Meet me on the battlefield [Training]

De Young One leek weer wat op te leven na zijn vraag. Blijkbaar had hij daar een goede keuze mee gemaakt. Ophelia was degene die eigenlijk alles wel wilde leren op vechten na. Hij had ook Young Ones gehad die precies het omgekeerde waren. En om eerlijk te zijn vond hij het fijner om katten als Ophelia te trainen dan domme moordmachines. "Klimmen lukt wel een beetje. Zwemmen heb ik nog nooit gedaan," vertelde de zwart witte kattin. Hellhound knikte bevestigend, precies zoals hij had verwacht. De meeste katten hadden wel geleerd om te klimmen gezien er in de Twoleg Place, sterker nog alleen in het kamp al, genoeg was om te beklimmen. "Lijkt je het dan wat om te leren zwemmen en wat beter te leren klimmen? Het houd wel in dat we een stuk door clan gebied moeten om bij het water te komen. De grens tussen de Thunderclan en Riverclan is een prima plaats daar voor. Wel gaan we recht terug of steken we de rivier over bij gevaar." Vertelde Hellhound. In zijn eentje wist hij prima zijn weg te vinden langs de grenzen van de clans. Hij was wel vaker clankatten tegengekomen als hij dat deed en dat was er meestal ook wel vredig gebeurd. Zijn Young One wilde hij natuurlijk niet al te veel in gevaar brengen en daarom zou hij ook meteen vertrekken als er dreiging kwam.

O vroeg zich af of het gebruikelijk was voor de Elite om te leren zwemmen. Maar het maakte haar eigenlijk niet zoveel uit. Het leek haar heerlijk om te kunnen zwemmen. Misschien wist Zira wel niet hoe het moest, dan werkte O zichzelf lekker de rivier in en kwam ze nooit meer terug. Met een glimlach op haar gezicht zwaaide ze met haar staart. Klimmen had ze zichzelf wel redelijk aan kunnen leren. Er was in de buurt genoeg materiaal om mee te oefenen en door pure trial and error had ze geleerd wat wel en niet werkte. Natuurlijk was ze hier en daar wel eens op haar kont gevallen, maar dat hoorde er nou eenmaal bij. Haar hele gezicht lichtte op toen Hellhound voorstelde om naar Clangebied te gaan en daar te leren zwemmen en klimmen. "Ja, leuk!" miauwde de poes opgewekt. Van tevoren had ze eigenlijk niet verwacht dat de trainingen zo zouden zijn. Als kitten was ze doodsbang geweest dat ze als Young One moest gaan leren om te doden. Dit viel allemaal wel mee. "Waar moeten we heen?" vroeg ze toen aan haar mentor. Haar ogen leken haast te glimmen.

"Ja, leuk!" Het begon er op te lijken dat Ophelia hem weer wat meer begon te mogen door het voorstel. Jammer genoeg wist hij wel dat er niet alleen leuke dingen in een training konden, hij zou er iets tegenover moeten zetten. Leuke dingen in ruil voor dingen die de kattin niet geweldig vond. Het was wel grappig om de kattin zo opgewonden te zien, alleen jammer dat hij het zo weer wat moest verbreken. Er zat niets anders op. "Waar moeten we heen?" Eerst die vraag dan maar beantwoorden. "De grens tussen de Thunderclan en Riverclan is een rivier. Er is daar een plaats genaamd de Stepping Stones. Daar kun je makkelijk kleine rechte stukjes zwemmen en dan op een steen klimmen om even te rusten. Zo hoef je geen bochten of grote stukken te zwemmen." Het was de perfecte plaats om te leren zwemmen als je het hem vroeg. Als je het net begon te leren waren grote stukken gevaarlijk en bochten maken was ook moeilijker en kwam later pas. Bovendien was het voor hem ook fijner gezien hij zelf ook geen lange stukken hoefde te zwemmen dan. Als zijn lange vacht nat werd leek het alsof hij naar beneden werd gezogen. Zwemmen was dan ook niet zijn beste vaardigheid. "Ik wil wel wat tegenover dat soort trainingen zetten. Het zijn namelijk leuke vaardigheden maar niet heel nuttig voor een Elite kat. In ruil voor een hele training aan dat soort dingen wil ik een halve training offensief vechten zetten. Ik zal je het namelijk toch moeten leren, anders gaan we er beiden op aangekeken worden."

