THE DEPUTY IS DEAD

Vervoling van dit topic!!

Zijn ogen brande en een grijns lag rond zijn lippen terwijl hij zijn weg terug baande naar het kamp. Hij was onderaan de waterval nog in het water gesprongen waardoor zijn vacht nog droop maar het liet hem koud. Hij had gedaan waar hij zo lang op had gewacht. Wat hij zo graag had willen doen. Futuresong was dood en hij was degene die haar nog zo hard had geprobeerd te redden. Zijn dochter zou breken, en hoewel het hem pijn deed dit zo te moeten doen was dit het beste voor zowel Butterstar als Riverclan. Hoewel hij van zijn dochter hielt was ze een sentimentele poes en zag ze niet wat Riverclan nodig had. Dat dit was wat Riverclan nodig had.

In stilte dook hij in het water rond de kampingang voor hij zichzelf door de tunnel heen wrikte en aan de andere kant zijn vacht uitschudde en het kamp rondkeek. "Iedereen!" Zijns stem klonk duidelijk en vol kracht terwijl zijn ogen gepijnigd stonden. "Ik heb vreselijk nieuws, iemand haal Butterstar.. Ze moet een nieuwe deputy kiezen." Hij slikte even en keek de geschrokken katten aan. "Futuresong is dood."

Hij wachtte even het protest af met zijn oren in zijn nek en zijn ogen vol verdriet. "Ik was te laat om haar te helpen. Ze leidde een groep van drie honden af die op weg waren naar het kamp. Ze was te snel voor ze en probeerde ze in de rivier boven de waterval te krijgen zodat de beesten naar hun dood zouden storten. Inplaats daarvan is Futuresong uitgegleden en zelf gevallen. Ik heb de honden nog weg kunnen jagen, maar was te laat om Futuresong te redden. Haar lichaam was onvindbaar. Ze zal met Starclan jagen vannacht." Met zijn ogen gesloten staarde hij omlaag pijn duidelijk in zijn hele lichaam.

De kater had vanmiddag een middag vrij genomen. Hij had zich de laatste tijd nogal in werk gestort, en wilde nu, sinds een hele lange tijd, eventjes na kunnen denken. In de ochtend was hij meegegaan op jachtpatrouille, en had hij meerdere prooien weten binnen te halen, wat een redelijke prestatie was voor deze tijden. Hij was verward. Verward over zijn situatie met Silvercloud en hem. Waren ze weer op normale terms? Of stak er nog iets tussen hen? Gisteren, met Chivy, had hij haar vergeven. Maar had zij hem vergeven?
Een lange tijd lag hij te piekeren, maar hij kon geen antwoord bedenken zonder de hulp van zijn partner. Hij had haar nodig, voor zowel nu als voor de rest van zijn leven. Het kamp begon steeds wat voller te lopen. Binnenkort zouden de meeste een prooi pakken en bij elkaar gaan zitten voor de sharing tongues. Enkelen begonnen zelfs al. Echter was de redelijk relaxte sfeer met één klap weg toen Criedwolves het kamp binnen kwam lopen. De kater was er nu al zeker een maan of 6, 7 en Panther vertrouwde hem, al was dit wel alleen omdat Butterstar er zo verzekerd van leek te zijn dat hij echt goed was voor hun Clan.
De woorden deden hem doen opschrikken. Futuresong... Dood? Zijn mond zakte lichtjes open. Hij had haar misschien niet al te graag gemogen - in het begin zelfs gehaat - maar de laatste tijd had hij het gevoel alsof de ruzie tussen hen was weggevaagd. Zijn ogen vergrootten zich en hij schudde zijn kop. De uitleg kwam zijn oren binnen, maar werd nauwelijks geregistreerd in zijn kop. Honden op hun territorium... Die verdomde twolegs. Het enige waar zij goed voor waren was als je op zoek ging naar dood en verderf. Hij gromde, waarbij hij zijn kaken tegelijkertijd strak op elkaar klemde. Hij rees overeind, en liep naar de rode kater toe. "Moeten we met een Search Patrol verder op zoek naar haar gaan? Of denk je -" de massieve kater haalde een diepe adem binnen, "Dat dat van geen nut zal zijn?" Hij probeerde zijn stem zo zakelijk mogelijk te houden, maar het was lastig om dit ook werkelijk te doen. Ze was hun Deputy, natuurlijk kwam dit als een klap aan. Hun Deputy geweest...

