Roasted

Het was het heetste moment van de dag, waarop de zon recht boven hen stond en de vachten van de katten haast verschroeiden. Routpaw had dan ook even wat verkoeling gezocht in een van de schaduwrijke plaatsjes aan de rand van het kamp, waar ze in een rustig ritme haar bruin-witte vacht aan het wassen. Later zou ze wel weer op jacht gaan, of kijken of haar mentor nog wat in petto had vandaag. Maar voor nu was het te warm om naar buiten te gaan, zelfs prooi zoude waarschijnlijk in hun holletjes zitten. De apprentice kon het warme weer wel waarderen, gezien haar korte vacht weinig warmte kon vast houden normaal gesproken. Echter was de hitte zoals die er vandaag was niet uit te staan, zelfs voor de optimistische poes niet.


-Eerste post Flowerdance

Routpaw gaf haar borst een aantal likken om de witte vacht daar weer op zijn plek te krijgen. De poes was echt geen ijdeltuit, maar een schone vacht op zijn tijd kon geen kwaad, niet? De jonge poes keek echter op toen een rode poes de nursery uit kwam en zich neerlegde op het plaatsje in de schaduw waar ook de apprentice lag. Ze herkende Flowerdance, een van de queens. Laatst had ze haar 'betrapt' bij Amberkit. "Nog iets leuks meegemaakt?" Vroeg de poes tussen het likken van haar vacht door. Routpaw schuifelde wat ongemakkelijk heen en weer met heer poten. "Oh, eh, niet veel. Ben vooral aan het jagen de laatste tijd." Pas toen besefte de poes dat haar woorden misschien niet goed zouden vallen. "Eh, ik bedoel, jagen is natuurlijk wel leuk, maar het is, zeg maar, niet heel bijzonder meer. A-als je snapt wat ik bedoel." Voegde de poes er struikelend over haar woorden aan toe. Opeens voelde ze de behoefte weer haar poten schoon te maken.

Tot haar opluchting leek de poes het te begrijpen. "Oh zo, nou ik mis het jagen wel. Ik zou het liefst de hele dag gaan jagen, maar ik draag kittens. Dat lijkt me niet zo verstandig. Al zou het geen kwaad kunnen." Routpaw knikte instemmend, de poes had al een aardige buik ontwikkeld en als ze een hond tegen zou komen zou ze misschien niet op tijd weg kunnen komen. "Dat lijkt me ook."Stemde ze vriendelijk in"Je zit de hele dag stil en je doet niks anders dan opletten. Ze hebben toch wel genoeg queens om voor de kittens te zorgen. Als nou één of twee zouden gaan jagen, zou het niks uitmaken." Routpaw wiebelde vragend met haar oren. "Maar misschien is het jagen wel erg lastig als je kittens draagt." De poes schudde zachtjes haar kop en haalde een vervelend bolletje uit haar staart. "A-ach, wat weet ik er van."mompelde ze en keek de warrior aan. "Is het uw eerste nest?"Vroeg ze. "Eh, als ik dat vragen mag, dan."

"Natuurlijk mag je dat vragen. Dit is mijn eerste nestje, dus ik vind het wel spannend." Routpaw wist een glimlach op haar gelaat te toveren. Zijzelf zag zichzelf niet zo snel moeder worden, maar ze kon begrijpen hoe de warrior zich voelde. "Het komt vast wel goed, Lizardpath is een goede medicine cat." Deed ze een poging Flowerdance op haar gemak te stellen. "Ik hoop dat er geen katjes dood geboren worden. Ik hoop ook dat ze niet dood gaan als ze apprentice zijn." Routpaw was nogal verbaasd door haar plotse woorden. Haar oren lagen in haar nek en ze keek ongemakkelijk toe hoe een traan over de rode wang van de poes rolde. Ze wist dat ze iets troostend moest zeggen, maar wat? "Mijn broertjes en zusje zijn dood gegaan toen ze een apprentice waren. Ik en mijn broer, Longcloud, haalde het warrior zijn." Nog meer tranen rolde over Flowerdance haar wangen "Daarom zorg ik dat ze niks overkomt." Routpaw zocht hopeloos naar woorden. "D-dat spijt me, Flowerdance."Stamelde ze en drukte wat onhandig haar neus even tegen haar wang, in een niet al te subtiele poging haar te kalmeren. "Ik, eh, ik weet zeker dat je een geweldige moeder wordt."Sprak ze wat onhandig maar wel gemeend.

Flowerdance haar verdriet verdween even plots als het was gekomen. Het verwarde Routpaw nogal,  maar de poes dacht er niets over. Ze was enkel blij om de rossige poes weer te zien glimlachen,  ze had er nooit goed tegen gekund om andere katten te zien wenen.  Routpaw kon nooit goed onrustte katten geruststellen, telkens leken de woorden haar te vervliegen.
Flowerdance vertelde waar ze aan dacht en Routpaw glimlachte vaagjes. "Ze, eh, zullen vast mooie dingen doen." Sprak ze wat onzeker. "Als.. Als je er maar altijd voor ze bent." Ze keek even weg, denkend aan haar eigen moeder die nu vanaf de sterren hemel op haar neer keek.