Als ze zou kunnen zwemmen, zou ze misschien ook eens proberen een vis te kunnen vangen. Ze had nog nooit vis gegeten en was behoorlijk benieuwd naar de smaak. Misschien dat ze ooit ergens wat advies zou kunnen krijgen van een Riverclanner, al betwijfelde ze dat ten zeerste. Hoewel ze zich over het algemeen heel vriendelijk opstelde, reageerden Clans zelden zo op haar. Ze droeg nou eenmaal die gevreesde geur van de Elite bij zich en dus moest geen enkele Clankat wat van haar weten. Dat ze absoluut niet representatief was voor de idealen van de Elite, maakte niemand uit. Niemand wilde verder graven; iedereen had het gevoel dat haar lidmaatschap bij de Bloodclan al genoeg zei. Lidmaatschap, alsof het een opzegbaar iets was. Ze glimlachte breed terwijl Hellhound haar vertelde over de Stepping Stones. Ze begon in haar hoofd al te fantaseren over hoe mooi het eruit zou zien en kon niet wachten er heen te gaan. Ze wilde al beginnen met lopen, toen de voorwaarden kwamen. Ergens had ze dit al aan zien moeten komen. Hellhound wilde haar tegemoet komen met leuke trainingen, die echter van weinig nut waren. Vervolgens zette hij dit tegenover de vechttrainingen die ze zo verschrikkelijk vond. Maar ergens begreep ze het wel. Ze moest dit doen. Als ze het niet deden, zouden zowel zij als Hellhound er voor opdraaien. Ze zuchtte en knikte vervolgens. "Afgesproken," klonk haar zachte stemmetje toen. Vervolgens keek ze hoopvol naar de rode kater die haar mee zou nemen naar de Stepping Stones.

Er kwam een zucht van de kattin voor ze knikte. Hoewel het van buiten niet te merken was deed hij van binnen haast een overwinningsdansje. Als ze zouden trainen op die manier zou het gewoon goed gaan komen zonder dat het vervelend was voor een van beide. "Afgesproken," zei Ophelia met een zachte stem. Het was nog wel duidelijk dat ze niet van vechten hield en ook niet de grootste plan was maar er wel mee instemde. Het zwemmen zou morgen pas komen. Hij had nog even tijd nodig om na te denken over hoe hij dat precies zou gaan doen. Zwem training was voor hem al een aardig tijdje geleden en hij had wel te maken met een kat die nog helemaal niet kon zwemmen. Hij moest beginnen bij de basis. "Morgen ochtend vertrekken we richting de Stepping Stones. Voor nu gaan we terug richting het kamp. Jij leid de weg. Let op of je prooi ruikt want als een van ons wat ruikt gaan we tussendoor jagen."

O was wel blij dat ze de training uiteindelijk dan toch op een neutrale noot zouden eindigen. Er waren in de korte tijd aardig wat ups en downs geweest, maar nu leek het toch weer oké te gaan. Misschien, na wat wikken en wegen, zou ze kunnen zegen dat haar relatie met Hellhound erop vooruit was gegaan. Ze waren dan misschien heel andere katten met hele andere ideeën van ieder een hele andere afkomst, maar ergens had het wel potentie. Hij was vriendelijk, kalm, niet zoals ze hem zich voor had gesteld. Ergens was ze blij dat hij haar mentor was. Hij mocht haar misschien niet helemaal begrijpen, maar hij wist wat ze wel en niet wilde en waarom. Ze keek hem glimlachend aan toen hij vertelde dat ze morgenochtend zouden gaan zwemmen. Voor nu was de training voorbij en eigenlijk merkte O nu pas hoe moe ze was. Niet zozeer fysiek, meer mentaal. Maar echt zin om terug te gaan naar het kamp had ze ook niet. Eigenlijk wilde ze naar haar afgezonderde plekje bij de Rogueplaatsen waar ze zich vaak bevond. "Oké, is goed!" zei ze, behoorlijk opgewekt. Ze zette een rustig pasje in en begon alvast naar prooi te speuren.

Onderwerp: Re: Meet me on the battlefield [Training]