Verbaasd schoot zijn kop de lucht in toen zijn opa begon te spreken. Eh? Het was best mooi om te zien dat zijn familie zo sterk was en zo goed was in spreken voor een clan, waardoor hij zich wel een beetje trots voelde. Maar dit was voor het tot hem doordrong wat hij zei. D-dood? Zijn oortjes vielen plat bij het horen van het woord dat hij nooit leuk had gevonden... Dood. Met een frons luisterde hij verder, en het gaf hem toch wel een beetje klein beter gevoel om te weten dat ze een held gestorven was. Geschockt liep hij op Cried af voor hij even zijn kopje tegen zijn nek aan duwde. "Je hebt je best gedaan, opa." Knikte hij en liep weer een stuk naar achter om alles in zich op te nemen.

Zijn ogen stonden nog altijd wijd opengesperd naar zijn vader. De woorden die Criedwolves had uitgesproken hadden hem koud om zijn hart gegrepen en deze grip leek niet weg te zakken. Futuresong.. dood.. Ze was voor de oneffenheden tussen haar en zijn zus een van Butterstar's beste vrienden geweest. Die twee konden alles samen delen en nu was ze dood.. Zoekend staarde hij rond naar de flame point kat die hun clan leidde maar kon haar niet vinden. Had ze dit nieuws gehoord? Toen hij een stap naar voren deed om naar zijn vader toe te komen merkte hij pas hoe hij stond te trillen op zijn poten en hapte bijna naar adem. Toch hielt hij zich sterk en duwde zijn kop even in de zelfde rode vacht als Criedwolves droeg. "Je hebt gedaan wat je kon vader.. Starclan zal trots op u zijn." Mompelde hij pijn duidelijk hoorbaar in zijn woorden terwijl hij diep adem haalde en zijn kop naar Panthergrowl draaide. "Als vader haar niet kon vinden.. Vrees ik dat we haar lichaam nooit zullen begraven.."

Ze was niet van slag door het nieuws.
Sterker nog, een fonkeling stond in haar ijsblauwe ogen. Haar houding was losjes. Het was duidelijk te zien dat haar opa gemaakt was voor het leiden van een groep, en met Futuresong uit de weg, zou hij dit waarschijnlijk ook gaan doen. Dan was hun familie aan de macht, zoals het hoorde. Hun familie was sterk en zij waren de rechtmatige leiders van RiverClan. Butterstar had haar plek al ingenomen, en nu zou Criedwolves dat ook doen. Hierna zou zij aan de macht komen, Criedwolves was haar mentor en wist dat ze slim was en zijn kennis droeg om de Clan te leiden.
Futuresong was haar voorbeeld geweest toen ze nog een kitten geweest was. Ze had zo erg naar haar opgekeken en zoveel liefde voor haar gehad. Echter was dit allemaal weggevaagd door Criedwolves. Hij was degene die steeds in haar gedachte kwam, die nu al haar respect kreeg, en voor wie ze alles zou doen. Ze had niet door dat hij haar in de palm van zijn hand had. Ze had niet door dat ze haast door hem bestuurt werd. En ze had niet door dat hij haar leven verpest had.

Een witte kater keek met toegeknepen ogen naar Luvon die, volgens hem toch, allemaal wartaal uitsloeg. Hij schudde zijn hoofd. Het drong niet echt door. "Moeten we met een Search Patrol verder op zoek naar haar gaan? Of denk je -" De ruis verdween uit zijn oren. Hij verstarde. Van overal klonk gejammer. Nee niet overal, het kwam uit zijn eigen mond. De meestal erg coole, super knappe kat (hij dus) schreeuwde het nu uit. Hij kreeg bijval van nog een paar katten. "Als vader haar niet kon vinden.. Vrees ik dat we haar lichaam nooit zullen begraven.." Hij boog zijn kop en zweeg. Er was geen lichaam, geen lichaam om mee te rouwen, om te begraven.

Haar wereld leek even te snel aan haar voorbij te zijn geschoten. Ze was weer een jonge kat, nog geen 6 manen oud opstarend naar haar vader die altijd zo groot en beschermend was geweest terwijl hij haar koud vertelde dat haar moeder nooit meer thuis zou komen. Ze was weg, voor altijd..

Futuresong.. Haar deputy. Haar beste vriendin. Ze hadden de laatste manen problemen gehad, ze hadden wat oneffenheden gehad maar nooit had ze verwacht dat ze het niet konden oplossen. Ze hadden gewoon tijd nodig om er uit te komen maar die tijd had Future niet meer.. Ze was nee.. Nee ze kon niet dood zijn.

Ongemerkt stond Butterstar te trillen op haar poten terwijl ze de ogen van de clan op zich voelde. Haar clan wou zeker horen wat haar antwoord hierop zou zijn, maar Butter had geen antwoord. Ze was verslagen van verdriet. Ze wist niet wat links of rechts was. Alles leek vervaagd in een blur aan emoties. Futuresong.. Futuresong was er niet meer. Haar blauwe ogen schoten wanhopig naar haar vader hopend dat hij zou vertellen dat het maar een grap was. Maar Butter was geen kitten meer en kon niet meer in dat soort dingen geloven. Futuresong was overleden en ze konden nieteens haar lichaam terug vinden om die te begraven. Haar beste vriendin had haar verlaten met ruzie en onzekerheid. Butter voelde zich ziek en liet haar kopje zakken. "Wie weet leeft ze nog.. Wie weet komt ze nog terug." Mompelde ze meer in zichzelf. Zou de Butter van vroeger ook zo gedacht hebben? Zou zij net zo als nu wanhopig vasthouden aan het geloof dat Future haar niet in de steek zou laten? Of zou ze direct een vervanger klaar hebben staan?

