zowat heilig te noemen.

Wat verveeld luisterde Kenway naar het o zo spannende verhaal van Ash. Duss, hij had op elke plek een prooi gelegd? Stoer zeg. Vaag knikte hij, terwijl hij stiekem niet echt naar de andere rogue luisterde. Echt waar, het was onwijs schattig dat Ash zijn ge-wel-dig-e plan vertelde, maar Ken vond het gewoon niet zo boeiend. De ander deed maar wat hij niet laten kon. Echter viel zijn blik op een andere kat. Een jonge poes, die overduidelijk zo'n bange clankat was. Direct kwam weer zijn typische grijns op zijn gezicht. "Hallo daar, schoonheid!" riep hij naar de clanpoes. Hij had het altijd al leuk gevonden om met poezen te dollen, dus waarom niet met dit kleintje? "Kom je ook gezellig kletsen? Ash vertelde me net een boeiend verhaal." ging hij met een brede grijns verder.

Kenway schonk Ash een afkeurende blik. Waarom, o waarom, was die nou opeens zo aardig tegen een clankat? Gelukkig kwam de jonge poes op hen af, en Kenway zag dat de spieren van het poesje erg gespannen stonden, alsof ze verwachtte dat Ken gevaarlijk was. Kenway's grijns werd nóg breder. Ja, hij was gevaarlijk, maar enkel wanneer anderen hém irriteerden. Als Ash zo door ging zou hij hem kunnen gaan aanvallen, maar dat poesje? Nog niet. Kenway werd alleen vrolijker van hoe dat poesje begon met praten. Het was bijna schattig. "Met mij gaat het uitstekend! En mijn naam is Kenway by the way. En wat is jouw naam? Anders wordt het zo lastig communiceren." miauwde hij poeslief.