-telefoonpostje

Flowerdance had haar afwezige blik kennelijk opgemerkt, want de rossige poes vroeg ernaar. Tot haar geluk eiste de poes geen antwoord, echter voelde ze zich toch verplicht op zijn minst iets van een antwoord te geven. "Mijn eigen moeder." Sprak ze zachtjes en wat ongemakkelijk, liever had ze het daar niet over. Haar moeder joeg nu met starclan en keek vanaf daar op haar neer. Die gedachte gaf haar nu genoeg troost en ze wilde niet langer meer blijven dwalen op het gemis van een moeder figuur in haar leven. "Wie is de vader?" De vraag was eruit voordat ze er erg in had, zoals wel vaker. "Eh, eh, als ik vragen mag d-dan." Hakkelde ze er wat onbegonnen achteraan.

Nogmaals telefoon postje x3

Flowerdance leek haar ietwat dromerig te vertellen dat de vader van de kittens een rogue was. Ietwat geschrokken keek ze de rossige poes aan. Een rogue? Voor zover zij wist was dat tegen de Warrior code, wat betekende ze regelrecht tegen het woord van Starclan in ging door dit te doen en Routpaw kon niets anders doen dan zich afvragen waarom het was dat deze poes een dergelijk geheim met haar, een jonge apprentice, deelde. Ze wiebelde dan ook even onzeker met haar oren, wensend dat ze er nooit om had gevraagd. Moest ze dit niet met Everstar delen? Maar toen ze de poes bekeek die vol lof en liefde over haar kits en partner sprak, wist ze dat ze dat niet kon doen. Wat kon zij hier nu over zeggen? Ze was jong en was nog nooit verliefd geweest, het was niet aan haar om over zoiets te oordleen. De poes glimlachte vaagjes naar haar als antwoord. "Ze zullen vast opgroeien om mooie katten te zijn."Sprak ze zachtjes.

Flowerdance leek volledig opgeslokt te worden door haar fantasie en babbelde aan één stuk door over haar verwachtingen en haar hoop. Het was maar al te duidelijk dat deze poes zeer enthousiast was over haar toekomstige nest dat, als Routpaw zich niet vergiste, haar eerste was. Ze vroeg zich af of ze zelf ook zo enthousiast zou kunnen zijn over kittens, maar voor nu bleef het bij een dikke nee. Kittens waren leuk om naar te kijken, maar ze hield niet van hoe druk en brutaal ze soms waren. Liever groeide ze op zonder nageslacht, wat misschien vreemd was voor een poes, maar ach, ze was nooit echt normaal geweest.
Toen Flowerdance eindelijk even stil was besloot Routpaw gauw wat te zeggen. "Maar, eh, misschien worden ze ook wel heel anders dan je in gedachtes had." Ze vroeg zich af of haar moeder ook hoge verwachtingen had gehad, want daar zou ze zeker niet aan voldoen. Haastig schudde ze die nare gedachte van zich af. "Stel dat ze, eh, heel anders worden? Misschien word eentje wel heel zwak, of eentje verkeerd geboren." Opnieuw besefte ze zich te laat dat ze niet de juiste woorden had gekozen. "S-sorry, ik bedoel niet dat dat ook echt gaat gebeuren. Helemaal niet, volgensmij worden ze allemaal geweldig maar stel dat en zo."Ze haalde even trillerige adem. "Wat ik bedoel is, zelfs al worden ze misschien anders, houd je dan alsnog van ze?"

"Ja, het zijn mijn kittens. Ze zijn dan nog wel anders, je kunt ze dan moeilijk geen liefde geven. Kittens kunnen er niks aan doen dat ze anders worden dat je dacht dat ze zouden worden." Routpaw glimlachte blij en opgelucht dat Flowerdance haar woorden niet verkeerd had opgevat. "Deed jij dan niet aan de eisen van je moeder?" Bij die vraag keek Routpaw weg en haalde wat somber haar schouders op. "Dat weet ik niet... I-ik kan het haar niet meer vragen."Ze zuchtte en keek op naar de lucht, naar de sterren die niet zichtbaar waren door het daglicht. Haar moeder bevond zich nu daar en hoewel ze er vrede mee had gesloten, deed het nog steeds zeer. "M-maar... Weet je, ik ben niet zo'n geweldige leerling... Ik kan eigenlijk niet vechten. Soms... Soms denk ik dat ik nooit een warrior zou kunnen worden." En wat moest ze dan? Elder worden? Dat was de enige optie die er open lag, tenzij Lizardpath haar als leerling zou willen nemen natuurlijk. Echter was ze al halverwege haar apprentice tijd en ze vroeg zich af of ze überhaupt daar wel goed genoeg voor was.