Een andere deputy uitkiezen leek een onmogelijke taak. Eentje die ze absoluut niet wou uitvoeren. Niet nu. Nee. Ze had tijd nodig. Tijd om te rouwen, tijd om te hopen. Op die ene kleine mogelijkheid dat Futuresong nog leefde. Haar niet in de steek liet.

Er was een hoop rumoer gaande en Ravenkit had het woordje, Futuresong is dood, al opgepikt. Hoe kon dat? De bijna zes moons jonge Ravenkit drong de nursery uit, de menigte in. Hij keek naar alle grote katten en toen naar de vader van Butterstar. Criedwolves. Ravenkit keek nieuwsgierig van kat naar kat. Hij voelde niet echt verdriet, meer nieuwsgierigheid. Er werden allemaal plannen uitgesproken en Ravenkit bleef van kat naar kat kijken. Toen ging hij zitten en zei tegen de dichtstbijzijnde kat; "Wie wordt de nieuwe deputy?" Met een bedenkelijke uitdrukking keek hij naar de anderen. Misschien werd zijn vader, Panthergrowl wel deputy! Die was geschikt! Hij wist het zeker. En dan, als Butterstar er ook niet meer zou zijn en zijn vader leider zou zijn, zou hij deputy worden. Hoe gaaf was dat!

De vacht van haar neefje naast haar liet haar even iets te kalmeren en snel duwde ze haar hoofd weg in de dikke pels voor ze diep adem haalde. Ze wist dat hij er voor haar was. Maar dit was zwaarder gevallen dan zij ooit had gedacht dat ze zou voelen. Zonder Future.. Waar was ze. Zonder haar beste vriendin wat moest ze doen. Diep haalde ze adem en sloot haar emoties af zoals ze wel vaker deed in momenten van pijn en verlies. Het was een trucje dat ze van haar vader had geleerd en hoewel ze er enorm koud door leek wist ze dat het belangrijk was om te doen. Zeker als leader. "Ik wil een patrol opgesteld hebben Panthe.." De grijze pels van Panthergrowl verdween door de kampingang en even trok Butter met haar oren. Waar ging die heen? Ze schudde haar kop en draaide die weer bij. "Whirlpool, Softlake en Creamyfrost. Kunnen jullie zoeken naa haar lichaam. Breng jezelf niet in gevaar en kom terug voor maanhoog. Als jullie haar wel kunenn vinden maar niet bij het lichaam komen. Doe dan geen gekke dingen. En als jullie Panthergrowl zien neem hem mee." Koeltjes en vastberaden keek ze naar haar neef voor haar ogen naar haar vader gleden. "Vader, dank u voor het nog proberen. Kan u met Lynxfang en Rosepaw de honden vinden, en er voor zorgen dat deze van ons territorium verdwenen zijn?" Ondanks dat haar poten nog altijd trilde wist ze zichzelf iets te kalmeren. "Nightstream kunnen wij even spreken?" Ze was een van de oudste in de clan en daarnaast was ze Medicine Cat geweest. Fairfaith had het te druk met de gewonden door de twolegs en moest zich voorbereiden mochten ze wel het lichaam van Future vinden om deze voor te bereiden op begraven. Nightstream zou met haar kunnen beslissen wie een mogelijke nieuwe deputy zou zijn. Hoe veel pijn het ook deed. Ze moest er over na gaan denken.. "De rest.. Zorg ervoor dat dit nieuws iedereen bereikt maar laat het binnen de borders blijven. Ik wil niet dat een andere clan ook maar enig idee krijgt ons verlies te misbruiken." Zuchtend keek zze alle katten aan die er voor nu stonden de pijn duidelijk in haar ogen. "Vanaf maanhoog zal ik met of zonder Futuresong's lichaam hier wake houden op dat ze haar weg naar Starclan mag vinden. Ieder die wil mag zich bij mij voegen maar degene die sunrise patrol hebben, vergeet alsjeblieft niet te slapen en te eten." Met die woorden draaide ze haar hoofd iet wat schuddend bij en zwaaide met haar staart op dat Nightstream haar zou volgen.

Het deed pijn om zijn moeder zo te zien. Zo'n pijn dat hij niet durfde op haar af te stappen, bang dat hij iets doms zou zeggen. En gelukkig had Creamyfrost daar wel de ballen voor. Daarom kon hij ook alleen maar van een afstand met een frons toekijken. Tot zijn naam genoemd werd. Gelijk stak hij zijn borst vooruit maar de frons bleef staan. Hij knikte naar d'r voor hij de andere twee aankeek, maar moest toen toch wel op haar af stappen om een kopje in haar nek te geven. "Het spijt me ma." Sprak hij voor hij omdraaide om al het kamp uit te lopen, hopend dat Creamyfrost en Softlake zouden volgen.

Hij keek nog steeds naar zijn witte poten toen de stem van Butterstar weer op klonk. Zijn oren kropen weer omhoog. Die had hij plat gelegd bij de woorden van Ravenkit. Met een sis had hij de kitten het zwijgen opgelegd. Brutaal ding. "Whirlpool, Softlake en Creamyfrost. Kunnen jullie zoeken naa haar lichaam. Breng jezelf niet in gevaar en kom terug voor maanhoog. Als jullie haar wel kunenn vinden maar niet bij het lichaam komen. Doe dan geen gekke dingen. En als jullie Panthergrowl zien neem hem mee." De grote, stevige kater knikte. Hij ging naast Whirlpool staan. Het moment van zwakte dat hij eventjes had was weggevaagd. "Het spijt me ma," hoorde hij het groentje miauwen voordat die wegliep. Met een paar grote passen had hij hem ingehaald.

Een kleine seal point kitten keek verwonderd naar de camp-uitgang. Ooit zou hij groot genoeg zijn en daar door lopen. Nu was hij te klein. Te pluizig, maar hij vond het goed zo. Samen met Chimekit had hij het goed. Ringeds mondje zakte een beetje open. Daar was Criedwolves. Later wilde hij net zo groot en sterk zijn als hem. Dan zou hij trots door die camp-uitgang lopen. Net zoals hij deed. Het nieuws snapte hij niet, net zo min als de geschrokken reacties. Voor hem was dit één groot spel.

Bearpaw liep achter de rode kater het camp binnen. Hij had een kleine vis in zijn mond en een muisje. Hij was een goede jager, maar door de twolegs had hij een hele dag moeten wachten op dat ene kleine visje in zijn bek. Hij liet echter verbaasd zijn prooi vallen toen hij het nieuws hoorde van de rode kater. WHAAAT!? Verward keek hij naar Creamyfrost. Die stond al bij zijn tante die erg aangeslagen leek. Bearpaw boog zijn kop. Nee toch?

Er was heel veel tumult in het camp ontstaan. Ze had zich verveeld teruggetrokken. Waarschijnlijk weer een clan ceremonie. Nee dat kon niet, bij de volgende werden haar broertjes apprentice. Het was nog te vroeg. Toch een beetje nieuwsgierig stak ze haar kopje door de med cat den. 'Wie zou de nieuwe deputy worden?' Ze keek verbaasd naar de twee katten die fluisterend voorbij liepen. 'Geen idee, misschien ik wel?' Het paar lachte, maar het klonk niet van harte. Nieuwe deputy? Ze voegde zich bij de menigte. Een felrode kater viel meteen op. Hij zag er droevig uit, maar ook trots. Chivypaw snoof. Ze liep naar een random kat. Met haar zilveren pootje porde ze de kat. "Wat is er gebeurt?", fluisterde ze zachtjes.

Butterstar leek enorm geschokt en door de sis van Softlake had Ravenkit zo het gevoel dat hij zijn vraag maar beter niet uit had moeten spreken. Ook zag hij zijn vader het kamp verlaten. Toen leek de leidster zich ineens weer te herpakken en begon te spreken, commando's uit te delen het de clan in beweging te brengen. Ravenkit keek even na en walgde er van dat hij nog geen apprentice was. Toch was hij wel al zo goed als zes manen. Er zou vast wel snel een ceremonie komen. Toen er een vraag werd gesteld, aan hem, keek hij verbaasd op. Het was Chivypaw. Ja, zij was wel al apprentice, medicine cat apprentice dan wel, maar goed. "Oh, nu kan je ineens wel normaal tegen me praten?" Merkte hij licht honend op. Hij zwaaide met zijn zwarte staartje en besloot zich als een warrior te gedragen door gewoon haar vraag te beantwoorden. "Futuresong is dood volgens Criedwolves én nu moet er een nieuwe deputy uitgekozen worden, wat Butterstar nog niet gedaan heeft," vertelde hij. Het kwam er misschien was nuchter uit voor de ernst van de woorden die hij uitsprak. Maar goed, zo goed had hij Futuresong dan ook niet gekend, ja, als de deputy van de clan, rond zien lopen en taken uit zien delen, maar persoonlijk gesproken? Nee.

TAG: Chivypaw